Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Wandelende schreef:Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Bijbellezing is een prekenserie over een bijbelboek of persoon uit de Bijbel etc.

Wandelende schreef:Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Vroeger werd het ook weleens tijdrede genoemd.
Was een soort kanselruil.

DDD schreef:Ik ben niet zo'n fan van weekdiensten.

Waarom niet? Het is toch goed om ook door de week een periode van rust te hebben voor alle wederwaardigheden van het leven? Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Jantje schreef:

DDD schreef:Ik ben niet zo'n fan van weekdiensten.

Waarom niet? Het is toch goed om ook door de week een periode van rust te hebben voor alle wederwaardigheden van het leven? Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Dat laatste is een lastige stelling. Wel vind ik dat je in je eigen gemeente er gewoon moet zijn als er geen echte reden is om te verzuimen.

Jantje schreef:Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Dit is onjuist. Het is nooit verkeerd om weekdiensten te bezoeken, laten we dat voorop stellen.
In de GG is er onder predikanten op dit moment een hype om "het bezoeken van weekdiensten" als kenmerk van bekeerden te noemen, dat klopt echter niet. Onder Gods kinderen is er voortdurend een honger en een dorst naar het Woord. Deze honger en dorst hoeft niet altijd gevoed te worden door weekdiensten, dat kan ook door andere middelen. Het bezoeken van weekdiensten is dus zeker aan te prijzen, maar is geen kenmerk van het ware, of van levensbelang.

Overigens: er zijn vele, zowel lichte als zware, gemeenten die geen weekdiensten meer organiseren.

Erskinees schreef:

Jantje schreef:Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Dit is onjuist. Het is nooit verkeerd om weekdiensten te bezoeken, laten we dat voorop stellen.
In de GG is er onder predikanten op dit moment een hype om "het bezoeken van weekdiensten" als kenmerk van bekeerden te noemen, dat klopt echter niet. Onder Gods kinderen is er voortdurend een honger en een dorst naar het Woord. Deze honger en dorst hoeft niet altijd gevoed te worden door weekdiensten, dat kan ook door andere middelen. Het bezoeken van weekdiensten is dus zeker aan te prijzen, maar is geen kenmerk van het ware, of van levensbelang.

Overigens: er zijn vele, zowel lichte als zware, gemeenten die geen weekdiensten meer organiseren.

Ik begrijp dat niet. Zou jij dus geen weekdienst bezoeken in jouw eigen gemeente?

Zware gemeenten? Ik ken geen voorbeelden daarvan.

eilander schreef:

Jantje schreef:

DDD schreef:Ik ben niet zo'n fan van weekdiensten.

Waarom niet? Het is toch goed om ook door de week een periode van rust te hebben voor alle wederwaardigheden van het leven? Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Dat laatste is een lastige stelling. Wel vind ik dat je in je eigen gemeente er gewoon moet zijn als er geen echte reden is om te verzuimen.

Zeker. We moeten de onderlinge bijeenkomsten niet nalaten, dus ook niet door de week.
Mijns inziens is het dus ook niet goed dat we door de week maar thuisblijven. Als ons werk en de persoonlijke omstandigheden het toelaten horen we ook dan in de kerk te zijn.

Mara schreef:

Wandelende schreef:Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Vroeger werd het ook weleens tijdrede genoemd.
Was een soort kanselruil.

Een Bijbellezing is beslist geen tijdrede. In de tijd van ds. Bac bepreekte hij inderdaad vervolgstoffen in de Bijbellezingen.
Ik heb de indruk dat eigen predikanten vaak Bijbellezingen in deze vorm houden en dat gastpredikanten een "gewone" weekdienst houden.

Jantje schreef: Zeker. We moeten de onderlinge bijeenkomsten niet nalaten, dus ook niet door de week.
Mijns inziens is het dus ook niet goed dat we door de week maar thuisblijven. Als ons werk en de persoonlijke omstandigheden het toelaten horen we ook dan in de kerk te zijn.

Als het over de eigen gemeente gaat: eens.

Het gaat in de eerste plaats inderdaad om de eigen gemeente.

Het is werkelijk waar soms heel ernstig bedroevend als je ziet hoe weinig mensen er tijdens een weekdienst uit de eigen gemeente komen.

eilander schreef:

Wandelende schreef:Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Bijbellezing is een prekenserie over een bijbelboek of persoon uit de Bijbel etc.

Bedankt voor je antwoord.

Jantje schreef:

eilander schreef:

Jantje schreef:

DDD schreef:Ik ben niet zo'n fan van weekdiensten.

Waarom niet? Het is toch goed om ook door de week een periode van rust te hebben voor alle wederwaardigheden van het leven? Bovendien is het voor onze geestelijke staat van levensbelang.

Dat laatste is een lastige stelling. Wel vind ik dat je in je eigen gemeente er gewoon moet zijn als er geen echte reden is om te verzuimen.

Zeker. We moeten de onderlinge bijeenkomsten niet nalaten, dus ook niet door de week.
Mijns inziens is het dus ook niet goed dat we door de week maar thuisblijven. Als ons werk en de persoonlijke omstandigheden het toelaten horen we ook dan in de kerk te zijn.

Er is wel iets voor te zeggen dat je de weekdiensten niet moet nalaten, omdat dat ook onderlinge bijeenkomsten zijn. Maar dat geldt net zo goed voor de Bijbelkringen. Ik heb daar niet specifiek een antwoord op, eerlijk gezegd. Al is het wel de vraag waar dan de grens ligt. Gelukkig ben ik door de weeks zelden 's avonds thuis, dat komt misschien eens in de twee of drie weken voor. Dus dat scheelt dit dillemma.

Los daarvan vind ik twee kerkdiensten op een zondag meer dan genoeg. Verder komt het geregeld voor dat gastpredikanten die zich mijns inziens slecht hebben voorbereid bij uitstek hun tijd besteden aan door de weekse diensten. Ik heb ooit tegen de kerkenraad gezegd dat ik naar de weekdiensten wil komen als de zondagse preken goed zijn voorbereid. Dat gold in een specifiek geval, maar dat is in ieder geval een belangrijke achtergrond bij mijn opmerking.

Mijns inziens zouden de door de weekse kerkdiensten het beste kunnen worden afgeschaft.

Voor rust in alle wederwaardigheden kan ik ook gewoon een boek lezen of in de tuin werken. En het is mij ook een raadsel waarom een door de weekse kerkdienst voor onze geestelijke staat van levensbelang zou zijn. Als er werkelijk dominees zijn die het bezoeken van weekdiensten zien als een kenmerk van het ware geloof, dan begin ik wel aan hun gezond verstand en geestelijk onderscheidingsvermogen te twijfelen. Heb je daar citaten van?

Mannetje schreef:

Mara schreef:

Wandelende schreef:Weet iemand het verschil tussen een "Bijbellezing" en een doordeweekse erediensten? Zie bovenstaand schema voor voorbeelden.

Vroeger werd het ook weleens tijdrede genoemd.
Was een soort kanselruil.

Een Bijbellezing is beslist geen tijdrede. In de tijd van ds. Bac bepreekte hij inderdaad vervolgstoffen in de Bijbellezingen.
Ik heb de indruk dat eigen predikanten vaak Bijbellezingen in deze vorm houden en dat gastpredikanten een "gewone" weekdienst houden.

Dat kan best samengaan. In onze gemeente is een serie preken gelezen van ds. Labee. Dat waren Bijbellezingen en ze zijn mijns inziens ongeschikt voor de zondagse kerkdiensten, terwijl het bezwaar van enige eenzijdigheid voor een extra serie door de weeks minder groot is.

Wat kan er nu samengaan? Ik volg het even niet.
Ik had het niet over leesdiensten op zondag, maar over een gastpredikant in de weekdienst.