Hinde schreef:Als je nou de doop voor je kind belangrijker vind dan je eigen geloofsbelijdenis?

Dat kan niet.
Het is precies zoals Marnix zegt: zonder geloof is de doop inhoudsloos. De sacramenten doen de ongelovige geen nut.

Dus als je dat toch vindt (dat de doop van je kind belangrijker is dan je eigen geloof), dan ken je bijzonder krachten aan de doop toe. Dat heeft de doop niet.
De kinderen van de gelovigen moeten gedoopt worden, omdat ze in Christus geheiligd zijn.

Voor het kind is het toch belangrijk?

Hinde schreef:Voor het kind is het toch belangrijk?

Want?

Hinde schreef:Voor het kind is het toch belangrijk?

De doop als teken zelf heeft geen kracht. Het symboliseert iets namelijk: Dat de kinderen van gelovige ouders in het genadeverbond inbegrepen zijn.

Als ouders niet geloven zijn hun kinderen ook niet heilig dus horen die kinderen ook niet gedoopt te zijn.

Goed, dat we het in dit topic wel eens zijn.
Maar dat volkomen terzijde.

O

Marnix schreef:

Hinde schreef:Voor het kind is het toch belangrijk?

De doop als teken zelf heeft geen kracht. Het symboliseert iets namelijk: Dat de kinderen van gelovige ouders in het genadeverbond inbegrepen zijn.

Als ouders niet geloven zijn hun kinderen ook niet heilig dus horen die kinderen ook niet gedoopt te zijn.

Ik vind dat wel een beetje cru hoor. Een vader of moeder kan voor zichzelf misschien nog niet zeggen dat hij/zij tot geloof gekomen is. Misschien mist hij die zekerheid nog en worstelt ermee. En dan mag hij/zij kind niet dopen? Als ze het toch doen is het kind niet in het verbond begrepen, niet geheiligd omdat...de vader of moeder het nog niet zo helder ziet.
Dus is de doop van onze baby afhankelijk van onze zekerheid?

Nog even voor de zekerheid: geloven of tot geloof gekomen betekent in deze context:
bekeerd, zonde vergeven, d.w.z. dat je gelooft dat je in de hemel komt?

Jullie gaan ervan uit dat dit het geval hoort te zijn bij iedereen die geloofsbelijdenis doet of zijn kind laat dopen?

Hinde schreef:Nog even voor de zekerheid: geloven of tot geloof gekomen betekent in deze context:
bekeerd, zonde vergeven, d.w.z. dat je gelooft dat je in de hemel komt?

Jullie gaan ervan uit dat dit het geval hoort te zijn bij iedereen die geloofsbelijdenis doet of zijn kind laat dopen?

Ik ga ervan uit dat iedereen dit behoort te "hebben"

Avi schreef:Dus is de doop van onze baby afhankelijk van onze zekerheid?

Nee, maar van Gods verbond, waarin die ouders ook (in ieder geval uitwendig) besloten zijn.

Avi schreef:

Marnix schreef:

Hinde schreef:Voor het kind is het toch belangrijk?

De doop als teken zelf heeft geen kracht. Het symboliseert iets namelijk: Dat de kinderen van gelovige ouders in het genadeverbond inbegrepen zijn.

Als ouders niet geloven zijn hun kinderen ook niet heilig dus horen die kinderen ook niet gedoopt te zijn.

Ik vind dat wel een beetje cru hoor. Een vader of moeder kan voor zichzelf misschien nog niet zeggen dat hij/zij tot geloof gekomen is. Misschien mist hij die zekerheid nog en worstelt ermee. En dan mag hij/zij kind niet dopen? Als ze het toch doen is het kind niet in het verbond begrepen, niet geheiligd omdat...de vader of moeder het nog niet zo helder ziet.
Dus is de doop van onze baby afhankelijk van onze zekerheid?

De vraag is of ze geloven. God sluit zijn verbond met de gelovigen en hun kinderen. Niet met kinderen van ongelovigen. Dat zegt de Bijbel dus dat kan je cru vinden maar volgens mij kunnen we er niet omheen. God vraagt om geloof en bekering, ook van hen die ermee worstelen.

Hinde schreef:Nog even voor de zekerheid: geloven of tot geloof gekomen betekent in deze context:
bekeerd, zonde vergeven, d.w.z. dat je gelooft dat je in de hemel komt?

Jullie gaan ervan uit dat dit het geval hoort te zijn bij iedereen die geloofsbelijdenis doet of zijn kind laat dopen?

Ja. De doopvragen en het formulier geven dat ook aan. Zo hoort dat te zijn. Overigens hoor de gemeente, gemeenschap der heiligen, zo te zijn. Helaas is dat niet de praktijk maar dat is wat anders.

Hinde schreef:

Bert Mulder schreef: Nee, want de doop gaat niet van ons, maar van God uit.

Komen we weer terug op de vraag waarom niet gewoon je geloof te belijden, zoals God zelf in Zijn Woord eist. Hetwelk je ook, zei het niet officieel, in het antwoorden van de doop vragen, doet.

Tja, waarom niet. Het idee van geloofsbelijdenis kan ik nog wel volgen.
Maar gevoelsmatig gaat het voor mij te ver om het te verplichten voordat je deel wilt nemen aan de sacramenten.

Dus heb je er problemen mee om het juk van Christus op te nemen, je onder het gezag der kerkenraad (die Hij zelf ingesteld heeft) te stellen?

Avi schreef:

Marnix schreef:

Hinde schreef:Voor het kind is het toch belangrijk?

De doop als teken zelf heeft geen kracht. Het symboliseert iets namelijk: Dat de kinderen van gelovige ouders in het genadeverbond inbegrepen zijn.

Als ouders niet geloven zijn hun kinderen ook niet heilig dus horen die kinderen ook niet gedoopt te zijn.

Ik vind dat wel een beetje cru hoor. Een vader of moeder kan voor zichzelf misschien nog niet zeggen dat hij/zij tot geloof gekomen is. Misschien mist hij die zekerheid nog en worstelt ermee. En dan mag hij/zij kind niet dopen? Als ze het toch doen is het kind niet in het verbond begrepen, niet geheiligd omdat...de vader of moeder het nog niet zo helder ziet.
Dus is de doop van onze baby afhankelijk van onze zekerheid?

Nee, zaligheid is van God. Maar, God heeft de sacramenten alleen voor gelovigen ingesteld. En het waar geloof is niet alleen kennis, maar ook een vast vertrouwen. En dat Godsvertrouwen wordt vergeten als men belijdenis van een geloof doet wat geen waar geloof is. Dan worden dus de kinderen uit ongeloof of gewoonte ter doop gebracht. Hetwelk het formulier ook zelf tegen waarschuwt.

Hinde schreef:Nog even voor de zekerheid: geloven of tot geloof gekomen betekent in deze context:
bekeerd, zonde vergeven, d.w.z. dat je gelooft dat je in de hemel komt?

Jullie gaan ervan uit dat dit het geval hoort te zijn bij iedereen die geloofsbelijdenis doet of zijn kind laat dopen?

volmondig: JA