artistiek schreef:Luther schreef:
Laten we inderdaad niet wijzer zijn dan de Verteller en deze gelijkenis daarom niet als een raster over de hele Schrift leggen.
Wel als paslood voor ons persoonlijk leven!
Noem mij anders een bekeringsgeschiedenis in de Bijbel die niet overeenkomt met deze gelijkenis.
Dan pas ben ik er van overtuigd dat er ook een andere weg is tot bekering.
De bijbel roept op tot geloof en bekering niet niet tot een weg tot de bekering want dat is de prediking. De verloren zoon die alles heeft doorgebracht is een tekening van alle mensen. Alleen die mensen die ermee in de nood komen dat ze niets hebben buiten Christus gaan tot hem en lopen de weg terug met hoop in het hart al was het maar om een knecht te zijn in plaats van een kind.
Dus je gebruikt de gelijkenis verkeerd en zoal Luther het schrijft zo is het ook bij Brakel en de echte Luther te vinden.
De ellendekennis heb je altijd anders luister je nooit naar de oproep tot geloof en bekering maar bekering is niet eerst ellende helemaal uitdiepen en daarna geloven want als je Jezus nodig hebt dan heb je niets aan meer ellende want dat heb je toch nooit genoeg als je buiten Christus bent.
Het gaat dus nergens over als je mensen eerst ellende wilt laten ontdekken want dan moet je iemand in beleving buiten Christus iets laten hebben voordat er hoop is op zaligheid en dan is de weg tot Christus een ellendeweg die nooit meer eindigt want buiten Christus kom je nooit uit je ellende dus zit je in een circelredenatie van ellende.
Je ziet dat alleen achteraf als je bent vrijgesproken en dan weet je echt wel wat de verlossing is maar nooit van te voren. Als je van te voren weet hoe je bekeerd moet worden dan snap je niets van het wonder van de levendmaking want dat gaat tegen alle redeneringen in. Een dood mens die niet is wedergeboren kan nooit weten hoe hij bekeerd moet worden maar alleen maar luisteren naar Gods Woord en gewillig gehoorzamen. Dan merk je pas hoe dood je bent. Of dat je niets anders wil dan Jezus hebben omdat Hij de woorden van het eeuwige leven heeft en dan is het wonder al gebeurd.
Je wordt niet als bidder en smeker zalig maar als vijandige zondaar en dat roept vijandschap op als je dat zegt want niemand wil er afsgesneden worden van zijn vrome bidden en smeken. En toch doet een vijand dat wel maar snapt dat pas achteraf als hij helemaal ontdekt is aan zijn eigen ik en eigengerechtigheid. Iemand die Jezus met zijn hele hart wil hebben heeft de ware ellendekennis want de mens wil dat van nature niet want die zou niet weten waarom dat nodig is.
Maar dan gaat het wel over de Jezus als de Enige messias zonder eigen dingen zoals ellendekennis, bidden en smeken en dat is wat moeilijk is want het voelt heel goed om jezelf een tollenaar te maken en met een beredeneerde tollenaar jezelf geschiktheid aan te praten.
Dus als je onbekeerd ben moet je niet eerst alleen maar bidden om ontdekking van ellende en daarna pas geloven. Want dat is bidden in ongeloof en twijfel aan de gewiligheid en genoegzaamheid van Christus.
Als je onbekeerd ben moet je jezelf als dood opgeven en je lijk bij Christus voor de voeten werpen. Meer niet want dat is teveel.
Dat noemden ze vroeger aan een eind gebracht worden of aan het einde van de wet en dat is als het ware de strop om je hals heenleggen en als biddeloze bidder en als huiler zonder tranen helemaal leeg voor prins Immanuel verschijnen.
