Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Mara]

@Posthoorn: het antwoord van Dodo is inderdaad verhelderend, maar ik ben toch benieuwd waarom je eilander geen "echte" romanlezer noemt. Niet om een vervelende discussie op te starten, maar meer om helder te krijgen wat jij een "echte" romanlezer vindt. Is het iemand die niet wegduikt voor het lezen over personages van de wereld? Is het iemand die niet wegduikt voor vreemde verhaallijnen? Of bedoel je iets heel anders?

Mijn man is ook geen echte romanlezer, omdat hij simpelweg het geduld er niet voor heeft. Hij leest wel eens een boek, zeker, maar iets dat gemakkelijk wegleest.
Maar vaker zit hij met de krant of een zakelijk magazine.
Hij zou niet wegduiken voor personages van de wereld.

Dus ik bedoel maar, er kunnen meerdere redenen aan ten grondslag liggen.

Bovendien kun je romans nog indelen in historische romans, hedendaagse, literatuur, literaire thrillers, waargebeurde verhalen enz enz.

[eilander]

Nu, ik ben zeker wel een lezer. Ik lees niet veel romans, dat geef ik toe. Liever neem ik een theologisch boek of iets over een historisch onderwerp.

Ik heb ook wel Harry Mulisch gelezen en ervan genoten. Juist toen ik De ontdekking van de hemel had gelezen, heb ik het boek in de prullenbak gedaan en me voorgenomen zoiets niet meer te lezen.

Dus ik houd het maar bij Nijenhuis etc.

[Mara]

Mulisch zou ik ook niet zo snel pakken.
Maar (niet-christelijke) Nederlandse literatuur die verantwoord is, kun je vinden bij Vonne van der Meer, Eeuw van mijn vader van Geert Mak, soms Tim Krabbé, Hella Haasse, Marga Minco, Ferdinand Bordewijk.
Deze boeken stonden ook allemaal op de boekenlijst van de reformatorische school.

[eilander]

O ja, Geert Mak en Hella Haasse lees ik ook wel. Ik ben nog altijd benieuwd of @posthoorn nu haar mening over mij nog heeft bijgesteld...

[Posthoorn]

O ja, Geert Mak en Hella Haasse lees ik ook wel. Ik ben nog altijd benieuwd of @posthoorn nu haar mening over mij nog heeft bijgesteld...

Haha! Een beetje wel. Toch bedoel ik met een 'echte' lezer niet iemand die allemaal literatuur leest, maar iemand die er intens van kan genieten.
Dan kan zelfs een slecht boek elementen bevatten waarvan je zegt: ja, dat is mooi, dat doet me wat, etc. etc. Dan vind je het overigens wel spijtig dat het boek verder zo'n verderfelijke, verkeerde, of wat dan ook inhoud heeft.
Uit jouw vraag bleek niet dat je dit soort ervaringen kende. Maar ik kan me uiteraard vergist hebben.
'De ontdekking van de hemel' van Mulisch heb ik wel staan, hoort nu eenmaal tot de 'canon', maar het is geen boek waar ik van genoten heb. Dan vind ik 'De aanslag' beter.
Maar er is een boekje van A.F.Th. van der Heijden, 'Weerborstels', dat zeldzaam mooie stukjes bevat. Maar je kunt het - helaas, helaas - bepaald geen verantwoord boek noemen. Op een gegeven moment ben ik ook echt gestopt met de lectuur van 's mans pennenvruchten. Maar het boekje 'Weerborstels' heeft toch iets bij me nagelaten. En als ik het nog eens zie, koop ik het misschien ook nog wel.
Zoiets dus.

[Mara]

O ja, Geert Mak en Hella Haasse lees ik ook wel. Ik ben nog altijd benieuwd of @posthoorn nu haar mening over mij nog heeft bijgesteld...

Er zijn verschillende redenen om een boek te lezen.
Maar voor mij is het een levensbehoefte. Ik lees al vanaf mn 3e jaar boekjes. (Onze kinderen konden trouwens ook allemaal lezen voordat ze naar de kleuterschool gingen).
En er gaat werkelijk geen week voorbij, zonder minstens een paar hoofdstukken gelezen te hebben.
Ik word altijd heel enthousiast als ik de bieb betreed, terwijl ik toch regelmatig een teleurstelling heb qua boek(en).
Je kunt mij niet blijer maken dan met een boekenbon.
En als ik een goed boek gelezen heb, blijft me dit nog dagenlang bij.
Ik denk dat Posthoorn dit ook zo beleeft met boeken.
Dus eilander, je hebt lezers... en lezers.

[huisman]

Ik lees niet vaak romans en als ik ze lees zijn het vaak historische. In de herfstvakantie las ik : SIMONE VAN DER VLUGT – RODE SNEEUW IN DECEMBER....mooi boek.


Nu lees ik: Masters of the air...indrukwekkend en gelukkig erg dik boek

De Achtste Luchtmacht (The Mighty Eighth) begon halverwege 1942 met een beperkte bombardementscampagne. Vechtend op bijna acht kilometer hoogte in ijzige omstandigheden, werd de bemanning van de bommenwerpers geconfronteerd met aanslagen op hun geestelijke en fysieke gesteldheid. Daarbij werden enorme verliezen geleden, maar uiteindelijk werd het luchtoffensief toch een succes, waardoor de Duitse oorlogsinspanning steeds meer ontwricht raakte.

De Amerikaanse escortejagers maakten korte metten met de Luftwaffe. De prijs die hiervoor betaald moest worden was hoog: de Achtste Luchtmacht verloor tijdens de oorlog meer mensen dan het Amerikaanse Korps Mariniers. En degenen die het overleefden, gingen gebukt onder een enorme psychische druk ten gevolge van het vliegen van operaties die veel weg hadden van zelfmoordmissies.

Masters of the Air is gebaseerd op recente interviews, ooggetuigenverslagen, en onder andere Amerikaans, Brits en Duits archiefmateriaal. Donald L. Miller heeft het tot een bijzonder meeslepende en levensechte getuigenis van ’s werelds eerste en enige luchtoorlog gemaakt,

[eilander]

@Posthoorn, natuurlijk heb ik die ervaring ook. Denk je dat ik zo'n dik boek als De ontdekking van de hemel ga zitten lezen omdat ik vind dat ik dat moet lezen of iets dergelijks?

Overigens bedacht ik later dat ik dit boek gewoon van de bieb had geleend; dat is dus niet het boek dat ik in de kliko heb gemikt. Dat was een ander dik boek van iemand die Mulisch-achtige trekken werd toegeschreven. Net als huisman houd ik ook van dikke boeken... Ik zie dat bij onze kinderen ook terug, die lezen ook heel erg graag. Als ze terug komen van de bibliotheek van de kerk, is het een avond heel stil - dan zitten ze allemaal op de bank met een boek. De volgende dag hebben ze alles weer uit, da's dan weer jammer.

Maar om terug te komen op de literatuur a la Mulisch: ik heb dus bewust gekozen om dat soort dingen niet meer te lezen. Niet omdat ik er niet van houd, maar omdat ik denk dat het niet goed is. Ik hoef daar geen schouderklopje voor (ik weet zelf het beste dat dit niet op z'n plaats zou zijn), maar anderzijds vind ik het te simpel dat zo'n keuze afgedaan wordt als: nu ja, je bent nu eenmaal geen echte literatuurliefhebber.

[Dodo]

Iedereen legt voor zichzelf de lat op een andere plek. De een wil volstrekt geen vloeken of overspel in een boek en legt het bij de eerste 'overtreding' weg, een ander haakt wel aan die vloeken, aan die scene, maar leest het boek toch omdat het zo'n sterk verhaal is dat een inkijkje geeft in de psyche, of in een situatie.

Ik heb bijvoorbeeld De witte veer, van John Boyne, met veel genoegen gelezen. Het is zeker geen christelijk boek, maar het zet je wel aan het denken over oorlog, over heldendom, dienstweigeren, en in mindere mate over homeseksualiteit.
Overigens kan deze schrijver heel goed in bedekte termen een seksuele gebeurtenis beschrijven, zodat je ongeveer weet of aanvoelt wat er gebeurt zonder dat het expliciet wordt. Dat is zo jammer aan veel moderne schrijvers, die alles bij name noemen en beschrijven.

[WimA]

Met dezelfde redenering zit er toch ook veel schoonheid in theater, films, sport, (pop)muziek, feesten, materialisme enz. enz.
Kortom gezegd, ALLE geneugten van de wereld hebben echt wel een bepaalde schoonheid in zich. Om het wat cru te zeggen: De Duivel is niet achterlijk.

Als die schoonheid er niet zou zijn zou het niet zo nodig zijn te waarschuwen tegen de wereld, tegen de grootsheid ervan.

Daarom voel ik wel met @Eilander mee en heb dezelfde vragen.
Hoe schoon (zelfzaam mooi), hoe begeerlijk ook, die schoonheid gaat voorbij! En de Schrift noemt degenen die zich willen verliezen in die schoonheid "Een vriend van de wereld".

[Mara]

Met dezelfde redenering zit er toch ook veel schoonheid in theater, films, sport, (pop)muziek, feesten, materialisme enz. enz.
Kortom gezegd, ALLE geneugten van de wereld hebben echt wel een bepaalde schoonheid in zich. Om het wat cru te zeggen: De Duivel is niet achterlijk.

Dat ben ik met je eens. Er schuilt zeker een groot gevaar in. Ik ken heus mijn eigen zwakheden daar in wel.
Het probleem is echter, dat er maar bar weinig echt goede verantwoorde boeken zijn. En al helemaal niet voor de leeftijd tussen 13 en 18!
Die zie je massaal met een Carry Slee.

En de reformatorische middelbare zet ook boeken op de lijst van schrijvers als Mulisch, Krabbé, enz., omdat ze nu eenmaal technisch goed geschreven zijn.

Als die schoonheid er niet zou zijn zou het niet zo nodig zijn te waarschuwen tegen de wereld, tegen de grootsheid ervan.

Hoe kijk jij dan aan tegen de talenten: de gave van het woord, schilderen, het bespelen van een instrument?
God geeft iemand een mooie stem, of de gave om te kunnen kijken naar een voorwerp en dat in verf op een doek te kunnen maken.

Maar we dwalen af, ben ik bang.
Nogmaals, een boek moet spannend en onderhoudend zijn. Als ik erboven in slaap val omdat het saai en voorspelbaar is, leer je er bovendien niets van.
Want een goed geschreven boek gaat over echte mensen, wat hun beweegredenen zijn, waarom ze iets doen en hoe ze met een situatie omgaan.
Hoe verdrietig ook, maar veel mensen putten uit een andere bron dan jij.

[Posthoorn]

@Posthoorn, natuurlijk heb ik die ervaring ook. Denk je dat ik zo'n dik boek als De ontdekking van de hemel ga zitten lezen omdat ik vind dat ik dat moet lezen of iets dergelijks?

Overigens bedacht ik later dat ik dit boek gewoon van de bieb had geleend; dat is dus niet het boek dat ik in de kliko heb gemikt. Dat was een ander dik boek van iemand die Mulisch-achtige trekken werd toegeschreven. Net als huisman houd ik ook van dikke boeken... Ik zie dat bij onze kinderen ook terug, die lezen ook heel erg graag. Als ze terug komen van de bibliotheek van de kerk, is het een avond heel stil - dan zitten ze allemaal op de bank met een boek. De volgende dag hebben ze alles weer uit, da's dan weer jammer.

Maar om terug te komen op de literatuur a la Mulisch: ik heb dus bewust gekozen om dat soort dingen niet meer te lezen. Niet omdat ik er niet van houd, maar omdat ik denk dat het niet goed is. Ik hoef daar geen schouderklopje voor (ik weet zelf het beste dat dit niet op z'n plaats zou zijn), maar anderzijds vind ik het te simpel dat zo'n keuze afgedaan wordt als: nu ja, je bent nu eenmaal geen echte literatuurliefhebber.

Ik ben ook geen literatuurliefhebber, ik had over of je een echte lezer bent of niet, en ik heb uitgelegd wat ik daaronder verstond. Nu goed, jij schaart je kennelijk ook onder die categorie. Maar dan blijft je opmerking toch wat weinig empathisch voor een echte lezer.
Beetje vreemd trouwens dat je van 'dikke boeken' houdt. Je houdt toch niet van een boek om de omvang, maar om de inhoud? Maar goed, misschien ook weer een verkeerde vraag.

Verder ga ik hier de discussie niet aan over wat mag en niet mag op gebied van lezen. Als WimA mij een 'vriend van de wereld' wil noemen, moet hij dat vooral doen.

[WimA]

Verder ga ik hier de discussie niet aan over wat mag en niet mag op gebied van lezen. Als WimA mij een 'vriend van de wereld' wil noemen, moet hij dat vooral doen.

Prima hoor. Loop vooral weg van een inhoudelijke discussie.

[WimA]

Met dezelfde redenering zit er toch ook veel schoonheid in theater, films, sport, (pop)muziek, feesten, materialisme enz. enz.
Kortom gezegd, ALLE geneugten van de wereld hebben echt wel een bepaalde schoonheid in zich. Om het wat cru te zeggen: De Duivel is niet achterlijk.

Dat ben ik met je eens. Er schuilt zeker een groot gevaar in. Ik ken heus mijn eigen zwakheden daar in wel.
Het probleem is echter, dat er maar bar weinig echt goede verantwoorde boeken zijn. En al helemaal niet voor de leeftijd tussen 13 en 18!
Die zie je massaal met een Carry Slee.

Mozes bleef niet in Egypte omdat hij in Israël zo bar weinig goede geneugten zag. Ook qua boeken zal Egypte meer te bieden hebben gehad dan het slavenvolk.
Een christen volgt - als het goed is - een weg tegen vlees en bloed in. Daar hoort dan blijkbaar ook het niet hebben van goede boeken bij.
Dat los je niet op door dan maar slechte boeken te lezen!

En de reformatorische middelbare zet ook boeken op de lijst van schrijvers als Mulisch, Krabbé, enz., omdat ze nu eenmaal technisch goed geschreven zijn.

Wat anderen doen is geen argument uiteraard. Scholen hebben m.i. overigens hun onderwijskundige redenen.

Als die schoonheid er niet zou zijn zou het niet zo nodig zijn te waarschuwen tegen de wereld, tegen de grootsheid ervan.

Hoe kijk jij dan aan tegen de talenten: de gave van het woord, schilderen, het bespelen van een instrument?
God geeft iemand een mooie stem, of de gave om te kunnen kijken naar een voorwerp en dat in verf op een doek te kunnen maken.

Dit begrijp ik niet. Uiteraard mogen/moeten gaven worden gebruikt. Maar niet om zonde in alle schoonheid af te beelden!

Nogmaals, een boek moet spannend en onderhoudend zijn. Als ik erboven in slaap val omdat het saai en voorspelbaar is, leer je er bovendien niets van.
Want een goed geschreven boek gaat over echte mensen, wat hun beweegredenen zijn, waarom ze iets doen en hoe ze met een situatie omgaan.
Hoe verdrietig ook, maar veel mensen putten uit een andere bron dan jij.

Dat is geen reden voor een christen om het te lezen. Dat mensen dit schrijven, daar kan ik niets aan doen. Dat ik het lees is mijn verantwoording!

[eilander]

@Posthoorn, natuurlijk heb ik die ervaring ook. Denk je dat ik zo'n dik boek als De ontdekking van de hemel ga zitten lezen omdat ik vind dat ik dat moet lezen of iets dergelijks?

Overigens bedacht ik later dat ik dit boek gewoon van de bieb had geleend; dat is dus niet het boek dat ik in de kliko heb gemikt. Dat was een ander dik boek van iemand die Mulisch-achtige trekken werd toegeschreven. Net als huisman houd ik ook van dikke boeken... Ik zie dat bij onze kinderen ook terug, die lezen ook heel erg graag. Als ze terug komen van de bibliotheek van de kerk, is het een avond heel stil - dan zitten ze allemaal op de bank met een boek. De volgende dag hebben ze alles weer uit, da's dan weer jammer.

Maar om terug te komen op de literatuur a la Mulisch: ik heb dus bewust gekozen om dat soort dingen niet meer te lezen. Niet omdat ik er niet van houd, maar omdat ik denk dat het niet goed is. Ik hoef daar geen schouderklopje voor (ik weet zelf het beste dat dit niet op z'n plaats zou zijn), maar anderzijds vind ik het te simpel dat zo'n keuze afgedaan wordt als: nu ja, je bent nu eenmaal geen echte literatuurliefhebber.

Ik ben ook geen literatuurliefhebber, ik had over of je een echte lezer bent of niet, en ik heb uitgelegd wat ik daaronder verstond. Nu goed, jij schaart je kennelijk ook onder die categorie. Maar dan blijft je opmerking toch wat weinig empathisch voor een echte lezer.
Beetje vreemd trouwens dat je van 'dikke boeken' houdt. Je houdt toch niet van een boek om de omvang, maar om de inhoud? Maar goed, misschien ook weer een verkeerde vraag.

Verder ga ik hier de discussie niet aan over wat mag en niet mag op gebied van lezen. Als WimA mij een 'vriend van de wereld' wil noemen, moet hij dat vooral doen.

Gevoelig onderwerp voor je, blijkbaar.