Waar denk je op dit moment aan? [3]

[Terri]

Er is een verschil tussen een land-europees-wereld probleem of onze persoonlijke houding t.o.v. de dood.
Er moet gewoon gehandeld worden, nuchter, verstandig en concreet.
Want ook in Nederland is het lang niet pluis, alleen al het berichtje voor op het RD getuigt er van.
Wel is het dan heerlijk om te mogen getuigen; 'dood waar is uw prikkel' . Helemaal mee eens.

[Sheba]

We zijn nergens veilig. Alleen achter het bloed.

precies! En als je daar je toevlucht hebt, hoef je nergens bang voor te zijn.

Jij bent nooit bang?
Hoe komt het dat wij deze emotie hebben denk je?

Er is een verschil tussen bangheid, vrees. En bangheid, totale radeloosheid, totale paniek.
En ja dan kan er sprake zijn van "bangheid" en toch geen "paniek".
Vrees veel meer Die lichaam en ziel kan doden... En vrees niet die alleen het lichaam kunnen doden.
En ben je van Hem, dan ben je veilig. Inderdaad achter Zijn Bloed.
En dat heeft niet met Godsdienstfanatisme te maken.
En ja er is niets mis mee als er voorzorgsmaatregelen worden genomen. Mits het in afhankelijkheid van Hem gebeurd. En laat dat laatste nu juist bij velen in onze overheid gemist worden.
Het is inderdaad triest als daar klinkt Wij zullen dit of dat wegjagen. Wij laten ons geen angst aanjagen. Maar niet de toevlucht tot Hem wordt genomen. Alsof wij überhaupt in staat zijn het kwaad weg te jagen.

[Mara]

Er is een verschil tussen bangheid, vrees. En bangheid, totale radeloosheid, totale paniek.
En ja dan kan er sprake zijn van "bangheid" en toch geen "paniek".
Vrees veel meer Die lichaam en ziel kan doden... En vrees niet die alleen het lichaam kunnen doden.
En ben je van Hem, dan ben je veilig. Inderdaad achter Zijn Bloed.
En dat heeft niet met Godsdienstfanatisme te maken.
En ja er is niets mis mee als er voorzorgsmaatregelen worden genomen. Mits het in afhankelijkheid van Hem gebeurd. En laat dat laatste nu juist bij velen in onze overheid gemist worden.
Het is inderdaad triest als daar klinkt Wij zullen dit of dat wegjagen. Wij laten ons geen angst aanjagen. Maar niet de toevlucht tot Hem wordt genomen. Alsof wij überhaupt in staat zijn het kwaad weg te jagen.

Uit een antwoord in de vragenrubriek van RW (ds. Schalkoort)
De doodsjordaan is een begrip dat we tegen komen aan het slot van het boek van John Bunyan: “De Christenreis naar de eeuwigheid.” Christen en Hoop zijn naar hun reis uit de stad verderf over de smalle weg naar het hemelse Jeruzalem aangekomen bij de rivier die genoemd wordt de doodsjordaan. Het is de laatste obstakel op weg naar het hemelrijk. Met de doodsjordaan is de dood bedoeld. Sterven is God ontmoeten. Een kind van God kan daar geweldig tegen opzien. Als Christen de rivier in gaat begint hij te zinken en is bang de overkant niet te zullen bereiken. De christen die in zijn leven zo mocht roemen en getuigen van de genade Gods door Christus volbrachte werk, kan met het oog op de dood alle hoop verliezen. De duivel en de oude mens kan het de christen moeilijk maken. De dood jaagt angst aan. Doordat Hoop zijn vriend Christen moed inspreekt, krijgt hij hoop doordat hij door het geloof weer op zijn Zaligmaker ziet. Wanneer het geloofsoog op Jezus is gericht zijn de wateren van de dood niet meer diep en kan christen zonder veel moeite de overkant bereiken. Tot zover.

Paulus roept op om de wapenen op te nemen in de strijd van het geloof. Dan zegt hij niet: leef maar stil en gerust, je bent veilig.

[helma]

We zijn nergens veilig. Alleen achter het bloed.

precies! En als je daar je toevlucht hebt, hoef je nergens bang voor te zijn.

Bah. Wat een ontzettend vervelende opmerkingen.

Als er wordt nagedacht over maatregelen om niet overhoop geschoten te worden door een randdebiel (woorden van Dhr. Zijlstra vanmorgen) of maatregelen om niet middels een bom of raket uit de lucht geknald te worden dan is dat niet meer dan normaal.

Als men serieus meent dat een goede analyse overbodig is en het nemen van maximale maatregelen om aanslagen te voorkomen als overbodig wegwuift en de noodzaak tot beveiliging bagatelliseert met opmerkingen in de trant van "Alleen alleen achter het bloed is men veilig" behoort men m.i. tot de godsdienstfanatici.

Het ging over kansberekeningen. Ik heb het nergens gehad over al of niet nemen van maatregelen; jij koppelt dat aan mijn opmerking.

Verder klamp ik mij vast aan de inhoud van zondag 9 en 10. En dat geeft rust.
Meer dan welk rekensommetje ook of ik wel of niet ergens gevaar loop.
Mag je schuilen achter het bloed dan ben je overal veilig; wat er ook gebeurt.
Ken je die schuilplaats niet; dan ben je nergens veilig. Welke berekening je ook maakt.

[JolandaOudshoorn]

Er is een verschil tussen bangheid, vrees. En bangheid, totale radeloosheid, totale paniek.
En ja dan kan er sprake zijn van "bangheid" en toch geen "paniek".
Vrees veel meer Die lichaam en ziel kan doden... En vrees niet die alleen het lichaam kunnen doden.
En ben je van Hem, dan ben je veilig. Inderdaad achter Zijn Bloed.
En dat heeft niet met Godsdienstfanatisme te maken.
En ja er is niets mis mee als er voorzorgsmaatregelen worden genomen. Mits het in afhankelijkheid van Hem gebeurd. En laat dat laatste nu juist bij velen in onze overheid gemist worden.
Het is inderdaad triest als daar klinkt Wij zullen dit of dat wegjagen. Wij laten ons geen angst aanjagen. Maar niet de toevlucht tot Hem wordt genomen. Alsof wij überhaupt in staat zijn het kwaad weg te jagen.

Uit een antwoord in de vragenrubriek van RW (ds. Schalkoort)
De doodsjordaan is een begrip dat we tegen komen aan het slot van het boek van John Bunyan: “De Christenreis naar de eeuwigheid.” Christen en Hoop zijn naar hun reis uit de stad verderf over de smalle weg naar het hemelse Jeruzalem aangekomen bij de rivier die genoemd wordt de doodsjordaan. Het is de laatste obstakel op weg naar het hemelrijk. Met de doodsjordaan is de dood bedoeld. Sterven is God ontmoeten. Een kind van God kan daar geweldig tegen opzien. Als Christen de rivier in gaat begint hij te zinken en is bang de overkant niet te zullen bereiken. De christen die in zijn leven zo mocht roemen en getuigen van de genade Gods door Christus volbrachte werk, kan met het oog op de dood alle hoop verliezen. De duivel en de oude mens kan het de christen moeilijk maken. De dood jaagt angst aan. Doordat Hoop zijn vriend Christen moed inspreekt, krijgt hij hoop doordat hij door het geloof weer op zijn Zaligmaker ziet. Wanneer het geloofsoog op Jezus is gericht zijn de wateren van de dood niet meer diep en kan christen zonder veel moeite de overkant bereiken. Tot zover.

Paulus roept op om de wapenen op te nemen in de strijd van het geloof. Dan zegt hij niet: leef maar stil en gerust, je bent veilig.

@Sheba: Mooi verwoord. Het maakt me ongerust als ik merk dat zelfs op dit forum daar geen rekening mee wordt gehouden, met Hem. Dat er niet meer geleefd durft te worden in afhankelijkheid. En ik weet, dat is een heel teer leven. Misschien dat DIA dan toch gelijk heeft, dat weinigen dit nog kennen? Dat je dan direct wordt afgeschilderd als fanaticus?
@Mara: het antwoord geef je zelf al, he. "Wanneer het geloofsoog op Jezus wordt gericht..." Maar daar ontbreekt het vaak aan. Men richt zich niet meer op Jezus, maar men kijkt naar de omstandigheden, naar zichzelf. En dan gaat fout.
En wat je laatste zin betreft, misschien ken je de uitdrukking: God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst. Niemand heeft hier beweerd dat het leven rustig en veilig is. Ook Jezus niet. Hij zegt het zelf, toch: Ze hebben Mij vervolgt, ze zullen ook u vervolgen. Dus wees niet verbaasd als dat ook gebeurd. Maar dat is geen rede om bang te zijn. We mogen weten dat Hij de wereld heeft overwonnen. We weten de uitkomst al. We mogen strijden als overwinnaars. Dat lijkt heel tegenovergesteld, maar dat is wat Gods kinderen bij ondervinding leren. Ik hoop echt dat iedereen, ook jij, dat eens zal leren kennen.
@Helma, jij kan de dingen veel beter verwoorden dan ik. Ik dacht zelf ook aan zondag 1, de enige troost. Soms gaat het zo voor je leven en dan pas ben je (en voel jij je) echt veilig. Soms lijkt het alsof de wereld is losgeslagen, dat de angst regeert. Maar wij mogen geloven dat Hij alles in de Hand heeft, en dat Hij regeert!

[eilander]

Als je angst voelt en je weet je geborgen dan geeft dat een zekere rust. Angst kan echter zeker ook samen gaan met vertrouwen op God. Lees de geschiedenis van Ebedmelech maar.

[Wim Anker]

De vraag is of er voor al deze opmerkingen aangaande de zekerheid die men heeft - of meent te hebben - wel een goede grond heeft. De terroristen hadden ook zekerheid. Paulus was ook zeer zeker van zijn zaak voor zijn bekering. Daarom zeggen mij al deze verklaringen niet zoveel en voegen ook niets toe. Want de Schrift spreekt andere taal. Voorbeelden daarvan heeft @Mara al gegeven.

Daarom zijn algemene opmerkingen in de trant van "er is geen veiligheid buiten het bloed" als het in het onderwerp gaat over kansrekening - wat @Refo aankaartte - zinloos. Want uiteraard ontkend helemaal niemand dat. Iedereen weet ook dat niemand dat op dit forum ontkend. Het plaatsen van zo'n niets aan de discussie toevoegende opmerking is daarom een statement. De discussie gaat niet over het hebben of krijgen van rust maar over veiligheidsmaatregelen.

[Curatorium]

Ik vraag me af of dat de reden was waarom je er zo tegen ageert. Natuurlijk is het een statement, maar dat is een groot deel van berichten op dit (en andere) fora. Zoals Mara uit een RW antwoord citeerde: Wanneer het geloofsoog op Jezus is gericht zijn de wateren van de dood niet meer diep en kan christen zonder veel moeite de overkant bereiken.
Ik denk dat Helma dat ook bedoelde, hoe ernstig de situatie ook is, hoe bang je ook voor een aanval kan zijn: als gelovige heb je wel de zekerheid dat er na de dood een mooiere tijd aanbreekt.
Het was dus niet een los statement. Nee, eerder een geruststelling.

[Mara]

Daarom zijn algemene opmerkingen in de trant van "er is geen veiligheid buiten het bloed" als het in het onderwerp gaat over kansrekening - wat @Refo aankaartte - zinloos. Want uiteraard ontkend helemaal niemand dat. Iedereen weet ook dat niemand dat op dit forum ontkend. Het plaatsen van zo'n niets aan de discussie toevoegende opmerking is daarom een statement. De discussie gaat niet over het hebben of krijgen van rust maar over veiligheidsmaatregelen.

Het zou onderhand een apart topic kunnen worden.

Als je zoon naar een voetbalwedstrijd gaat, (ja ook reformatorische jongeren komen daar) en je hebt als ouders gewaarschuwd en toch gaat hij, zit je dan als moeder/vader rustig op de bank te wachten?
Stadions zijn een doelwit, maar ook drukke stations en concertzalen, misschien ook wel megabioscopen.
Dan kun je je persoonlijk geborgen weten, maar geloof is een persoonlijke zaak. Daar zijn je man/vrouw en kinderen en andere geliefden, niet bij ingesloten.
Je kunt zeggen: o, maar daar kom ik niet.
Nee, jij niet, maar je kind misschien wel, of je broer.
Dan ben je toch blij als iedereen aan de ingang gefouilleerd wordt.
Of zie ik dat verkeerd?

Edit: ik heb WimA gequoted, maar antwoordde in het algemeen.

[parsifal]

Als je dan toch naar de risicos kijkt, dan kan een beetje kansrekening geen kwaad. Is er echt zo veel reden om aan te nemen dat de kans op een aanslag groter is dan een ongeluk in het verkeer? (Zelfs al ga je richting mogelijke doelwitten).

Ik moet zeggen dat mijn gevoel ook niet altijd mijn verstand volgt (ik voel me nog steeds ongemakkelijker in het vliegtuig dan in de auto, en ik was ook wat ongerust toen ik vanmorgen las dat Zweden het terreurdreigingsniveau naar bijna maximaal had opgeschroefd), maar het is toch goed om je verstand mee te laten spelen denk ik.

Verder hebben Jolanda en Helma wel een punt wat Christenen mee moeten nemen. Angst kan er zijn, echter dit mag niet overheersen denk ik en het mag ook niet leiden tot standpunten waarbij de barmhartigheid vergeten wordt (op het individuele niveau, wat landspolitiek betreft kan ik het allemaal niet genoeg overzien om een uitgesproken standpunt te hebben).

[helma]

Mara,
ik heb nergens gezegd dat ik me over zulke dingen geen zorgen maak. Als ik naar mijn kinderen kijk dan ben ik ook voortdurend in gebed om bescherming. En als ik naar de omstandigheden kijk dan zijn er ook vaak grote zorgen.
Mijn dochter is al verschillende keren maanden in Israël geweest. Momenteel zit er een dochter in Spanje.
Dan zijn ze steeds in mijn gedachten en gebeden. Er kán ook van alles gebeuren. Maar intussen gebeurde er iets verschrikkelijks met onze dochter die "veilig" in haar flatje in Veenendaal zat.
Ik heb ook heus mijn emoties en angsten wel. Maar dwars door alles heen mag ik ze toch in Gods Vaderhanden leggen.
En zie ik niet die verschrikkelijke dingen als het grootste gevaar; maar mijn grootste nood voor mijn kinderen is zijn ze wel veilig achter het bloed. Kúnnen ze sterven. Zijn zij (en wij) bereid als er een geweer op hen gericht wordt?

Maar boven dat alles mag ik weten dat er niets gebeurt buiten Gods voorzienigheid om. En dat geeft mij rust. Ook na verschrikkelijke gebeurtenissen; ook tijdens grote zorgen; ook in een tijd waarin het gevaar overal op de loer ligt.

Vanmorgen dacht ik nog aan die vader van die maanzieke knaap. In alle angst en bezorgdheid wist hij toch maar één weg. En de Heere Jezus zegt: breng hem bij Mij. En in een afwisseling van geloof en ongeloof mag hij die weg gaan. Tóch vertrouwend op Jezus eigen woorden.


Waarom zou je daar elkaar niet op mogen wijzen? Zeker op een forum als dit mogen we elkaar toch ook bemoedigen en aanscherpen om onze Schuilplaats te zoeken bij Hem? Dwars door alle kansberekeningen heen en speculaties en wat dan ook. Is dat niet de meerwaarde van dit forum?

Het is jammer @Wim Anker dat jij dat niets vindt toevoegen, en ook vind ik het jammer dat je dan gelijk meent te kunnen schelden. Maar goed; dat laat ik dan verder voor jouw rekening.


Verder zijn dit nog maar de 'voorweeën' van wat komen gaat. Als nu deze dingen beginnen te geschieden, zo ziet omhoog, en heft uw hoofden opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.

In de grootste smarten
Blijven onze harten
In de Heere gerust.

[Sheba]

De vraag is of er voor al deze opmerkingen aangaande de zekerheid die men heeft - of meent te hebben - wel een goede grond heeft. De terroristen hadden ook zekerheid. Paulus was ook zeer zeker van zijn zaak voor zijn bekering. Daarom zeggen mij al deze verklaringen niet zoveel en voegen ook niets toe. Want de Schrift spreekt andere taal. Voorbeelden daarvan heeft @Mara al gegeven.

Daarom zijn algemene opmerkingen in de trant van "er is geen veiligheid buiten het bloed" als het in het onderwerp gaat over kansrekening - wat @Refo aankaartte - zinloos. Want uiteraard ontkend helemaal niemand dat. Iedereen weet ook dat niemand dat op dit forum ontkend. Het plaatsen van zo'n niets aan de discussie toevoegende opmerking is daarom een statement. De discussie gaat niet over het hebben of krijgen van rust maar over veiligheidsmaatregelen.

@wim.
Heb jij zelf die zekerheid al? Tot die tijd moeten we ons maar niet te druk maken of de ander wel juiste gronden heeft....
De grond voor die zekerheid ligt niet in omdat ik iets heb. Het is niet iets van mij. De zekerheid ligt in Christus. Die ook de Zekerheid is. Dat is de grond. Wat we vinden in Zijn Woord. En dat hebben de terroristen nou net niet.
Ik ben dan eigenlijk wel benieuwd naar welke andere taal de Schrift spreekt, volgens jou.

[Wim Anker]

Het is jammer @Wim Anker dat jij dat niets vindt toevoegen, en ook vind ik het jammer dat je dan gelijk meent te kunnen schelden. Maar goed; dat laat ik dan verder voor jouw rekening.

Het punt is, en dat is in meerdere topics gebeurd, dat als - o.a. ik - mijn mening geef over de noodzakelijkheid tot het aanscherpen van veiligheidsmaatregelen zoals het checken/controleren van vluchtelingen, het kritisch kijken naar het integratiebeleid in de wijken en andere zaken enz. enz. dat er dan - ook van jouw - opmerkingen komen in de trant van "Dat is niet wat een christen zou moeten doen en dergelijke". Met dit soort "statements" krijgt de discussie een bepaalde morele lading zonder verdere onderbouwing. Dit gebeurd door b.v. vervelende opmerkingen als "Een christen moet Gods wil doen" (een quote van jouw) zonder daar verdere uitwerking aan te geven. Dat is niet eerlijk en doet de discussie geen recht. Overigens geef ik gewoon bronnen, zoals een column van ds. Belder onlangs.

Als men zo'n opmerking wil maken onderbouw dan - met argumenten - waarom bepaalde maatregelen niet voldoen aan de Schrift en laten we het daarover hebben.

De discussie gaat niet over Gods voorzienigheid of over het godsvertrouwen. Het is groot als dat er op goede gronden mag zijn en er rust mag zijn. Maar dat sluit niet uit dat wij ook ons verstand hebben gekregen om middellijk te doen wat mogelijk is om deze duivelse krachten te keren. Rust sluit werken niet uit, maar juist in. En daarom vind ik dergelijke "nuancerende" opmerkingen, zeker na deze gebeurtenissen, inderdaad vervelend. Overigens was de opmerking van @Refo ook smakeloos.

[refo]

Bondskanselier Merkel zou met enkele ministers het duel bijwonen, naar eigen zeggen "om te tonen dat Duitsland niet voor terrorisme buigt". Zij waren nog op de luchthaven toen de dreiging aan het licht kwam, en zijn teruggekeerd naar Berlijn.

Toch gebogen voor het terrorisme.

Zenuwachtige toestanden.
Maak me geen zorgen. We zijn alle dagen in gevaar.
128 maal 1 persoon die een ongeluk krijgen is even erg als 1 maal 128 personen die omkomen bij een aanslag.

Jezelf proberen te overtuigen van de eigen onkwetsbaarheid is een bekende techniek om angst niet de overhand te laten krijgen.

Heb je het nou tegen mij?
Als er iemand is die weet dat hij zelf niet onkwetsbaar is, dan ben ik dat in ieder geval.
Ik vind de commotie een beetje overdreven.
Ik maak me meer zorgen over de vrijheid van mensen. Tel maar eens op welke vrijheden we kwijt zijn geraakt vanwege de vermeende aanslagen op 9/11 en de daarop volgende 'War on terror'.

[Mara]

Mara,
ik heb nergens gezegd dat ik me over zulke dingen geen zorgen maak. Als ik naar mijn kinderen kijk dan ben ik ook voortdurend in gebed om bescherming. En als ik naar de omstandigheden kijk dan zijn er ook vaak grote zorgen.
Mijn dochter is al verschillende keren maanden in Israël geweest. Momenteel zit er een dochter in Spanje.
Dan zijn ze steeds in mijn gedachten en gebeden. Er kán ook van alles gebeuren. Maar intussen gebeurde er iets verschrikkelijks met onze dochter die "veilig" in haar flatje in Veenendaal zat.
Ik heb ook heus mijn emoties en angsten wel. Maar dwars door alles heen mag ik ze toch in Gods Vaderhanden leggen.
En zie ik niet die verschrikkelijke dingen als het grootste gevaar; maar mijn grootste nood voor mijn kinderen is zijn ze wel veilig achter het bloed. Kúnnen ze sterven. Zijn zij (en wij) bereid als er een geweer op hen gericht wordt?

Maar boven dat alles mag ik weten dat er niets gebeurt buiten Gods voorzienigheid om. En dat geeft mij rust. Ook na verschrikkelijke gebeurtenissen; ook tijdens grote zorgen; ook in een tijd waarin het gevaar overal op de loer ligt.

Vanmorgen dacht ik nog aan die vader van die maanzieke knaap. In alle angst en bezorgdheid wist hij toch maar één weg. En de Heere Jezus zegt: breng hem bij Mij. En in een afwisseling van geloof en ongeloof mag hij die weg gaan. Tóch vertrouwend op Jezus eigen woorden.


Waarom zou je daar elkaar niet op mogen wijzen? Zeker op een forum als dit mogen we elkaar toch ook bemoedigen en aanscherpen om onze Schuilplaats te zoeken bij Hem? Dwars door alle kansberekeningen heen en speculaties en wat dan ook. Is dat niet de meerwaarde van dit forum?

Het is jammer @Wim Anker dat jij dat niets vindt toevoegen, en ook vind ik het jammer dat je dan gelijk meent te kunnen schelden. Maar goed; dat laat ik dan verder voor jouw rekening.


Verder zijn dit nog maar de 'voorweeën' van wat komen gaat. Als nu deze dingen beginnen te geschieden, zo ziet omhoog, en heft uw hoofden opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.

In de grootste smarten
Blijven onze harten
In de Heere gerust.

Ik begrijp dat je je tegen mij richt?
Ik ken die worstelingen, ik bid voor de bewaring van het ene kind ( met een vliegtuig naar ver weg) en het andere kind wordt op 500 m van het woonhuis op agressieve wijze beroofd.
Ik voel altijd een grote verantwoordelijkheid hierin. Bidden om de bewaring van alle die mij lief en dierbaar zijn.
Maar als God toch anders beschikt en hij/zij in het geweld van terroristen om het leven komt?
Kan ik daar dan zonder meer onder buigen en nazeggen: Uw Wil geschiede?
En dan is het antwoord waarschijnlijk nee, want hier is bijzonder genade voor nodig.
Wij mensen zijn van nature geneigd allerlei zekerheden in te bouwen, je doet toch ook sloten op je deuren en raam?
We verzekeren ons tegen allerlei onheil.
Ik vind het jaloersmakend dat je dit zo kunt zeggen, maar wanneer het er echt op aankomt, wat dan?

Maar wat ik mis in jouw betoog: je bent tot nu toe meningloos w.b. allerlei maatregelen, hoe kijk je daar tegenaan dan?
Voel je je geruster als er meer "blauw en groen" straat is, of maakt het jou niet uit?