Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[Erasmiaan]

Hij ontkende ten stelligste dat hij anders is gaan preken.

Maar goed, als jij een paar van zijn preken gelezen heb, kan je zelf constateren, dat dat niet klopt.

Ik heb zeer veel van zijn gepubliceerde preken gelezen van voor en na zijn schorsing. Geen wezenlijk verschil.
Dat blijkt ook wel uit de bezwaren die genoemd zijn gedurende de strijd. Verschillende oudere prekenbundels lagen toen onder vuur. Dus ik zou zeggen bewijs je beschuldiging maar eens.

Hij heeft uitspraken in preken gedaan die niet kunnen en welke hij ook heeft herroepen, nog even los van het vereenzelvigen-van-de-beloften-verhaal.

[huisman]

Hij ontkende ten stelligste dat hij anders is gaan preken.

Maar goed, als jij een paar van zijn preken gelezen heb, kan je zelf constateren, dat dat niet klopt.

Ik heb zeer veel van zijn gepubliceerde preken gelezen van voor en na zijn schorsing. Geen wezenlijk verschil.
Dat blijkt ook wel uit de bezwaren die genoemd zijn gedurende de strijd. Verschillende oudere prekenbundels lagen toen onder vuur. Dus ik zou zeggen bewijs je beschuldiging maar eens.

Hij heeft uitspraken in preken gedaan die niet kunnen en welke hij ook heeft herroepen, nog even los van het vereenzelvigen-van-de-beloften-verhaal.

Jammer dat als je iets hebt herroepen het je nog steeds wordt verweten. Ik denk trouwens dat elke predikant wel eens uitdrukkingen uit zijn preek zou willen herroepen.

[Erasmiaan]

Ik heb zeer veel van zijn gepubliceerde preken gelezen van voor en na zijn schorsing. Geen wezenlijk verschil.
Dat blijkt ook wel uit de bezwaren die genoemd zijn gedurende de strijd. Verschillende oudere prekenbundels lagen toen onder vuur. Dus ik zou zeggen bewijs je beschuldiging maar eens.

Hij heeft uitspraken in preken gedaan die niet kunnen en welke hij ook heeft herroepen, nog even los van het vereenzelvigen-van-de-beloften-verhaal.

Jammer dat als je iets hebt herroepen het je nog steeds wordt verweten. Ik denk trouwens dat elke predikant wel eens uitdrukkingen uit zijn preek zou willen herroepen.

Ik verwijt niets, onderbouw alleen dat hij anders is gaan preken. Bovendien waren het niet zomaar uitdrukkingen en stellingen die per ongeluk verkeerd zijn gezegd; nee, er zat een bepaalde doordenking achter (ongetwijfeld ken je het citaat van hem over de hel). Gelukkig zijn ze herroepen ja, zeker. En ik draag ze hem ook niet na. Maar uit dat citaat over de hel blijkt duidelijk dat bij hem de verantwoordelijkheid van de mens op het laatst zoveel gewicht kreeg, dat het onevenwichtig werd (in de hel zou men eerbiedig hun eigen ongeloof betreuren).

[Luther]

Toch blijf ik dit altijd een vreemde discussie vinden. Ds. Kok preekte precies zoals de broers Erskine deden. Ik kan mij niet herinneren dat ook zij in de GG in de ban zijn gedaan.

Over het vereenzelvigen tussen aanbod en belofte is de discussie nooit goed gevoerd, want daarvóór dient eerst helder te worden, wat prediking eigenlijk is.

[Ad Anker]

Toch blijf ik dit altijd een vreemde discussie vinden. Ds. Kok preekte precies zoals de broers Erskine deden. Ik kan mij niet herinneren dat ook zij in de GG in de ban zijn gedaan.

Over het vereenzelvigen tussen aanbod en belofte is de discussie nooit goed gevoerd, want daarvóór dient eerst helder te worden, wat prediking eigenlijk is.

Aanbod is voor iedereen, de beloften niet. Men leze het artikel van ds. J. Roos in de voorlaatste Wachter Sions. Bijzonder leerzaam en inhoudsvol. 'k Heb geen zin om het over te typen en ik kan niet scannen.

[huisman]

Toch blijf ik dit altijd een vreemde discussie vinden. Ds. Kok preekte precies zoals de broers Erskine deden. Ik kan mij niet herinneren dat ook zij in de GG in de ban zijn gedaan.

Over het vereenzelvigen tussen aanbod en belofte is de discussie nooit goed gevoerd, want daarvóór dient eerst helder te worden, wat prediking eigenlijk is.

Aanbod is voor iedereen, de beloften niet. Men leze het artikel van ds. J. Roos in de voorlaatste Wachter Sions. Bijzonder leerzaam en inhoudsvol. 'k Heb geen zin om het over te typen en ik kan niet scannen.

Bedoel je dit? Ben het er niet mee eens(met het beloftestukje) maar wil het wel plaatsen

Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.
Doch het volgende mag ook niet verzwegen worden. Voor wie zijn de beloften? Al hebben we het Evangelie te verkondigen met bevel van bekering en geloof (Dordtse Leerregels Hoofdstuk 2, par. 5,) zodat iedere hoorder verantwoordelijk en verplicht is om deze eis in te willigen, en al worden alle beloften van het Evangelie aan iedereen gepredikt, dan wil dit nog niet zeggen dat de beloften voor iedere hoorder zijn! Wanneer de Heere het belooft, dan doet Hij het ook, en het kan toch niet zo zijn dat de Heere afhankelijk is van de mens. Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden. Ds. Van der Groe zegt eenvoudig het volgende: „De beloften van het Evangelie zijn eigenlijk niet voor alle mensen, maar alleen voor de arme, verslagen zondaren, zoals ook de medicijnen eigenlijk alleen maar zijn voor zieken en gewonden. Indien een gezond mens die wilde gebruiken, dan zou hij ze toch maar misbruiken, al was het alleen maar omdat hij ze niet nodig heeft (…). Maar als een onboetvaardig mens de beloften van het Evangelie wil gaan gebruiken, zonder een waar geloof, dan doet ook hij niet anders dan die misbruiken tot zijn verderf.” (...) We spreken de wens uit dat de Heere ons bij deze leer wil houden, en dat we mogen optrekken en samenwerken met hen die buiten ons zijn en deze leer van harte voorstaan

[Ad Anker]

Toch blijf ik dit altijd een vreemde discussie vinden. Ds. Kok preekte precies zoals de broers Erskine deden. Ik kan mij niet herinneren dat ook zij in de GG in de ban zijn gedaan.

Over het vereenzelvigen tussen aanbod en belofte is de discussie nooit goed gevoerd, want daarvóór dient eerst helder te worden, wat prediking eigenlijk is.

Aanbod is voor iedereen, de beloften niet. Men leze het artikel van ds. J. Roos in de voorlaatste Wachter Sions. Bijzonder leerzaam en inhoudsvol. 'k Heb geen zin om het over te typen en ik kan niet scannen.

Bedoel je dit? Ben het er niet mee eens(met het beloftestukje) maar wil het wel plaatsen

Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.
Doch het volgende mag ook niet verzwegen worden. Voor wie zijn de beloften? Al hebben we het Evangelie te verkondigen met bevel van bekering en geloof (Dordtse Leerregels Hoofdstuk 2, par. 5,) zodat iedere hoorder verantwoordelijk en verplicht is om deze eis in te willigen, en al worden alle beloften van het Evangelie aan iedereen gepredikt, dan wil dit nog niet zeggen dat de beloften voor iedere hoorder zijn! Wanneer de Heere het belooft, dan doet Hij het ook, en het kan toch niet zo zijn dat de Heere afhankelijk is van de mens. Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden. Ds. Van der Groe zegt eenvoudig het volgende: „De beloften van het Evangelie zijn eigenlijk niet voor alle mensen, maar alleen voor de arme, verslagen zondaren, zoals ook de medicijnen eigenlijk alleen maar zijn voor zieken en gewonden. Indien een gezond mens die wilde gebruiken, dan zou hij ze toch maar misbruiken, al was het alleen maar omdat hij ze niet nodig heeft (…). Maar als een onboetvaardig mens de beloften van het Evangelie wil gaan gebruiken, zonder een waar geloof, dan doet ook hij niet anders dan die misbruiken tot zijn verderf.” (...) We spreken de wens uit dat de Heere ons bij deze leer wil houden, en dat we mogen optrekken en samenwerken met hen die buiten ons zijn en deze leer van harte voorstaan

Ja, mooi stuk hè?

Ik ben wel wat verbaasd over de afwijzing van ds. Roos over het onderscheid in beloften. Daar heeft de GG toch een hele leerstelling van gemaakt, zie recent verschenen boekjes daarover, en de post van Tiberius in deze topic. Dit is eigenlijk wel een beetje nieuw voor mij.

[huisman]

Toch blijf ik dit altijd een vreemde discussie vinden. Ds. Kok preekte precies zoals de broers Erskine deden. Ik kan mij niet herinneren dat ook zij in de GG in de ban zijn gedaan.

Over het vereenzelvigen tussen aanbod en belofte is de discussie nooit goed gevoerd, want daarvóór dient eerst helder te worden, wat prediking eigenlijk is.

Aanbod is voor iedereen, de beloften niet. Men leze het artikel van ds. J. Roos in de voorlaatste Wachter Sions. Bijzonder leerzaam en inhoudsvol. 'k Heb geen zin om het over te typen en ik kan niet scannen.

Bedoel je dit? Ben het er niet mee eens(met het beloftestukje) maar wil het wel plaatsen

Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.
Doch het volgende mag ook niet verzwegen worden. Voor wie zijn de beloften? Al hebben we het Evangelie te verkondigen met bevel van bekering en geloof (Dordtse Leerregels Hoofdstuk 2, par. 5,) zodat iedere hoorder verantwoordelijk en verplicht is om deze eis in te willigen, en al worden alle beloften van het Evangelie aan iedereen gepredikt, dan wil dit nog niet zeggen dat de beloften voor iedere hoorder zijn! Wanneer de Heere het belooft, dan doet Hij het ook, en het kan toch niet zo zijn dat de Heere afhankelijk is van de mens. Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden. Ds. Van der Groe zegt eenvoudig het volgende: „De beloften van het Evangelie zijn eigenlijk niet voor alle mensen, maar alleen voor de arme, verslagen zondaren, zoals ook de medicijnen eigenlijk alleen maar zijn voor zieken en gewonden. Indien een gezond mens die wilde gebruiken, dan zou hij ze toch maar misbruiken, al was het alleen maar omdat hij ze niet nodig heeft (…). Maar als een onboetvaardig mens de beloften van het Evangelie wil gaan gebruiken, zonder een waar geloof, dan doet ook hij niet anders dan die misbruiken tot zijn verderf.” (...) We spreken de wens uit dat de Heere ons bij deze leer wil houden, en dat we mogen optrekken en samenwerken met hen die buiten ons zijn en deze leer van harte voorstaan

Ja, mooi stuk hè?

Ik ben wel wat verbaasd over de afwijzing van ds. Roos over het onderscheid in beloften. Daar heeft de GG toch een hele leerstelling van gemaakt, zie recent verschenen boekjes daarover, en de post van Tiberius in deze topic. Dit is eigenlijk wel een beetje nieuw voor mij.

Daar was ik het dus wel weer mee eens. Kan verkeren. De Erskines maken deze onderscheiding idd niet maar bieden de verbondsbeloften wel aan alle hoorders aan met "recht" van aanneming. Toch net weer iets anders dan dat Ds J.Roos zegt.

81. Aan wie worden de beloften van het verbond voorgesteld?
Aan allen die het Evangelie horen mét hun zaad, Hand. 2:39: "U komt de belofte toe en uw kinderen".

82. Welk recht hebben zij, die het Evangelie horen, op de beloften als ze hun zo in het algemeen overgemaakt worden?
Een recht van aanneming van de beloften en van al de goederen die erin vervat zijn, zodat ze daardoor niet te verontschuldigen zijn, als ze niet geloven, Joh. 3:18.

83. Welk recht geeft het geloof of de daad van het geloven op de beloften?
Een recht van bezit, uit kracht van de vereniging met Christus in Wie al de beloften "Ja en amen" zijn. Johannes 3:36: "Hij die gelooft ... heeft het eeuwige leven."

[freek]

Grappig om te constateren dat het nog steeds over hetzelfde gaat

[Ad Anker]

Grappig om te constateren dat het nog steeds over hetzelfde gaat

Zo erg hetzelfde, dat huisman nog steeds de drie voorafgaande vragen aan de door hem geciteerde vragen van Erskine/Fisher vergeet.
En nu begrijp ik ook hoe de GG aan het onderscheid in beloften komt. Erskine onderscheidt de beloften des eeuwigen levens (voor de uitverkorenen) en de beloften des verbonds (voor alle hoorders van het Evangelie) De benaming is wat anders. Dat laatste kun je namelijk ook gewoon het aanbod van genade noemen, zoals dat in een gezonde prediking functioneert.

[huisman]

Grappig om te constateren dat het nog steeds over hetzelfde gaat

Zo erg hetzelfde, dat huisman nog steeds de drie voorafgaande vragen aan de door hem geciteerde vragen van Erskine/Fisher vergeet.
En nu begrijp ik ook hoe de GG aan het onderscheid in beloften komt. Erskine onderscheidt de beloften des eeuwigen levens (voor de uitverkorenen) en de beloften des verbonds (voor alle hoorders van het Evangelie) De benaming is wat anders. Dat laatste kun je namelijk ook gewoon het aanbod van genade noemen, zoals dat in een gezonde prediking functioneert.

Misschien is die artikel verhelderend
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 99&docid=7

We willen nu eerst ingaan op een essentieel punt in de discussie, namelijk de twee verschillende betekenissen die het woord "belofte" (van het verbond) binnen de Gereformeerde Gemeenten heeft.

De belofte is van eeuwigheid, wordt in de tijd bij de uitverkorenen vervuld, kan niet verbroken worden omdat God vervult wat Hij van eeuwigheid heeft besloten en is niet afhankelijk van enige voorwaarde door mensen te vervullen. Deze belofte wordt binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten de verbondsbelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan vormen een eenheid.

De belofte komt tot allen die het Evangelie horen en is voorwaardelijk in die zin dat de belofte alleen in vervulling gaat bij hen die in de gekruisigde Christus geloven (volgens D. L. II.5), bij hen die de gewisse belofte geloven. Deze belofte wordt Evangeliebelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan zijn twee verschillende zaken.

Ten tijde van de schorsing van ds. Kok werd binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten het woord belofte overwegend verstaan in de betekenis van verbondsbelofte; degenen die kennisgenomen hadden van onder andere de Schotse bronnen verstonden het woord ook in de betekenis van Evangeliebelofte.

En nog even terugkomen op het artikel van Ds J.Roos en zijn waardering van de Erskines. Dr Steenblok zag in de leer van de Erskines en Boston de theologie van Saumur (naar remonstrantisme neigend). Gelukkig denkt ds J.Roos daar geheel anders over. Daar ben ik oprecht blij mee.

Niettemin kan ik het niet anders zien dan dat dr. Steenblok het evenwicht verloor. Ds. A. Vergunst heeft zijn ernstige bezwaren, geuit op de vervolgsynode van 1950, niet zomaar verzonnen. Elke gedachte dat de Erskines en Boston zouden zijn beïnvloed door de theologie van Saumur, wil ik met kracht verwerpen. En dat er een kwalijke invloed zou zijn uitgegaan op de onder ons zo geliefde ‘Marrow-men’ van het bloekje “Marrow of modern divinity”, daarover zouden we ook nog eens met elkaar moeten doorspreken!

[Ad Anker]

Grappig om te constateren dat het nog steeds over hetzelfde gaat

Zo erg hetzelfde, dat huisman nog steeds de drie voorafgaande vragen aan de door hem geciteerde vragen van Erskine/Fisher vergeet.
En nu begrijp ik ook hoe de GG aan het onderscheid in beloften komt. Erskine onderscheidt de beloften des eeuwigen levens (voor de uitverkorenen) en de beloften des verbonds (voor alle hoorders van het Evangelie) De benaming is wat anders. Dat laatste kun je namelijk ook gewoon het aanbod van genade noemen, zoals dat in een gezonde prediking functioneert.

Misschien is die artikel verhelderend
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 99&docid=7

We willen nu eerst ingaan op een essentieel punt in de discussie, namelijk de twee verschillende betekenissen die het woord "belofte" (van het verbond) binnen de Gereformeerde Gemeenten heeft.

De belofte is van eeuwigheid, wordt in de tijd bij de uitverkorenen vervuld, kan niet verbroken worden omdat God vervult wat Hij van eeuwigheid heeft besloten en is niet afhankelijk van enige voorwaarde door mensen te vervullen. Deze belofte wordt binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten de verbondsbelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan vormen een eenheid.

De belofte komt tot allen die het Evangelie horen en is voorwaardelijk in die zin dat de belofte alleen in vervulling gaat bij hen die in de gekruisigde Christus geloven (volgens D. L. II.5), bij hen die de gewisse belofte geloven. Deze belofte wordt Evangeliebelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan zijn twee verschillende zaken.

Ten tijde van de schorsing van ds. Kok werd binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten het woord belofte overwegend verstaan in de betekenis van verbondsbelofte; degenen die kennisgenomen hadden van onder andere de Schotse bronnen verstonden het woord ook in de betekenis van Evangeliebelofte.

En nog even terugkomen op het artikel van Ds J.Roos en zijn waardering van de Erskines. Dr Steenblok zag in de leer van de Erskines en Boston de theologie van Saumur (naar remonstrantisme neigend). Gelukkig denkt ds J.Roos daar geheel anders over. Daar ben ik oprecht blij mee.

Niettemin kan ik het niet anders zien dan dat dr. Steenblok het evenwicht verloor. Ds. A. Vergunst heeft zijn ernstige bezwaren, geuit op de vervolgsynode van 1950, niet zomaar verzonnen. Elke gedachte dat de Erskines en Boston zouden zijn beïnvloed door de theologie van Saumur, wil ik met kracht verwerpen. En dat er een kwalijke invloed zou zijn uitgegaan op de onder ons zo geliefde ‘Marrow-men’ van het bloekje “Marrow of modern divinity”, daarover zouden we ook nog eens met elkaar moeten doorspreken!

Ik vind het alleen maar verwarrend, dat stukje van digibron. Maar die voorafgaande vragen van Erskine/Fisher kloppen eigenlijk niet?

[huisman]

Iets uit het leven van Ds R.Kok.

Reinier Kok — in 1890 in Hoenkoop geboren — was al op jonge leeftijd ernstig ziek. Zijn moeder werd echter bepaald bij de woorden uit Psalm 61 vers 7: „Zijn jaren zullen, zijn als van geslacht tot geslacht". Ds. Kok is in december 1982 op 92jarige leeftijd overleden.

Dat jonge kinderen van school stierven, gaf Reinier mede besef van de kortstondigheid van het leven. Hij moest sterven, maar kon niet sterven. „Ik moest een nieuw leven deelachtig worden(...), tot bekering komen om die hartelijke vreugde in God door Christus te leren kennen". Diepe indruk maakten de woorden en het leven van zijn grootvader Reinier Treur op hem. „Toen heeft de Heere mijn hart ingenomen met de dierbare werkingen van Zijn Geest, om Zijn wet der liefde er in te schrijven, waaruit het hartelijk wenen over mijn zonden voortvloeide, zoals dat in mijn leven nog nooit had plaatsgehad".


We lezen van de tijd dat Kok bakkersknecht werd in Montfoort en in aanraking kwam met ds. Lekkerkerker, waar hij mocht horen van het bloed der verzoening. „En dat was juist wat mijn hart zocht...". In de oefeningen van Floor las Kok „eerst de toepassing om te mogen weten of ik tot dat volk behoorde".

Het boek vertelt ook van zijn eerste gang aan het heilig avondmaal in de gemeente Zeist, waar het woord bediend werd over de kreupele Mefiboseth, die niet verwacht had aan des konings tafel te mogen eten, en die „van recht en waardigheid niet wist te spreken". In Zeist was „geen strijd om de meeste, doch wel om de minste te zijn".


Bij een avondmaalsbediening „werd mijn hart op grond van deze algenoegzame offerande van Jezus Christus door de Heere opgewekt en gaande gemaakt om daarvan een prediker te worden". Toch ontbrak het Kok aan de kracht om in deze zaak tot een onvoorwaardelijke overgave aan de Heere te komen. „Het was mij niet mogelijk met deze gewichtige zaak bij Gods kinderen voor de dag te komen. Dat bracht mij tot de bede of het de Heere behagen mocht Zijn kinderen er mee werkzaam te maken. (...) Slechts enkele weken daarna kwamen twee oude broeders kort na elkander, mij, toen we met hen alleen waren, van die werkzaamheden iets vertellen". Toen nog kon hij zich niet overgeven. Toen Reinier Kok ten slotte in de totale onmogelijkheid kwam, sprak de Heere: „Ga heen, in deze uwe kracht".

Wat mij eigenlijk sterk trof, was de beschrijving van een huisbezoek dat geheel „in het verlangenpatroon van ds. Kok lag, die vaak liever een treurende over de zonde ontmoette dan een bevestigd christen, die vanuit zijn geestelijke (hoog)stand sprak".

[huisman]

Grappig om te constateren dat het nog steeds over hetzelfde gaat

Zo erg hetzelfde, dat huisman nog steeds de drie voorafgaande vragen aan de door hem geciteerde vragen van Erskine/Fisher vergeet.
En nu begrijp ik ook hoe de GG aan het onderscheid in beloften komt. Erskine onderscheidt de beloften des eeuwigen levens (voor de uitverkorenen) en de beloften des verbonds (voor alle hoorders van het Evangelie) De benaming is wat anders. Dat laatste kun je namelijk ook gewoon het aanbod van genade noemen, zoals dat in een gezonde prediking functioneert.

Misschien is die artikel verhelderend
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 99&docid=7

We willen nu eerst ingaan op een essentieel punt in de discussie, namelijk de twee verschillende betekenissen die het woord "belofte" (van het verbond) binnen de Gereformeerde Gemeenten heeft.

De belofte is van eeuwigheid, wordt in de tijd bij de uitverkorenen vervuld, kan niet verbroken worden omdat God vervult wat Hij van eeuwigheid heeft besloten en is niet afhankelijk van enige voorwaarde door mensen te vervullen. Deze belofte wordt binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten de verbondsbelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan vormen een eenheid.

De belofte komt tot allen die het Evangelie horen en is voorwaardelijk in die zin dat de belofte alleen in vervulling gaat bij hen die in de gekruisigde Christus geloven (volgens D. L. II.5), bij hen die de gewisse belofte geloven. Deze belofte wordt Evangeliebelofte genoemd. Belofte en de vervulling ervan zijn twee verschillende zaken.

Ten tijde van de schorsing van ds. Kok werd binnen de kring van de Gereformeerde Gemeenten het woord belofte overwegend verstaan in de betekenis van verbondsbelofte; degenen die kennisgenomen hadden van onder andere de Schotse bronnen verstonden het woord ook in de betekenis van Evangeliebelofte.

En nog even terugkomen op het artikel van Ds J.Roos en zijn waardering van de Erskines. Dr Steenblok zag in de leer van de Erskines en Boston de theologie van Saumur (naar remonstrantisme neigend). Gelukkig denkt ds J.Roos daar geheel anders over. Daar ben ik oprecht blij mee.

Niettemin kan ik het niet anders zien dan dat dr. Steenblok het evenwicht verloor. Ds. A. Vergunst heeft zijn ernstige bezwaren, geuit op de vervolgsynode van 1950, niet zomaar verzonnen. Elke gedachte dat de Erskines en Boston zouden zijn beïnvloed door de theologie van Saumur, wil ik met kracht verwerpen. En dat er een kwalijke invloed zou zijn uitgegaan op de onder ons zo geliefde ‘Marrow-men’ van het bloekje “Marrow of modern divinity”, daarover zouden we ook nog eens met elkaar moeten doorspreken!

Ik vind het alleen maar verwarrend, dat stukje van digibron. Maar die voorafgaande vragen van Erskine/Fisher kloppen eigenlijk niet?

Over de belofte van het eeuwige leven ? Idd onbegrijpelijk dat Dr Steenblok daar de leer van Saumur ik kon vinden ?

[Ad Anker]

Over de belofte van het eeuwige leven ? Idd onbegrijpelijk dat Dr Steenblok daar de leer van Saumur ik kon vinden ?

Op zich was Ander wel gewend dat huisman wat afwijkend kon antwoorden. Wat vind je van het onderscheid dat de Erskine maakt tussen beloften des verbonds en de beloften van het eeuwige leven? Jij lijkt dat niet te willen, terwijl Erskine dat onderscheid wel maakt. Leg eens uit? (ik bedoel die vragen voorafgaand aan de vragen die jij postte van Fisher/Erskine)