Precies, ik heb ook die ervaring, zou me geen raad weten als ik ook nog een beroep buitenshuis moet beoefenen

Ik zie dat de discussie de laatste dagen weer volop is losgebarsten over onderdanigheid en werkende vrouwen

samanthi schreef: Even een situatie, je werkt twee dagen in de week, tijdens de vakantie gaan de kinderen naar een van de ouders.
Mooi geregeld, kinderen gaan niet naar een crèche of bso, maar alle kinderen krijgen bijvoorbeeld mazzelen.
Wat dan?
Bij taken in de gemeente kan je zeggen nu even niet want mijn kinderen zijn ziek, maar bij je betaalde baan? ga je zieke kinderen aan de zorg van je ouders overlaten, die ws ook al op leeftijd zijn? is een baan dan echt zo leuk, ws moet je er 's nacht nog een paar keer uit als ze erg ziek zijn? al die weken je dagen opnemen zal in veel gevallen ook niet lukken.
Wat is er fijner voor een kind dan de zorg van mama... ook al zijn opa en of oma nog zo lief.

Mazelen zullen mijn kinderen niet krijgen, omdat zij gevaccineerd zijn, maar om antwoord op jouw vraag te geven. As mijn kinderen ziek zijn blijven mijn man of ik thuis (werken). Op het moment van ziekte kijken wij wie de meest urgente afspraken heeft en wie deze kan afzeggen. Meestal blijf ik thuis en kijk hoeveel uren ik overdag kan werken met een ziek kind. De overige uren neem ik vervolgens op als vrije uren of probeer ik 's avonds in te halen. Mocht de ziekte langer duren dan blijft mijn man ook nog een paar dagen thuis ( werken).
Zorgverlof opnemen voor zieke kinderen wordt bij ons niet zo gewaardeerd en daarbij moet je het van te voren aanvragen.
En tja 's nachts eruit gebeurt regelmatig, ook als zij niet ziek zijn en ik aan het werk moet. Dat is voor mij geen reden om niet te werken.

eilander schreef:

Dodo schreef:Als de kinderen wat groter zijn, en naar school gaan, heeft de moeder drie a vier dagen de handen vrij van ongeveer half negen 's morgens tot drie uur, half vier 's middags. Ze zou in die tijd prima betaald werk kunnen doen en toch niemand tekort doen qua aandacht. Zeker op reformatorische scholen blijven kinderen over tussen de middag.

Dat laatste is niet overal zo (bij ons bijvoorbeeld niet).
Lang niet iedere werkgever - ik vond het als "teamleider" ook erg lastig - zit te wachten op dames die een paar dagen in de week van 09.00 tot 15.00 komen werken. Nogmaals: b.v. in het onderwijs zou dit wellicht wel kunnen, maar lang niet overal. Maar goed, als het zo te regelen valt, zou ik daar geen bezwaar tegen hebben. Blijft mijn opmerking over de gezinsgrootte wel staan....

Waar is de vader in dit verband? Waarom moet de moeder de kinderen naar school brengen en weer halen? Op mijn werkdagen brengt mijn man de kinderen weg en ben ik al aan het werk. Hij heeft op die dagen tot half 10 zijn agenda van afspraken vrij gepland en begint later en werkt langer door. Op mijn parttime dagen begint hij heel vroeg en werkt een uurtje langer om de uren op te vangen. Dit zou toch met name in het onderwijs makkelijk te regelen moeten zijn.

eilander schreef:Nu begrijp je het niet goed, Wim. Dit zijn geen argumenten om werkende moeders af te wijzen, maar om aan te tonen dat de combinatie werk-gezin een lastige is, die niet door alle werkgevers kan worden ingeregeld.

Is het op deze manier regelen niet in veel gevallen theoretisch? Want in de praktijk werken veel moeders langere dagen en brengen de kinderen elders onder, is mijn indruk.

Even weg van alle details en terug naar de "helikopterview": zien jullie geen probleem op dit gebied in onze gezindte?

Natuurlijk bekijk ik het vanuit mijn eigen perspectief, maar ik schrik ervan als mijn vrouw in haar eigen familie (zonder uitzondering behorend tot de rechterflank in onze gezindte) uit moet leggen dat ze niet voor een carrière heeft gekozen maar voor het gezin.

Ook in onze gezindte krijg je vaak verbaasde reacties over de gezinsgrootte, of wat meer meewarige/negatieve reacties. Ook dat vind ik zorgelijk.

Misschien voor jou vreemd om te horen, maar ook ik heb als werkende moeder niet gekozen voor een carrière, maar voor mijn gezin. Ik ben wel WO geschoold, maar heb in mijn beroepskeuze duidelijk niet voor carrière gekozen. Recent kwam een aanbod op mijn pad om een opleiding te gaan doen, maar ik vond dit een te zware wissel trekken voor het gezin en heb het aanbod afgewezen.

Mijn man en ik hebben ook opvang voor de kinderen elders totdat de jongste op school zit. Dan hebben wij de opvang niet meer nodig. Ik zou dan zo met mijn uren kunnen schuiven dat mijn man ze nog steeds een paar dagen naar school brengt, maar ik ze wel kan halen met daarbij op mijn huidige parttimemorgen een paar uur extra thuiswerken.

Ben wel benieuwd welke problemen jij ziet in de gezindte

Mara schreef:Maar dat is iets anders dan je baby van 6 weken smorgens om 8 uur in een dagverblijf of bij oma droppen.
.

Om de een of andere reden blijf jij dit standpunt bezigen. Zoals zo vaak is aangegeven werkt er geen moeder 6 weken na de bevalling. Zwangerschaps- en bevallingsverlof is 16 weken en men heeft recht op 26 weken ouderschapsverlof, vrij op te nemen. In het onderwijs en bij de overheid wordt dit nog betaald ook. Daarnaast neemt het overgrote merendeel van de bevallen moeders ook nog een flink aantal weken vakantie op.

Orchidee schreef:Zijn jullie ook nog nooit iemand tegengekomen die gewoon "genoeg"aan het huishouden/moederen heeft en er lichamelijk en/of psychisch niets anders "bij" kunnen hebben

Tegengekomen wel, maar ik kan mij er niets bij voorstellen.

Luther schreef: k wil niet cynisch doen, maar dan komen pa en moe ergens tussen 15.30 en 18.00 thuis, helemaal moe, geen zin meer op het huis aan kant te krijgen, één van hen moet met de maaltijd aan de slag, de ander met de kids. Daarna kinderen naar bed begeleiden + voorlezen + tijd voor elk kind apart hebben + helpen met huiswerk, etc.
Sorry, ik zie gewoon niet voor me hoe dat voldoende rust in een gezin kan geven. Maar dat kan ook aan mij liggen.

Dat ligt inderdaad aan jou, want het kan wel degelijk. Natuurlijk ben je allemaal wel eens moe, maar dat ben ik ook we eens op mijn parttimedagen. Het ligt er denk ik ook wel aan hoe je fysieke gesteldheid is. Mijn man en ik sporten ook meerdere keren in de week en dat maakt ook fitter. Wij zijn om 16.00 niet afgedraaid, ook al staan wij dagelijks om 5.45 uur op.
En het huis aan kant is maar net wat je eronder verstaat. Een badkamer uitboenen die ik niet op mijn werkdagen. 's Morgens voordat wij de deur uitgaan zijn de bedden opgemaakt, is het aanrecht leeg en de ontbijtboel opgeruimd, draait de eerste was en is vaak al een was van de avond ervoor opgehangen. 's Avonds als ik thuis kom, staat het eten grotendeels al klaar en hoeft alleen maar aangezet te worden, tafel dekken en wij kunnen aan tafel.

Daarbij is het misschien voor de tegenstanders moeilijk voor te stellen dat er mannen zijn die het veel prettiger vinden dat hun vrouw werkt. Mijn man vindt in ieder geval dat ik intellectueel afstomp als ik volledig thuis ben en ik begrijp hem wel daarin. Toen hij een tijdje zonder werk zat, was ik op dat vlak ook blij dat hij weer aan het werk ging. Je wereldje wordt toch veel kleiner.

merel schreef:Waar is de vader in dit verband? Waarom moet de moeder de kinderen naar school brengen en weer halen? Op mijn werkdagen brengt mijn man de kinderen weg en ben ik al aan het werk. Hij heeft op die dagen tot half 10 zijn agenda van afspraken vrij gepland en begint later en werkt langer door. Op mijn parttime dagen begint hij heel vroeg en werkt een uurtje langer om de uren op te vangen. Dit zou toch met name in het onderwijs makkelijk te regelen moeten zijn.

Welja, het onderwijs regelt het wel weer...
Waar de vader is? Aan het werk uiteraard, om in het levensonderhoud van het gezin te voorzien en de hulpbehoevenden christelijke handreiking te doen, zoals hij in de trouwdienst heeft beloofd. De meeste mensen starten op of voor 8 uur, dan zijn de scholen nog niet open.

Een mens is geen machine

merel schreef:

Luther schreef: k wil niet cynisch doen, maar dan komen pa en moe ergens tussen 15.30 en 18.00 thuis, helemaal moe, geen zin meer op het huis aan kant te krijgen, één van hen moet met de maaltijd aan de slag, de ander met de kids. Daarna kinderen naar bed begeleiden + voorlezen + tijd voor elk kind apart hebben + helpen met huiswerk, etc.
Sorry, ik zie gewoon niet voor me hoe dat voldoende rust in een gezin kan geven. Maar dat kan ook aan mij liggen.

Dat ligt inderdaad aan jou, want het kan wel degelijk. Natuurlijk ben je allemaal wel eens moe, maar dat ben ik ook we eens op mijn parttimedagen. Het ligt er denk ik ook wel aan hoe je fysieke gesteldheid is. Mijn man en ik sporten ook meerdere keren in de week en dat maakt ook fitter. Wij zijn om 16.00 niet afgedraaid, ook al staan wij dagelijks om 5.45 uur op.
En het huis aan kant is maar net wat je eronder verstaat. Een badkamer uitboenen doe ik niet op mijn werkdagen. 's Morgens voordat wij de deur uitgaan zijn de bedden opgemaakt, is het aanrecht leeg en de ontbijtboel opgeruimd, draait de eerste was en is vaak al een was van de avond ervoor opgehangen. 's Avonds als ik thuis kom, staat het eten grotendeels al klaar en hoeft alleen maar aangezet te worden, tafel dekken en ik kan aan tafel.

En dan ook nog je gezin uit om te sporten? Je maakt mij niet wijs dat je met een jong gezin prima kan functioneren als je beide om kwart voor zes opstaat en alles goed wil doen, wat je beschrijft. Samengevat zie ik vooral twee ouders rennen-hollen-vliegen-draven om alle ballen in de lucht te houden.

Luther schreef:

merel schreef:Waar is de vader in dit verband? Waarom moet de moeder de kinderen naar school brengen en weer halen? Op mijn werkdagen brengt mijn man de kinderen weg en ben ik al aan het werk. Hij heeft op die dagen tot half 10 zijn agenda van afspraken vrij gepland en begint later en werkt langer door. Op mijn parttime dagen begint hij heel vroeg en werkt een uurtje langer om de uren op te vangen. Dit zou toch met name in het onderwijs makkelijk te regelen moeten zijn.

Welja, het onderwijs regelt het wel weer...
Waar de vader is? Aan het werk uiteraard, om in het levensonderhoud van het gezin te voorzien en de hulpbehoevenden christelijke handreiking te doen, zoals hij in de trouwdienst heeft beloofd. De meeste mensen starten op of voor 8 uur, dan zijn de scholen nog niet open.

Als men in in zoveel sectoren flexibel kan zijn, waarom kan het dan niet in het onderwijs. In de randstad is het heel gewoon dat er flexibele werktijden zijn. Wij kunnen in ieder geval tussen 6.30 uur en 10.00 beginnen, ruimte genoeg om kinderen weg te brengen.

Tja als de moeder ook in het levensonderhoud van het gezin voorziet, ligt er toch ook een taak voor de vader om de kinderen naar school te brengen. Wij zijn van mening dat ook daarin de vader een taak heeft. Uiteraard is het ook mogelijk om voorschoolse opvang te regelen, maar ik begrijp dat dat ook niet mag

Luther schreef:

merel schreef:

Luther schreef: k wil niet cynisch doen, maar dan komen pa en moe ergens tussen 15.30 en 18.00 thuis, helemaal moe, geen zin meer op het huis aan kant te krijgen, één van hen moet met de maaltijd aan de slag, de ander met de kids. Daarna kinderen naar bed begeleiden + voorlezen + tijd voor elk kind apart hebben + helpen met huiswerk, etc.
Sorry, ik zie gewoon niet voor me hoe dat voldoende rust in een gezin kan geven. Maar dat kan ook aan mij liggen.

Dat ligt inderdaad aan jou, want het kan wel degelijk. Natuurlijk ben je allemaal wel eens moe, maar dat ben ik ook we eens op mijn parttimedagen. Het ligt er denk ik ook wel aan hoe je fysieke gesteldheid is. Mijn man en ik sporten ook meerdere keren in de week en dat maakt ook fitter. Wij zijn om 16.00 niet afgedraaid, ook al staan wij dagelijks om 5.45 uur op.
En het huis aan kant is maar net wat je eronder verstaat. Een badkamer uitboenen doe ik niet op mijn werkdagen. 's Morgens voordat wij de deur uitgaan zijn de bedden opgemaakt, is het aanrecht leeg en de ontbijtboel opgeruimd, draait de eerste was en is vaak al een was van de avond ervoor opgehangen. 's Avonds als ik thuis kom, staat het eten grotendeels al klaar en hoeft alleen maar aangezet te worden, tafel dekken en ik kan aan tafel.

En dan ook nog je gezin uit om te sporten? Je maakt mij niet wijs dat je met een jong gezin prima kan functioneren als je beide om kwart voor zes opstaat en alles goed wil doen, wat je beschrijft. Samengevat zie ik vooral twee ouders rennen-hollen-vliegen-draven om alle ballen in de lucht te houden.

Eh nee, mijn man sport gewoon thuis tijdens het Journaal kijken en loopt twee keer in de week hard. Ik ga 1 maal per week 's avonds hardlopen en op zaterdagmorgen om 7 uur, voordat wij gaan ontbijten. Het is inderdaad heel vreselijk dat wij ook nog sporten om fit te blijven

Waarom zou het slecht zijn voor het gezin als wij vroeg opstaan? Juist doordat wij vroeg opstaan, reilt en zeilt het prima en is er weinig hollen, vliegen en dragen bij. De kinderen zijn toch altijd al vroeg wakker. Doordat wij vroeg opstaan kunnen wij als gezin gezamenlijk de dag beginnen met het ontbijt en met gebed. Mijn man maakt het ontbijt af en brengt hen naar school. De school is ruim 20 minuten fietsen bij ons vandaan en daar willen wij de tijd voor nemen. Daarbij gaan wij over het algemeen ook vroeg naar bed. Het is nu vakantie en nu zijn wij vrij, maar over het algemeen gaat bij ons thuis rond 21.30 uur de lamp uit.

Orchidee schreef:Een mens is geen machine

Inderdaad, maar dat heb ik toch ook nergens beweerd?

merel schreef:

Luther schreef:Waar de vader is? Aan het werk uiteraard, om in het levensonderhoud van het gezin te voorzien en de hulpbehoevenden christelijke handreiking te doen, zoals hij in de trouwdienst heeft beloofd. De meeste mensen starten op of voor 8 uur, dan zijn de scholen nog niet open.

Als men in in zoveel sectoren flexibel kan zijn, waarom kan het dan niet in het onderwijs. In de randstad is het heel gewoon dat er flexibele werktijden zijn. Wij kunnen in ieder geval tussen 6.30 uur en 10.00 beginnen, ruimte genoeg om kinderen weg te brengen.

Omdat elke school om 8.30 begint, en er op onze school voor een fatsoenlijk rooster wel 100-en wensen gecombineerd moeten worden. Dan is het niet handig als allerlei mensen nog extra wensen hebben om kinderen weg te brengen en weer vroeg op te halen.

merel schreef:Tja als de moeder ook in het levensonderhoud van het gezin voorziet, ligt er toch ook een taak voor de vader om de kinderen naar school te brengen. Wij zijn van mening dat ook daarin de vader een taak heeft. Uiteraard is het ook mogelijk om voorschoolse opvang te regelen, maar ik begrijp dat dat ook niet mag

Uitzonderingen daargelaten, maar als je beide in het levensonderhoud moet voorzien, dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn: Of je leeft boven je stand (te duur huis gekocht o.i.d.), of hebt je levensstandaard niet naar beneden geschroefd toen er kinderen kwamen.
Het gaat hier niet om mogen: maar is dit nu echt zoals onze Schepper het gezinsleven bedoeld heeft. Dat vraag ik me werkelijk af.

merel schreef:Mijn man sport gewoon thuis tijdens het Journaal kijken en loopt twee keer in de week hard. Ik ga 1 maal per week 's avonds hardlopen en op zaterdagmorgen om 7 uur, voordat wij gaan ontbijten. Het is inderdaad heel vreselijk dat wij ook nog sporten om fit te blijven
Waarom zou het slecht zijn voor het gezin als wij vroeg opstaan? Juist doordat wij vroeg opstaan, reilt en zeilt het prima en is er weinig hollen, vliegen en dragen bij.

Waarom slecht? Omdat je lichaam dat niet volhoudt. Een volwassene moet - wil hij/zij gezond blijven - gemiddeld zo'n 7 uur slapen per nacht. Waar blijft de tijd om samen nog te praten met elkaar? Waar is de tijd voor contemplatie, lezen, werk in de kerk?
Mijn ervaring is dat een jong gezin, met opgroeiende kinderen, ook als alles goed gaat, enorm veel tijd en energie kost. En ik vind het goed bestede tijd! Maar het zorgt er ook voor dat je minder energie hebt dan toen je net getrouwd was, en nog geen kinderen had. Ja, toen deden we beide betaald werk. Wij hebben inderdaad de keuze gemaakt dat wij het niet goed vinden als kinderen voorschools, tussenschools, naschools, of in de leeftijd van 0-4 structureel door anderen worden opgevangen. De kinderen zijn ons toebetrouwd, dan zullen wij ze dus ook moeten voeden en opvoeden, en - zoals Waterink dat meen ik zei - aan moeders/vaders hand tot Jezus leiden. M.n. voor dat laatste zijn de eerste tien kinderjaren cruciaal. Het is allemaal werk dat niet in tel is voor de wereld om ons heen, het levert ook geen duit op voor de economie, het zorgt ervoor dat ouders misschien niet die carrierestappen kunnen maken, die ze wel zouden willen maken, maar in het Koninkrijk der hemelen wordt gelukkig met andere maten gemeten.

N.a.v. deze discussie: Waarom zou je eigenlijk carrière moeten maken? waarom zou je jezelf moeten ontplooien? Is dat niet erg individualistisch, egocentrisch gedacht? We werken toch alleen maar om wat geld te hebben om door de tijd te komen? Als we alles wat we doen eens leggen naast de maatstaf van 'is het een dienst aan de ander?' , dan vallen er veel carrierestappen, ontplooingsactiviteiten, salarisverbeteringen, etc. geheel weg.

Nog een puntje: onze regering is het hele zorgstelsel aan het verbouwen. Daarin krijgt de mantelzorg een cruciale rol. Ik vind dat niet per definitie een verkeerde ontwikkeling. Het brengt het aspect 'gemeenschap' in elk geval weer terug in de samenleving. Mantelzorg kost offers, soms grote offers. Kunnen we die nog wel brengen met al onze carrières, dichtgeplande levens, zelfontplooingseisen, welvaartseisen? Of durven we dan toch te kiezen? Even concreet: één van beiden zegt de (parttime) baan op, om te gaan zorgen. Vakanties doen we sober, één keer per jaar, of één keer per twee jaar, we kopen geen dure auto meer, etc. Ik noem maar wat dingen. Misschien moet je er zelfs kleiner voor gaan wonen. Zou iemand dat offer nog willen brengen?

Wat wordt er hier weer lekker geoordeeld. Er zijn gewoon gezinnen waarbij een vrouw prima kan werken en waarbij alles goed is, goede opvoeding en goede huisgodsdienst. Dat dat bij jullie niet kan, oke. Maar bij anderen kan dat wel.

Chapeau!

Tja zoals ik al aangaf, gaan wij vroeg slapen en halen wij 8 uur slaap ruimschoots en ik merk dat juist door het sporten, wat bij ons trouwens ook nog eens op het werk kan tijdens lunchtijd ( ook erg prettig, wordt veel gebruik van gemaakt), ik ook fitter ben en minder moe.

@ mantelzorg
Onze ouders wonen 150-280 km bij ons vandaan. Structurele mantelzorg is hierdoor niet mogelijk.

@ financiële keuzes
De afgelopen 10 jaren zijn wij welgeteld 3 keer op ( kampeer) vakantie geweest. Onze auto is 12 jaren oud. Wij wonen niet in een te duur huis. Jammer dat er vanuit gegaan wordt dat iemand altijd werkt voor luxe dingen en dure vakanties en auto's.

@ zienswijze gezin een geloofsopvoeding
Jouw zienswijze deel ik helemaal, alleen maken wij op dezelfde gronden andere keuzes.