Jezus is ook niet gekomen om de wet af te schaffen maar om haar te vervullen. Het is niet zo dat één gebod van de wet is afgeschaft of veranderd; de gehele wet is in Jezus vervult, ook de andere negen geboden, net als alle andere voorschriften. Wij worden voor God gerechtvaardigd door ons geloof in Jezus, zonder te doen wat de wet gebiedt. Door dit geloof stellen wij de wet echter niet buiten werking, maar bevestigen wij juist wat daar in staat. Gods geboden zijn goed wanneer zij op de juiste wijze worden toegepast. Jezus heeft ons gewezen op een hogere weg. Paulus zegt: “Want de hele wet is vervat in dit ene gebod: "Heb uw naaste lief als uzelf”, en: “Wie zijn naaste liefheeft, heeft voldaan aan de hele wet.”

Wie in Christus is, valt niet meer onder de wet. Alle pogingen om het vierde gebod met alle regels die daarbij horen op de zondag(srust) toe te passen gaan hier tegen in. Het willen “wijden van de rustdag” is niets meer dan eens wens om onbijbelse tradities in stand te houden. Jezus zegt hierover: ‘Mooi is dat, hoe u Gods geboden ongeldig maakt om uw eigen tradities overeind te houden!

Wat overblijft is de vrijheid die wij in Christus hebben. Wij zijn vrij om op de sabbat dan wel de zondag samen te komen, en wij zijn vrij om de vorm te kiezen waarop wij dat willen doen. Een maaltijd met elkaar en goed napraten is zeker zo een bijbelse samenkomst als een uur of langer op een kerkbank doorbrengen. Ook het (eventueel) houden van de sabbat als rustdag moet gezien worden in het licht van deze vrijheid in Christus. We hebben zelfs de vrijheid om de zondag als rustdag te houden, maar een andere grond dan traditie is er daarvoor bijbels gezien niet aan te voeren. Wat we dus ook doen, mogen we doen het vanuit de vrijheid in Christus en in dankbaarheid voor wat Hij voor ons heeft gedaan.

Hoofdstuk XIX. Over de Wet des HEEREN.

XIX.1. De HEERE heeft aan Adam een wet gegeven als een Verbond der werken, waardoor Hij hem en al zijn nakomelingen verplichtte tot persoonlijke, algehele, volmaakte en eeuwige gehoorzaamheid, het leven beloofd heeft op de onderhouding, en de dood bedreigd op het verbreken daarvan. Hij heeft Adam begiftigd met het vermogen en de bekwaamheid om die te onderhouden.
(Gen.1:26,27; Gen.2:17; Rom.2:14,15; Rom.10:5; Rom.5:12,19; Gal. 3:10,12; Pred.7:29; Job 28:28.)

XIX.2. Deze wet is na zijn val een volmaakte regel van gerechtigheid gebleven en is als zodanig door de HEERE op de berg Sinaï in tien geboden afgekondigd en geschreven op twee tafelen, waarbij de eerste vier geboden onze plicht jegens God bevatten en de andere zes onze plicht jegens de naaste.
(Jak.1:25; Jak.2:8,10,11,12; Rom.13:8,9; Deut.5:32; Deut.10:4; Ex. 24:1; Matth.22:37-40.)

XIX.3. Behalve deze wet, gewoonlijk de zedelijke wet genoemd, heeft het God behaagd het volk van Israël, als de kerk in haar minderjarigheid, ceremoniële wetten te geven die verscheidene zinnebeeldige verordeningen bevaten, die deels met betrekking tot de eredienst Christus, Zijn genade, Zijn werk, lijden en weldaden afschaduwden, deels verschillende instructies van zedelijke pichten gaven. Al deze ceremoniële wetten zijn thans onder het Nieuwe Testament afgeschaft.
(Hebr.9; Hebr.10:1; Gal.4:1,2,3; Kol.2:17; 1 Kor.5:17; 2 Kor.6:17; Jud.:23; Kol.2:14,16,17; Dan.9:27; Ef.2:15,16.)

XIX.4. Hij heeft hun ook, als een politieke eenheid, verschillende wetten voor de rechtsspraak gegeven, die met het ophouden van dat volk als een staat ook eindigden en die thans niemand anders verder verplichtingen opleggen dan de algemene rechtvaardigheid vereist.
(Ex.21 en 22; Gen.49:10; 1 Petr.2:13,14; Matth.5:17,38,39; 1 Kor.9:8-10.)

XIX.5. De zedelijke wet verbindt voor eeuwig allen, zowel personen die gerechtvaardigd zijn als anderen, tot gehoorzaamheid niet alleen ten aanzien van de inhoud ervan, maar ook met betrekking tot de autoriteit van God, de Schepper, Die haar gegeven heeft. Ook ontbindt Christus in het evangelie op geen enkele wijze deze verplichting, maar versterkt die veeleer.
(Rom.13:8-10; Ef.6:2; 1 Joh.2:3,4,7,8; Jak.2:10; Matth.5:17-19; Jak.2:8; Rom.3:31.)

XIX.6. Hoewel ware geloven niet meer onder de wet zijn als een Verbond der werken om daardoor gerechtvaardigd of veroordeeld te worden, toch is zij voor hen van groot nut evenals voor anderen, omdat zij als een regel des levens die hun de wil van God en hun plicht meedeelt, hun voorhoudt en hen verbindt overeenkomstig de wet te wandelen. Zij ontdekt hun ook de zondige verdorvenheden van hun natuur, hart en leven, zodat zij, als zij zichzelf daaraan onderzoeken, tot meerdere overtuiging van, vernedering wegens en haat tegen de zonde mogen komen, en tegelijkertijd tot een helderder gezicht van hun behoefte aan Christus en de volmaaktheid van Zijn gehoorzaamheid. Zij is eveneens voor degenen die wedergeboren zijn van nut om hun verdorvenheden te beteugelen, daar zij de zonde verbiedt, terwijl de bedreigingen ervan dienen om te tonen wat ook hun zonden verdienen en welke bedreigingen zij in dit leven daarvoor kunnen verwachten, hoewel zij bevrijd zijn van de vloek die daarover in de wet bedregd wordt. De beloften tonen hun op gelijke wijze Gods goedkeuring over de gehoorzaamheid en welke zegeningen zij mogen verwachten als zij die volbrengen, hoewel die gehoorzaamheid geen verplichting op hen legt door de wet als een verbond der werken. Evenzo als iemand het goede doet en het kwade nalaat, omdat de wet het ene aanmoedigt en van het andere afmaant, is dit geen bewijs dat hij onder de wet is en niet onder de genade.
(Ps.89:31-35; Lev.26:1-14; 2 Kor.6:16; Ef.6:2,3; Ps.37:11; Matth.5:5; Ps. 19:12; Gal.2:16; Luk.17:10; Rom.6:12,14; 1 Petr.3:8-12; Ps. 34:13-17; Hebr.12:28,29.)

XIX.7. De hiervoor genoemde nuttige toepassingen van de wet zijn ook niet in strijd met het evangelie, maar komen daar zeer wel mee overeen, aangezien de Geest van Christus de wil van de mens onderwerpt en bekwaamt om datgene vrijwillig en blijmoedig te doen wat de geopenbaarde wil van God in de wet van ons eist wat gedaan moet worden.
(Gal.3:21; Ezech.36:27; Hebr.8:10; Jer.31:33)

Zonderling schreef:Onderstaand stuk met gedeelten uit de Westminster Confessie (1647) was ten onrechte verplaatst naar het topic over de sabbat/zondag.

Tiberius schreef:Neem me niet kwalijk.

Gian schreef:Ga er volgende week op in. Heb er nu even geen zin in.
Prettig weekend!

Zonderling schreef:
En nu maar hopen dat Molenaar, Gian en anderen, deze passages ook willen bestuderen met bijgevoegde Schriftbewijzen.

Molenaar schreef:

Zonderling schreef:
En nu maar hopen dat Molenaar, Gian en anderen, deze passages ook willen bestuderen met bijgevoegde Schriftbewijzen.

Tjonge, je vraagt wel wat van me !! Maar ik ga m'n best doen !

Zonderling schreef:

XIX.1. De HEERE heeft aan Adam een wet gegeven als een Verbond der werken, waardoor Hij hem en al zijn nakomelingen verplichtte tot persoonlijke, algehele, volmaakte en eeuwige gehoorzaamheid, het leven beloofd heeft op de onderhouding, en de dood bedreigd op het verbreken daarvan. Hij heeft Adam begiftigd met het vermogen en de bekwaamheid om die te onderhouden.
(Gen.1:26,27; Gen.2:17; Rom.2:14,15; Rom.10:5; Rom.5:12,19; Gal. 3:10,12; Pred.7:29; Job 28:28.)

XIX.2. Deze wet is na zijn val een volmaakte regel van gerechtigheid gebleven en is als zodanig door de HEERE op de berg Sinaï in tien geboden afgekondigd en geschreven op twee tafelen, waarbij de eerste vier geboden onze plicht jegens God bevatten en de andere zes onze plicht jegens de naaste.
(Jak.1:25; Jak.2:8,10,11,12; Rom.13:8,9; Deut.5:32; Deut.10:4; Ex. 24:1; Matth.22:37-40.)

XIX.1. De HEERE heeft aan Adam een wet gegeven als een Verbond der werken...

Molenaar schreef: De enige wet die ik zou kunnen bedenken die God aan Adam heeft gegeven is het feit dat hij niet mocht eten van 'de boom der kennis des goeds en des kwaads'. Wat is dan het verband die de Westminster Confessie probeert te leggen met de wet van God aan Mozes gegeven (de tien geboden) ?

Gian schreef:

Molenaar schreef: De enige wet die ik zou kunnen bedenken die God aan Adam heeft gegeven is het feit dat hij niet mocht eten van 'de boom der kennis des goeds en des kwaads'. Wat is dan het verband die de Westminster Confessie probeert te leggen met de wet van God aan Mozes gegeven (de tien geboden) ?

Klopt. En Noach kreeg er een paar bij;

Gen.9
4 Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.
5 En voorwaar, Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen; van de hand van alle gedierte zal Ik het eisen; ook van de hand des mensen, van de hand eens iegelijken zijns broeders zal Ik de ziel des mensen eisen.
6 Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten worden; want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

Voor de rest zondigde mensen in die tijd tegen hun eigen wet en overtuiging. De mensen waren zichzelf een wet.

Molenaar schreef:Ik zal maar bij het begin beginnen. Ik wil hier graag wat vragen over stellen om zodoende de verbanden te gaan begrijpen. Er staat:

XIX.1. De HEERE heeft aan Adam een wet gegeven als een Verbond der werken...

De enige wet die ik zou kunnen bedenken die God aan Adam heeft gegeven is het feit dat hij niet mocht eten van 'de boom der kennis des goeds en des kwaads'. Wat is dan het verband die de Westminster Confessie probeert te leggen met de wet van God aan Mozes gegeven (de tien geboden) ?

Zonderling schreef:

Molenaar schreef:Ik zal maar bij het begin beginnen. Ik wil hier graag wat vragen over stellen om zodoende de verbanden te gaan begrijpen. Er staat:

XIX.1. De HEERE heeft aan Adam een wet gegeven als een Verbond der werken...

De enige wet die ik zou kunnen bedenken die God aan Adam heeft gegeven is het feit dat hij niet mocht eten van 'de boom der kennis des goeds en des kwaads'. Wat is dan het verband die de Westminster Confessie probeert te leggen met de wet van God aan Mozes gegeven (de tien geboden) ?

O.k. ik begrijp wat je zegt.

Maar:
- Was Adam dan geen gehoorzaamheid en liefde verschuldigd aan God? Waarop was deze eis van gehoorzaamheid gebaseerd?
- Was Adam geen liefde verschuldigd aan zijn vrouw die hij van God gekregen had? Was hij ook geen liefde verschuldigd tot de gehele schepping?
- Hoe was Adam geschapen? Geneigd tot het goede of tot het kwade? Indien tot het goede, was dit goede dan niet ingeschapen?

Wanneer je deze vragen overdenkt, zul je begrijpen dat er méér is dan alleen het proefgebod van de boom van de kennis des goeds en des kwaads. Het gebod van liefde tot God en tot de naaste bestond reeds en was Adam ingeschapen. Nu is het gebod van de liefde ook de samenvatting van de wet zoals Christus ons geleerd heeft. Dat betekent dat de wet in zijn wezen, in zijn essentie reeds aan Adam was ingeschapen.

14 Want wanneer de heidenen, die de wet niet hebben, van nature de dingen doen die der wet zijn, dezen de wet niet hebbende, zijn zichzelven een wet;
15 Als die betonen het werk der wet geschreven in hun harten, hun consciëntie medegetuigende, en de gedachten onder elkander hen beschuldigende of ook ontschuldigende.)

freek schreef:Romeinen 5: "Want voordat de wet kwam, was er wel zonde in de wereld. Zonder wordt echter niet toegerekend, als er geen wet is. [... ] De wet echter kwam er nog bij, opdat de misdaad zou toenemen [...]"

Waaruit de apostel besluiten wil, dat er dan een andere wet is geweest, door welker overtreding alle mensen ook in dien tijd zondaars geweest zijn; en dat niet alleen de wet der natuur, die de onmondige kinderen niet hebben overtreden, maar de wet die God aan den eersten mens had gegeven, wiens overtreding aan allen, ook zelfs aan de onmondige kinderen, is toegerekend, gelijk het volgende vers medebrengt.

freek schreef:Dat Adam de wet der 10 geboden al ontvangen had is een vooronderstelling die je vanuit het Woord niet hard kunt maken