Re: Dorsvloer vol confetti
Geplaatst: 16 feb 2010, 22:00
ik heb mijn aantekeningen even uitgewerkt.
Ik heb niet alle vragen gedaan, alleen die ik er het meest vond uitspringen.
Ik heb niet letterlijk geciteerd want ik heb niet alles letterlijk op kunnen schrijven dus ik hoop dat het allemaal een beetje klopt zo.
Interview met boekhandelaar
Vraag: Waarom wordt er gesproken van ‘de’ vader; ‘de’ moeder?
Antwoord: Om de afstand aan te geven tussen Katelijne en haar ouders. Het was ook fijn bij het schrijven; het werd anders te gezellig, te close, te knus. (te dichtbij)
Vraag: Op pag 82 staat het gesprek met Katelijne met haar vriendin over het mooiste woord uit de Bijbel. Het woord ‘iegelijk’ vindt Katelijne het mooist. Wat vind je nu zelf heel mooi aan de ‘tale Kanaäns’/ (het Zeeuws) ?
Antwoord: Dat is taal die bewaard moet blijven voor het nageslacht. Daarom heb ik het ook gebruikt in het boek. De Statenbijbel is geschreven in mooi 17e eeuws taalgebruik. Er staan hele mooie woorden in. (Ze geeft aan dat ze eigenlijk wat voorbeelden vooraf had moeten bedenken).
Denkt even na: het hemelrond!! Het ruime hemelrond. Schitterend! Geen ander woord zou de ruimte/de grootsheid, de bijzonderheid van de lucht aan kunnen geven als dat het woord ‘hemelrond’ dat doet.
Net als het woord: Heilbespiegelingen. Dat woord heeft iets heel dieps in zich. En dat is wat de tale Kanaäns doet….er worden diepten aangegeven. Het wordt uitgerafeld…of eigenlijk ook weer niet. (Ze zoekt naar woorden om te zeggen wat ze bedoelt) Er worden diepe dingen aangegeven. . Die woorden kunnen zó mooi zijn.
Net als het ritme in de Statenbijbel. Heel bijzonder. “In de beginne was het Woord….”
Je kan de taal mooi vinden zonder de religieuze betekenis ervan.
Het is iets mystieks. Menselijke taal is mystiek. Menselijke religie is mystiek.
Het Zeeuws ook. Er zijn woorden waar ik zo gauw geen Nederlands woord voor weet.
De ´veurhôad’ van een land. Daar is toch gewoon geen Nederlands woord voor. (na wat zoeken met mensen uit de zaal kwamen we uit op ‘de kop van het land’)
Vraag: Pag 104; het bezoek van de onderwijzer over het rapport van K. De cijfers naar beneden afgerond uit angst voor hoogmoed. Is dat calvinistisch of agrarisch (vraagsteller leest stukje voor uit een ander boek waarin hetzelfde gebeurt in een niet-calvinistisch boerengezin uit Zweden).
Antwoord: Nederig zijn is beter dan trots. Doe maar gewoon. Heeft toch wel met het geloof te maken.
Vraag: Is het lastig om verward te worden met Katelijne?
Antwoord: Is niet zo leuk. Ik moet het steeds corrigeren. Maar je stopt er wel dingen avn jezelf in. Er zitten in een boek altijd fictieve waarheden. Ik kan het niet ontkennen dat Katelijne veel van mij weg heeft. Maar ze was slimmer dan ik en dacht meer na. Ik vind het ook wel een eer.
Vraag: Het woord is een machtig iets. Nu heb je zelf iets gemaakt. Hoe voelt dat?
Antwoord: Het boek is nu van iedereen. Ik heb er geen vat meer op. En dat is eigenlijk wel logisch.
Je raakt mensen met taal. Met een verhaal.
In het boek heb ik dat ook laten zien. (ze leest de episode voor van het verhaal wat ze haar broertjes vertelde over de paardenbloemen in de giertank; wat uiteindelijk als gevolg had dat de opa stierf)
Woorden eenmaal losgelaten zijn vrij.
Woorden hebben veel kracht. En door de verhalen van Katelijne raken dingen op de boerderij ontregeld. Opa sterft bijvoorbeeld.
Dat doen kunstuitingen…dingen ontregelen. Dat doet taal. Dat zie je nu in de Reformatorische wereld (de ontvangst van het boek)
Vraag: Enny de Bruin stelt in het RD dat je in hetzelfde hoekje zit als ’t Hart en Siebelink. Hoe vind je dat?
Antwoord: De uitgever heeft dat hoekje opgezocht. Die kondigde het boek aan als “vrouwelijke variant van…..”. Dat was slim. (zakelijk)
Maar de enige overeenkomst is dat we alle drie een Gereformeerde jeugd hebben gehad.
’t Hart komt niet uit het bevindelijk milieu en Siebelink had een extreme vader. Ik vind mijn boek totaal anders (al heb ik wel complimenten gekregen van hen, dat was heel leuk)
Ik heb juist in het boek willen laten zien dat het allemaal zo gewoon is; die godsdienst. Het is niet buitenissig, niet extreem. Ik heb het niet als streng ervaren.
Vragen vanuit het publiek.
Vraag: Je wereld verbreedde toen je naar de stad ging. Er veranderde heel veel. Wat gebeurde er?
Antwoord: Meliskerke is een echt plattelandsdorp. En het milieu Reformatorisch. 70% stemt SGP, dta is meer dan in Staphorst/Grafhorst . We hadden geen bibliotheek (een bibliobus) en dan woonde ik ook nog eens buiten het dorp. (geen internet). Vrijwel alle mensen hebben dezelfde overtuiging, zijn sterk georganiseerd (verenigingen) Een eigen cultuur.
Geloof en geïsoleerd zijn hangt nauw samen.
Ik heb geen kritiek op de regeltjes. Katelijne in het boek ook niet. Ik heb alleen willen laten zien hoe het is; ik kijk er niet met gemengde gevoelens op terug. Heb mijn opvoeding als warm, veilig ervaren. Het heeft voor mijn zin waarde (m.n. de taal) Maar ik ben niet blij met de angst die mij is bijgebracht voor de rechterstoel.
Vraag: In je interviews noem je regelmatig de angst voor de rechterstoel. Ook Katelijne is bang voor de oordeelsdag. Ik miste in je boek de hoop. Katelijne worstelt met schuldgevoelens over haar zonden maar ik lees nergens dat er iemand is die Katelijne wijst op Christus. Heb je dat ook zo ervaren in je eigen leven? Werd je niet verteld dat er redding mogelijk is? Dat je tot Christus mag vluchten met je zonden? Dat Hij je Zaligmaker wil zijn? En dat er veiligheid is achter het bloed, je dan ook geen angst hoeft te hebben voor de rechterstoel?
Antwoord: Er was misschien redding. Maar die kans was niet zo groot. Dus daar durfde je nooit op te hopen. Als je keek naar het aantal Avondmaalgangers dan wist je gewoon dat het maar voor een enkeling was. Waarom zou je denken dat je er bij hoorde. De kans dat je naar de hel verwezen zou worden op de dag dat het kaf van het koren zou gescheiden worden was gewoon het grootst.
Vraag: Heb je daarom het woord dorsvloer gebruikt? Heeft het te maken met het laatste oordeel?
Antwoord: ja, Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren. Het kaf zal van het koren gescheiden worden.
Vraag: Hoe reageert je omgeving?
Antwoord: Ze herkennen de weggetjes en menen ook de personages (hoewel verzonnen) te herkennen. Ze missen dan figuren bijvoorbeeld…
Katelijne zet haar eigen verhaal naast de Bijbel. Een gemaakt verhaal (zoals ook de Bijbel een gemaakt verhaal is). De personen zijn ook ´gemaakt´ in mijn boek. Eigenlijk vind ik dat wel grappig.
De personen die zelf een gemaakt verhaal hebben, maken nu ´gemaakte´ personages uit in mijn gemaakte verhaal.
Vraag: Voelen die gelovigen zich beter dan andere mensen?
Antwoord: Nee, het zijn geen mensen met eigendunk. Ze vinden echt niet dat ze beter zijn. (uit de zaal reageert iemand met het gezegde: dan zeggen ze: we zijn niet beter, we dóen beter. Franca lacht herkennend)
Ze geloven wel dat ze de waarheid hebben. Dat is logisch. Dat denkt iedereen.
Geloof is een andere manier van kijken naar dingen.
Vraag: Houdt het onderwerp je zo bezig dat je er een boek over moest schrijven?
Antwoord: Blijkbaar wel. Ik was het niet van plan. Was met iets heel anders begonnen. Maar dit kwam tussendoor en hier kon ik mijn woorden kwijt.
Vraag: Ben je nog welkom thuis?
Antwoord: Ja. Het blijft moeilijk voor mijn ouders en vooral na het verschijnen van het boek is het onderwerp ‘hot’, maar ze kunnen er goed mee omgaan.
Ik heb niet alle vragen gedaan, alleen die ik er het meest vond uitspringen.
Ik heb niet letterlijk geciteerd want ik heb niet alles letterlijk op kunnen schrijven dus ik hoop dat het allemaal een beetje klopt zo.
Interview met boekhandelaar
Vraag: Waarom wordt er gesproken van ‘de’ vader; ‘de’ moeder?
Antwoord: Om de afstand aan te geven tussen Katelijne en haar ouders. Het was ook fijn bij het schrijven; het werd anders te gezellig, te close, te knus. (te dichtbij)
Vraag: Op pag 82 staat het gesprek met Katelijne met haar vriendin over het mooiste woord uit de Bijbel. Het woord ‘iegelijk’ vindt Katelijne het mooist. Wat vind je nu zelf heel mooi aan de ‘tale Kanaäns’/ (het Zeeuws) ?
Antwoord: Dat is taal die bewaard moet blijven voor het nageslacht. Daarom heb ik het ook gebruikt in het boek. De Statenbijbel is geschreven in mooi 17e eeuws taalgebruik. Er staan hele mooie woorden in. (Ze geeft aan dat ze eigenlijk wat voorbeelden vooraf had moeten bedenken).
Denkt even na: het hemelrond!! Het ruime hemelrond. Schitterend! Geen ander woord zou de ruimte/de grootsheid, de bijzonderheid van de lucht aan kunnen geven als dat het woord ‘hemelrond’ dat doet.
Net als het woord: Heilbespiegelingen. Dat woord heeft iets heel dieps in zich. En dat is wat de tale Kanaäns doet….er worden diepten aangegeven. Het wordt uitgerafeld…of eigenlijk ook weer niet. (Ze zoekt naar woorden om te zeggen wat ze bedoelt) Er worden diepe dingen aangegeven. . Die woorden kunnen zó mooi zijn.
Net als het ritme in de Statenbijbel. Heel bijzonder. “In de beginne was het Woord….”
Je kan de taal mooi vinden zonder de religieuze betekenis ervan.
Het is iets mystieks. Menselijke taal is mystiek. Menselijke religie is mystiek.
Het Zeeuws ook. Er zijn woorden waar ik zo gauw geen Nederlands woord voor weet.
De ´veurhôad’ van een land. Daar is toch gewoon geen Nederlands woord voor. (na wat zoeken met mensen uit de zaal kwamen we uit op ‘de kop van het land’)
Vraag: Pag 104; het bezoek van de onderwijzer over het rapport van K. De cijfers naar beneden afgerond uit angst voor hoogmoed. Is dat calvinistisch of agrarisch (vraagsteller leest stukje voor uit een ander boek waarin hetzelfde gebeurt in een niet-calvinistisch boerengezin uit Zweden).
Antwoord: Nederig zijn is beter dan trots. Doe maar gewoon. Heeft toch wel met het geloof te maken.
Vraag: Is het lastig om verward te worden met Katelijne?
Antwoord: Is niet zo leuk. Ik moet het steeds corrigeren. Maar je stopt er wel dingen avn jezelf in. Er zitten in een boek altijd fictieve waarheden. Ik kan het niet ontkennen dat Katelijne veel van mij weg heeft. Maar ze was slimmer dan ik en dacht meer na. Ik vind het ook wel een eer.
Vraag: Het woord is een machtig iets. Nu heb je zelf iets gemaakt. Hoe voelt dat?
Antwoord: Het boek is nu van iedereen. Ik heb er geen vat meer op. En dat is eigenlijk wel logisch.
Je raakt mensen met taal. Met een verhaal.
In het boek heb ik dat ook laten zien. (ze leest de episode voor van het verhaal wat ze haar broertjes vertelde over de paardenbloemen in de giertank; wat uiteindelijk als gevolg had dat de opa stierf)
Woorden eenmaal losgelaten zijn vrij.
Woorden hebben veel kracht. En door de verhalen van Katelijne raken dingen op de boerderij ontregeld. Opa sterft bijvoorbeeld.
Dat doen kunstuitingen…dingen ontregelen. Dat doet taal. Dat zie je nu in de Reformatorische wereld (de ontvangst van het boek)
Vraag: Enny de Bruin stelt in het RD dat je in hetzelfde hoekje zit als ’t Hart en Siebelink. Hoe vind je dat?
Antwoord: De uitgever heeft dat hoekje opgezocht. Die kondigde het boek aan als “vrouwelijke variant van…..”. Dat was slim. (zakelijk)
Maar de enige overeenkomst is dat we alle drie een Gereformeerde jeugd hebben gehad.
’t Hart komt niet uit het bevindelijk milieu en Siebelink had een extreme vader. Ik vind mijn boek totaal anders (al heb ik wel complimenten gekregen van hen, dat was heel leuk)
Ik heb juist in het boek willen laten zien dat het allemaal zo gewoon is; die godsdienst. Het is niet buitenissig, niet extreem. Ik heb het niet als streng ervaren.
Vragen vanuit het publiek.
Vraag: Je wereld verbreedde toen je naar de stad ging. Er veranderde heel veel. Wat gebeurde er?
Antwoord: Meliskerke is een echt plattelandsdorp. En het milieu Reformatorisch. 70% stemt SGP, dta is meer dan in Staphorst/Grafhorst . We hadden geen bibliotheek (een bibliobus) en dan woonde ik ook nog eens buiten het dorp. (geen internet). Vrijwel alle mensen hebben dezelfde overtuiging, zijn sterk georganiseerd (verenigingen) Een eigen cultuur.
Geloof en geïsoleerd zijn hangt nauw samen.
Ik heb geen kritiek op de regeltjes. Katelijne in het boek ook niet. Ik heb alleen willen laten zien hoe het is; ik kijk er niet met gemengde gevoelens op terug. Heb mijn opvoeding als warm, veilig ervaren. Het heeft voor mijn zin waarde (m.n. de taal) Maar ik ben niet blij met de angst die mij is bijgebracht voor de rechterstoel.
Vraag: In je interviews noem je regelmatig de angst voor de rechterstoel. Ook Katelijne is bang voor de oordeelsdag. Ik miste in je boek de hoop. Katelijne worstelt met schuldgevoelens over haar zonden maar ik lees nergens dat er iemand is die Katelijne wijst op Christus. Heb je dat ook zo ervaren in je eigen leven? Werd je niet verteld dat er redding mogelijk is? Dat je tot Christus mag vluchten met je zonden? Dat Hij je Zaligmaker wil zijn? En dat er veiligheid is achter het bloed, je dan ook geen angst hoeft te hebben voor de rechterstoel?
Antwoord: Er was misschien redding. Maar die kans was niet zo groot. Dus daar durfde je nooit op te hopen. Als je keek naar het aantal Avondmaalgangers dan wist je gewoon dat het maar voor een enkeling was. Waarom zou je denken dat je er bij hoorde. De kans dat je naar de hel verwezen zou worden op de dag dat het kaf van het koren zou gescheiden worden was gewoon het grootst.
Vraag: Heb je daarom het woord dorsvloer gebruikt? Heeft het te maken met het laatste oordeel?
Antwoord: ja, Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren. Het kaf zal van het koren gescheiden worden.
Vraag: Hoe reageert je omgeving?
Antwoord: Ze herkennen de weggetjes en menen ook de personages (hoewel verzonnen) te herkennen. Ze missen dan figuren bijvoorbeeld…
Katelijne zet haar eigen verhaal naast de Bijbel. Een gemaakt verhaal (zoals ook de Bijbel een gemaakt verhaal is). De personen zijn ook ´gemaakt´ in mijn boek. Eigenlijk vind ik dat wel grappig.
De personen die zelf een gemaakt verhaal hebben, maken nu ´gemaakte´ personages uit in mijn gemaakte verhaal.
Vraag: Voelen die gelovigen zich beter dan andere mensen?
Antwoord: Nee, het zijn geen mensen met eigendunk. Ze vinden echt niet dat ze beter zijn. (uit de zaal reageert iemand met het gezegde: dan zeggen ze: we zijn niet beter, we dóen beter. Franca lacht herkennend)
Ze geloven wel dat ze de waarheid hebben. Dat is logisch. Dat denkt iedereen.
Geloof is een andere manier van kijken naar dingen.
Vraag: Houdt het onderwerp je zo bezig dat je er een boek over moest schrijven?
Antwoord: Blijkbaar wel. Ik was het niet van plan. Was met iets heel anders begonnen. Maar dit kwam tussendoor en hier kon ik mijn woorden kwijt.
Vraag: Ben je nog welkom thuis?
Antwoord: Ja. Het blijft moeilijk voor mijn ouders en vooral na het verschijnen van het boek is het onderwerp ‘hot’, maar ze kunnen er goed mee omgaan.