Ontspanning en vermaak in Bijbels licht

[Democritus]

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

God ontspande zich toch ook en genoot van wat Hij had gecreëerd.

"En God zag al wat Hij gemaakt had en ziet het was zeer goed."
Ik vind het bijna blasfemisch om de verlustiging van God in Zijn eigen volmaakte werken te vergelijken met onze ontspanning.
Misschien is dát het juist wel: als wij ons ontspannen, dienen we ons te verlustigen in onze Schepper. "En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde." En dan ga ik 1000 keer per dag over deze schreef, maar dat blijft wel het getuigenis van Gods Woord, ook in onze vrije tijd.
En dan weet ik best dat er een grijs gebied is. Daarover heb ik reeds eerder gezegd: In dat grijze gebied zou ik het niet tot eer van God vinden, als ik een pretpark zou bezoeken o.i.d.

Zoals je terecht aanmerkt is dat hoe jij het beleeft. Zoals eerder aangegeven heb ik wel eens kritiek van iemand gehad dat je gaat skieen. Want dat kon in zijn beleving niet. Dus ik denk dat daar de discussie moet stoppen. Het is niet direct als zondig/fout/onjuist te bestempelen...... dus laat een ieder hierin vrij. Maar dat doe jij vlg mij wel

[Luther]

Zoals je terecht aanmerkt is dat hoe jij het beleeft. Zoals eerder aangegeven heb ik wel eens kritiek van iemand gehad dat je gaat skieen. Want dat kon in zijn beleving niet. Dus ik denk dat daar de discussie moet stoppen. Het is niet direct als zondig/fout/onjuist te bestempelen...... dus laat een ieder hierin vrij. Maar dat doe jij vlg mij wel

Ja hoor Demo, ga rustig skieën, maar neem MM wel mee!
Maar het klopt, mijn broertje en zusjes zijn bijvoorbeeld weleens naar de Efteling geweest. Tja, ik doe het niet, maar als zij er vrede mee hebben, dan is dat hun keuze.
Het is wel zo dat er soms niet over nagedacht wordt, dat vind ik eigenlijk wel belangrijk. Dat je niet zomaar voor het Vaderland weg leeft.

[Democritus]

Zoals je terecht aanmerkt is dat hoe jij het beleeft. Zoals eerder aangegeven heb ik wel eens kritiek van iemand gehad dat je gaat skieen. Want dat kon in zijn beleving niet. Dus ik denk dat daar de discussie moet stoppen. Het is niet direct als zondig/fout/onjuist te bestempelen...... dus laat een ieder hierin vrij. Maar dat doe jij vlg mij wel

Ja hoor Demo, ga rustig skieën, maar neem MM wel mee!
Maar het klopt, mijn broertje en zusjes zijn bijvoorbeeld weleens naar de Efteling geweest. Tja, ik doe het niet, maar als zij er vrede mee hebben, dan is dat hun keuze.
Het is wel zo dat er soms niet over nagedacht wordt, dat vind ik eigenlijk wel belangrijk. Dat je niet zomaar voor het Vaderland weg leeft.

Pfff wat ben ik blij met je instemming..... niemand wil natuurlijk de grote Luther tegen zich hebben

Tja of ik MM moet meeneme is natuurlijk een andere vraag..... vanuit een bepaalde zorg voor de medemens op de piste kan je, je werkelijk afvragen ofdat het verantwoord is.

Met die laatste zin ben ik het helemaal mee eens...... blijven met alles wat je doet jezelf toetsen aan het Woord. Maar als je dan voor jezelf ook gelijk in het achterhoofd houdt dat niet ieder tot dezelfde uitkomst (m.i. alleen wat betreft secundaire zaken) komt omdat we gewoon geen eenheidsworst zijn.... dan geeft dat een veel ontspannender leven en kunnen we elkaar als broeders in het geloof blijven zien en zeggen...... voorwaarts christenstrijders.

[Bureaucraat]

"En God zag al wat Hij gemaakt had en ziet het was zeer goed."

Misschien moet je van hoofdstuk 2 ook de verzen 1 en 2 lezen.

Misschien is dát het juist wel: als wij ons ontspannen, dienen we ons te verlustigen in onze Schepper. "En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde." En dan ga ik 1000 keer per dag over deze schreef, maar dat blijft wel het getuigenis van Gods Woord, ook in onze vrije tijd.

Ik heb vanmorgen kaas op mijn brood gedaan, omdat ik het lekker vind. Dus het was een zonde om kaas op mijn brood te doen?

In dat grijze gebied zou ik het niet tot eer van God vinden, als ik een pretpark zou bezoeken o.i.d.

Jouw opvatting dient gerespecteerd te worden, maar laat anderen vrij in hun eigen keuze.

[Luther]

"En God zag al wat Hij gemaakt had en ziet het was zeer goed."

Misschien moet je van hoofdstuk 2 ook de verzen 1 en 2 lezen.

Ja, dat bevestigt alleen maar wat ik eerder stelde. Ik hoop wel dat je nog enig onderscheid aanbrengt tussen onze ontspanning en het 'rusten' van God, zoals dat vertaald is.

Misschien is dát het juist wel: als wij ons ontspannen, dienen we ons te verlustigen in onze Schepper. "En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde." En dan ga ik 1000 keer per dag over deze schreef, maar dat blijft wel het getuigenis van Gods Woord, ook in onze vrije tijd.

Ik heb vanmorgen kaas op mijn brood gedaan, omdat ik het lekker vind. Dus het was een zonde om kaas op mijn brood te doen?

Ja, ik weet dat je 100 voorbeelden kunt noemen om bovenstaande belachelijk te maken, zoals je nu doet. Misschien mag ik je dit woord van Paulus nog meegeven: "Hetzij dat gij eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods."

In dat grijze gebied zou ik het niet tot eer van God vinden, als ik een pretpark zou bezoeken o.i.d.

Jouw opvatting dient gerespecteerd te worden, maar laat anderen vrij in hun eigen keuze.

Zie mijn antwoord op Democritus in deze.

[Marnix]

Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

Ik begrijp het wel ten dele. Aan de andere kant, beseffen dat dit leven tijdelijk is hoeft toch niet te lijden tot het niet doen van prettige dingen, van het hebben van plezier binnen Bijbelse grenzen? Ik denk dat het er vooral ook vanaf hangt hoe je het doet. Puur voor jezelf leven? Of geniet je en dank je Hem er voor? Daarnaast moet je denk ik met de uitspraak "leg te dood er maar eens naast" ook uitkijken. We hoeven ons natuurlijk niet door de dood te laten knechten. Voor wie in Hem gelooft is de dood niet het einde mar het begin van het nieuwe, volmaakte, eeuwige leven war zoveel plezier en vreugde zal zijn. Moet het vooruitzicht van het sterven, wat toch volgens de HC een doorgang naar de eeuwigheid is, leiden tot enorme soberheid in ons hele leven?

[Luther]

Moet het vooruitzicht van het sterven, wat toch volgens de HC een doorgang naar de eeuwigheid is, leiden tot enorme soberheid in ons hele leven?

Ik denk het wel ja.

[Marnix]

Wil je dat ook toelichten?

[rekcor]

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." (...) Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

Mijns inziens, is dit een levensinstelling een Christen onwaardig. Als Christus in ons leeft, is God 'verblijd' over ons:

Gij dan zult u bekeren, en der stemme des HEEREN gehoorzaam zijn, en gij zult doen al Zijn geboden, die ik u heden gebiede. En de HEERE, uw God, zal u doen overvloeien in al het werk uwer hand, in de vrucht uws buiks, en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht uws lands, ten goede; want de HEERE zal wederkeren, om Zich over u te verblijden ten goede, gelijk als Hij Zich over uw vaderen verblijd heeft;

Daarnaast schenkt de Geest een Christen:

liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid (of: kuisheid).

Dus: God is verblijd over een Christen, en een Christen is verblijd als vrucht van de Geest. Dat is toch 100% tegenovergesteld aan wat 'men' vroeger zei? Met andere woorden: 'men' had het - Goddank! - bij het verkeerde eind. Of 'men' moet zichzelf geen 'Christen' genoemd hebben, wat dan eigenlijk ook mijn vraag aan jou is...maar die is misschien te persoonlijk.

[Marnix]

Nou ja, op zich klopt dat, maar je hebt wel het onderscheid tussen wie de mens is en hoe God hem ziet, en wie hij mag zijn uit genade in Christus en hoe God iemand in Hem ziet. Maar dat laatste is natuurlijk geen vrijbrief om alles maar te doen, als we in Christus zijn leven we ook zoals Hij dat vraagt. En de vraag die je dan houdt is dus: Wat mag / moet je, wat kan je beter laten. Wat zijn werken van het vlees en wat is de vruch van de Geest? Wat hoort bij het oude leven en moeten we achter ons houden. En wat hoort bij het nieuwe leven.

[Luther]

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." (...) Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

Mijns inziens, is dit een levensinstelling een Christen onwaardig. Als Christus in ons leeft, is God 'verblijd' over ons:

Gij dan zult u bekeren, en der stemme des HEEREN gehoorzaam zijn, en gij zult doen al Zijn geboden, die ik u heden gebiede. En de HEERE, uw God, zal u doen overvloeien in al het werk uwer hand, in de vrucht uws buiks, en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht uws lands, ten goede; want de HEERE zal wederkeren, om Zich over u te verblijden ten goede, gelijk als Hij Zich over uw vaderen verblijd heeft;

Ik ben bang dat we langs elkaar heen praten. Want natuurlijk staat er ook: Verblijdt u te allen tijd! En dat straalt weleens te weinig van Gods kinderen af in deze tijd. Zeker.
Maar ook voor hen die zich geborgen mogen weten in Christus' gerechtigheid is de dood het loon op de zonde. Het is evenwel een doorgang tot het eeuwige leven. De dood blijft echter de koning der verschrikking. Bovendien: Juist omdat Gods kind iets heeft ervaren wat de dood zal inhouden, zal er een drang zijn om de naaste juist daarop te wijzen: "Vliedt de toekomende toorn." Dus levensernst heeft niet alleen te maken met mezelf, maar ook met de ander om me heen.
Inderdaad, als Christus in ons woont, is God verblijd over Zijn eigen werk in ons. Tegelijkertijd is hier het hemels Jeruzalem nog niet, en dat is m.n. te merken aan de overblijvende zwakheid en zonde die nog in ons woont, waardoor steeds weer op onszelf, op deze wereld en op de zonde gericht zijn. Dat we steeds de Heere weer niet geven wat Hij zo waard is. Onze predikant zei onlangs daarover eens: "De Heere heeft met eerbied gesproken nog geen minuut plezier van ons, zoals we zijn in onszelf." En ja, tegelijkertijd is het waar dat de Heere Zich verblijd over Zijn eigen werk in zondaren.

Daarnaast schenkt de Geest een Christen:

liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid (of: kuisheid).

Dus: God is verblijd over een Christen, en een Christen is verblijd als vrucht van de Geest. Dat is toch 100% tegenovergesteld aan wat 'men' vroeger zei? Met andere woorden: 'men' had het - Goddank! - bij het verkeerde eind. Of 'men' moet zichzelf geen 'Christen' genoemd hebben, wat dan eigenlijk ook mijn vraag aan jou is...maar die is misschien te persoonlijk.

Nee hoor, dat is niet te persoonlijk. Ik mag door genade weten 'van Christus' te zijn. In Hem ben ik voor God rein, maar zoals ik naar de oude mens blijf, ben ik het steeds weer niet waardig dat de Heere naar me omziet. En zeker als ik Galaten 5: 22 weer lees, dan denk ik: Wat kom ik daar dagelijks in tekort! Het zijn namelijk vruchten uit God en die zich ook weer richten tot God. Als voorbeeld blijdschap. Ik zie bij Abraham het mooiste voorbeeld daarvan: "Abraham heeft met verheuging verlangt naar Zijn (=Christus') dag. En hij heeft hem gezien en is verblijd geweest." Dat is wat anders dan aardse blijdschap. Ik zie dat ook bij Simeon als hij de Chritus der Schriften in zijn armen mag sluiten. Dan staat er dat hij God loofde.
Verder lees ik in mijn Bijbel vooral over de aarde als een tranendal, waar Gods kind als vreemdeling verkeert en de wereld niet gelijkvormig dient te zijn." Lees daartoe het Hogepriesterlijke gebed maar eens: "Zij zijn niet van de wereld, omdat Ik van de wereld niet ben."

[rekcor]

Bovendien: Juist omdat Gods kind iets heeft ervaren wat de dood zal inhouden, zal er een drang zijn om de naaste juist daarop te wijzen: "Vliedt de toekomende toorn." Dus levensernst heeft niet alleen te maken met mezelf, maar ook met de ander om me heen.

Amen.

Inderdaad, als Christus in ons woont, is God verblijd over Zijn eigen werk in ons. Tegelijkertijd is hier het hemels Jeruzalem nog niet, en dat is m.n. te merken aan de overblijvende zwakheid en zonde die nog in ons woont, waardoor steeds weer op onszelf, op deze wereld en op de zonde gericht zijn. Dat we steeds de Heere weer niet geven wat Hij zo waard is. Onze predikant zei onlangs daarover eens: "De Heere heeft met eerbied gesproken nog geen minuut plezier van ons, zoals we zijn in onszelf." En ja, tegelijkertijd is het waar dat de Heere Zich verblijd over Zijn eigen werk in zondaren.

Nogmaals: amen. (alleen zie ik de Efteling nog niet terugkomen in jouw stukje)

Als voorbeeld blijdschap. Ik zie bij Abraham het mooiste voorbeeld daarvan: "Abraham heeft met verheuging verlangt naar Zijn (=Christus') dag. En hij heeft hem gezien en is verblijd geweest." Dat is wat anders dan aardse blijdschap. Ik zie dat ook bij Simeon als hij de Chritus der Schriften in zijn armen mag sluiten. Dan staat er dat hij God loofde.

Jij legt 'blijdschap' uit als 'alleen maar' (tussen ', want het is natuurlijk heel erg veel) 'blijdschap in de Heere'. Calvijn - om maar eens een tijdgenood van je te citeren - denkt daar anders over:

Joy does not here, I think, denote that “joy in the Holy Ghost” (Ro 14:17,) of which he speaks elsewhere, but that cheerful behavior towards our fellow-men which is the opposite of moroseness. (bron)

Volgens Calvijn mogen we blijdschap dus ook uitleggen als 'gewone' blijdschap.

Verder lees ik in mijn Bijbel vooral over de aarde als een tranendal, waar Gods kind als vreemdeling verkeert en de wereld niet gelijkvormig dient te zijn." Lees daartoe het Hogepriesterlijke gebed maar eens: "Zij zijn niet van de wereld, omdat Ik van de wereld niet ben."

De kernvraag is dus weer: wat is wereldgelijkvormigheid precies? Haal ik weer Calvijn erbij, in zijn uitleg over Romeinen 12:2

En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

The term world has several significations, but here it means the sentiments and the morals of men; to which, not without cause, he forbids us to conform.

Met andere woorden (naast de expliciet verboden zaken zoals prostitutie): wereldgelijkvormigheid wil niet zeggen dat we niet mogen fietsen, vrijen, bergbeklimmen, voetballen, in achtbanen zitten, zwemmen, maar om de gesteldheid van ons hart. We kunnen dus 3x per week naar de kerk gaan en toch wereldgelijkvormig zijn, en 3x per week naar de efteling gaan zonder wereldgelijkvormig te zijn.

[Luther]

Met andere woorden (naast de expliciet verboden zaken zoals prostitutie): wereldgelijkvormigheid wil niet zeggen dat we niet mogen fietsen, vrijen, bergbeklimmen, voetballen, in achtbanen zitten, zwemmen, maar om de gesteldheid van ons hart. We kunnen dus 3x per week naar de kerk gaan en toch wereldgelijkvormig zijn, en 3x per week naar de efteling gaan zonder wereldgelijkvormig te zijn.

Hoewel de laatste woorden een behoorlijke gedachtekronkel voor mij opleveren, snap ik wat je bedoelt en met die bedoeling ben ik het eens.

[rekcor]

Met andere woorden (naast de expliciet verboden zaken zoals prostitutie): wereldgelijkvormigheid wil niet zeggen dat we niet mogen fietsen, vrijen, bergbeklimmen, voetballen, in achtbanen zitten, zwemmen, maar om de gesteldheid van ons hart. We kunnen dus 3x per week naar de kerk gaan en toch wereldgelijkvormig zijn, en 3x per week naar de efteling gaan zonder wereldgelijkvormig te zijn.

Hoewel de laatste woorden een behoorlijke gedachtekronkel voor mij opleveren, snap ik wat je bedoelt en met die bedoeling ben ik het eens.

Maar waarom is 'naar de efteling gaan' voor jou persoonlijk dan wereldgelijkvormig zijn?

[Luther]

Met andere woorden (naast de expliciet verboden zaken zoals prostitutie): wereldgelijkvormigheid wil niet zeggen dat we niet mogen fietsen, vrijen, bergbeklimmen, voetballen, in achtbanen zitten, zwemmen, maar om de gesteldheid van ons hart. We kunnen dus 3x per week naar de kerk gaan en toch wereldgelijkvormig zijn, en 3x per week naar de efteling gaan zonder wereldgelijkvormig te zijn.

Hoewel de laatste woorden een behoorlijke gedachtekronkel voor mij opleveren, snap ik wat je bedoelt en met die bedoeling ben ik het eens.

Maar waarom is 'naar de efteling gaan' voor jou persoonlijk dan wereldgelijkvormig zijn?

Het is voor mij wereldse vermaak, waar ik met een gedoopt voorhoofd niet durf te komen. Ik kan voor mijzelf niet inzien hoe 'leven tot Gods eer' te combineren is met het bezoeken van een pretpark. Verdere argumenten heb ik eerder al gewisseld. Ik hoor in onze gemeente, in de prediking vaak dat we niet moeten uitzoeken wat nog net wel en wat net niet meer kan, maar dat we zover mogelijk bij de zonde vandaan moeten blijven. Een pretpark, zeker de Efteling met sprokjestoestanden etc. valt daar voor mij onder.
Ik zou je een wedervraag willen stellen: Is het voor jou ook mogelijk om (met dezelfde argumentatie) naar een kermis te gaan?