De staat van ontbinding van de reformatorische gezindte

[henriët]

De staat van ontbinding wordt wel duidelijker als we het normaal gaan vinden dat een ambtsdrager geen leven met God kent.

opzich mee eens, maar laten we niet vergeten om allereerst naar ons zelf te kijken.

[raka]

[Petrus was anders wel aangeweest, maar dat terzijde. Ik vind het buiten proportioneel om een kind van God, die niet (durft) deel te nemen aan het HA te betichten van deze zaken. Enige terughoudendheid is hier wel op zijn plaats.

Kinderen van God kunnen ook zondigen, en kunnen ook soms van hun plaats zijn. En als zij zó duidelijk hun Meester ongehoorzaam zijn, in het openbaar (!), wil je dat geen zonde noemen?

Wat ik hier stel, is trouwens uiterst gereformeerd. Niet voor niets stelden sommige kerken der reformatie belijdende leden onder de tucht, als men niet aanging aan het HA.

Als een kind van God niet de vrijmoedigheid heeft om aan het HA deel te nemen, is dat een zodanig tere en persoonlijke zaak tussen zijn/haar ziel en God, dat ik als buitenstaander niet de kwalificaties durf te gebruiken zoals jij doet, hoe gereformeerd ze ook mogen wezen.

[Mister]

De staat van ontbinding wordt wel duidelijker als we het normaal gaan vinden dat een ambtsdrager geen leven met God kent.

opzich mee eens, maar laten we niet vergeten om allereerst naar ons zelf te kijken.

Daar heb je gelijk in. Ik bedoel het niet veroordelend, absoluut niet. Het is een teken aan de wand, dat is wat ik wil zeggen.

Ik had het mogelijk anders moeten/kunnen formuleren: De staat van ontbinding wordt wel duidelijker als we het normaal gaan vinden dat een christen geen leven met God kent.

[Mister]

[Petrus was anders wel aangeweest, maar dat terzijde. Ik vind het buiten proportioneel om een kind van God, die niet (durft) deel te nemen aan het HA te betichten van deze zaken. Enige terughoudendheid is hier wel op zijn plaats.

Kinderen van God kunnen ook zondigen, en kunnen ook soms van hun plaats zijn. En als zij zó duidelijk hun Meester ongehoorzaam zijn, in het openbaar (!), wil je dat geen zonde noemen?

Wat ik hier stel, is trouwens uiterst gereformeerd. Niet voor niets stelden sommige kerken der reformatie belijdende leden onder de tucht, als men niet aanging aan het HA.

Als een kind van God niet de vrijmoedigheid heeft om aan het HA deel te nemen, is dat een zodanig tere en persoonlijke zaak tussen zijn/haar ziel en God, dat ik als buitenstaander niet de kwalificaties durf te gebruiken zoals jij doet, hoe gereformeerd ze ook mogen wezen.

Er is toch (naast schroom en onwaardigheid) ook een gevoel van verlangen om door de Heiland genodigd te zijn en aan Zijn(!) tafel aan te gaan?

[memento]

[Petrus was anders wel aangeweest, maar dat terzijde. Ik vind het buiten proportioneel om een kind van God, die niet (durft) deel te nemen aan het HA te betichten van deze zaken. Enige terughoudendheid is hier wel op zijn plaats.

Kinderen van God kunnen ook zondigen, en kunnen ook soms van hun plaats zijn. En als zij zó duidelijk hun Meester ongehoorzaam zijn, in het openbaar (!), wil je dat geen zonde noemen?

Wat ik hier stel, is trouwens uiterst gereformeerd. Niet voor niets stelden sommige kerken der reformatie belijdende leden onder de tucht, als men niet aanging aan het HA.

Als een kind van God niet de vrijmoedigheid heeft om aan het HA deel te nemen, is dat een zodanig tere en persoonlijke zaak tussen zijn/haar ziel en God, dat ik als buitenstaander niet de kwalificaties durf te gebruiken zoals jij doet, hoe gereformeerd ze ook mogen wezen.

Het is GEEN zaak tussen God en iemands ziel, omdat het HA plaatsvindt terwijl de hele gemeente het kan zien! Straks gaat de gemeente het nog gewoon vinden, dat men om persoonlijke redenen God ongehoorzaam is.

Noem eens één goede reden, waarmee een kind van God mág afblijven...

[henriët]

De staat van ontbinding wordt wel duidelijker als we het normaal gaan vinden dat een ambtsdrager geen leven met God kent.

opzich mee eens, maar laten we niet vergeten om allereerst naar ons zelf te kijken.

Daar heb je gelijk in. Ik bedoel het niet veroordelend, absoluut niet. Het is een teken aan de wand, dat is wat ik wil zeggen.

Ik had het mogelijk anders moeten/kunnen formuleren: De staat van ontbinding wordt wel duidelijker als we het normaal gaan vinden dat een christen geen leven met God kent.

vanzelfsprekend begreep ik jouw goede bedoeling met deze zin, maar mooi dat je m even aanpast!

[refo]

Hoezo? Als een kind van God overspel doet, moeten we dan ook eerst met hem gaan praten, voordat we mogen zeggen dat hij van zn plek is? En moeten we eerst ook met Petrus gaan praten, voordat we zijn verloochening van zijn Meester zonde mogen noemen?

Laten we asjeblieft zonde gewoon zonde blijven noemen. En zeker bij hen die een voorbeeldfunctie bekleden. Want juist in dit soort zaken, doet slecht voorbeeld slecht volgen. Een eigenwillige godsdienst is levensgevaarlijk. En het is toch het toppunt van eigenwilligheid, om de Meester, als Hij zo duidelijk roept tot Zijn tafel, maar te negeren...

amen.

Het is geen gebed, maar gewoon een paar opmerkingen.

[henriët]

[Petrus was anders wel aangeweest, maar dat terzijde. Ik vind het buiten proportioneel om een kind van God, die niet (durft) deel te nemen aan het HA te betichten van deze zaken. Enige terughoudendheid is hier wel op zijn plaats.

Kinderen van God kunnen ook zondigen, en kunnen ook soms van hun plaats zijn. En als zij zó duidelijk hun Meester ongehoorzaam zijn, in het openbaar (!), wil je dat geen zonde noemen?

Wat ik hier stel, is trouwens uiterst gereformeerd. Niet voor niets stelden sommige kerken der reformatie belijdende leden onder de tucht, als men niet aanging aan het HA.

Als een kind van God niet de vrijmoedigheid heeft om aan het HA deel te nemen, is dat een zodanig tere en persoonlijke zaak tussen zijn/haar ziel en God, dat ik als buitenstaander niet de kwalificaties durf te gebruiken zoals jij doet, hoe gereformeerd ze ook mogen wezen.

Het is GEEN zaak tussen God en iemands ziel, omdat het HA plaatsvindt terwijl de hele gemeente het kan zien! Straks gaat de gemeente het nog gewoon vinden, dat men om persoonlijke redenen God ongehoorzaam is.

Noem eens één goede reden, waarmee een kind van God mág afblijven...

ik meen dat er geen een goede reden is..

wat ik me wel afvraag is dat wanneer iemand 'in het donker'loopt, of het geloof niet in beoefening heeft, is het dan zo dat je 'voor de gemeente' toch maar gaan moet..?
(misschien stel ik t een beetje raar, maar ik hoop dat je t begrijpt)

[Oude Paden]

[Petrus was anders wel aangeweest, maar dat terzijde. Ik vind het buiten proportioneel om een kind van God, die niet (durft) deel te nemen aan het HA te betichten van deze zaken. Enige terughoudendheid is hier wel op zijn plaats.

Kinderen van God kunnen ook zondigen, en kunnen ook soms van hun plaats zijn. En als zij zó duidelijk hun Meester ongehoorzaam zijn, in het openbaar (!), wil je dat geen zonde noemen?

Wat ik hier stel, is trouwens uiterst gereformeerd. Niet voor niets stelden sommige kerken der reformatie belijdende leden onder de tucht, als men niet aanging aan het HA.

Als een kind van God niet de vrijmoedigheid heeft om aan het HA deel te nemen, is dat een zodanig tere en persoonlijke zaak tussen zijn/haar ziel en God, dat ik als buitenstaander niet de kwalificaties durf te gebruiken zoals jij doet, hoe gereformeerd ze ook mogen wezen.

Het is GEEN zaak tussen God en iemands ziel, omdat het HA plaatsvindt terwijl de hele gemeente het kan zien! Straks gaat de gemeente het nog gewoon vinden, dat men om persoonlijke redenen God ongehoorzaam is.

Noem eens één goede reden, waarmee een kind van God mág afblijven...

........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

[Bert Mulder]

ik meen dat er geen een goede reden is..

wat ik me wel afvraag is dat wanneer iemand 'in het donker'loopt, of het geloof niet in beoefening heeft, is het dan zo dat je 'voor de gemeente' toch maar gaan moet..?
(misschien stel ik t een beetje raar, maar ik hoop dat je t begrijpt)

kan het niet laten....

(wij hebben van de week voorbereiding...

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Welke zijn de middelen der genade? Is dat niet de prediking, in de eerste plaats, en de sacramenten, ter versterking van het geloof?

Als men dus niet de voeding gebruikt, die God geordineerd heeft, hoe kan men dan een gezond (geestelijk) leven leiden?

Het is toch immer geen wonder dat de reformatorische gezindte doodziek is, daar ze weigeren de middelen (het Heilig Avondmaal) te gebruiken, het welk God zelf geboden heeft?

[henriët]

ik meen dat er geen een goede reden is..

wat ik me wel afvraag is dat wanneer iemand 'in het donker'loopt, of het geloof niet in beoefening heeft, is het dan zo dat je 'voor de gemeente' toch maar gaan moet..?
(misschien stel ik t een beetje raar, maar ik hoop dat je t begrijpt)

kan het niet laten....

(wij hebben van de week voorbereiding...

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Welke zijn de middelen der genade? Is dat niet de prediking, in de eerste plaats, en de sacramenten, ter versterking van het geloof?

Als men dus niet de voeding gebruikt, die God geordineerd heeft, hoe kan men dan een gezond (geestelijk) leven leiden?

Het is toch immer geen wonder dat de reformatorische gezindte doodziek is, daar ze weigeren de middelen (het Heilig Avondmaal) te gebruiken, het welk God zelf geboden heeft?

Bert, hartelijk dank voor deze posting.
Eigenlijk zeg je ( even in eigen woorden)
iemand die 'dor'is.. moet de middelen waarnemen, voedsel tot zich nemen.. en dan ZAL de Heere het zegenen.
naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten

vanmorgen begon ik met een dagtekst op rf.. misschien goed om m hier te herhalen..
Maar ik, ik blijf uitzien naar de HEER, ik blijf hopen op de God die mij redding zal brengen. Hij zal mij horen, mijn God.

[Gajus]

........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

[henriët]

........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

eigenlijk als een kind van God zich waarneemt als duivelskind doet dat kind Zijn Koning te kort, en zal idd vergeving moeten vragen en zich tot Zijn Vader wenden.

[memento]

........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

eigenlijk als een kind van God zich waarneemt als duivelskind doet dat kind Zijn Koning te kort, en zal idd vergeving moeten vragen en zich tot Zijn Vader wenden.

Precies. En wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. JUIST als het donker, doods en vol twijfel is, moeten we die middelen niet verachten maar getrouw waarnemen. Want dát is de manier waarop God werkt. Zoals Bert ook mooi zei hierboven...

[Avi]

........en wat te denken als er tussen God en Zijn kind veel tussenligt. Moet Gods kind (die zich dan misschien op dat moment wel waarneemt als een een duivelskind!) dan aangaan?

Nee, dan moet hij zich direct bekeren en om vergeving vragen.

eigenlijk als een kind van God zich waarneemt als duivelskind doet dat kind Zijn Koning te kort, en zal idd vergeving moeten vragen en zich tot Zijn Vader wenden.

Precies. En wie tot Hem komt, zal Hij geensinds uitwerpen. JUIST als het donker, doods en vol twijfel is, moeten we die middelen niet verachten maar getrouw waarnemen. Want dát is de manier waarop God werkt. Zoals Bert ook mooi zei hierboven...

Ik vind dit heel mooie, heldere antwoorden.
Daar heb ik echt wat aan.