sela schreef:parsifal schreef:
Het is goed dat iemand haar gedachtengang zo kan formuleren. Ik heb Philipse nooit erg serieus genomen, juist omdat hij grote woorden gebruikt en niet de kracht toont om zwakten in de eigen standpunten te benoemen. In die zin vind ik het jammer dat Franca Treur zich blijkbaar zo door hem en Dawkins laat beinvloeden. Echter door haar standpunten zo open te vertellen legt ze haar kaarten op tafel en staat ze open voor discussie. Hier kunnen we als Christenen redelijk wat van leren. Wat geloven wij en waarom geloven wij dat? Mogen we doorvragen? Je kunt je teveel blindstaren op wat de wetenschap zegt? Maar goede wetenschappers kunnen in ieder geval vragen blijven stellen aan de theorie? Wij zijn vaak te snel met "dat is een mysterie en dat moet je geloven". Hierbij wil ik opmerken dat veel critici ook lui zijn en niet de moeite nemen om echt naar de antwoorden te zoeken.
mooi om te zien wat een ieder meeneemt in het geheel. knuffel voor onze wetenschapper.
stel dat het binnen je mogelijkheid lag om mensen te adviseren kaarten op tafel te leggen om met haar in tweegesprek te gaan, wat zou je dan adviseren? of is een forum of post daarvoor te ondiep?
Ik besef nu inderdaad, dat ik zo'n stukje vooral lees als wetenschapper. Misschien is dat niet de beste manier om dit stukje te lezen, maar aan de andere kant als je argumenten gaat geven voor je ongeloof dan vraag je erom
.
Zelf zou ik graag met Franca Treur in gesprek gaan over haar argumenten, misschien mail ik haar nadat ik haar boek gelezen heb. Waarbij ik besef dat ze waarschijnlijk heel veel emails krijgt van mensen die allemaal het beste met haar voor hebben, en zeggen hoe verdrietig ze zijn omdat ze niet meer gelooft (en ja ik vind dat ook verdrietig en jammer, zeker nadat ik de Netwerk uitzending met haar, Siebelink en 't Hart heb gezien, waarin ze naar voren komt als een leuke en aardige jonge vrouw, waarvan ik denk dat ik ze in het echte leven ook graag zou mogen - en ik besef dat het fout is dat ik die gedachte niet heb bij bijvoorbeeld Siebelink).
Waar ik bang voor ben is dat we toch te veel in ons eigen wereldje zitten en daarom te veel focussen op wat ons zelf bezig houdt. Veel predikanten houden zich bezig met theologische vraagstukken, waarvan ik denk dat ze maar een marginaal belang hebben. Het gaat dan vooral om de verschillen tussen verschillende kerken en waarom Evangelisch een gevaar is - of omgekeerd, waarom bijvoorbeeld de kinderdoop een verwerpelijk Rooms bijgeloof is. Zelf houd ik me denk ik te veel bezig met wetenschappelijke vragen en de mogelijke strijd tussen natuurwetenschap en religie. Hierdoor mis ik weer veel feeling met vragen van levenswetenschappers die voortkomen uit een postmoderne kijk op de wereld. Of met de tieners op de Dabartienerclub uit de Haagse schilderswijk. De vragen die ik heb zijn gewoon anders en het kost me moeite om te begrijpen wat de vragen zijn van die campinggast die ik met Dabar ben tegengekomen, of de levenswetenschapper.
Het is daarom denk ik belangrijk om een beetje een beeld te hebben wat speelt. Laat de kerkenraad breed zijn (niet alleen maar HBO-ers bijvoorbeeld. Laat ons terdege beseffen dat de Heere Jezus niet een "white middle-class republican" was, maar dat hij niet in dit soort hokjes past.
Verder zou ik vragen om eens door te verwijzen naar de boeken van Calvijn, Lewis, Schaefer en misschien voor iemand als Franca Treur interessanter, boeken van Rebecca Pippert (Hope has its reason), Kelly Monroe Kullenberg (Veritas), of Tim Keller. Deze schrijvers staan denk ik dichterbij dan veel oudvaders of hedendaagse predikanten, juist omdat ze schrijven tegen een achtergrond van atheisme (met Calvijn als uitzondering, maar hij blijkt in staat op vragen in te gaan, die veel zijn tijdgenoten niet eens stelden). Ik denk dat Bart-Jan Spruyt een voorbeeld is van iemand die de vragen van veel mensen van deze tijd wel begrijpt, net als de huidige paus of muzikanten als Rich Mullins, schrijvers als Willem Jan Otten enz.
Uiteindelijk is een forum natuurlijk niet geschikt om diep op de vragen in te gaan, maar dat besef ik pas nadat ik deze tekst getypt heb
.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
