De oudere jeugd kan je geen tik meer geven. Daar moet je mee praten. Maar praten helpt ook niet altijd en dan vind ik het moeilijk.
Want wat doe je dan? Met onwillige honden is het kwaad hazen vangen, is een spreekwoord dat nog steeds opgaat.

bij mijn ouders is het altijd nog goed gekomen met de kids (7). En bij ons ging ook echt niet alles koek en ei. Maar geen 1 van allen is dan ook in de goot terrecht gekomen (om het maar zo uit te drukken). Respect voor m'n ouders. Echt waar.

Bert Mulder schreef:Wij hebben er zo'n eentje (3 jaar), die uit eigen beweging naar zijn slaapkamer gaat als hij stout geweest is...

Hij heet niet toevallig Pavlov?

JolandaOudshoorn schreef:Ik weet niet of kwaad wordende juiste houding is. Want waarom wordt je kwaad? Omdat ze niet naar jouw luisteren? Ze jouw gezag en regels aantasten?
Of is er een verdriet dat ze niet de rust hebben om naar Gods Woord te horen?

Klopt, kwaad worden helpt niet. Je doet dat uit onmacht, zeker als het vaker gebeurt. Je weet op den duur niet goed meer wat wel helpt. Dat komt ook de sfeer niet ten goede, dus probeer je het in iedergeval om te buigen naar het positieve, wat de sfeer ten goede komt. Je voorkomt hiermee dat je met de groep in een neergaande spiraal terecht komt.

Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

jannie schreef:Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

Ik vind slaan niet bijbels. Hierdoor krijgen kinderen een verkeerd beeld van God als Vader.

12 Want de HEERE kastijdt dengene, dien Hij liefheeft, ja, gelijk een vader den zoon, in denwelken hij een welbehagen heeft.

I.c.m. zondag 12 van de Heidebergse Catechismus.

Ik zie hier 2 dingen langskomen: 'het geven van een tik' en 'slaan'. Ik vind 'slaan' verder gaan dan een 'pedagogische tik'. Slaan is vaak het afreageren van eigen woede en een teken van onmacht. Hier reken ik in het algemeen genomen ook het 'pak slaag' bij.
Daarnaast vind ik dat je ook op moet passen met een 'pedagogische tik'. In de meeste gevallen worden ouders booos als hun kind niet gehoorzaamt, waarna ze zich niet kunnen beheersen en hun kind een tik geven. En meestal komt die harder aan dan de bedoeling was. Er is dan geen sprake meer van een pedagogische tik, maar het is slaan uit onmacht.

Waarom ben ik (in het algemeen genomen) tegen het gebruik van een pedagogische tik?
- Milde vormen van fysieke straf verliezen op den duur hun effectiviteit en zijn zwaardere straffen nodig;
- Kinderen passen hun gedrag snel aan na een tik, hierdoor ontstaat de verleiding om de tik steeds vaker te geven. Sommige ouders maken dan steeds vaker en intenser gebruik van fysieke straf, zodat het op den duur uitmondt in mishandeling;
- Veel gevallen van kindermishandeling zijn uit de hand gelopen pedagogische tikken;
- Fysieke straffen kunnen psychische schade veroorzaken: gevoelens van afwijzing en vernedering, verlies van eigenwaarde, angst, depressiviteit;
- Verstoring van de ouder-kind relatie: verlies van vertrouwen en vermijding van ouders;
- Gevolgen kunnen duren tot in de volwassenheid en levenslang;
- Op langere termijn is een tik niet effectief: kind gehoorzaamt uit angst voor pijn;
- Het kind leert niet wat zijn gedrag voor anderen betekent, maar alleen welke consequenties zijn gedrag heeft voor hemzelf;
- Bij heftige straf is het waarschijnlijk dat het kind het gedrag niet meer laat zien waar de ouders bij zijn, maar zodra de ouders uit de buurt zijn gaat het verder met zijn gedrag. Het kind heeft geleerd om bepaald gedrag niet te doen wanneer ouders in de buurt zijn om te straffen;
- De pedagogische tik is wettelijk verboden - als reformatorische mensen hebben we naar de wet te luisteren;

In een eerdere bijdrage ben ik er al op ingegaan hoe ik de teksten uit Spreuken zie.

jannie schreef:Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

de vraag is of we het woord "roede" letterlijk moeten nemen

Jo-Ann schreef:Ik zie hier 2 dingen langskomen: 'het geven van een tik' en 'slaan'. Ik vind 'slaan' verder gaan dan een 'pedagogische tik'. Slaan is vaak het afreageren van eigen woede en een teken van onmacht. Hier reken ik in het algemeen genomen ook het 'pak slaag' bij.
Daarnaast vind ik dat je ook op moet passen met een 'pedagogische tik'. In de meeste gevallen worden ouders booos als hun kind niet gehoorzaamt, waarna ze zich niet kunnen beheersen en hun kind een tik geven. En meestal komt die harder aan dan de bedoeling was. Er is dan geen sprake meer van een pedagogische tik, maar het is slaan uit onmacht.

Waarom ben ik (in het algemeen genomen) tegen het gebruik van een pedagogische tik?
- Milde vormen van fysieke straf verliezen op den duur hun effectiviteit en zijn zwaardere straffen nodig;
- Kinderen passen hun gedrag snel aan na een tik, hierdoor ontstaat de verleiding om de tik steeds vaker te geven. Sommige ouders maken dan steeds vaker en intenser gebruik van fysieke straf, zodat het op den duur uitmondt in mishandeling;
- Veel gevallen van kindermishandeling zijn uit de hand gelopen pedagogische tikken;
- Fysieke straffen kunnen psychische schade veroorzaken: gevoelens van afwijzing en vernedering, verlies van eigenwaarde, angst, depressiviteit;
- Verstoring van de ouder-kind relatie: verlies van vertrouwen en vermijding van ouders;
- Gevolgen kunnen duren tot in de volwassenheid en levenslang;
- Op langere termijn is een tik niet effectief: kind gehoorzaamt uit angst voor pijn;
- Het kind leert niet wat zijn gedrag voor anderen betekent, maar alleen welke consequenties zijn gedrag heeft voor hemzelf;
- Bij heftige straf is het waarschijnlijk dat het kind het gedrag niet meer laat zien waar de ouders bij zijn, maar zodra de ouders uit de buurt zijn gaat het verder met zijn gedrag. Het kind heeft geleerd om bepaald gedrag niet te doen wanneer ouders in de buurt zijn om te straffen;
- De pedagogische tik is wettelijk verboden - als reformatorische mensen hebben we naar de wet te luisteren;

In een eerdere bijdrage ben ik er al op ingegaan hoe ik de teksten uit Spreuken zie.

Jo Ann, goede bijdrage, kan me hier helemaal in vinden.

Een uitzondering zou ik willen maken voor kleine/jonge kinderen. Daar waar gesprek (nog) niet mogelijk is, kan een tikje (let wel: tikJE) een prima manier van bijsturen zijn. Het is al vaker genoemd, het kind dat moet leren niet overal aan te zitten, doet het dat wel, een tikje op de vingers.....

(Enne... lagere schooltijd jongens bij kattekwaad een keer een pak op de billen lijkt me niet helemaal te veroordelen, al zou dat hoge uitzondering moeten zijn, mede om het als eerste door jou genoemde punt)

JolandaOudshoorn schreef:

jannie schreef:Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

de vraag is of we het woord "roede" letterlijk moeten nemen

De Schrift zichzelf uitleggende, hoezo niet?

De Heere zelf kastijdt ook lichamelijk....

Bert Mulder schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

jannie schreef:Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

de vraag is of we het woord "roede" letterlijk moeten nemen

De Schrift zichzelf uitleggende, hoezo niet?

De Heere zelf kastijdt ook lichamelijk....

God slaat met een doel.
Om zijn kinderen dichter bij Hem te brengen.

Wij zullen eerlijk moeten moeten erkennen dat, wanneer wij slaan, het vooral onze frustraties en onmacht is.
Daarnaast is het voor mensen moeilijk de maat van het slaan te bepalen. Vaak loopt slaan uit de hand en staat het niet meer in
verhouding met het te straffen feit.

Ik "kastijd" mijn kinderen liever met straffen die in evenwicht zijn.
B.v. eten niet op...geen toetje
treuzelen voor het slapen gaan....geen verhaaltje
enz.

Ariene schreef:

Bert Mulder schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

jannie schreef:Van degenen die tot nu toe gereageerd hebben vindt 25% dat slaan niet bijbels is. Hoe worden dan de teksten van Salomo verklaard?

de vraag is of we het woord "roede" letterlijk moeten nemen

De Schrift zichzelf uitleggende, hoezo niet?

De Heere zelf kastijdt ook lichamelijk....

God slaat met een doel.
Om zijn kinderen dichter bij Hem te brengen.

Wij zullen eerlijk moeten moeten erkennen dat, wanneer wij slaan, het vooral onze frustraties en onmacht is.
Daarnaast is het voor mensen moeilijk de maat van het slaan te bepalen. Vaak loopt slaan uit de hand en staat het niet meer in
verhouding met het te straffen feit.

Ik "kastijd" mijn kinderen liever met straffen die in evenwicht zijn.
B.v. eten niet op...geen toetje
treuzelen voor het slapen gaan....geen verhaaltje
enz.

Dat is zo, hoewel we allen zullen moeten toegeven, dat het zo niet hoord, en God ons niet daartoe roept. Wij mogen in onze kinderen geen toorn verwekken, maar hen alleen in mildheid kastijden. Maar, wie van ons is zonder zonde in deze...

Jo-Ann schreef:Ik zie hier 2 dingen langskomen: 'het geven van een tik' en 'slaan'. Ik vind 'slaan' verder gaan dan een 'pedagogische tik'. Slaan is vaak het afreageren van eigen woede en een teken van onmacht. Hier reken ik in het algemeen genomen ook het 'pak slaag' bij.
Daarnaast vind ik dat je ook op moet passen met een 'pedagogische tik'. In de meeste gevallen worden ouders booos als hun kind niet gehoorzaamt, waarna ze zich niet kunnen beheersen en hun kind een tik geven. En meestal komt die harder aan dan de bedoeling was. Er is dan geen sprake meer van een pedagogische tik, maar het is slaan uit onmacht.

Waarom ben ik (in het algemeen genomen) tegen het gebruik van een pedagogische tik?
- Milde vormen van fysieke straf verliezen op den duur hun effectiviteit en zijn zwaardere straffen nodig;
- Kinderen passen hun gedrag snel aan na een tik, hierdoor ontstaat de verleiding om de tik steeds vaker te geven. Sommige ouders maken dan steeds vaker en intenser gebruik van fysieke straf, zodat het op den duur uitmondt in mishandeling;
- Veel gevallen van kindermishandeling zijn uit de hand gelopen pedagogische tikken;
- Fysieke straffen kunnen psychische schade veroorzaken: gevoelens van afwijzing en vernedering, verlies van eigenwaarde, angst, depressiviteit;
- Verstoring van de ouder-kind relatie: verlies van vertrouwen en vermijding van ouders;
- Gevolgen kunnen duren tot in de volwassenheid en levenslang;
- Op langere termijn is een tik niet effectief: kind gehoorzaamt uit angst voor pijn;
- Het kind leert niet wat zijn gedrag voor anderen betekent, maar alleen welke consequenties zijn gedrag heeft voor hemzelf;
- Bij heftige straf is het waarschijnlijk dat het kind het gedrag niet meer laat zien waar de ouders bij zijn, maar zodra de ouders uit de buurt zijn gaat het verder met zijn gedrag. Het kind heeft geleerd om bepaald gedrag niet te doen wanneer ouders in de buurt zijn om te straffen;
- De pedagogische tik is wettelijk verboden - als reformatorische mensen hebben we naar de wet te luisteren;

In een eerdere bijdrage ben ik er al op ingegaan hoe ik de teksten uit Spreuken zie.

Hoe wil je je kinderen dan straffen?

Grappige vraag. Het klikt alsof je er dagelijks lustig op losmept.
Maar goed: welk misdrijf heb je op het oog? Dat moeten we wel weten voor een goed advies.