Ja., maar (in het komen tot Christus)

[refo]

Het is eigenlijk heel herkenbaar en de geschiedenis herhaalt zich.

De Schriftgeleerden meenden het patent te hebben op de juiste leer. Had immers God Zelf het niet zo gezegd?

Nu leven we in een tijd waarin dat eigenlijk weer gebeurt. De gereformeerde gezindte meent nu het patent te hebben op de juiste (uitleg van) de leer. Wie er maar iets van ter discussie stelt of een eenvoudige vraag stelt 'geeft blijk er niets van te kennen'. Die behoef je eigenlijk niet serieus te benaderen. Want heeft God niet Zelf zo gesproken?

Lasten we maar oppassen. Van de eerste groep heeft de Heere Jezus veel lelijks gezegd: Adderengebroedsel. Van buiten wit, van binnen vol doodsbeenderen. Gij verhindert anderen in te gaan. U legt lasten op die u zelf niet wenst te dragen.
De tweede groep past daarom bescheidenheid.

[Erasmiaan]

Als we aan het Woord en de beloften Gods niet genoeg denken te hebben, dan zal het kwalijk met ons gaan.

Voor dit soort opmerkingen moeten we echt uitkijken. Je doet je naam wat dat betreft geen eer aan. Ik kan mezelf er niet bij concluderen. En toch gebeurt dat hier:

Ik ben een zondaar, Christus is gekomen voor zondaren, dit lees ik in de Bijbel, dus Christus is er ook voor mij, ik ben bekeerd. Geen "ja maars.." want zo is het.

Maar ik heb geleerd en ik geloof dat de Bijbel daar vol van staat, dat het persoonlijk toegepast moet worden aan mijn ziel. Door Woord en Geest. En als de Heere dat gaat werken dan "bevind" je dat. En dat gaat dan op een Bijbelse wijze, naar de Schrift. Vandaar dat wij ook een Schriftuurlijk-bevindelijke prediking aanhangen.

Erasmiaan, waarom maak je een tegenstelling?
Wat is volgens jou het persoonlijk toepassen?
Is dat niet het geloof als vrucht van de wedergeboorte?
Geloof dat wordt gewerkt door de Heilige Geest in de weg van de overtuiging vanuit dat Woord waar JvdG het over heeft?

Het persoonlijk toepassen is een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons. Het geloof is slechts het middel. Ik praat liever over de Middelaar dan over het middel. Er wordt iemand levend gemaakt. Denk je dat deze daad slechts een conclusie is?

God bekeert mensen, niet een predikant!!! Een predikant kan het alleen maar aanwijzen.

[Adrianus]

...

[Marnix]

Zoiets van: sta op! Maar bedenk je wel dat je dood bent, dus dat je niet op kunt staan.

Inderdaad. Dus moeten we als bedelaars aan de troon der genade gaan liggen, opdat God zou geven wat Hij beveelt. Maar de onherboren mens redeneeert het liever bij elkaar, begrijp je?

Een onherboren mens bedelt niet aan de troon der genade.
Een onherboren mens wil van geen genade weten, is daar te hoogmoedig voor, leeft liever voor eigen rekening. Heeft geen oog voor het dure bloed van Christus dat vergoten is.
En ja, wie als bedelaar aan Zijn middelaarsvoeten ligt, weet dat hij niets verdiend heeft. Dan wordt genade echt genade.
Maar dat wordt niet met redeneren geleerd. Het echte redeneren gaat Hem de eer geven. In het toch willen omzien naar een dode hond als ik ben. Dan gaan alle redenaties over hoe kom IK met God Verzoend en dan mag er ook verder geredeneerd worden. Want de Heere laat niet varen het werk dat Zijn Hand begon. Het redeneren gaat zich op de Schuilplaats van de Allerhoogste richten. Want er komt kennis dat die Schuilplaats er is. Dat daar niemand wordt uitgestoten. Dat redeneren is een verwonderen zoals je in vrijwel alle psalmen tegenkomt. Ondanks de zonden, ondanks de bezwaren, de aanvallen van buitenaf en eigen vlees, toch eindigt het altijd in een overwinningslied! Kijk de psalmen er maar op na. Daar ligt de ware bevinding voor het oprapen. Een bevinding die zichzelf altijd veilig redeneert omdat het oog krijgt voor Gods beloften, die worden ja en amen. De beloften krijgen inhoud. Psalm 27, 32, 91, het wordt praktijk.
Niet vanwege de toestemming die de mensen geven om daarop te mogen bouwen, maar omdat het God Zelf is die het geloof geeft.

Hmm, voor een groot deel mee eens. Maar met de kanttekening dat iemand die niet is wedergeboren al wel kan zoeken naar de genade. Ik denk aan Nicodemus, die niet voor niets midden in de nacht, in het geheim, bij Jezus komt en vanalles wil weten. Blijkbaar was hij hongerig, hoewel Jezus wel aangeeft dat hij opnieuw geboren moet worden. Vanuit die honger kan iemand roepen tot God, bidden, zoeken, vragen en kloppen. En hoe mooi is dan de zekerheid die de Bijbel geeft, dat God ook zeker zal luisteren!

Als de niet wedergeboren mensen in de kerk hongerig zijn, mogen ze dat ook doen! En wij hen daartoe oproepen.... en ook door te getuigen over hun bekering, en God die daarvoor zorgde.

[Klavier]

Klopt helemaal. Maar een onherboren mens, zeker als hij godsdienstig is, kan wel redeneren op een wijze zoals in het door mij aangehaalde citaat van de SRA-brochure. En vervolgens denken dat hij het ware geloof heeft omdat hij met levensvragen rond liep (en welk kerkmens, welke jongere die nog eniog besef heeft van de ernst van het leven heeft dat nou niet op z'n tijd?) en de rest erbij redeneerde. Zonder dat God Zelf uitkomst gaf. Kijk, dát mis ik in bedoeld stukje. Hoewel ik me echt afzijdig wil houden leek deze verduidelijking me n.a.v. je posting nuttig

NB Er staat al 9 dagen een ongelezen PB van me voor je klaar. Heb je die misschien over het hoofd gezien?

Adrianus, als je wat mist, wil dat niet zeggen dat het geen rol speelt. Bovendien krijg ik de indruk dat je het nu als een voorwaarde opwerpt.
Een jongere zonder ernst zeg je. Is een boodschap van vrije genade aan zo iemand besteed?
Ik heb een aanvulling op de post gegeven. Wellicht meer wat je bedoelt?
Mijn probleem met deze discussie is dat het Evangelie voorwaardelijk wordt gemaakt. Men wil kennelijk eerst en wedergeborene zien, zonder de vruchten van het geloof.


NB PB-jes krijg je altijd terug. Sommige PB-tjes hebben tijd nodig.
Je bent nog niet van me af

[JolandaOudshoorn]

Hmm, voor een groot deel mee eens. Maar met de kanttekening dat iemand die niet is wedergeboren al wel kan zoeken naar de genade. Ik denk aan Nicodemus, die niet voor niets midden in de nacht, in het geheim, bij Jezus komt en vanalles wil weten. Blijkbaar was hij hongerig, hoewel Jezus wel aangeeft dat hij opnieuw geboren moet worden. Vanuit die honger kan iemand roepen tot God, bidden, zoeken, vragen en kloppen. En hoe mooi is dan de zekerheid die de Bijbel geeft, dat God ook zeker zal luisteren!

Als de niet wedergeboren mensen in de kerk hongerig zijn, mogen ze dat ook doen! En wij hen daartoe oproepen.... en ook door te getuigen over hun bekering, en God die daarvoor zorgde.

Nicodemus was waarschijnijk alleen maar benieuwd naar wat Jezus te vertellen had. Uit heel het gesprek blijkt dat hij ingenomen was met zichzelf. Hij rekende, of beredeneerde zichzelf al wel toe tot degene die tot het Koninkrijk van God behoorden. Als je meer hierover wil weten, raadt ik je aan om zondagavond om 18,25 eens naar de Eben-Haezer kerk te gaan in Apeldoorn, daar zal als het goed is worden gepreekt over Nicodemus en de wedergeboorte.

[Klavier]

Hmm, voor een groot deel mee eens. Maar met de kanttekening dat iemand die niet is wedergeboren al wel kan zoeken naar de genade. Ik denk aan Nicodemus, die niet voor niets midden in de nacht, in het geheim, bij Jezus komt en vanalles wil weten. Blijkbaar was hij hongerig, hoewel Jezus wel aangeeft dat hij opnieuw geboren moet worden. Vanuit die honger kan iemand roepen tot God, bidden, zoeken, vragen en kloppen. En hoe mooi is dan de zekerheid die de Bijbel geeft, dat God ook zeker zal luisteren!

Als de niet wedergeboren mensen in de kerk hongerig zijn, mogen ze dat ook doen! En wij hen daartoe oproepen.... en ook door te getuigen over hun bekering, en God die daarvoor zorgde.

Een niet wedergeborene zoekt niet met zijn hele hart.
Die zoekt hooguit om ergens bij te horen maar niet vanwege het nodighebben van een Borg om met God verzoend te worden.
De ware zoekende is het om de Zaligmaker te doen.
Nicodemus vroeg inderdaad van alles en nogwat. In de nacht omwille van de vrees voor de joden. Maar nergens staat dat hem om Christus en Zijn genade te doen was. Maar ook nergens staat dat hij niet wedergeboren zou kunnen zijn. Beide zaken zou ik niet als exegese willen ontlenen aan Joh. 3.
Dus blijf ik bij mijn bewering dat een ongelovige geen oog heeft voor de genade. Ook al kan een ongelovige het over genade en noodzaak daarvan hebben. Het verschil tussen de gelovige en ongelovige komt openbaar in het vluchten tot de Zaligmaker en de vruchten van geloof en bekering.
Niet eerder. Dus ook niet eerder een soort separatie op voorhand in de prediking bakken voor de zoekende zondaars. Waar zoekenden of niet, het Evangelie moet onverkort klinken om zondaars te doen dwingen om in te gaan.

[Klavier]

Het persoonlijk toepassen is een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons. Het geloof is slechts het middel. Ik praat liever over de Middelaar dan over het middel. Er wordt iemand levend gemaakt. Denk je dat deze daad slechts een conclusie is?

God bekeert mensen, niet een predikant!!! Een predikant kan het alleen maar aanwijzen.

De predikant heeft niets aan te wijzen. Hij mag zich verheugen als er plantjes uitspruiten, maar nooit uittrekken om te kijken of het wortels heeft, of de ondergrond toebereide aarde is, of het plantje geen kaf is. Dat komt de mens niet toe. De predikant is dienaar van het Woord, meer niet. Maar tegelijk een zeer schoon ambt. Wat is er mooier dan te prediken Jezus Christus, en dien gekruisigt?
De predikant is een verkondiger van het Evangelie, niet de aanwijzer van de oogst!
De predikant heeft te zaaien, te besproeien, te bemesten, maar het is God die de wasdom geeft. Hij is de Heere des Oogstes (de derde keer dat ik deze opmerking van Augustinus moet citeren).
De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats, enkel en alleen onder het middel van de prediking.
Dat is wat de belijdenis geschriften ook stellen.
Koppel je de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie als het zaad der wedergeboorte, dan ben je gereformeerd af en dopers.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Uit de DL. Let op het woordje 'ook'.

[Adrianus]

...

[Erasmiaan]

Het persoonlijk toepassen is een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons. Het geloof is slechts het middel. Ik praat liever over de Middelaar dan over het middel. Er wordt iemand levend gemaakt. Denk je dat deze daad slechts een conclusie is?

God bekeert mensen, niet een predikant!!! Een predikant kan het alleen maar aanwijzen.

De predikant heeft niets aan te wijzen. Hij mag zich verheugen als er plantjes uitspruiten, maar nooit uittrekken om te kijken of het wortels heeft, of de ondergrond toebereide aarde is, of het plantje geen kaf is. Dat komt de mens niet toe. De predikant is dienaar van het Woord, meer niet. Maar tegelijk een zeer schoon ambt. Wat is er mooier dan te prediken Jezus Christus, en dien gekruisigt?
De predikant is een verkondiger van het Evangelie, niet de aanwijzer van de oogst!
De predikant heeft te zaaien, te besproeien, te bemesten, maar het is God die de wasdom geeft. Hij is de Heere des Oogstes (de derde keer dat ik deze opmerking van Augustinus moet citeren).
De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats, enkel en alleen onder het middel van de prediking.
Dat is wat de belijdenis geschriften ook stellen.
Koppel je de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie als het zaad der wedergeboorte, dan ben je gereformeerd af en dopers.

Ik heb het idee dat je een beetje langs me heen roept. De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats door middel van het evangelie? Wat bedoel je hier nu? Dit klopt toch niet met elkaar? En waar koppel ik de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie? Ik wijs er juist op dat dit geschiedt door Woord en Geest.

Johannes de Doper wees toch ook Christus aan? "Zie het Lam Gods!"

De discussie is echter een andere. Wordt je per conclusie bekeert of gebeurt dit door een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons?

[Klavier]

Ik heb het idee dat je een beetje langs me heen roept. De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats door middel van het evangelie? Wat bedoel je hier nu? Dit klopt toch niet met elkaar? En waar koppel ik de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie? Ik wijs er juist op dat dit geschiedt door Woord en Geest.

Johannes de Doper wees toch ook Christus aan? "Zie het Lam Gods!"

De discussie is echter een andere. Wordt je per conclusie bekeert of gebeurt dit door een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons?

Een conclusie maken is nooit nodig.
Geloof richt zich op de Zaligmaker, niet op de bevinding die in zichzelf vruchten van wedergeboorte zoekt en daarna een conclusie trekt wedergeboren te zijn en dus MAG geloven en tot Christus gaan.
Als we het hier over eens zijn, dan kunnen we alle jamaars, mitsen, maren en voorwaarden om te geloven toch van ons afschudden?
Als de Heere onmiddelijk werkt, en een zondaar hongert naar Christus, dan hoeven we toch niet, met welk argument dan ook, te zeggen: Er moet eerst een wonder gebeuren? Dan zit er weer een conclusie tussen die eerst dat wonder moet concluderen.
Dat wonder hoeft niet geconcludeerd. Dat wonder wordt in de strijd van het geloof, met alle betwijfeling, met alle aanvechtingen, bewonderd.

[Klavier]

Zo laat de 'samenvaltheorie' je inderdaad 'instappen' bij Christuskennis met als levensgroot gevaar dat je jezelf daar wat naartoe redeneert.

Adrianus: Wat is Christuskennis?
Kennis van de Zaligmaker van zondaren, Kennis dat er zondaren zijn, ja, dat we het zelf zijn?
Dat we verdoemelijk zijn en verloren gaan zonder die Zaligmaker?
Naar jezelf toe redeneren gevaarlijk? Christus 'eigenen' gevaarlijk? Hij is de enige weg van behoud! Wie niet in Hem is, is zo dood als een pier!!! Christus kwam om zondaren zalig te maken. Zondaren mogen dat horen verkondigen als blijde boodschap, als Weg van behoud. De enige troost in leven en sterven is er niet zonder dit:
Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?
Antw. Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder den wil mijns hemelsen Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet h; waarom Hij mij ook door Zijn Heiligen Geest van het eeuwige leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.

En ik geef daarbij toe de term 'samenvaltheorie' niet te kennen.
Wie kan mij dat uitleggen? Moet ik dat zien als dat geloof in Christus samen zou vallen met Christus als onderwerp van het geloof?
Ik meen niets anders dan de reformatie na te spreken. Maar als ik dwaal in het stellen dat er buiten Christus geen leven is en er zonder geloof in Hem geen vereniging is met Hem en geen delen in Zijn gerechtigheid, dan wil ik dat wel weten.
De rechtvaardiging dóór het geloof heb ik altijd als een kernpunt van de reformatie opgevat. Of heb ik me vergist?

[Marnix]

Hmm, voor een groot deel mee eens. Maar met de kanttekening dat iemand die niet is wedergeboren al wel kan zoeken naar de genade. Ik denk aan Nicodemus, die niet voor niets midden in de nacht, in het geheim, bij Jezus komt en vanalles wil weten. Blijkbaar was hij hongerig, hoewel Jezus wel aangeeft dat hij opnieuw geboren moet worden. Vanuit die honger kan iemand roepen tot God, bidden, zoeken, vragen en kloppen. En hoe mooi is dan de zekerheid die de Bijbel geeft, dat God ook zeker zal luisteren!

Als de niet wedergeboren mensen in de kerk hongerig zijn, mogen ze dat ook doen! En wij hen daartoe oproepen.... en ook door te getuigen over hun bekering, en God die daarvoor zorgde.

Nicodemus was waarschijnijk alleen maar benieuwd naar wat Jezus te vertellen had. Uit heel het gesprek blijkt dat hij ingenomen was met zichzelf. Hij rekende, of beredeneerde zichzelf al wel toe tot degene die tot het Koninkrijk van God behoorden. Als je meer hierover wil weten, raadt ik je aan om zondagavond om 18,25 eens naar de Eben-Haezer kerk te gaan in Apeldoorn, daar zal als het goed is worden gepreekt over Nicodemus en de wedergeboorte.

Nee, je merkt aan het gesprek dat hij het niet snapt. Dat is wat anders dan dat hij het niet wil snappen. De farizeers dachten inderdaad dat ze er wel zouden komen... en Jezus pakt dat inderdaad hard aan. Maar in tegenstelling tot hen die hem openbaar kwamen opzoeken en strikvragen stellen, kwam Nicodemus in het geheim, in de nacht bij Jezus. Dit toont wel degelijk dat hij meer wilde weten, en de rest daar blijkbaar niet van mocht weten. God was toen al in hem aan het werk, hoewel hij wedergeboren moest worden. Maar hij was wel hongerig en daarmee was de eerste stap in zijn bekeringsgeschiedenis al gezet... die begon natuurlijk bij Jezus roepstem die Nicodemus aan het denken zette, en Nicodemus hongerig maakte.

[Marnix]

Het persoonlijk toepassen is een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons. Het geloof is slechts het middel. Ik praat liever over de Middelaar dan over het middel. Er wordt iemand levend gemaakt. Denk je dat deze daad slechts een conclusie is?

God bekeert mensen, niet een predikant!!! Een predikant kan het alleen maar aanwijzen.

De predikant heeft niets aan te wijzen. Hij mag zich verheugen als er plantjes uitspruiten, maar nooit uittrekken om te kijken of het wortels heeft, of de ondergrond toebereide aarde is, of het plantje geen kaf is. Dat komt de mens niet toe. De predikant is dienaar van het Woord, meer niet. Maar tegelijk een zeer schoon ambt. Wat is er mooier dan te prediken Jezus Christus, en dien gekruisigt?
De predikant is een verkondiger van het Evangelie, niet de aanwijzer van de oogst!
De predikant heeft te zaaien, te besproeien, te bemesten, maar het is God die de wasdom geeft. Hij is de Heere des Oogstes (de derde keer dat ik deze opmerking van Augustinus moet citeren).
De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats, enkel en alleen onder het middel van de prediking.
Dat is wat de belijdenis geschriften ook stellen.
Koppel je de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie als het zaad der wedergeboorte, dan ben je gereformeerd af en dopers.

Ik heb het idee dat je een beetje langs me heen roept. De wedergeboorte vindt onmiddelijk plaats door middel van het evangelie? Wat bedoel je hier nu? Dit klopt toch niet met elkaar? En waar koppel ik de wedergeboorte los van de verkondiging van het Evangelie? Ik wijs er juist op dat dit geschiedt door Woord en Geest.

Johannes de Doper wees toch ook Christus aan? "Zie het Lam Gods!"

De discussie is echter een andere. Wordt je per conclusie bekeert of gebeurt dit door een krachtdadig, onwederstandelijk, bovennatuurlijk Godswerk, zonder ons in ons?

Zonder God kunnen we niets doen, zonder Christus kunnen we niet bij God komen... maar Hij roept ons niet voor niets op te zoeken, te bidden en te kloppen, en om de Geest te vragen. Doen we dat niet, dan mogen we het aan onszelf wijten dat we niet bekeerd worden. Het is "bekeert u" en niet "Bekeer ons", dus wij hebben daarin een plicht. Daarin zijn we van God afhankelijk en mogelijk we tegelijkertijd zelf niet blijven stilzitten.

5 Daarna zei hij tegen hen: ‘Stel dat iemand van jullie een vriend heeft en midden in de nacht naar hem toe gaat en tegen hem zegt: “Wil je mij drie broden lenen, 6 want een vriend van me is na een reis bij mij gekomen en ik heb niets om hem voor te zetten.” 7 En veronderstel nu eens dat die vriend dan zegt: “Val me niet lastig! De deur is al gesloten en mijn kinderen en ik zijn al naar bed. Ik kan niet opstaan om je te geven wat je vraagt.” 8 Ik zeg jullie, als hij al niet opstaat en het hem geeft omdat ze vrienden zijn, dan zal hij wel opstaan omdat zijn vriend zo onbeschaamd blijft aandringen, en hem alles geven wat hij nodig heeft. 9 Daarom zeg ik jullie: vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. 10 Want wie vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan. 11 Welke vader onder jullie zou zijn kind, als het om een vis vraagt, in plaats van een vis een slang geven? 12 Of een schorpioen, als het om een ei vraagt? 13 Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal de Vader in de hemel dan niet de heilige Geest geven aan wie hem erom vragen.’

Mooi he. Het verhaal vooraf... en dan het daarom: en wat daar achter komt.

[MBE]

Klopt helemaal. Maar een onherboren mens, zeker als hij godsdienstig is, kan wel redeneren op een wijze zoals in het door mij aangehaalde citaat van de SRA-brochure. En vervolgens denken dat hij het ware geloof heeft omdat hij met levensvragen rond liep (en welk kerkmens, welke jongere die nog enig besef heeft van de ernst van het leven heeft dat nou niet op z'n tijd?) en de rest erbij redeneerde. Zonder dat God Zelf uitkomst gaf. Kijk, dát mis ik in bedoeld stukje. Hoewel ik me echt afzijdig wil houden leek deze verduidelijking me n.a.v. je posting nuttig

Vindt je deze raad beter?

Niettemin handelen zij niet verstandig, tenzij zij de krachten die zij hebben, aanwenden en doen wat zij kunnen. Want,
(1)Het is mogelijk dat deze weg met hen gelukken kan. Zo u doet wat u kunt, het kan zijn dat God voor u zal doen hetgeen u voor uzelf niet kunt doen. Dit is genoegzaam om een mens te bepalen in een zaak van de uiterste aangelegenheid, zo als deze is: Bid God, of misschien u deze overlegging uws harten vergeven wierd (Hand. 8:22). Wie weet, Hij mocht Zich wenden (Joel 2:14). Als er een goede uitkomst mogelijk is, dan moet het beproefd worden. Als bij een schipbreuk op zee al de zeelieden en de passagiers hun toevlucht zouden genomen hebben ieder tot een afgebroken plank tot hun behoud, en een van hen zou zien dat al de anderen omkwamen niettegenstaande hun uiterste pogingen om zichzelf te redden, dan zou alleen maar de mogelijkheid om op die manier aan de dood te ontsnappen die ene man doen besluiten zijn best te doen met zijn plank. Waarom redeneert u dan niet bij uzelf, zoals de vier melaatse mannen, die zich bij de poort van Samaria bevonden? (2 Kon.7:3, 4). Waarom zegt u niet: "Indien wij hier blijven, en niet doen wat wij kunnen, dan zullen wij sterven. Laten wij het eens beproeven; als wij gered worden, dan zullen wij leven; indien niet, dan zullen wij maar sterven?"
(2) Het is waarschijnlijk dat deze weg mag gelukken, God is goed en barmhartig: het behaagt Hem mensen te verrassen met Zijn genade en Hij wordt dikwijls gevonden van hen, die naar Hem niet vraagden (Jes. 65:1). Als u zo doet, dan doet u tenminste wat uw plicht is en gebruikt u de middelen, die de Heere gewoonlijk zegent tot het geestelijk herstel van mensen. Gij zet uzelf op de weg van de grote Medicijnmeester en dus is het waarschijnlijk dat u genezen zult worden. Lydia ging met anderen naar de plaats waar het gebed placht te geschie-den en de Heere opende haar hart (Hand. 16:13,14). Gij ploegt en zaait, hoewel niemand u met zekerheid kan vertellen, of u zelfs wel zoveel als uw zaad terug zult krijgen. Gij gebruikt middelen tot de herstelling van uw gezondheid, hoewel u niet zeker zijt dat zij gelukken zullen. In deze gevallen doen waarschijnlijkheden u beslissen en waarom ook niet in dit geval? Voortdurend aanhouden, zien wij, doet zeer veel bij mensen: daarom bid, overdenk, begeer hulp van God; zijt veel aan de troon van de genade, smeek om genade, en vertraag niet. Hoewel God op u geen acht slaat, die in uw tegenwoordige staat één hoop zonde bent, geheel en al verdorven, en vergiftigd in al de vermogens van uw ziel, toch kan Hij acht slaan op Zijn eigen inzettingen. Hoewel Hij geen acht geeft op uw gebeden, overpeinzingen, en dergelijke, toch kan Hij acht geven op bidden, overpeinzen en soortgelijke middelen die Hij Zelfheeft ingesteld en ze zo aan u zegenen. Daarom, als u niet wilt doen wat u kunt doen, dan zijt u niet alleen dood maar dan verklaart u uzelf het eeuwige leven onwaardig.