Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit

[merel]

Nee dus ..................................................................

.....zoals dat vanuit zijn predikant dat ook niet was. Altijd met twee woorden spreken. Het jammere is dat het in deze verhalen vaak maar één kant op werkt: kritiek op en vragen over de leer en op de kerk mag uitgebreid (eerlijk is eerlijk: dat vindt een gewillig gehoor), maar o, wee, wee, als een dominee het aandurft om vragen te stellen bij mijn bekering. Dan zijn de rapen gaar. Let op, ik geloof ook dat er veel fout gaat in de communicatie. Maar dat is beslist niet vanaf één kant. Men lijkt elkaar (!) voortdurend in het offensief te drukken. Ik blijf het zeggen: het aannemen van een slachtofferrol helpt echt niet om meer begrip te kweken.

Je kunt je, afgaande op het verhaal, afvragen of de kritiek van zijn predikant niet liefdeloos was. ‘Nooit iets meer van hem gehoord….’, past niet bij liefdevolle kritiek en een pastorale, eerlijke benadering van iemands bekering. Als je het mij vraagt.

Gisteravond werd in de preek stevige kritiek getuit op allerlei bekeringen en staat en toestand van de mens. Maar gedrenkt de liefde en heenwijzing naar Christus. Is het nog mogelijk om met liefde elkaar te bevragen? Ik ben bang van steeds minder.

Wat was de achtergrond van de kritiek?

De tekst gaf aanleiding om na te denken over de ter dood veroordeling van de Heere Jezus door het Sanhedrin. En dat daarin ook de gelovigen ter dood zijn veroordeeld. Het aanvaarden daarvan geeft ook het gelovig zien op Hem die daarvoor de straf heeft gedragen.

De predikant hield ons ernstig voor dat allerlei gevoelens en gesteldheden op zichzelf niet slecht zijn, maar wel onvoldoende als de gelovige de dood in zichzelf en het leven in Christus niet kent.

Mag ik een link van deze preek? Mag ook per mail.

[Maanenschijn]

Je kunt je, afgaande op het verhaal, afvragen of de kritiek van zijn predikant niet liefdeloos was. ‘Nooit iets meer van hem gehoord….’, past niet bij liefdevolle kritiek en een pastorale, eerlijke benadering van iemands bekering. Als je het mij vraagt.

Gisteravond werd in de preek stevige kritiek getuit op allerlei bekeringen en staat en toestand van de mens. Maar gedrenkt de liefde en heenwijzing naar Christus. Is het nog mogelijk om met liefde elkaar te bevragen? Ik ben bang van steeds minder.

Wat was de achtergrond van de kritiek?

De tekst gaf aanleiding om na te denken over de ter dood veroordeling van de Heere Jezus door het Sanhedrin. En dat daarin ook de gelovigen ter dood zijn veroordeeld. Het aanvaarden daarvan geeft ook het gelovig zien op Hem die daarvoor de straf heeft gedragen.

De predikant hield ons ernstig voor dat allerlei gevoelens en gesteldheden op zichzelf niet slecht zijn, maar wel onvoldoende als de gelovige de dood in zichzelf en het leven in Christus niet kent.

Mag ik een link van deze preek? Mag ook per mail.

Onze preken zijn niet openbaar toegankelijk.

Ik zal het per mail toesturen.

[JanRap]

Wat was de achtergrond van de kritiek?

De tekst gaf aanleiding om na te denken over de ter dood veroordeling van de Heere Jezus door het Sanhedrin. En dat daarin ook de gelovigen ter dood zijn veroordeeld. Het aanvaarden daarvan geeft ook het gelovig zien op Hem die daarvoor de straf heeft gedragen.

De predikant hield ons ernstig voor dat allerlei gevoelens en gesteldheden op zichzelf niet slecht zijn, maar wel onvoldoende als de gelovige de dood in zichzelf en het leven in Christus niet kent.

Mag ik een link van deze preek? Mag ook per mail.

Onze preken zijn niet openbaar toegankelijk.

Ik zal het per mail toesturen.

@ Maanenschijn, ik ben bang dat er iets anders aan de hand is. De predikant die het bekeringsverhaal aanhoorde en niet kon overnemen heeft er wellicht iets in gemist. Als je goed oplet in rechts kerkelijk Nederland bemerk je dat men wel de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid leert. In de loop der jaren is er echter een vierde stuk bijgekomen: de onmogelijkheid. Dan krijg je dus ellende, onmogelijkheid, verlossing en dankbaarheid. Er komt dus een criterium bij om een bekering te beoordelen op het waarheidsgehalte. Knap als je daar zonder kleerscheuren uit komt. De man uit ons verhaal was gewogen maar te licht bevonden.

[Job]

Of is elke (stevige) kritiek liefdeloos?

Nee dus ..................................................................

.....zoals dat vanuit zijn predikant dat ook niet was. Altijd met twee woorden spreken. Het jammere is dat het in deze verhalen vaak maar één kant op werkt: kritiek op en vragen over de leer en op de kerk mag uitgebreid (eerlijk is eerlijk: dat vindt een gewillig gehoor), maar o, wee, wee, als een dominee het aandurft om vragen te stellen bij mijn bekering. Dan zijn de rapen gaar. Let op, ik geloof ook dat er veel fout gaat in de communicatie. Maar dat is beslist niet vanaf één kant. Men lijkt elkaar (!) voortdurend in het offensief te drukken. Ik blijf het zeggen: het aannemen van een slachtofferrol helpt echt niet om meer begrip te kweken.

Zie mijn vorige bericht.

En eens dat er soms ook van de kritiekgevers wat meer liefde en een andere toon mag worden verwacht.

Bedankt. Het geldt wederzijds inderdaad. Ik denk dat er inmiddels ook een aantal predikanten zwaar beschadigd is door wat ze over zich heen krijgen van gemeenteleden.

[Maanenschijn]

De tekst gaf aanleiding om na te denken over de ter dood veroordeling van de Heere Jezus door het Sanhedrin. En dat daarin ook de gelovigen ter dood zijn veroordeeld. Het aanvaarden daarvan geeft ook het gelovig zien op Hem die daarvoor de straf heeft gedragen.

De predikant hield ons ernstig voor dat allerlei gevoelens en gesteldheden op zichzelf niet slecht zijn, maar wel onvoldoende als de gelovige de dood in zichzelf en het leven in Christus niet kent.

Mag ik een link van deze preek? Mag ook per mail.

Onze preken zijn niet openbaar toegankelijk.

Ik zal het per mail toesturen.

@ Maanenschijn, ik ben bang dat er iets anders aan de hand is. De predikant die het bekeringsverhaal aanhoorde en niet kon overnemen heeft er wellicht iets in gemist. Als je goed oplet in rechts kerkelijk Nederland bemerk je dat men wel de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid leert. In de loop der jaren is er echter een vierde stuk bijgekomen: de onmogelijkheid. Dan krijg je dus ellende, onmogelijkheid, verlossing en dankbaarheid. Er komt dus een criterium bij om een bekering te beoordelen op het waarheidsgehalte. Knap als je daar zonder kleerscheuren uit komt. De man uit ons verhaal was gewogen maar te licht bevonden.

Bovenstaande opmerkingen gaan niet over het artikel, maar over een opmerking nav een preek.

Ik kan daarom je bijdrage niet zo goed plaatsen, denk ik.

[Refojongere]

De tekst gaf aanleiding om na te denken over de ter dood veroordeling van de Heere Jezus door het Sanhedrin. En dat daarin ook de gelovigen ter dood zijn veroordeeld. Het aanvaarden daarvan geeft ook het gelovig zien op Hem die daarvoor de straf heeft gedragen.

De predikant hield ons ernstig voor dat allerlei gevoelens en gesteldheden op zichzelf niet slecht zijn, maar wel onvoldoende als de gelovige de dood in zichzelf en het leven in Christus niet kent.

Mag ik een link van deze preek? Mag ook per mail.

Onze preken zijn niet openbaar toegankelijk.

Ik zal het per mail toesturen.

@ Maanenschijn, ik ben bang dat er iets anders aan de hand is. De predikant die het bekeringsverhaal aanhoorde en niet kon overnemen heeft er wellicht iets in gemist. Als je goed oplet in rechts kerkelijk Nederland bemerk je dat men wel de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid leert. In de loop der jaren is er echter een vierde stuk bijgekomen: de onmogelijkheid. Dan krijg je dus ellende, onmogelijkheid, verlossing en dankbaarheid. Er komt dus een criterium bij om een bekering te beoordelen op het waarheidsgehalte. Knap als je daar zonder kleerscheuren uit komt. De man uit ons verhaal was gewogen maar te licht bevonden.

Dat kan het niet zijn JanRap. Als iemand de onmogelijkheid ervaren heeft is het deze man wel.

[DDD]

Mooie bekeringsgeschiedenis op cvandaag:
https://cvandaag.nl/104926-hoe-de-lezin ... VRnekR3PT0

Niks remonstrants aan, terwijl er veel voor gewaarschuwd is.

Ik vind het persoonlijk erg lastig dat deze meneer zo afstandelijk en liefdeloos spreekt over andere kerken. Ik kan niet begrijpen dat je zo spreekt over plekken waar de Heere óók werkt, zoals ik dat persoonlijk vaak heb mogen zien en opmerken.

Dat doet mij veel pijn en maakt dat ik vooral een verdrietig en ongemakkelijk gevoel krijg bij het lezen van dit artikel.

Ik heb het goed doorgelezen, maar deze meneer spreekt niet liefdeloos over andere kerken.
Ja, als GG-lid vind ik dit ook ingewikkeld om te lezen. Het doet ook zeer, want de Heere werkt ook in de GG.
Maar deze meneer houd ons ook een stevige spiegel voor, met zijn persoonlijke verhaal. En dat doet hij niet liefdeloos. Hij noemt bijvoorbeeld geen (plaats)namen. Dat vind ik zelf erg plezierig.

Of is elke (stevige) kritiek liefdeloos?

Het probleem zit hem toch vooral bij zijn predikant, die eigenmachtig en onbijbels optreedt? Helaas is niet helemaal duidelijk wie dit is, al heb ik wel een vermoeden.

[Geytenbeekje]

Voordat je een kamp ''kiest'' moet je ook het verhaal van de dominee horen.
We zijn er niet bij geweest dus weten we ook niet wat er gezegd is.

[DDD]

Waarom? Deze man zal dit toch niet hebben verzonnen? Als een dominee weigert te reageren, praat dat zijn dwaasheden nog niet goed.

[MGG]

Waarom? Deze man zal dit toch niet hebben verzonnen? Als een dominee weigert te reageren, praat dat zijn dwaasheden nog niet goed.

Hoe hij op iets terugblikt is ongetwijfeld de zuivere en volledig objectieve weergave van wat gebeurd is. Vanzelfsprekend is de dominee schuldig. Sommige dominees zijn nu eenmaal schuldig totdat zij het tegendeel bewijzen .

[DDD]

Dat zeg ik in ieder geval niet. Maar mensen onthouden sommige dingen niet totaal omgekeerd. Dus als een dominee met een nieuwe gelovige dankt voor Gods redding, dan denkt hij een dag daarna niet dat de dominee er niets van geloofde.

Misverstanden kunnen er altijd zijn, maar die zijn de verantwoordelijkheid van beide kanten.

[Rido91]

Of is elke (stevige) kritiek liefdeloos?

Nee dus ..................................................................

.....zoals dat vanuit zijn predikant dat ook niet was. Altijd met twee woorden spreken. Het jammere is dat het in deze verhalen vaak maar één kant op werkt: kritiek op en vragen over de leer en op de kerk mag uitgebreid (eerlijk is eerlijk: dat vindt een gewillig gehoor), maar o, wee, wee, als een dominee het aandurft om vragen te stellen bij mijn bekering. Dan zijn de rapen gaar. Let op, ik geloof ook dat er veel fout gaat in de communicatie. Maar dat is beslist niet vanaf één kant. Men lijkt elkaar (!) voortdurend in het offensief te drukken. Ik blijf het zeggen: het aannemen van een slachtofferrol helpt echt niet om meer begrip te kweken.

Kritiek op de leer/kerk kan natuurlijk gegrond zijn. Als de kerk iets leert wat niet overeenkomstig het Woord of de belijdenisgeschriften is mag een kerkenraad/dominee daar best op aan worden gesproken. Dat ligt toch wat anders bij een dominee die vragen stelt bij een bekering, enkel Waar het hier om gaat is dat de bekering van deze man niet in het malletje past van de dominee. Het lijkt er op (en niet alleen in deze situaties maar ik ken meerdere situaties van vroeger uit in deze kringen) dat de dominee bij wijze van spreken een bingokaart vol met begrippen voor zich had liggen waaraan een bekering volgens hem moest voldoen. Hij had niet alle begrippen van gehoord in het verhaal en dus voldeed de bekering niet . Hij hoorde ook nog eens de naam dr vd Brink en toen kon het al helemaal niet waar zijn. Alle onderbouwing ontbrak dus! Een predikant hoort ook niet op grond van mooie verhalen een bekering over te nemen maar van het bijbelse principe uit te gaan dat men aan de vruchten de boom kent. Als er in de vruchten weinig te zien zou zijn van bekering dan had deze predikant deze man hierop uiteraard kunnen bevragen , niet eerder

[Job]

Kritiek op de leer/kerk kan natuurlijk gegrond zijn. Als de kerk iets leert wat niet overeenkomstig het Woord of de belijdenisgeschriften is mag een kerkenraad/dominee daar best op aan worden gesproken. Dat ligt toch wat anders bij een dominee die vragen stelt bij een bekering, enkel Waar het hier om gaat is dat de bekering van deze man niet in het malletje past van de dominee. Het lijkt er op (en niet alleen in deze situaties maar ik ken meerdere situaties van vroeger uit in deze kringen) dat de dominee bij wijze van spreken een bingokaart vol met begrippen voor zich had liggen waaraan een bekering volgens hem moest voldoen. Hij had niet alle begrippen van gehoord in het verhaal en dus voldeed de bekering niet . Hij hoorde ook nog eens de naam dr vd Brink en toen kon het al helemaal niet waar zijn. Alle onderbouwing ontbrak dus! Een predikant hoort ook niet op grond van mooie verhalen een bekering over te nemen maar van het bijbelse principe uit te gaan dat men aan de vruchten de boom kent. Als er in de vruchten weinig te zien zou zijn van bekering dan had deze predikant deze man hierop uiteraard kunnen bevragen , niet eerder

Deze meneer kwam met zijn blijdschap "en met vragen" bij de dominee. En verder met een afgeronde visie over de waarheid. Dat is niet de waarheid die de dominee brengt, maar de waarheid die dr. Van den Brink spreekt. Dat is terug te lezen in het artikel. Het tot overtuiging komen van iets anders dan de leer in zijn eigen kerk impliceert hoe dan ook kritiek op de zienswijze en leer van de dominee, of dat nu vriendelijk wordt uitgesproken of tactloos. Ik begrijp niet dat mensen dan verwachten dat je juichend ontvangen wordt. Dat blijft me een groot vraagteken in kerkelijk NL. En verder over die bingokaart: God leidt soeverein, maar er zijn wel kruispunten die in elke bekering terug te vinden zijn. Een geestelijk leidsman mag je daar voor je welzijn best op toetsen. Natuurlijk wel in het besef geen hartenkenner te zijn. Maar de Heere Jezus toetste de Kananese vrouw ook. Ze werd hard aangepakt. Maar de vrouw zei er "ja" op, ze boog onder het onderzoek. Het goud bleef op de zeef liggen. Dat in tegenstelling tot anderen, die verongelijkt bij Hem weggingen.

[Charles]

Ik herken het overigens helemaal van circa 25 jaar geleden dat je je persoonlijke gesprek de zondag daarop in het gebed en de prediking hoorde terugkomen in negatieve zin.

[DDD]

Ik vind dat echt ontzettend dom van zo'n predikant.