Marnix schreef:Tiberius schreef:Hendrikus schreef:MarthaMartha schreef:Deugzaam van bestaan......... onbijbelser kan niet zou je zeggen....
Tsja, dat zijn de elementen van de verlichting in de berijming 1773.
Het pad der deugd.
Maar er is meer.
Met psalmgezang daar 't hart door wordt geraakt (Ps 18), waar staat dat in de onberijmde psalm?
Zo doe Hij ook aan mij (130). Waar staat dat?
etc.
Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen dichterlijke toevoegingen/vrijheden die Bijbels zijn en die niet.
Het pad der deugd is dan inderdaad onbijbels, maar "Zo doe Hij ook aan mij" en psalmgezang dat harten raakt zijn wel Bijbels.
Dat houdt de discussie ook wat zuiverder. De dichter moet ook enige ruimte hebben om zijn melodieën te kunnen blijven volgen.
Hm, maar dan wil ik eerst ook nog wel even de discussie aangaan hoeveel ruimte daarvoor moet zijn. Natuurlijk is dit een optie, maar als ik zie hoe nauwkeurig bij Bijbelvertalingen wordt gekeken naar de vertaling, en dat men alleen Psalmen en enkele liederen uit de Bijbel zingt zou dat toch juist een probleem moeten zijn? Daar is geen ruimte voor dichterlijke vrijheid van vertalers. En als mensen eeuwen nadat de Psalmen geschreven zijn ze wel dingen mogen toevoegen, waarom zou je dan geen gezangen zingen, waarbij een Bijbeltekst aangevuld met wat van die dichterlijke vrijheid, op muziek is gezet? Het gaat blijkbaar niet om dat het allemaal zo in de Bijbel staat, zolang de inhoud maar wel overeenkomt met de Bijbel?
Twee zaken, Marnix.
1. Een bijbelvertaling is iets anders dan een psalmberijming, een belijdenisgeschrift of wat dan ook.
Het eerste is namelijk een overzetting van Gods Woord in onze eigen taal. Zoals ik eerder al zei: vertalen is altijd vervalsen, daar ontkom je niet aan. Je wilt echter zo min mogelijk vervalsen.
Psalmberijmingen, belijdenisgeschriften, etc. kunnen gemakkelijker aangepast worden. Niet zomaar willekeurig, want het zijn kerkelijk geautoriseerde documenten, maar bij een draagvlak is dat geen probleem.
2. De psalmberijming is niet zozeer een Bijbeltekst met wat dichterlijke vrijheid op muziek gezet. Ook in de psalmberijmingen wordt geprobeerd zo getrouw mogelijk de bijbeltekst te volgen. In dat opzicht is de door Albion terecht al genoemde berijming van Datheen ongeëvenaard.
Maar de berijming van 1773 is juist gekomen, omdat de kerken niet met alle geweld (lees: ten koste van een scheuring) aan de Datheen-berijming wilden vasthouden. Het compromis is gekozen om de keuze voor de psalmberijming vrij te laten: Datheen of 1773.