religieus gevoel

[Erasmiaan]

De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan.

Nee? Dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen. Of je trekt de verkeerde conclusies. Maar goed, on topic maar weer.

[Afgewezen]

De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan.

Nee? Dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen. Of je trekt de verkeerde conclusies. Maar goed, on topic maar weer.

Een tamelijk flauwe reactie, "dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen". Als we op dat niveau gaan discussiëren, komen we idd. nergens uit.
Maar wijs mij eens aan in de Evangeliën waar de discipelen last hadden van een onvergeven schuld of dat ze God missende mensen waren. Niets is er dat daar op wijst, het waren gelóvigen en werden als zodanig ook door Jezus benaderd. "De Vader Zelf heeft u lief""; "gij zijt rein om het woord dat Ik tot ulieden heb gesproken", enz. enz.

[Afgewezen]

En om misverstanden te voorkomen: De wedergeboorte begint ergens in het verborgen voordat de christen gelooft. Het leven vanuit God gezien ligt in de eeuwigheid waar besloten is wie gezaligd zouden worden.

kan ik hier uit concluderen dat u bedoeld dat er een klein groepje van de wereld bevolking gered kan worden en dat het al beslist was voor de grondvesting van de aarde, en de val?

En beroept u zich op teskten als ef 1: (?)

4 Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren vóór de grondlegging der wereld, opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor zijn aangezicht. 5 In liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen door Jezus Christus, naar het welbehagen van zijn wil, 6 tot lof van de heerlijkheid zijner genade, waarmede Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde.

**

Of is dit een ander topic, namelijk uitverkiezing?
Waarom word er dan steeds om bekering gevraagd, om keuzes te maken en te geloven?
( ik probeer geen strikvragen te stellen, ben zelf op zoek naar die antwoorden )

Ik ben wedergeboren, en kom niet uit een gelovig nest.

Het zijn de goede vragen, maar daar zit nu juist een spanningsveld, dat niet is op te lossen. Iemand vergeleek het eens met de noordpool en de zuidpool. Ze zijn niet bij elkaar te brengen, maar daartussen draait de aarde.
Zo is het ook met Gods verkiezing enerzijds en de menselijke verantwoordelijkheid anderzijds. Beide moeten we laten staan.

[Sola Scriptura]

hmm..ja mooie gelijkenis.

[Erasmiaan]

De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan.

Nee? Dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen. Of je trekt de verkeerde conclusies. Maar goed, on topic maar weer.

Een tamelijk flauwe reactie, "dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen". Als we op dat niveau gaan discussiëren, komen we idd. nergens uit.
Maar wijs mij eens aan in de Evangeliën waar de discipelen last hadden van een onvergeven schuld of dat ze God missende mensen waren. Niets is er dat daar op wijst, het waren gelóvigen en werden als zodanig ook door Jezus benaderd. "De Vader Zelf heeft u lief""; "gij zijt rein om het woord dat Ik tot ulieden heb gesproken", enz. enz.

En Petrus, naar buiten gaande, weende bitterlijk.

En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende, onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?
18 En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem, en weet niet de dingen, die deze dagen daarin geschied zijn?
19 En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was, krachtig in werken en woorden, voor God en al het volk.
20 En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.
21 En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israël verlossen zou. Doch ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen geschied zijn.

Bijvoorbeeld.

[Afgewezen]

Een tamelijk flauwe reactie, "dan heb je de evangeliën nog nooit goed gelezen". Als we op dat niveau gaan discussiëren, komen we idd. nergens uit.
Maar wijs mij eens aan in de Evangeliën waar de discipelen last hadden van een onvergeven schuld of dat ze God missende mensen waren. Niets is er dat daar op wijst, het waren gelóvigen en werden als zodanig ook door Jezus benaderd. "De Vader Zelf heeft u lief""; "gij zijt rein om het woord dat Ik tot ulieden heb gesproken", enz. enz.

En Petrus, naar buiten gaande, weende bitterlijk.

En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende, onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?
18 En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem, en weet niet de dingen, die deze dagen daarin geschied zijn?
19 En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was, krachtig in werken en woorden, voor God en al het volk.
20 En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.
21 En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israël verlossen zou. Doch ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen geschied zijn.

Bijvoorbeeld.

Ik weet niet wat je nu wilt bewijzen, maar wat Petrus betreft, dat was een gelovige die in zonde was gevallen.
En wat het tweede gedeelte betreft: dit gaat over Jezus. Niet over hun eigen zielenleven. Er is heden ten dage niemand die denkt dat Jezus niet meer van de doden op zal staan.

[Erasmiaan]

Erasmiaan schreef:
En van dat leven zijn de discipelen een voorbeeld dat God in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid als een blauwdruk zo in de Bijbel heeft opgenomen.

Dit laatste is inlegkunde. De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan. Zoiets lezen we tenminste niet in de Bijbel.
Wat zij meemaakten, maakt na Pasen niemand meer mee. Omdat Jezus niet meer sterven kan!

Even terug naar mijn eerste opmerking: het leven van de discipelen is als een blauwdruk in de Bijbel opgenomen. Waaruit blijkt nu dat dat niet zo is?

Dat is tóch het leven van de kerk, zoals dat in de discipelen getoond wordt? De Emmausgangers waren zeer bedroefd en dachten dat alles verloren was. Zo kan het ook wel eens in het leven van Gods Kerk zijn. Als Christus zich verborgen houdt, ondanks dat ze niet vreemd zijn aan kennis van Christus.

En Petrus had last van zijn zonde ja. Dat blijkt hier dus uit de Bijbel.

[wim]

[refo]

Erasmiaan schreef:
En van dat leven zijn de discipelen een voorbeeld dat God in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid als een blauwdruk zo in de Bijbel heeft opgenomen.

Dit laatste is inlegkunde. De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan. Zoiets lezen we tenminste niet in de Bijbel.
Wat zij meemaakten, maakt na Pasen niemand meer mee. Omdat Jezus niet meer sterven kan!

Even terug naar mijn eerste opmerking: het leven van de discipelen is als een blauwdruk in de Bijbel opgenomen. Waaruit blijkt nu dat dat niet zo is?

Dat is tóch het leven van de kerk, zoals dat in de discipelen getoond wordt? De Emmausgangers waren zeer bedroefd en dachten dat alles verloren was. Zo kan het ook wel eens in het leven van Gods Kerk zijn. Als Christus zich verborgen houdt, ondanks dat ze niet vreemd zijn aan kennis van Christus.

En Petrus had last van zijn zonde ja. Dat blijkt hier dus uit de Bijbel.

Als je nou persé vergeestelijken wil, doe het dan anders. De Emmaüsgangers zijn dan eerst beeld van de onwedergeborenen (o onverstandigen en tragen van hart om te geloven!). Na uitleg begon het hart te branden. Dan openbaart Hij Zich en is alles opgelost.

Idem voor Petrus. Dat was voor hem echt einde verhaal. Jezus had een aantal keren gezegd dat slechts volharden tot het einde werkelijk telt. En wat had hij gedaan? Verloochend. Hoe men dan kan leren dat er in het gemis toch zoetheid is, is een raadsel. Bitter is bitter.

[Erasmiaan]

Dit laatste is inlegkunde. De discipelen hadden geen last van hun zonde of van een van God gescheiden bestaan. Zoiets lezen we tenminste niet in de Bijbel.
Wat zij meemaakten, maakt na Pasen niemand meer mee. Omdat Jezus niet meer sterven kan!

Even terug naar mijn eerste opmerking: het leven van de discipelen is als een blauwdruk in de Bijbel opgenomen. Waaruit blijkt nu dat dat niet zo is?

Dat is tóch het leven van de kerk, zoals dat in de discipelen getoond wordt? De Emmausgangers waren zeer bedroefd en dachten dat alles verloren was. Zo kan het ook wel eens in het leven van Gods Kerk zijn. Als Christus zich verborgen houdt, ondanks dat ze niet vreemd zijn aan kennis van Christus.

En Petrus had last van zijn zonde ja. Dat blijkt hier dus uit de Bijbel.

Als je nou persé vergeestelijken wil, doe het dan anders. De Emmaüsgangers zijn dan eerst beeld van de onwedergeborenen (o onverstandigen en tragen van hart om te geloven!). Na uitleg begon het hart te branden. Dan openbaart Hij Zich en is alles opgelost.

Idem voor Petrus. Dat was voor hem echt einde verhaal. Jezus had een aantal keren gezegd dat slechts volharden tot het einde werkelijk telt. En wat had hij gedaan? Verloochend. Hoe men dan kan leren dat er in het gemis toch zoetheid is, is een raadsel. Bitter is bitter.

Je cynische reacties gaan ten koste van de waardigheid van de discussie en de geloofwaardigheid van je verhaal. Verder ontneemt het me de lust tot antwoorden.

[freek]

Als je nou persé vergeestelijken wil, doe het dan anders. De Emmaüsgangers zijn dan eerst beeld van de onwedergeborenen (o onverstandigen en tragen van hart om te geloven!). Na uitleg begon het hart te branden. Dan openbaart Hij Zich en is alles opgelost.

Idem voor Petrus. Dat was voor hem echt einde verhaal. Jezus had een aantal keren gezegd dat slechts volharden tot het einde werkelijk telt. En wat had hij gedaan? Verloochend. Hoe men dan kan leren dat er in het gemis toch zoetheid is, is een raadsel. Bitter is bitter.

Ik denk inderdaad dat de E-gangers het beeld zijn van de ongelovige (en dus onwedergeboren) mens, ondanks dat ze in werkelijkheid oprechte kindern van God - en dus 'bekeerd' - waren. Tenzij je van mening bent dat Gods kinderen nooit eens traag zijn om te geloven.

[refo]

Als je nou persé vergeestelijken wil, doe het dan anders. De Emmaüsgangers zijn dan eerst beeld van de onwedergeborenen (o onverstandigen en tragen van hart om te geloven!). Na uitleg begon het hart te branden. Dan openbaart Hij Zich en is alles opgelost.

Idem voor Petrus. Dat was voor hem echt einde verhaal. Jezus had een aantal keren gezegd dat slechts volharden tot het einde werkelijk telt. En wat had hij gedaan? Verloochend. Hoe men dan kan leren dat er in het gemis toch zoetheid is, is een raadsel. Bitter is bitter.

Ik denk inderdaad dat de E-gangers het beeld zijn van de ongelovige (en dus onwedergeboren) mens, ondanks dat ze in werkelijkheid oprechte kindern van God - en dus 'bekeerd' - waren. Tenzij je van mening bent dat Gods kinderen nooit eens traag zijn om te geloven.

Juist. Net als Ruth. Als historisch persoon: wedergeboren. Als beeld: zonder losser en dus verloren.

[wim]

Je cynische reacties gaan ten koste van de waardigheid van de discussie en de geloofwaardigheid van je verhaal. Verder ontneemt het me de lust tot antwoorden.

Cynisme en waarheid hoeven elkaar niet uit te sluiten. Een waardige discussie kan ongeloofwaardig zijn en een niet-waardige discussie kan geloofwaardig zijn.

[Klavier]

Ik denk inderdaad dat de E-gangers het beeld zijn van de ongelovige (en dus onwedergeboren) mens, ondanks dat ze in werkelijkheid oprechte kindern van God - en dus 'bekeerd' - waren. Tenzij je van mening bent dat Gods kinderen nooit eens traag zijn om te geloven.

Hoe kom je tot die gedachte dan?

[Wilhelm]

Even terug naar mijn eerste opmerking: het leven van de discipelen is als een blauwdruk in de Bijbel opgenomen. Waaruit blijkt nu dat dat niet zo is?

Waaruit blijkt het wel ?
Bij onze oudvaders of in de belijdenisgeschriften lees je er hoegenaamd niet over.

Dat is tóch het leven van de kerk, zoals dat in de discipelen getoond wordt? De Emmausgangers waren zeer bedroefd en dachten dat alles verloren was. Zo kan het ook wel eens in het leven van Gods Kerk zijn. Als Christus zich verborgen houdt, ondanks dat ze niet vreemd zijn aan kennis van Christus.

Hier breng je toch zelf al een nuance aan, of niet ?
Dat er in het leven der dicipelen parallellen liggen zoals het in het leven van Gods kerk beleefd kan worden , zal niemand ontkennen.
Maar het wordt anders als men het leven, of door sommigen nog scherper gezegd : de weg vd discipelen als een blauwdruk gaat zien , als de beschrijving van de beleving voor al Gods volk.