helma schreef:Sprak ik net een moeder van school bij de supermarkt.
Ze had pas mijn zoon (15) gesproken en gevraagd of ik soms interesse had om luizen te gaan vangen.
Hij had haar onderzoekend aangekeken en gevraagd: heeft u luizen dan?
Tjaa... soms moet even tot 10 tellen om wat te zeggen.
Klampt me bij AH een klant aan: Meneer ken u me helpen?
Vanzelf, waarmee kan ik u van dienst zijn?
Ohh, ik heb de hele winkel al afgezocht, maar ik ken geen Sperti vinden.
Oh, ik loop wel even met u mee mevrouw, wat vervelend als u aambeien hebt he?
De vrouw (verontwaardigt): wie zegt dat ik aambeien heeft...?!
Ik denk plots dat ik iets doms zei en probeer mijn fout te herstellen.
Ach mevrouw, ik dacht alleen maar, omdat u naar Sperti vroeg...
Jaja, mooi pessoneel hebben ze hier, kga me beklage bij de supermarktmanager...
Sorry mevrouw, waarschijnlijk was er een miscommunicatie...
Ken me nie skele ik la me nie beledige!
En ze stapt woest gebarend op de supermarktmanager af die net de winkel binnenkomt.
Meneer. Uw pessoneel beschuldig me van aambeie.
De supermarktmanager schiet in de lach. Kort daarop bedenkt hij dat hij dat beter
niet kon doen en hij reset zijn gezicht:
Oh, mevrouw, maar dat is erg! Wie zei dat?
De mevrouw wees naar mij: Die daar, een stuk onbenul! Dat u die in uw winkel duldt...
Hmmm... Terwijl de zakelijke manager maar moeilijk zijn gezicht in plooi kan houden
zegt hij: Ik beloof u een ouderhoud met mijn personeel hebben over deze zaak.
Das je geraden ook. Ik la me nie beledigen door een winkelsnotneus!
Hoho mevrouw, zegt de manager, weet u dat deze medewerker geen snotneus is?
Hij is een gewaardeerd en kundig medewerker met een praktijk van 30 jaar...
De vrouw loopt rood aan... Bijna paars... Ik kom hier noooit meer!
Want hoe wete jullie dak aambeien heb...
De praivesjie is hier totaal nie belangrijk zo de hore
En met een luid maar minder gepast woord verlaat ze de winkel.
Haar Sperti totaal vergetend...