• Ga jij aan het avondmaal?

caprice schreef:
Robert schreef:Het is keihard. Misschien wel veel te hard, maar een andere les kan ik niet leren van de Samaritaanse vrouw.
Fijn dat jij het al zo goed weet. Ik hoop dat de Heere het ons wil leren.
Want ik ben een vijand van God. Dus ik kom niet zomaar op dat plekje terecht. Daar moet de Heere me toch echt Zelf brengen.

Laat je je brengen? Of wil je niet?
Waarom ben je hier met mij aan het discusseren? Waarom ben je niet bij Jezus aan het kloppen op de deur, totdat hij open doet?
Ga je morgen werken? Of blijf je kloppen tot hij open doet.

Ik raad je het laatste aan.

En verder raad ik het je af om mensen die je vermanen te betichten van hoogmoed.
De hoogmoedige is niet hij die het evangelie aanrijkt, maar hij die het afwijst.

Robert schreef:
caprice schreef:
Robert schreef:Nee, het christendom trekt geen lijnen meer.
Beste Robert, graag gaf ik u een boekentip:
Lees een van Theodorus van der Groe, het boek 'Toetssteen der ware en valse genade'

En als je ook wat in de Bijbel wilt lezen, lees dan voordat je zo gaat slapen Markus 4:1-20.
Beste Caprice,

Wie zijn de 'te bezwaard om aan het avondmaal te gaan' in Marcus 4?
Ik zie alleen de volgende groepen:

- en als zij het gehoord hebben, zo komt de satan terstond, en neemt het Woord weg.
Die zijn het niet.

- als zij het Woord gehoord hebben, terstond hetzelve met vreugde ontvangen;
En hebben geen wortel in zichzelven, maar zijn voor een tijd; daarna, als verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, zo worden zij terstond geergerd.
Die zijn het ook niet.

- degenen, die het Woord horen;
En de zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms en de begeerlijkheden omtrent de andere dingen, inkomende, verstikken het Woord, en het wordt onvruchtbaar.
Die zijn het ook niet.

- En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig voud, en het andere zestig voud, en het andere honderd voud.
En ook deze laatsten zijn het niet.

Geen van de groepen bestaat uit mensen die het zaad wel ontvangen maar zich afvragen of het wel voor hen bedoeld is.

Die laatsten kunnen zich dat afvragen. Een mens heeft een verduisterd verstand. De Heere zal Zelf uit moeten helpen, en uitkomst moeten geven tegen de dood. Die dat Woord mogen horen en aannemen. Daar zien we twee dingen. Allereerst horen. Horen en horen is twee. Uitwendige roeping is nog geen inwendige roeping. Het is dus Gods Geest die die weldaden van Christus toepast aan een zondaarshart. Dan zullen zij het aan mogen nemen met een geschonken geloof. Dat geloof gaat immers aan de aanneming vooraf.

Zij die het tijdgeloof hebben, of alleen algemene werkingen van Gods Geest, zullen zich dat ook best wel eens vertwijfeld afvragen, maar zij stellen zich gerust op verkeerde gronden, en slapen hun doodslaap verder, zichzelf bedriegende voor de eeuwigheid. Ze hebben het toch altijd in hun zak en zijn het nooit kwijt. DODELIJK gerust.

(Overigens was de opmerking van hoogmoed eerder in dit topic niet van mijn hand).

Robert schreef:
caprice schreef:
Robert schreef:Het is keihard. Misschien wel veel te hard, maar een andere les kan ik niet leren van de Samaritaanse vrouw.
Fijn dat jij het al zo goed weet. Ik hoop dat de Heere het ons wil leren.
Want ik ben een vijand van God. Dus ik kom niet zomaar op dat plekje terecht. Daar moet de Heere me toch echt Zelf brengen.
Laat je je brengen? Of wil je niet?
Waarom ben je hier met mij aan het discusseren? Waarom ben je niet bij Jezus aan het kloppen op de deur, totdat hij open doet?
Ga je morgen werken? Of blijf je kloppen tot hij open doet.

Ik raad je het laatste aan.

Hmm, dit is wel een heel dwaalziek standpunt. Ik zou maar gewoon gaan werken. We zijn niet Rooms. En als je met "hij" de Heere Jezus bedoelt, moet je je iets zorgvuldiger uitdrukken en hoofdletters gebruiken.

Die laatsten kunnen zich dat afvragen.

Natuurlijk. Maar ze gaan wel aan het avondmaal, en ondanks alle twijfel weten ze zich wel een kind van God te zijn. Gered door de Meester zelf.
Zij nemen het woord aan. Durf jij dit woord aan te nemen? (Aannemen is een nederige handeling! Geen hoogmoedige! Afslaan, dat is hoogmoedig. Bij ons is het aannemen door leugens een zaak van hoogmoed geworden, alsof de hand die zich naar de Heer uitstrekt hoegmoedig is!)

Aannemen betekent zeggen: "Ja! Ik ben die zondaar, ik heb genade nodig!"

Erasmiaan schreef:Hmm, dit is wel een heel dwaalziek standpunt. Ik zou maar gewoon gaan werken. We zijn niet Rooms. En als je met "hij" de Heere Jezus bedoelt, moet je je iets zorgvuldiger uitdrukken en hoofdletters gebruiken.

Gaan werken als je verloren gaat?
Dat deed de Samaritaanse vrouw ook niet.

Blijven smeken is niet Rooms. Met goede werken je zaligheid verdienen, dat is Rooms.

En het nederlands kent geen hoofdletters bij 'hij' of 'zij', tenzij de zin start met dat woord.
De Griekse teksten die wij kennen kennen ook geen verschil tussen hoofd- en kleine letters.
Vandaar.

Robert schreef:Als je tobt met je geloof, ga naar Christus, leg je moeite voor hem neer, en vertrouw het dan aan hem toe.
Stop daarna met tobben. Als je het aan hem toevertrouwt dan zal hij je niet vergeten!

Dat is de crux. Vertrouw je Christus toe, of wil je een bevestiging, een teken, een gevoel of een ervaring?
Christus vertrouwen is zeggen: "Heer, ik kan het niet, ik ben uw eeuwige verstoting waard, help mij! U bent de enige die mij kan helpen. Ik leg het in uw handen neer." en het dan loslaten. Gaan tobben is het in zijn handen leggen, je gebed uitspreken, het weer uit zijn handen trekken en er in bed mee gaan liggen tobben.

En zolang je zegt de genade niet gekregen te hebben, ga dan niet door met leven, maar blijf op je knieen liggen en blijf hem smeken.
Wie heeft het lef om te stoppen met smeken en verder te gaan met leven zonder verlost te zijn? Wie durft het aan te leven als de dood elk moment kan komen?

Ik snap het niet, als ik dacht niet gered te zijn dan zou ik geen stap durven zetten.
Ik was pas met iemand op een plaats waarvan hij zei dat als Jezus hem bij de wederkomst daar zou tegenkomen hij dan verloren zou gaan.
Waarom ben je er dan? Wie speelt er russisch roulette met zijn ziel? Wie leeft er door zonder zeker te zijn van redding? Is je ziel je dan niets waard?
Smeek Christus onafgebroken om redding.

De samaritaanse vrouw bleef smeken, totdat ze redding kreeg. Want Jezus geeft geen steen als je om een brood vraagt! En hij geeft vergeving als je je zonden beleidt.

Wie kan doorleven zonder genade ontvangen te hebben, als een samaritaanse vrouw die gaat zonder gezegend te zijn, die heeft of geen geloof in Christus,
of geen behoefte aan redding. Een andere weg is er niet. Hoe vroom het ook klinkt.
Wie echt behoefte heeft aan redding en echt vertrouwen heeft in Christus leeft niet door. Die speelt geen russisch roulette met zijn leven.

Het is keihard. Misschien wel veel te hard, maar een andere les kan ik niet leren van de Samaritaanse vrouw.

Ik ben hier op aarde moet dus doorleven. Of is er sprake van een houdbare nood? Of zoals caprice zegt ´dodelijke gerustheid´? Ik weet het niet.
Wel geloof ik dat Zijn komst mijn heil zal volmaken! ps70:3 berijmd. Dit is mijn vraag aan Hem ook onder het werk in dit woestijn des levens.

Robert schreef:
Die laatsten kunnen zich dat afvragen.
Natuurlijk. Maar ze gaan wel aan het avondmaal, en ondanks alle twijfel weten ze zich wel een kind van God te zijn. Gered door de Meester zelf.
Zij nemen het woord aan. Durf jij dit woord aan te nemen? (Aannemen is een nederige handeling! Geen hoogmoedige! Afslaan, dat is hoogmoedig. Bij ons is het aannemen door leugens een zaak van hoogmoed geworden, alsof de hand die zich naar de Heer uitstrekt hoegmoedig is!)

Aannemen betekent zeggen: "Ja! Ik ben die zondaar, ik heb genade nodig!"

Heb jij geen last van een stijve rug en een harde nek?

caprice schreef:
Robert schreef:
Die laatsten kunnen zich dat afvragen.
Natuurlijk. Maar ze gaan wel aan het avondmaal, en ondanks alle twijfel weten ze zich wel een kind van God te zijn. Gered door de Meester zelf.
Zij nemen het woord aan. Durf jij dit woord aan te nemen? (Aannemen is een nederige handeling! Geen hoogmoedige! Afslaan, dat is hoogmoedig. Bij ons is het aannemen door leugens een zaak van hoogmoed geworden, alsof de hand die zich naar de Heer uitstrekt hoegmoedig is!)

Aannemen betekent zeggen: "Ja! Ik ben die zondaar, ik heb genade nodig!"
Heb jij geen last van een stijve rug en een harde nek?

Ik heb last van van alles, lig regelmatig halve nachten wakker. Maar wat nog veel belangrijker is dat al die problemen mij niet kunnen scheiden van de liefde van onze Heer, Jezus Christus.

Voor de Samaritaanse vrouw ging het leven niet door, totdat Jezus haar zegende.
De Romeinse hoofdman idemdito.

Er is geen christen in de Bijbel die eerst tobde en toen pas aannam.
Er zijn wel onchristenen in de Bijbel die niet aan willen nemen.

Geef toch 's eerlijk toe, wil je wel gered worden? Of wil je het niet, en verschuil je je achter vrome smoesjes? En als je wel gered wilt worden, van wie heb je die wil dan? Van jezelf of van God?

Als je dan zegt: "Die wil komt van mezelf, maar ik wacht op God" dan maak je God tot een treuzelaar en jezelf tot iemand met een goede wil.

En als je eerlijk toegeeft dat die wil van God komt, waarom stribbel je dan noch steeds tegen?

Robert schreef:En het nederlands kent geen hoofdletters bij 'hij' of 'zij', tenzij de zin start met dat woord.

Ook bij voornaamwoorden (persoonlijk, aanwijzend, etc) die betrekking hebben op God of Christus dien je op dit forum een hoofdletter te gebruiken.
Overigens heeft het woord Nederlands wel een hoofdletter, maar dat terzijde.

Kislev schreef:'Wil je gered worden?' is volgens mij niet de vraag. Het antwoord zal zeker 'ja' zijn. Maar wel op goede gronden en niet op basis van adviezen van anderen. Dat is van onze kant een onmogelijkheid. Bunyan vergeleek het met het vastpakken van de zon, het lukt eenvoudigweg niet, wat men ook tegen je zegt.
Heere bekeer me, alleen dan zal ik bekeerd zijn. Een bekering van God tot God en niet op basis van 'ik vertel het aan Jezus en ik ben gered'.

Het probeem hier is dat het "wat men ook tegen je zegt" juist van de andere kant zo'n negatieve uitwerking heeft.
Het eindeloos herhalen van de bijna onmogelijkheid van de bekering en de grote kans op een ingebeeld geloof heeft mensen hiertoe gebracht.
Wat dat betreft is het extra wrang. Dwaalleraren kunnen gelovigen door indoctrinatie van de goede weg krijgen. Maar voor verwijzingen naar de Bijbel
zijn de gelovigen doof. Wolven worden ze dan ook in de Bijbel genoemd, die dwaalleraren.

Ook bij voornaamwoorden (persoonlijk, aanwijzend, etc) die betrekking hebben op God of Christus dien je op dit forum een hoofdletter te gebruiken.

Welke gedachte zit daarachter?
Taal is toch niets meer dan eern serie afspraken? En in het Nederlands is de afspraak toch gewoon dat voornaamwoorden, etc. geen hoofdletter krijgen?
We zeggen toch ook geen 'jij' tegen God, terwijl dat in de statenvertaling me 'gij' feitelijk ook wordt gedaan. (Eigenlijk oud-duits, 'Du' tegen God zeggen).

memento schreef:
caprice schreef:Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.
Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.

Zal op zich waar zijn, maar moet je dan maar wel aangaan, omdat je denkt het nodig te hebben?

Gijs83 schreef:
memento schreef:
caprice schreef:Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.
Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.
Zal op zich waar zijn, maar moet je dan maar wel aangaan, omdat je denkt het nodig te hebben?

Nee. Slechts die in Christus zijn, zijn welkom. Je moet niet verder leven totdat je Christus gevonden hebt. Dán staat de weg naar het avondmaal open.

Maar de waarheid blijft staan dat het niet aangaan aan het avondmaal, een verachten van Christus roepstem is. Ongeacht om welke reden je blijft zitten. Zowel wie blijft zitten (om wat voor reden), als wie onterecht aangaat, zij beiden verachten het lichaam van Christus...

Hummel schreef:
Als je maar vaak genoeg vanaf de kansel hebt gehoord dat je moet oppassen dat je niet zomaar gelooft, dan ga je vanzelf twijfelen. Aan alles wat je voelt of gelooft. Is het wel waar? Geloof kan ook tegengewerkt worden, ook waar geloof.

Maar goed, ik ga hier niet te ver op in. Ik zal wel weer allerlei dingen verkeerd zeggen.

Andersom kan ook verkeerd werken en ik denk minstens zo gevaarlijker. Zodat je op valse gronden naar de eeuwigheid reist.
Als je denkt zoals je denkt, dan erger je je gewoon aan zo'n prediking die zegt dat je er niet bij hoort. Dan kan God veranderen hoor! Tot je voordeel!

Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?

Re: Ga jij aan het avondmaal?