Sommige mensen hechten meer waarde aan de uitstraling van een predikant/persoon dan aan het Woord van God. Datzelfde gebeurt ook met de SV. Het is een verheven archaisch taalgebruik en dat heeft op sommige mensen al impact, ongeacht wat er nou eigenlijk mee bedoeld wordt.Duuk schreef:Ik geef leiding aan een jeurgdvereniging van jongeren tussen de 14 en 16 jaar. Ik ben God dankbaar dat het niet van mij of mijn uitstraling afhangt dat de jongeren gaan geloven of groeien in hun geloof.Erasmiaan schreef:Ben jij al een voorbeeld in je eigen gemeente voor de jeugd? Straalt er wat van je uit? Als dat een heilige jaloersheid verwekt dan gaat de jeugd ook de bijbel wel lezen hoor. En dan blijkt hij helemaal niet zo moeilijk te zijn, omdat ze er mee opgevoed zijn, en de dominee hem elke zondag uitlegd. En bovenal als Gods Geest in alle waarheid van het Woord leidt.
Wij gebruiken de bijbel (inderdaad, meestal de NBV) om de jongeren leren te geloven.
Laten we nu eens afstappen van het idee dat wij de andere mensen jaloers moeten maken. Dat staat nergens in de bijbel. God werkt door Zijn Woord en daarmee ook door Zijn Geest. Dat is meer dan krachtig genoeg. En wij mensen zijn slechts het doorgeefluik.
Want ook die christen met die "heilige uitstraling"is van binnen een zwarte zondaar. Veel; aandacht voor de buitenkant, de verpakking, maar helaas vaak minder alert op de inhoud/betekenis. Zo moet het niet zijn. Op de pinksterdag hoorde ieder in zijn eigen taal spreken. Dat zou genoeg moeten zijn om ons te beijveren om Gods Woord in onze eigen(tijdse) taal te brengen.
Toch ben ik bang dat de Traditie het wint. (waar heb ik dat meer gezien?)