CGK/GKV

[Bert Mulder]

1. God richt heel de geschiedenis door, beide in de oude en in de nieuwe bedeeling Zijn verbond op in de lijn der opeenvolgende geslachten. De geloovigen gaan met hun zaad Gods verbond in.

2. God wil, dat de geslachten des verbonds het teeken van dat verbond ontvangen.

3. Voor het teeken der besnijdenis is in de nieuwe bedeeling het teeken des doops in de plaats gekomen.

4. De geslachten der geloovigen, en daarom ook de kleine kinderen behooren het teeken des doops te ontvangen en te dragen in het midden der wereld.

Alleen als we dit alles hebben gezien, krijgt ook beteekenis, wat we in de Schrift lezen aangaande het doopen van geheele huisgezinnen. Opzichzelf genomen, los van de groote grondlijn der Heilige Schrift, hebben zulke bewijzen weinig kracht. Zeer gemakkelijk immers werpt de tegenstander van kinderdoop u tegen, dat ge nog moet bewijzen, dat er in zulke huisgezinnen ook kleine kinderen waren. Maar gansch anders wordt het met zulke Schriftuurplaatsen, als ge eerst verstaat, dat de Heere God altijd Zijn verbond opricht in de lijn der opeenvolgende geslachten. Dan immers vindt ge in dit laatste den grond en de verklaring voor het feit, dat reeds in den tijd der apostelen geheele huisgezinnen werden opgenomen in de lijn van Gods verbond op aarde. En dan krijgt ook beteekenis, wat ge in de Schrift leest van de kinderen der gemeente, hoe de Heiland hen zegent, hoe de apostelen hen heilig verklaren, en altijd aan de gemeente schrijven op een wijze, die aantoont, dat ze de kinderen der geloovigen bij de gemeente als inbegrepen beschouwen. En dan zegt ge niet meer, dat de kleine kinderen der geloovigen wel mogen gedoopt worden, maar beschouwt ge den kinderdoop als een heilige plicht van het volk des verbonds.

Natuurlijk is dit niet ons laatste woord. Het volgt uit deze beschouwing van den kinderdoop, dat ook kinderen des vleesches, die niet behooren tot degenen, die door den Vader aan Christus gegeven zijn, naar den wille Gods in deze wereld het teeken des doops ontvangen.

uit: Gelovigen en Hun Zaad, door Ds. H. Hoeksema

[Bert Mulder]

Nu laat ik jullie even raden van wie dit citaat is:

God heeft een volk in deze wereld, dat Israel heet, dat met den naam van Gods kinderen genoemd wordt. Dat volk bestaat organisch en ontwikkelt zich in de lijn der geslachten der geloovigen. Het moet met den naam van Gods volk worden genoemd. Zij worden met hunne kinderen genoemd de kerk, de gemeente van Jezus Christus, Gods verbondsvolk, Israel. Zij worden genoemd heiligen in Christus Jezus, geliefden in den Heere. Als zoodanig moeten ze ook worden behandeld, naar des Heeren wil. Ze moeten worden besneden in het oude, gedoopt in het nieuwe verbond. Als het volk des verbonds moeten ze worden behandeld in prediking en onderwijs. Zoo leert ons de Schrift. Zoo spreekt God zelf altijd het volk Israel aan. Zoo schrijven de apostelen aan de gemeente van den nieuwen dag. Niemand heeft dan ook het recht, dat volk, zooals het in het zichtbare be staat anders te noemen of te behandelen. Het mag niet genoemd worden naar den naam der takken, die afgebroken worden. Het mag ook niet worden behandeld als een gemengden hoop. Zoo doet ge ook niet in de natuur. Als ge een wijnstok hebt, dan zijn er aan dien wijnstok ook ranken, die toch nimmer vrucht dragen, die uitgesnoeid worden en straks verbrand. Zoo hebt ge met vele planten. Doch nu komt het niemand in den zin, om het organisme van zulk een plant te noemen naar den naam van zulke onvruchtbare takken. Neen, het geheel van den wingerd heet wijnstok. Zoo heet ook het geheel van de gemeente Israel. Ze heeten geheiligden in Christus Jezus. Doch nu trekke niemand daaruit de conclusie, dat allen in den kring dezer kerk, zooals ze historisch bestaat, ook werkelijk geestelijk kinderen der belofte zijn. Er is een Israel naar het vleesch en een Israel naar den Geest. En die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn. Er is een verkoren kern en een verworpen bolster. En God zal barmhartig zijn, dien Hij barmhartig is, ook binnen den kring van het historisch verbond in de wereld. In dezen zin genomen nu, hebben wij dan ook niet het allerminst bezwaar om te spreken van een uit- en inwendig verbond der genade. Als slechts de organische idee wordt vastgehouden. En als slechts gehandhaafd blijft, dat het geheel van Gods kerk op aarde, van de geloovigen met hun zaad, niet mag worden genoemd en behandeld overeenkomstig den aard van dem verworpen bolster, maar moet worden genoemd met den naam van Israel. Zij dwalen dan ook zeer, die de kerk niet willen toespreken als geliefden in den Heere Jezus Christus, en die meenen, dat de gemeente moet worden behandeld als een gemengden hoop, omdat de beloften Gods niet allen hoofd voor hoofd gelden. Maar ook zij dwalen, die meenen van allen te mogen veronderstellen, dat ze wedergeboren kinderen des verbonds zijn, Zoo min als een tuinier van alle takken, die er aan den wingerd groeien, veronderstellen mag, dat het vruchtdragende takken zijn zoo min mag iemand van alle gedoopten veronderstellen dat ze geestelijke kinderen des verbonds zijn. Doch nog eens zij het gezegd, het is naar de Heilige Schrift, om geheel het organisme van de gemeente te noemen naar den verkoren kern, van het overblijfsel naar de verkiezing der genade. En waar dan ook voor de kerk op aarde zekerheid is, dat sommige takken nooit vrucht zullen dragen, daar moet het snoeimes der tucht worden gebruikt om zulke takken uit te snijden.

Pas dit nu toe op het Doopsformulier en alle moeilijkheid valt eenvoudig weg. Het Doopsformulier is een der schoonste stukken, die ons van onze vaderen zijn overgeleverd. Houdt slechts voor de aandacht, dat in dit Formulier de gemeente organisch werd gedacht en dat het geheel genoemd wordt naar den verkoren kern. Daarom is dat Formulier zoo beslist en zoo helder. Daarom kan de geloovige gemeente, als ze dat Formulier weer goed verstaat, zoo van harte haar geloof uitspreken, haar belofte afleggen, haar dankzeggingen opzenden tot den troon der genade naar de woorden van dat Doopsformulier. Ook onze vaderen verstonden het zeer wel, dat er in de gemeente altijd een verkoren kern en een verworpen bolster is, en dat niet alles Israel is, wat uit Israel is. Doch ze verstonden het ook o, zoo goed, dat daarom de gemeente van onzen Heere Jezus Christus niet mag worden genoemd naar den verworpen bolster, maar genoemd moet worden naar den verkoren kern. Daarom aarzelden ze niet om het der gemeente op de lippen te leggen, dat God met ons en onze kinderen een eeuwig verbond der genade opricht, en dat Hij ons dit met den Heiligen Doop bezegelt en bekrachtigt. Daarom aarzelden ze niet, om van de godzalige ouders de belijdenis af te vragen, dat onze kinderen wel in zonden ontvangen en geboren worden, maar toch ook in Christus geheiligd zijn. Daarom twijfelden zij er niet aan, of de geloovige gemeente moest den God des verbonds danken, dat Hij ons en onze kinderen al onze zonden vergeven en ons in Christus ingelijfd heeft, ons aldus tot Zijne kinderen en erfgenamen aannemende. En daarom legden ze ook diezelfde gemeente de belijdenis op de lippen, dat wij nu ook gehouden zijn, om dien God des verbonds aan te hangen met geheel ons hart en met al onze krachten, en om als het volk des verbonds den goeden strijd te strijden tot het einde toe. Altijd naar den Schriftuurlijken regel, dat het geheel van het organisch bestaan van Gods kerk in de wereld genoemd moet worden en behandeld overeenkomstig het karakter van den uitverkoren kern. En wie het toch anders doet, verongelijkt de gemeente en handelt niet naar Gods Woord.

[refo]

Ds. H. Hoeksema

[Bert Mulder]

Ds. H. Hoeksema

You still awake this late in the day?

[refo]

It's 23:30. That's not that late in the night.

You already mentioned the web site of this reverend.

[limosa]

Is het nou zo dat het in de GKV gebruikelijk is om degenen die gedoopt zijn als kind en vervolgens in het opgroeien naar de kerk blijven komen en deze dus niet verlaten als behouden beschouwen?

dit wordt niet tegengesproken, ik ga er dan maar even van uit dat deze indruk juist is, geen wonder dat de BhP-ers zich zorgen maken . . .

[Afgewezen]

Een soort veronderstelde wedergeboorte dus?

Er zijn in de gemeente van Christus ook huichelaars.
gelukkig he? :roll:

Misschien kun je deze merkwaardige stelling toelichten?

[astroguy]

Is het nou zo dat het in de GKV gebruikelijk is om degenen die gedoopt zijn als kind en vervolgens in het opgroeien naar de kerk blijven komen en deze dus niet verlaten als behouden beschouwen?

dit wordt niet tegengesproken, ik ga er dan maar even van uit dat deze indruk juist is, geen wonder dat de BhP-ers zich zorgen maken . . .

Het is natuurlijk zo dat als tijdens de jaarlijkse huisbezoeken blijkt dat er geen vruchten van geloof zijn de ouderlingen wel degelijk de persoon in kwestie aanspreken. Volgens Jacobus is een geloof zonder werken geen geloof. Gewoon in de kerk zitten en niets doen kan niet. Het is van tweeen een, of je gelooft en toont dat in je werken of je gelooft niet, maar dan wordt je daarop aangesproken.

[Miscanthus]

Een soort veronderstelde wedergeboorte dus?

Er zijn in de gemeente van Christus ook huichelaars.
gelukkig he? :roll:

Misschien kun je deze merkwaardige stelling toelichten?

Ik wordt zo moe van die speculatieve vragen waar je zelf het antwoord wel op weet.

verder was het door mij wat ongelukkig uitgedrukt en verraad het mijn cynisme tegenover mensen die van mij graag willen horen dat ik ook erken dat niet iedere gedoopte gelooft, zich bekeert en zalig wordt. Het lijkt alsof ze dan pas gerustgesteld (blij) zijn dat ik toch niet de algemene verzoening leer......... :roll:

[Afgewezen]

Een soort veronderstelde wedergeboorte dus?

Er zijn in de gemeente van Christus ook huichelaars.
gelukkig he? :roll:

Misschien kun je deze merkwaardige stelling toelichten?

Ik wordt zo moe van die speculatieve vragen waar je zelf het antwoord wel op weet.

verder was het door mij wat ongelukkig uitgedrukt en verraad het mijn cynisme tegenover mensen die van mij graag willen horen dat ik ook erken dat niet iedere gedoopte gelooft, zich bekeert en zalig wordt. Het lijkt alsof ze dan pas gerustgesteld zijn dat ik toch niet de algemene verzoening leer......... :roll:

Miscanthus, je begrijpt de essentie van mijn vraag niet.
Het gaat erom dat voor iedere gedoopte geloof en bekering nodig is.
Dat is een heel andere insteek dan: niet iedere gedoopte bekeert zich en gelooft.

[Miscanthus]

Er zijn in de gemeente van Christus ook huichelaars.
gelukkig he? :roll:

Misschien kun je deze merkwaardige stelling toelichten?

Ik wordt zo moe van die speculatieve vragen waar je zelf het antwoord wel op weet.

verder was het door mij wat ongelukkig uitgedrukt en verraad het mijn cynisme tegenover mensen die van mij graag willen horen dat ik ook erken dat niet iedere gedoopte gelooft, zich bekeert en zalig wordt. Het lijkt alsof ze dan pas gerustgesteld zijn dat ik toch niet de algemene verzoening leer......... :roll:

Miscanthus, je begrijpt de essentie van mijn vraag niet.
Het gaat erom dat voor iedere gedoopte geloof en bekering nodig is.
Dat is een heel andere insteek dan: niet iedere gedoopte bekeert zich en gelooft.

En het gaat er mij om dat God ook geeft wat Hij belooft en dat we dat ook aan moeten nemen. Ook dat is anders dan enkel te zeggen dat er "bekering nodig is". Zeg er dan ook bij hoe je daaraan komt en hoe je dat moet doen.

[Klavier]

Klavier, God werkt die genade in het hart van onze (uitverkoren) kinderen. En wij gebruiken de terminogie 'aanbod van genade' niet buiten of binnen het verbond. Het bevel van geloof en bekering geldt voor alle mensen. En zoals de DL ons dat ook leren, werkt God dat geloof door het gebruik van de middelen, dus door de prediking.

Hoe vertaalt zich dat naar de praktijk Bert?
Je leert de kinderen te geloven? Of leer je de kinderen de heilsgeschiedenis?
Ik ben toch wel heel nieuwsgiering naar een opvoeding in het geloof zonder de genade als mogelijkheid aan te bieden.
Mijns inziens levert dat een kennis van de genade op bij de kinderen en vervolgens een afwachten tot de Heilige Geest het toepast. Ik neem ten minste aan dat er kinderen in de gemeente zijn die, net zoals er bij ons ook zijn, geen blijk geven van geloofsvruchten. Wat vertel je hen?

[Bert Mulder]

Wij, als ouders, of zelfs de dominee, kunnen dat geloof niet werken. Dat moet door het Woord in ons hart, en het hart van onze kinderen gewerkt worden door de Heilige Geest, zoals ook de DL ons leren.

Maar omdat God de middelen willen gebruiken, leren wij onze kinderen de heilsgeschiedenis. En brengen hun het Woord, beide thuis en in kerk (en catechesatie).

Natuurlijk brengen we tot onze kinderen de boodschap dat ze alleen kunnen zalig worden door genade alleen. Dus ook voor hun het gebod van geloof en bekering.

En voor dengenen die geen teken geven van geloofsvrucht komt ook God's Woord. Belijd je zonden, en blijf niet in de zonden liggen, maar bekeerd u!

[Klavier]

Belijd je zonden, en blijf niet in de zonden liggen, maar bekeerd u!

En dan zeggen sommigen bij ons:
Dat kan niet, want ik moet eerst genade hebben dat te kunnen.
Maar de genade wordt niet aangeboden, dus we kunnen het niet aannemen. Dus kunnen we niet gehoorzamen.
Ik begrijp dit punt echt niet, Bert.
In het topic over bevel en bekering ben je het met me eens, maar ik durf het daar alleen zo te schrijven omdat ik weet dat de genade verkrijgbaar is. Dat het aangeboden wordt in de prediking.
Dit is geen GerGer-frustratie vanwege 1953 maar vanwege de drempel die het in de praktijk opwerkt. Het is praktijk hier in Nederland! Er wordt nergens zoveel rechtzinnig achter verscholen als de onmacht vanwege het niet aanmogen nemen van de genade.
Ik ben ervan overtuigd dat we hiermee de Heilige Geest weerstaan in Zijn Werk. Daarom weegt dit punt mij zo zwaar.

[Bert Mulder]

Die mensen zitten dan achter hun onmacht (lees onwil) te schuilen. Of anders kan het ook zo zijn dat ze (nog) niet tot het ware besef van genade toegekomen zijn. Dat ze niet van zichzelf durven zeggen dat ze geen vreemdeling van God's genade zijn.

Zo kan ik je, vanuit de GerGeminNed concrete gevallen aanwijzen waar ze, zij het nu in aardse dingen, God's bijstand duidelijk gevoelen. Waar ze ook in alles op Hem betrouwen. En toch zeggen vreemdeling van de genade te zijn.

Ik zeg nooit dat genade niet verkrijgbaar zou zijn. Ik stel wel dat genade niet aangeboden wordt, omdat dat voor mij zou inhouden dat we dan God's genade soms niet zouden aannemen.

Ik stel het sterker. God's bevel komt tot iedereen in de uitwendige roeping in de prediking. Maar God werkt zijn genade in ons, terwijl wij nog vijanden van Zijn genade zijn, in Zijn inwendige roeping. En omdat wij door Hem levendgemaakt zijn horen we dan Zijn stem, in de prediking, en volgen Hem. Of zoals jij zou zeggen, wij nemen Hem aan, (omdat Hij ons eerst heeft liefgehad).