Hendrien schreef:@Merel, ook hier heb ik over nagedacht. In de eerste plaats mag er vertrouwen zijn dat de Heere dan ook zorgt. En vaak is het mogelijk om dan alsnog een opleiding of o.i.d. te gaan volgen. Hier ken ik ook voorbeelden van.

Precies. Ik meen dat het ook @merel was die vorige week de vraag stelde hoe het financieel moest als een moeder met kleine kinderen weduwe werd, en of de kerk daarvoor moest zorgen. Mijn antwoord dat ik inderdaad vind dat christenen in de omgeving dat dan gezamenlijk zouden moeten opvangen, heb je blijkbaar niet opgevangen.

Ongeacht of je vindt dat daar een oplossing voor gezocht moet worden en dat de diaconie daarbij moet bijspringen, denk ik ook dat je realistisch moet zijn. Ik zie in mijn werk continue mensen die door ongevallen c.q. overlijden van naasten op het randje van de financiële afgrond staan. Als je een uitkering ( WW of WWB) krijgt mag je geen opleiding doen, omdat dan de uitkering vervalt.
Het klinkkt allemaal heel nobel, maar of het haalbaar is, is een tweede.

Ik denk dat financieel onafhankelijk in de reformatorische kringen een verkeerde klank heeft. Natuurlijk kan dit leiden tot makkelijker uit een huwelijk/ relatie stappen en tot een meer ik-gerichte houding. Het is net de insteek die je hebt. Bij ons heeft het niet deze insteek en doen wij het echt samen. Ik doe op dit punt op het huishoudelijke vlak meer, omdat ik minder werk, maar als het zou moeten zouden de rollen bij ons ook omgedraaid kunnen worden.

Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Of dat oubollig klinkt.... ik denk dat het voor een groot deel ligt aan je omgeving.
Het is immers een gewone uitdrukking onder christenen?
Of, en dat lijkt me ook aannemelijk, als we om ons heen zien,
het christendom neemt in rap tempo het schema van de wereld over.

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Oubollig? Nee hoor, het is realistisch wat je zegt. We hebben ons hier voor te bereiden op de ontmoeting met God.
Verder hebben we hier inderdaad onze gaven te gebruiken en onze medemens voor Christus te winnen.

merel schreef: Waarom leren zij beiden niet beide dingen? Ik ben erg blij hoor met een man die kan verstellen en naaien en ook nog menig ding in het huis kan timmeren.

Daar was vroeger een uitstekende opvoeding voor, nl. militaire dienst.
Daar leerden de mannen om een knoop aan te naaien of een los naadje keurig te repareren, het bed strak en recht opmaken, kleding netjes in de kast te leggen en schoenen glimmend te poetsen.

Ik heb als jong meisje een jaar lang een parttime opleiding op de technische school mogen volgen, samen met nog een paar meiden, bij wijze van experiment was dat. Je kon je vrijwillig aanmelden.
Wij hebben geleerd om een kastje in elkaar te zetten van ruwhouten planken.
Solderen
Behangen
Fietsband vervangen
Kleine klusjes, zoals een lekkende kraan repareren, een zwanenhals onder de gootsteen vervangen enz.

Daar heb ik enorm profijt van, nog steeds.
Het was een school uitsluitend voor jongens toen, vonden wij wel heel leuk , omdat onze opleiding kennelijk een succes bleek, is later de school ook voor meiden geopend en helaas, nog later, opgegaan in lbo en mbo.
Hadden ze nooit moeten doen!

Mara schreef:

merel schreef: Waarom leren zij beiden niet beide dingen? Ik ben erg blij hoor met een man die kan verstellen en naaien en ook nog menig ding in het huis kan timmeren.

Daar was vroeger een uitstekende opvoeding voor, nl. militaire dienst.
Daar leerden de mannen om een knoop aan te naaien of een los naadje keurig te repareren, het bed strak en recht opmaken, kleding netjes in de kast te leggen en schoenen glimmend te poetsen.

Ik heb als jong meisje een jaar lang een parttime opleiding op de technische school mogen volgen, samen met nog een paar meiden, bij wijze van experiment was dat. Je kon je vrijwillig aanmelden.
Wij hebben geleerd om een kastje in elkaar te zetten van ruwhouten planken.
Solderen
Behangen
Fietsband vervangen
Kleine klusjes, zoals een lekkende kraan repareren, een zwanenhals onder de gootsteen vervangen enz.

Daar heb ik enorm profijt van, nog steeds.
Het was een school uitsluitend voor jongens toen, vonden wij wel heel leuk , omdat onze opleiding kennelijk een succes bleek, is later de school ook voor meiden geopend en helaas, nog later, opgegaan in lbo en mbo.
Hadden ze nooit moeten doen!

In mijn 2-jarige tijd op de LTS zag je ook de eerste vrouwelijke leerlingen komen op de LTS. Beetje vreemd keken we er wel tegenaan... We spreken nu over eind jaren 60. Je leerde daar in het eerste jaar inderdaad veel huis- tuin- en keukenklusjes.

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Helemaal eens!

Luther schreef:

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Helemaal eens!

Ik denk dat iedereen het hier mee eens is.
Het ene hoeft het andere alleen niet uit te sluiten.

Mara schreef:

merel schreef: Waarom leren zij beiden niet beide dingen? Ik ben erg blij hoor met een man die kan verstellen en naaien en ook nog menig ding in het huis kan timmeren.

Daar was vroeger een uitstekende opvoeding voor, nl. militaire dienst.
Daar leerden de mannen om een knoop aan te naaien of een los naadje keurig te repareren, het bed strak en recht opmaken, kleding netjes in de kast te leggen en schoenen glimmend te poetsen.

Ik heb als jong meisje een jaar lang een parttime opleiding op de technische school mogen volgen, samen met nog een paar meiden, bij wijze van experiment was dat. Je kon je vrijwillig aanmelden.
Wij hebben geleerd om een kastje in elkaar te zetten van ruwhouten planken.
Solderen
Behangen
Fietsband vervangen
Kleine klusjes, zoals een lekkende kraan repareren, een zwanenhals onder de gootsteen vervangen enz.

Daar heb ik enorm profijt van, nog steeds.
Het was een school uitsluitend voor jongens toen, vonden wij wel heel leuk , omdat onze opleiding kennelijk een succes bleek, is later de school ook voor meiden geopend en helaas, nog later, opgegaan in lbo en mbo.
Hadden ze nooit moeten doen!

Wij leerden deze dingen gewoon op de huishoudschool, die lessen heette toen algemene technieken, mijn kinderen hebben in deze moderne tijd,( jongste is 19) al deze dingen gewoon thuis geleerd, koken, strijken, behangen, schilderen, timmeren, bandplakken we deden het steeds samen en als de nood aan de man was, konden ze het zelf. de jongens kunnen ook breien en met de naaimachine om gaan.

Toen ik van de jongste zwanger was waren de oudste 12 en 13, ik had veel zware migraine, ze besjoerde me mijn bed en deden alles, ik heb daar in die tijd veel profijt van gehad,

merel schreef:

Luther schreef:

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Helemaal eens!

Ik denk dat iedereen het hier mee eens is.
Het ene hoeft het andere alleen niet uit te sluiten.

Ja, dit sluit het andere grotendeels wel uit. Vele argumenten die hier genoemd zijn m.b.t. financiële onafhankelijkheid van de vrouw, zijn materialistisch ingevuld.
Ik stelde heel veel postings terug de vraag: "Wat is dat eigenlijk, zelfontplooiing? Is het voor een christen van belang om carrière te maken?" Daar is niemand op ingegaan, maar ik ben bang dat de gereformeerde gezindte op dat punt net zo materialistisch, individualistisch denkt als de wereld om ons heen.

Gelezen in vrouw/Telegraaf:
Toen Nikolien Martina-Doorenbos vier jaar geleden moeder van dochter Emilia werd, dacht ze nog dat een kind grootbrengen zoiets was als een project managen. "Een kwestie van stevig inlezen, goed voorbereiden en strak de controle houden." De voormalig headhunter kwam van een koude kermis thuis.

"Een kind doe je er niet zomaar even bij. Die laat zich niet inplannen. Ik ging voortdurend over mijn eigen grenzen heen, thuis, maar vooral op het werk. Ik leefde niet, ik was aan het overleven", vertelt ze.

Veelzeggend wel.

Luther schreef:

merel schreef:

Luther schreef:

Orchidee schreef:Met het oog op de eeuwigheid; maken we ons niet te druk voor het tijdelijke, moeten we niet meer investeren in onze eeuwige toekomst dan onze tijdelijke carriere en inkomen?
Natuurlijk moeten we door deze wereld en in deze wereld onze gaven gebruiken en benutten en natuurlijk is het fijn als je goed kunt leren en een fijne baan hebt maar het is allemaal zo tijdelijk en we doen en leven vaak alsof we hier op aarde een blijvend leven hebben.
Klinkt natuurlijk oubollig en onder een steen levend maar het is wel waar!

Helemaal eens!

Ik denk dat iedereen het hier mee eens is.
Het ene hoeft het andere alleen niet uit te sluiten.

Ja, dit sluit het andere grotendeels wel uit. Vele argumenten die hier genoemd zijn m.b.t. financiële onafhankelijkheid van de vrouw, zijn materialistisch ingevuld.
Ik stelde heel veel postings terug de vraag: "Wat is dat eigenlijk, zelfontplooiing? Is het voor een christen van belang om carrière te maken?" Daar is niemand op ingegaan, maar ik ben bang dat de gereformeerde gezindte op dat punt net zo materialistisch, individualistisch denkt als de wereld om ons heen.

Een definitie van "afgestompt" is m.i. onder andere dat het zicht op de realiteit sterk is vervormd vanuit het eigen perspectief.

Wim Anker schreef:Een definitie van "afgestompt" is m.i. onder andere dat het zicht op de realiteit sterk is vervormd vanuit het eigen perspectief.

Doet het zeer?

Mara schreef:Gelezen in vrouw/Telegraaf:
Toen Nikolien Martina-Doorenbos vier jaar geleden moeder van dochter Emilia werd, dacht ze nog dat een kind grootbrengen zoiets was als een project managen. "Een kwestie van stevig inlezen, goed voorbereiden en strak de controle houden." De voormalig headhunter kwam van een koude kermis thuis.

"Een kind doe je er niet zomaar even bij. Die laat zich niet inplannen. Ik ging voortdurend over mijn eigen grenzen heen, thuis, maar vooral op het werk. Ik leefde niet, ik was aan het overleven", vertelt ze.

Veelzeggend wel.

Bij elke mening of gedachte kun je wel een passend krantenstukje vinden, dus dit soort berichten doet me niet zoveel.