Anker schreef:

huisman schreef:

Anker schreef:We hebben van die stoffen traptreden en ik vind een radio in de tuin ook irritant. Dat doen de buren dan weer.
Ach, ik hou er over op.

Ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens...

zo is het maar net.

Da's een bekende dooddoener. Maar je moet natuurlijk wel je best doen om een ander geen last te bezorgen. Maar idd., als die buren zelf een radio in de tuin hebben, moeten ze hun mond houden. Want dát is nog eens aso.
Maar je kunt er laconiek over doen of niet, maar als mijn onderburen thuis zijn, gelukkig zijn ze nu grotendeels afwezig, kost mij dat soms uren nachtrust. Gewoon door lompigheid, middenin in de nacht rommelen en schuiven, met deuren slaan, noem maar op.
Dan kun je zeggen: ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens, maar als je voortdurend uit je slaap gehaald wordt, heb je daar toch niet zo gek veel aan.

JolandaOudshoorn schreef:

Mara schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Niet echt klein, meer een groot probleem. En een vraag voor jullie: Hoe ga je om met moeilijke, vijandige buren? Ik vraag dit voor een vriendin. Zij kreeg vandaag het volgende naar haar hoofd geslingerd: "Als ik geweten zou hebben dat dat kind (en ze bedoelde het dochtertje van mijn vriendin) zo zou schreeuwen (ze was gevallen), dan had ik haar weg laten halen."

Hoe bedoelde ze dat: weg laten halen?
Moeilijke buren zijn lastiger dan verre vijanden.

Ze bedoelde: als zij van tevoren geweten had dat zij moeder zou worden van een kind dat schreeuwde/huilde/krijste dan had zij als aanstaande moeder dat kind weg laten halen. Met andere woorden: hoe kon mijn vriendin zo stom zijn om zo'n kind geboren te laten worden. Het meisje wordt wel vaker verwenst en vervloekt, ondertussen begint het mijn vriendin op te breken. Logisch, ze zouden het van jou kind zeggen, dan laat het je ook niet in de koude kleren. Terwijl het meisje in kwestie echt een schat is. (maar ja, je weet het met peutermeisjes)

Dat is dan een heel kwetsende opmerking
Sommige mensen kunnen echt niks hebben.
Ik erger me niet zo snel geloof ik. Aan de ene kant hebben we een blaffende hond, aan de andere kant een buurjongen die graag op zijn keyboard speelt.
Ik denk dan maar, er zijn ergere dingen.

Afgewezen schreef:

Anker schreef:Ik een zucht van opluchting slaak wanneer ik dit lees.
Wij wonen tussen buren die het niet makkelijk vinden, zo'n gezin met kinderen naast zich die soms de trap op klauteren (dat hoor je zo goed), psalmen zingen (doe dan in ieder geval de tuindeur dicht en ikzelf moet wat zachter zingen want mijn stem klinkt door de muur), wanneer een kind op de schutting klimt er af gescholden wordt en huilend binnen komt etc. etc.

Inderdaad proberen we heel goed de vurige kolenmethode.... Soms zou je ze...

Misschien is vloerbedekking op de trap nog niet zo'n gek idee. Want als je er gevoelig voor bent, zijn zulke geluiden best irritant.

Ga je het nu opnemen voor een onbekende boze buur die dit niet eens leest?

Afgewezen schreef:

Anker schreef:

huisman schreef:

Anker schreef:We hebben van die stoffen traptreden en ik vind een radio in de tuin ook irritant. Dat doen de buren dan weer.
Ach, ik hou er over op.

Ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens...

zo is het maar net.

Da's een bekende dooddoener. Maar je moet natuurlijk wel je best doen om een ander geen last te bezorgen. Maar idd., als die buren zelf een radio in de tuin hebben, moeten ze hun mond houden. Want dát is nog eens aso.
Maar je kunt er laconiek over doen of niet, maar als mijn onderburen thuis zijn, gelukkig zijn ze nu grotendeels afwezig, kost mij dat soms uren nachtrust. Gewoon door lompigheid, middenin in de nacht rommelen en schuiven, met deuren slaan, noem maar op.
Dan kun je zeggen: ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens, maar als je voortdurend uit je slaap gehaald wordt, heb je daar toch niet zo gek veel aan.

Als ik slaap slaap ik

Afgewezen schreef:

Anker schreef:

huisman schreef:

Anker schreef:We hebben van die stoffen traptreden en ik vind een radio in de tuin ook irritant. Dat doen de buren dan weer.
Ach, ik hou er over op.

Ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens...

zo is het maar net.

Da's een bekende dooddoener. Maar je moet natuurlijk wel je best doen om een ander geen last te bezorgen. Maar idd., als die buren zelf een radio in de tuin hebben, moeten ze hun mond houden. Want dát is nog eens aso.
Maar je kunt er laconiek over doen of niet, maar als mijn onderburen thuis zijn, gelukkig zijn ze nu grotendeels afwezig, kost mij dat soms uren nachtrust. Gewoon door lompigheid, middenin in de nacht rommelen en schuiven, met deuren slaan, noem maar op.
Dan kun je zeggen: ons landje is vrij vol en dan hoor je elkaar wel eens, maar als je voortdurend uit je slaap gehaald wordt, heb je daar toch niet zo gek veel aan.

Ik ben het met je eens Afgewezen. Op het gevaar af dat mensen weer vinden dat ik geen mening mag hebben omdat ik zelf geen kinderen heb, heb ik af en toe ook mijn irritaties. Op vrijdagmiddag in een bomvolle winkel, gaan 2 kinderen zitten krijsen en schreeuwen van jawelste. Ik kon amper meer denken wat ik moest hebben. Moeder liep steeds even bij de kar vandaan en ging lekker fijn boodschappen doen en negeerde de 2 krijsende kinderen. Vader stond er ongeïnteresseerd bij. Bij het langslopen heb ik wel even wat gemompeld dat het misschien niet zo handig is om in een volle winkel 2 jankende kinderen mee te nemen. Toen de vrouw zei dat ze ze moeilijk kon wegmoffelen gaf ik aan dat het mogelijk een optie is dat vader met de 2 kinderen buiten zou wachten of mogelijk thuis zou blijven. Mèn wat een geblèr was dat. Dat irriteerd mij wel. Zo ook met eten in restaurants. Bij een beertjes-restaurant, Ikea of fastfood restaurant zal ik nooit iets van kinderen zeggen. Wél als je een mooi restaurant uitzoekt waar je na een drukke week op een romantische rustige manier wilt eten en er zitten 3 huilende baby's in maxicosies achter je aan tafel en rondrennende kleuters die oorlogje of indiaantje spelen. Dan denk ik: waarom moet je in vredesnaam baby's meenemen naar een duur restaurant. Ga lekker naar de MacDonalds, veel leuker voor die kinderen, krijgen ze nog een ballon ook die met veel kabaal kapot kan.
Dit klinkt wat negatief: ik kan heel veel van kinderen hebben en het is heerlijk om met kinderen op te trekken, maar ouders ontwikkelen soms echt een blinde vlek voor hun kinderen. Ook moeders met afgeladen fietsen die kinderen naar school brengen. Levensgevaarlijk. Ze gaan bijna altijd uit van een aardige chauffeur die wel even stopt wanneer hun kind weer eens 2 meter buiten de lijnen van het fiestpad rijdt. Kinderen mogen best opgevoed en gecorrigeerd worden, en ouders mogen realiseren dat je met kinderen niet meer alle uitjes kunt doen, die je zelf leuk vindt, maar die een beproeving voor anderen zijn.

Anker schreef: We hebben van die stoffen traptreden en ik vind een radio in de tuin ook irritant. Dat doen de buren dan weer.

Zo is het hier ook...
Ik drink de hele zomer niet in mijn eentje koffie buiten. Ik heb er geen behoefte aan te horen wat Jan Smit allemaal zingt en word er depressief van.
Als we met meer zijn dan hebben we genoeg tegengeluid

refo schreef:Ga je het nu opnemen voor een onbekende boze buur die dit niet eens leest?

Ha, in dit geval wel, omdat het een kwestie is die ik zelf ook vanaf de andere kant beleef. En dan stemmen sommige reacties mij wat zorgelijk.

vlinder schreef:Ik ben het met je eens Afgewezen. Op het gevaar af dat mensen weer vinden dat ik geen mening mag hebben omdat ik zelf geen kinderen heb, heb ik af en toe ook mijn irritaties. Op vrijdagmiddag in een bomvolle winkel, gaan 2 kinderen zitten krijsen en schreeuwen van jawelste. Ik kon amper meer denken wat ik moest hebben. Moeder liep steeds even bij de kar vandaan en ging lekker fijn boodschappen doen en negeerde de 2 krijsende kinderen. Vader stond er ongeïnteresseerd bij. Bij het langslopen heb ik wel even wat gemompeld dat het misschien niet zo handig is om in een volle winkel 2 jankende kinderen mee te nemen. Toen de vrouw zei dat ze ze moeilijk kon wegmoffelen gaf ik aan dat het mogelijk een optie is dat vader met de 2 kinderen buiten zou wachten of mogelijk thuis zou blijven. Mèn wat een geblèr was dat. Dat irriteerd mij wel. Zo ook met eten in restaurants. Bij een beertjes-restaurant, Ikea of fastfood restaurant zal ik nooit iets van kinderen zeggen. Wél als je een mooi restaurant uitzoekt waar je na een drukke week op een romantische rustige manier wilt eten en er zitten 3 huilende baby's in maxicosies achter je aan tafel en rondrennende kleuters die oorlogje of indiaantje spelen. Dan denk ik: waarom moet je in vredesnaam baby's meenemen naar een duur restaurant. Ga lekker naar de MacDonalds, veel leuker voor die kinderen, krijgen ze nog een ballon ook die met veel kabaal kapot kan.
Dit klinkt wat negatief: ik kan heel veel van kinderen hebben en het is heerlijk om met kinderen op te trekken, maar ouders ontwikkelen soms echt een blinde vlek voor hun kinderen. Ook moeders met afgeladen fietsen die kinderen naar school brengen. Levensgevaarlijk. Ze gaan bijna altijd uit van een aardige chauffeur die wel even stopt wanneer hun kind weer eens 2 meter buiten de lijnen van het fiestpad rijdt. Kinderen mogen best opgevoed en gecorrigeerd worden, en ouders mogen realiseren dat je met kinderen niet meer alle uitjes kunt doen, die je zelf leuk vindt, maar die een beproeving voor anderen zijn.

Mag je allemaal niets van zeggen, want kinderen zijn leuk.
Ook als ze in het bejaardenhuis als ongeleide projectielen door de gangen stieren, kabaal maken en met de liften lopen te klieren. Toezicht? Welnee, lekker makkelijk, pa en moe op de koffie en de kinderen vermaken zich wel.

huisman schreef:Als ik slaap slaap ik

Ja, en iemand die dat voorrecht mist, moet dan maar zien hoe hij het redt.

vlinder schreef:
Ik ben het met je eens Afgewezen. Op het gevaar af dat mensen weer vinden dat ik geen mening mag hebben omdat ik zelf geen kinderen heb, heb ik af en toe ook mijn irritaties. Op vrijdagmiddag in een bomvolle winkel, gaan 2 kinderen zitten krijsen en schreeuwen van jawelste. Ik kon amper meer denken wat ik moest hebben. Moeder liep steeds even bij de kar vandaan en ging lekker fijn boodschappen doen en negeerde de 2 krijsende kinderen. Vader stond er ongeïnteresseerd bij. Bij het langslopen heb ik wel even wat gemompeld dat het misschien niet zo handig is om in een volle winkel 2 jankende kinderen mee te nemen. Toen de vrouw zei dat ze ze moeilijk kon wegmoffelen gaf ik aan dat het mogelijk een optie is dat vader met de 2 kinderen buiten zou wachten of mogelijk thuis zou blijven. Mèn wat een geblèr was dat. Dat irriteerd mij wel. Zo ook met eten in restaurants. Bij een beertjes-restaurant, Ikea of fastfood restaurant zal ik nooit iets van kinderen zeggen. Wél als je een mooi restaurant uitzoekt waar je na een drukke week op een romantische rustige manier wilt eten en er zitten 3 huilende baby's in maxicosies achter je aan tafel en rondrennende kleuters die oorlogje of indiaantje spelen. Dan denk ik: waarom moet je in vredesnaam baby's meenemen naar een duur restaurant. Ga lekker naar de MacDonalds, veel leuker voor die kinderen, krijgen ze nog een ballon ook die met veel kabaal kapot kan.
Dit klinkt wat negatief: ik kan heel veel van kinderen hebben en het is heerlijk om met kinderen op te trekken, maar ouders ontwikkelen soms echt een blinde vlek voor hun kinderen. Ook moeders met afgeladen fietsen die kinderen naar school brengen. Levensgevaarlijk. Ze gaan bijna altijd uit van een aardige chauffeur die wel even stopt wanneer hun kind weer eens 2 meter buiten de lijnen van het fiestpad rijdt. Kinderen mogen best opgevoed en gecorrigeerd worden, en ouders mogen realiseren dat je met kinderen niet meer alle uitjes kunt doen, die je zelf leuk vindt, maar die een beproeving voor anderen zijn.

Ik ben het helemaal met je eens. Maar dat was hier niet ter zake doende. Het gaat erom dat je in en om je eigen huis continue gewezen wordt op het feit dat kinderen geluiden maken. Ja, dat klopt. Dan denk ik: wanneer je zo slecht tegen spelende kindergeluiden kan wat doe je dan in een rijtje met eengezinswoningen. Toen mijn vrouw nog op zichzelf woonde ging ze in de nachtdiensten ergens anders slapen omdat naast haar een gezin met jonge kinderen woonden waardoor ze overdag slecht sliep omdat die kinderen buiten speelden. Dan moeten die kinderen niet de hele dag in de kinderstoel gepoot worden met tape op hun mond, dan moet je zelf een oplossing verzinnen. De verdraagzaamheid is ver zoek.

@helma, het is zo herkenbaar wat je schrijft. We voelen ons een beetje gesteund. Wij drinken buiten ook geen koffie, het gebeurt dat wanneer we op zondagmorgen met de kinderen uit de kerk komen dat de radio naast ons in de tuin wordt aangedraaid. Nou, dan wil je echt wel naar binnen. En als een kind valt en gaat huilen gaat die bij ons echt wel direct naar binnen, maar voorkomen doe je het niet altijd.

Afgewezen schreef:

huisman schreef:

Afgewezen schreef:

Anker schreef:Ik een zucht van opluchting slaak wanneer ik dit lees.
Wij wonen tussen buren die het niet makkelijk vinden, zo'n gezin met kinderen naast zich die soms de trap op klauteren (dat hoor je zo goed), psalmen zingen (doe dan in ieder geval de tuindeur dicht en ikzelf moet wat zachter zingen want mijn stem klinkt door de muur), wanneer een kind op de schutting klimt er af gescholden wordt en huilend binnen komt etc. etc.

Inderdaad proberen we heel goed de vurige kolenmethode.... Soms zou je ze...

Misschien is vloerbedekking op de trap nog niet zo'n gek idee. Want als je er gevoelig voor bent, zijn zulke geluiden best irritant.

...of een lift.

Nee, nou maak je er een gijntje van. Die harde vloeren van tegenwoordig, dat is best een kruis. Daardoor krijg je veel onnodige geluidsoverlast. En dat geldt uiteraard ook voor houten trappen.
Hoe meer stoffering in je huis, hoe geluiddempender.

Gijntje?

Anker schreef:@helma, het is zo herkenbaar wat je schrijft. We voelen ons een beetje gesteund. Wij drinken buiten ook geen koffie, het gebeurt dat wanneer we op zondagmorgen met de kinderen uit de kerk komen dat de radio naast ons in de tuin wordt aangedraaid. Nou, dan wil je echt wel naar binnen. En als een kind valt en gaat huilen gaat die bij ons echt wel direct naar binnen, maar voorkomen doe je het niet altijd.

Herkenbaar probleem dus. Ik begrijp niet dat mensen niet begrijpen hoe asociaal het is om je radio buiten aan te zetten. En wat te denken van werkmensen op straat. Pas moest bij ons de dakgoot vervangen worden. Steiger voor mijn raam, want ik woon op de bovenste verdieping. En jawel hoor, de heren hadden een radio bij zich. Pal voor mijn raam. Vraag je of ze hem zachter willen zetten, dan zetten ze het volume 1% lager en ja, dan moet je maar zien.
Je moet onderscheid maken tussen geluiden die je kunt voorkomen en die nu eenmaal noodzakelijk zijn.
Als je je huis gaat verbouwen, moet er nu eenmaal getimmerd en geboord worden, etc. Maar een keiharde radio is niet nodig.
Als je kinderen hebt, dan maken die nu eenmaal geluid. Logisch. Maar harde trappen kun je zacht maken, en ik zie dat Anker dat al gedaan heeft.

Anker schreef:Dan denk ik: wanneer je zo slecht tegen spelende kindergeluiden kan wat doe je dan in een rijtje met eengezinswoningen. Toen mijn vrouw nog op zichzelf woonde ging ze in de nachtdiensten ergens anders slapen omdat naast haar een gezin met jonge kinderen woonden waardoor ze overdag slecht sliep omdat die kinderen buiten speelden.

Niet iedereen heeft geld voor een villaatje in het Gooi. En niet iedereen heeft een adres waar je overdag rustig kunt slapen.

Best grote ergernis

Ik zit op een REFORMATORISCHE school (doet er niet toe waar en welke)

In mijn klas wordt regelmatig gevloekt.
Uiteraard voel ik het dan als mijn plicht om er dan wat van te zeggen.
Er wordt dan om gelachen.

Vandaag werd er weer gevloekt.
Dus ik zei:Niet vloeken.
Hij zei:Hahaha
Ik zei:Nee, ik meen het echt. In mijn omgeving wordt NIET gevloekt.
En hij heel de tijd doorvloeken in mijn omgeving, omdat ik dan boos werd.
En tegen anderen zij hij: Hee, je moet is naar ...(mij) toegaan en dan moet je vloeken. Dan wordt 'ie boos.

Dat kan toch niet? Op een REFORMATORISCHE school!

Forummer schreef:Best grote ergernis

Ik zit op een REFORMATORISCHE school (doet er niet toe waar en welke)

In mijn klas wordt regelmatig gevloekt.
Uiteraard voel ik het dan als mijn plicht om er dan wat van te zeggen.
Er wordt dan om gelachen.

Vandaag werd er weer gevloekt.
Dus ik zei:Niet vloeken.
Hij zei:Hahaha
Ik zei:Nee, ik meen het echt. In mijn omgeving wordt NIET gevloekt.
En hij heel de tijd doorvloeken in mijn omgeving, omdat ik dan boos werd.
En tegen anderen zij hij: Hee, je moet is naar ...(mij) toegaan en dan moet je vloeken. Dan wordt 'ie boos.

Dat kan toch niet? Op een REFORMATORISCHE school!

Ik zou toch eens met de schoolleiding gaan praten als ik jou was. Of dat je ouders dat doen.