wim schreef:

DJK schreef:Nog een voorbeeldje dan, uit het leven van een man die ook voor Gods' heilig Recht gedaagd werd :
De moordenaar aan het kruis, naast Jezus...

Waar staat in de bijbel dat de moordenaar aan het kruis voor Gods heilig recht is gedaagd? Ik zie het niet staan. De moordenaar had gezondigd en werd daarvoor door de Romeinse overheid gestraft (rechtvaardig, want hij had een levensechte moord begaan). Hij beleed zijn (levensechte) zonde aan de juiste Persoon, geloofde in Zijn onschuld en overwinning van de dood en kreeg het paradijs. Dat is wat ík lees.
De rest is volgens mij pure inlegkunde.

Is je dat nooit uitgelegd door een predikant?

#Lu 23:42: Heere gedenk van mij. Ik weet niet of ons sedert de aanvang van de wereld wel zo’n heerlijk en kostelijk voorbeeld van geloof te zien gegeven is; des te meer moeten wij daarom de genade des Heiligen Geestes, die zich hier zo kennelijk openbaart, bewonderen. Een moordenaar die niet alleen in Christus school niet onderwezen was, maar bovendien, door een goddeloos roversleven verwilderd, alle gevoel van rechtvaardigheid had trachten uitteschudden, klimt eensklaps hoger op dan alle Apostelen en de overige discipelen, aan wier onderricht Christus zoveel arbeid ten koste gelegd had; en niet alleen dit, maar hij aanbidt ook de aan het kruis hangenden Christus als koning; van zijn koninkrijk legt hij openlijk getuigenis af te midden van deze schrikkelijke en allerafzichtelijkste vernedering; een stervenden verklaart hij voor de bron van het leven. Al was hij in het ware geloof onderwezen, al had hij vroeger veel van het ambt van Christus vernomen, ja al was hij door wonderen in dit geloof bevestigd, zo zou het nog geen wonder geweest zijn, wanneer het licht van zijn verstandelijke overtuiging, door de nevelen van zo’n schandelijken dood verdonkerd ware. Des te meer wekt het verbazing, dat een ongeleerd mens, een nieuweling, die bovendien geheel verdorven van zinnen was, terstond bij de eerste kinderles, die hij ontvangt, aan het vervloekte kruis de verlossing en de hemelse heerlijkheid aanschouwt. Met welke eeretekenen toch zag hij Christus omhangen, waardoor hij de indruk ontvangen kou, dat deze een koninkrijk bezat? Hier mag men voorzeker verklaren, dat hij uit de diepten van de hel tot boven de hemelen opstijgt. Voor het vlees echter was het bijgeloof en dwaasheid, een verworpen en vervloekten mens, die de wereld niet dulden kon, een koninkrijk toe te kennen dat alle rijken van deze wereld te boven gaat. Hieruit bemerken wij hoe scherpziende de ogen van zijn ziel waren, met welke hij het leven in de dood, de hoogheid in de val, ‘de heerlijkheid in de schande, de overwinning in de ondergang, het koninkrijk in de slavernij aanschouwde. Heeft nu een moordenaar de aan het kruis hangenden, en onder de vloek begraven Christus door zijn geloof tot de hemelsen troon opgevoerd, wee van onze achteloosheid dan, indien wij hem niet met eerbied aanstaren, nu hij ter rechterhand van God gezeten is; indien wij de hoop van het leven niet op zijn opstanding gronden, indien wij ons niet naar de hemel, die hij ingegaan is, uitstrekken. Overwegen wij nu aan de andere zijde, in welke toestand hij verkeerde, toen hij de Gods barmhartigheid inriep, zo zullen we ons nog meer over zijn geloof verwonderen. Met zijn gewond en gemarteld lichaam, dat bijna geen bloed meer inhield, wacht hij de laatsten slag des beuls af, en toch verlaat hij zich alleen op de genade van Christus. Waaruit nu spruit dit vertrouwen op de vergeving van zijn zonden voort, anders dan uit het inzicht dat de dood van Christus, die alle anderen een vloek scheen te zijn, een welriekend offer was, krachtig genoeg om de zonde van de gehele wereld te verzoenen? Dat hij voorts al zijn smarten veracht, ja, om zo te spreken, zich zelf vergeet, en naar het onzichtbaar leven zijn hoop en zijn verlangen uitstrekt, gaat alle menselijk begrip ver te boven. Daarom moeten wij ons niet schamen van deze mens, die de Heer, tot vernedering van de hoogmoed van het vlees, ons ten leermeester gegeven heeft, te leren wat het zegt, het vlees te doden, lijdzaamheid te beoefenen, sterk te zijn in het geloof, volstandig in de hoop en vurig in de godzaligheid. Want hoe ijveriger iemand hem navolgt, des te nader komt hij tot Christus.

Bron: Calvijn

albion schreef:Ik wil maar zeggen, we kunnen elkaar niet overtuigen als Gods Geest hier niet in mee komt, ook al gebruiken wij het zelfde Woord.

Tsja, en dan heb je nog honderden soorten christendom waarin men beweert dat de Geest meekomt terwilj zij tegenovergestelde meningen hebben. Elke ketter heeft zijn geest, zogezegd. Dus dan wordt het een kwestie van geestelijke autoriteit. Omdat dat helemaal een gevaarlijk terrein is moeten we toch maar uitgaan van de beste verklaring van God's woord.

Het is niet bij te lezen !
Toch DJK , hoewel je het soms ontkent, lijkt het in je schrijven of je een standaardbeleving leert die al Gods Volk zal leren kennen.
Bedoel je dat of niet ?
Want je hebt ook wel gezegd dat trap en mate verschillend zijn.
Hoe kijk je dan naar de verschillende leidingen die de Heere met Zijn volk houdt ?

In je stukjes komt naar voren als of er werkelijk een extra ordinaire beleving zal moeten plaatsvinden , die bij al Gods kinderen gelijk is, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid.

Daarnaast verbaasd het me dat je een eenzijdige nadruk legt op de kennis van Gods recht, terwijl toch het zuiverste kenmerk van genade toch de liefde van Christus is ?
Dan weet ik wel dat je dat niet kunt scheidden , maar toch ben ik bang met het benadrukken van deze ervaringskennis, je mensen terrugwerpt op henzelf , om te zien of er in hun beleving kenmerken te vinden zouden zijn die wijzen op een werk Gods, terwijl het pastoraler te wijzen is naar de grond buiten ons : Jezus Christus en Die gekruisigd.

Het anker zal naar buiten geworpen moeten worden , want anders is het een eeuwig omkomen ondanks al onze gemeende ervaringskennis.

1 Kor 16 : 22 : Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking; Maran-atha!

1 Joh 5 : 12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

Wilhelm : Het is niet bij te lezen !
Toch DJK , hoewel je het soms ontkent, lijkt het in je schrijven of je een standaardbeleving leert die al Gods Volk zal leren kennen. Bedoel je dat of niet ? Want je hebt ook wel gezegd dat trap en mate verschillend zijn.
Hoe kijk je dan naar de verschillende leidingen die de Heere met Zijn volk houdt?

DJK : De weg tot dat Recht kan verschillend zijn, maar onder dat heilig Recht, weten zij zich allen geheel verloren voor God, trap en mate, en dieptes kan verschillen. Al had ge het geloof van een mosterdzaadje... Maar ook dit mosterdzaad-geloof wordt pas geschonken, na het sterven aan die eis der WET, wanneer Gods' Recht en Zijn toorn over de schuld en zonden van die verloren zondaar, gestild en voldaan zijn geworden in het Bloed van Christus.

Wilhelm :In je stukjes komt naar voren als of er werkelijk een extra ordinaire beleving zal moeten plaatsvinden , die bij al Gods kinderen gelijk is, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid.
Daarnaast verbaast het me dat je een eenzijdige nadruk legt op de kennis van Gods recht, terwijl toch het zuiverste kenmerk van genade toch de liefde van Christus is?

DJK : Het Recht komt altijd voor de Liefde, ook bij ons mensen hier op aarde, ondanks dat er wel een algemene liefde Gods' geproefd en gesmaakt kan zijn, dat bijv. God goed is voor een slecht mens, maar dat is dan nog niet die ingestorte liefde Gods' in Christus, welke tesamen met het zaligmakende geloof wordt ingestort, middels de bijzondere werkingen van de H. Geest, die het uit Hem neemt, en dit toepast aan het hart van de zondaar.
En deze ingestorte liefde werkt nu een evangelisch berouw, evangelische tranen en doet evangelisch treuren, waar Mattheus 5 over spreek en handelt, en werkt tevens een volkomen haat jegens de zonden, naar de nieuwe mens die uit Christus is geboren. Ik citeer u hieronder een stukje uit het boek van John Warburton, toen zijn ziel door Recht verlost werd, en hem dat zaligmakende geloof werd geschonken/ingestort middels díe Liefde :

“Een klaar gezicht van Zijn lijden en dood werd mij gegeven en dit brak mijn hart in stukken.
O, hoe zag ik op Hem en rouwklaagde! "Wat heb ik gedaan?" riep ik uit; "ik heb de Heere
gekruisigd. O, mijn vervloekte zonden, waardoor ik de nagelen in Zijn handen en voeten, en
de speer in Zijn hart gestoken heb. O goddeloze, goddeloze die ik ben! En kunt Gij, wilt Gij
mij verlossen en vergiffenis schenken, niettegenstaande al mijn vervloekte zonden?"
Hoe wonderlijk werd mijn ziel ingeleid om te zien, dat de dierbare Zaligmaker had vervuld en
gehoorzaamd, die Heilige Wet, die ik verbroken had in duizenderlei opzichten, dat al mijn
vervloekte zonden op Hem gelegd waren geweest en dat Hij geleden had in mijn plaats. Ik
had zulk een gezegend gezicht door het geloof van Zijn doornagelde voeten en handen aan het
kruis, van de doornenkroon op Zijn hoofd, en van de speer, die in Zijn hart ging; en Zijn
verzoenend bloed vloeide met zulk een vrede, liefde, blijdschap en vrijheid in mijn ziel, dat ik
nauwelijks wist, wat of waar ik was. De arme mensen, die in dezelfde bank met mij zaten,
bleven mij met hun ellebogen maar aanstoten, opdat ik stilzitten zou; maar het was mij
onmogelijk om stil te zitten of te liggen.
O de liefde, die ik gevoelde tot mijn dierbare Zaligmaker, voor zo'n onverdiende
vriendelijkheid aan zo'n snode, ja de snoodste schelm, die ooit de aarde droeg! Nooit kan ik
uitdrukken een duizendste deel van de haat die ik gevoelde tegenover mijn snode zonden,
waarmee ik de Heere der heerlijkheid doorstak”. – einde citaat : John Warburton

En zo heb ik het ook ondervonden(DJK)

Wilhelm : Dan weet ik wel dat je dat niet kunt scheiden , maar toch ben ik bang met het benadrukken van deze ervaringskennis, je mensen terrugwerpt op henzelf , om te zien of er in hun beleving kenmerken te vinden zouden zijn die wijzen op een werk Gods, terwijl het pastoraler te wijzen is naar de grond buiten ons : Jezus Christus en Die gekruisigd.

DJK : Wilhelm, ieder mens is hier van nature een vijand van. "Wijk maar van mij want aan de kennis Uwer wegen heb ik geen lust", is van nature jouw en mijn bestaan. Het is een wonder als het anders mag zijn. Die mens wil zijn zgn. bekering en tranen, en gebedjes als grond, voor God maar niet verliezen, en hij is maar bang waar hij nooit bang voor behoeft te wezen... Ds. Mieras (OGG) zat eens op een gezelschap aan te horen hoe een man in geuren en kleuren zat te vertellen hoe hij dat Recht Gods' wel niet had doorleefd, en hoe lang hij wel niet onder dat Recht had gelegen. Waarop ds. Mieras aan die man vroeg, toen hij eindelijk was uit verteld : "Dat was wel een bang plekje zeker, onder dat Recht....?" Waarop die man hem antwoorde : "dominee, het was verschrikkelijk...." -- Waarop ds. Mieras hem antwoorde : "Nou vriend, dan mag je het nog wel eens nakijken, want Gods' Recht is geen schrikkelijk of bang Recht, NEEN!! Het is een liefelijk Recht. Want de Vader trekt Zijn volk met liefdekoorden tot dat Recht....etc."
Kijk Wilhelm, en hier ben ik het van harte mee eens. Die andere man zat dus maar een beetje iemand anders na te papagaaien, om indruk te maken bij Gods' volk. Maar weet dit van mij, dat een mens kan niet langer als een punt des tijds onder dat heilig Recht verkeren, want anders zou een ziel vergaan en verteren onder Gods' toorn over zijn zonden.

Wilhelm : 1 Joh 5:12 "Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet."

DJK : AMEN

Stel je je eigen weg niet als de weg voor de ander?

Afgewezen schreef:

DJK schreef:Iemand uitlachen middels een dom smile 'tje, is ook oordelen, en iemand verachten, en doet tevens grote afbreuk aan de inhoud van dit gewichtige onderwerp, Freek.


DJK

Ach, Freek bedoelt alleen maar dat ik niet jong ben en ook geen man.
Verder moet je er niet te veel gewicht aan hechten.

Maar ja, DJK is dan ook nog geen oude rot op ons forum, dus ik begrijp zijn reactie heel wel.

Overigens, is er in dit topic wel voldoende respect voor het werk van de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.
Proberen wij dit Heilige Werk niet teveel te toetsen aan onze eigen dogma's?
God is souverein, zoals ook God de Heilige Geest in (Zijn) manier van werken.
Daar kunnen mensen toch helemaal niet over oordelen.

jvdg schreef:Overigens, is er in dit topic wel voldoende respect voor het werk van de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.
Proberen wij dit Heilige Werk niet teveel te toetsen aan onze eigen dogma's?
God is souverein, zoals ook God de Heilige Geest in (Zijn) manier van werken.
Daar kunnen mensen toch helemaal niet over oordelen.

Bedankt voor het verwoorden van mijn gedachten.

jvdg schreef:Overigens, is er in dit topic wel voldoende respect voor het werk van de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.
Proberen wij dit Heilige Werk niet teveel te toetsen aan onze eigen dogma's?
God is souverein, zoals ook God de Heilige Geest in (Zijn) manier van werken.
Daar kunnen mensen toch helemaal niet over oordelen.

Bevinding en dogmatiek zijn niet hetzelfde.

Rochus schreef:

jvdg schreef:Overigens, is er in dit topic wel voldoende respect voor het werk van de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.
Proberen wij dit Heilige Werk niet teveel te toetsen aan onze eigen dogma's?
God is souverein, zoals ook God de Heilige Geest in (Zijn) manier van werken.
Daar kunnen mensen toch helemaal niet over oordelen.

Bevinding en dogmatiek zijn niet hetzelfde.

Dat probeerde ik juist duidelijk te maken.
Gods werken zijn niet te vangen in een dogmatiek.

Vraag aan Refo:

Waarop baseer je dat Paulus het sterven aan de wet niet leert, ja zelfs dat Paulus deze leer bestrijdt?

want:
Paulus beschrijft zijn bevrijding van de wet door verlossing door Christus (met gebruikmaking van de wet). Hij verwijt de galaten dat zij vleselijk de wet wilden houden. Dit is onmogelijk. Want de wet is geestelijk (Rom 7:14).
Paulus wil dat men onder de eis van de wet vandaan vlucht tot Christus om in Hem het Leven te vinden.
Dat is de kern van de Galatenbrief.

jvdg schreef: Dat probeerde ik juist duidelijk te maken.
Gods werken zijn niet te vangen in een dogmatiek.

Daarom kan DJK wel uit bevinding spreken, en spreekt hij niet volgens een dogmatiek.

Ik vermoed dat hij weet hoe heilzaam de weg van sterven geweest is zo dat hij het niet laten kan anderen deze weg te wijzen. Een weg tot Christus.

Zoals al eerder geschreven: Iemand redden uit een brandend huis gaat niet altijd volgens de ARBO-regels. Roepen wat je op je hart hebt gaat niet altijd volgens de forumregels.

(DJK: dit is geen vrijbrief om anderen die je niet goed kent in harde taal te veroordelen. Wij moeten ieders getuigenis voor waar houden tot het tegendeel openlijk blijkt.)

Rochus schreef:Vraag aan Refo:

Waarop baseer je dat Paulus het sterven aan de wet niet leert, ja zelfs dat Paulus deze leer bestrijdt?

want:
Paulus beschrijft zijn bevrijding van de wet door verlossing door Christus (met gebruikmaking van de wet). Hij verwijt de galaten dat zij vleselijk de wet wilden houden. Dit is onmogelijk. Want de wet is geestelijk (Rom 7:14).
Paulus wil dat men onder de eis van de wet vandaan vlucht tot Christus om in Hem het Leven te vinden.
Dat is de kern van de Galatenbrief.

Leuk dat je zelf het antwoord geeft. Alleen je past het aan aan je eigen denkraam en dat moet niet. Je aanvullinkje heb ik daarom onleesbaar gemaakt. Dan klopt het. De verlossing is gehee; door Christus, Die de wet vervuld heeft. Dát had er moeten staan.

Vluchten naar Christus levert als vrucht het sterven aan de wet op. Met Christus is de gelovige dan gestorven. Maar als je gaat eisen dat iemand dat moet inleven (of hoe je dat ook noemen mag) kom je op glibberige, spekgladde wegen. Want wie gaat meten of het echt is? Dat moet de persoon in kwestie dan zelf doen en dat gaat altijd fout.
Daarom snappen christenen elkaar niet meer. Iedereen zit zuur naar de ander te kijken: het is bij jou niet echt want volgens mijn interpretatie van hoofdstuk zus vers zo doet een ware gelovige dit of dat niet. Etc.

We houden het gewoon bij Gods Woord. Laten we dat afspreken. En die eist minder van de mens dan DKJ ons wil doen geloven. Misschien was hij of zij erg hardleers. Dan moeten er harde maatregelen komen. In een gezin is dat ook zo. De één is volgzaam, de ander moet altijd met de roede overtuigd worden. Toch zijn beide ware zonen.

Hoewel DJK het wat ingewikkeld verwoordt, is het toch niet zo opzienbarend wat hij zegt?
Dat God in een weg van recht zonden vergeeft, zal een ieder op dit forum toestemmen.
Maar als men zegt, dat dit ook wordt doorleefd, breekt er van alle kanten protest los. Dat is toch merkwaardig?
Het is toch de Heilige Geest die de waarheid van de Schrift toepast in ons hart? En dan komen we toch in de diepte terecht? Mag dat niet gezegd worden?