helma schreef:Wij hebben het woord... ook in de achterliggende dagen weer gehoord.
En waar heeft het ons gebracht? De verkondiging van het Paasevangelie....
Hebben we de boodschap van de vrouwen geloofd die ons zeiden dat Hij leeft?
Of hebben we die boodschap (weer...) naast ons neergelegd?

De wijzen uit het Oosten hoorden het woord niet.
Zij keken in de sterren en geloofden. Ze gingen op reis om het Kind te zoeken.
Ze kwamen in Jeruzalem. Vertelden wat ze gezien hebben. Kwamen mensen tegen die niets van sterrenkijkerij wilden weten.
Het woord van de profeten..... daar had God door gesproken.
En ze weten het precies; béter dan die vreemde magiërs met hun vreemde manier van geloven.
In Bethlehem...dat staat in het woord.
Maar de mensen die het woord kénden (en ook wel geloofden) gaan niet op weg om het Koningskind te aanbidden.
De wijzen die de kerstboodschap op zo'n ongebruikelijke (en voor Jeruzalem ongewone manier) hadden ontvangen buigen zich voor het Kind in de kribbe.

Dan wordt het Pasen.
De Overpriesters en de Raad hebben het woord gehoord. En geloofd. Er moeten wachters bij het graf.
De Romeinse wachters kennen het woord niet. Maar ze zien! De aardbeving; de engelen; de afgerolde steen.
Ze gaan ermee naar Jeruzalem. Vertellen wat ze gezien hebben. Weer zijn het heidenen die in Jeruzalem komen vertellen dat de Koning leeft.. De overpriesters en de raad hóren de boodschap (en moeten het eigenlijk wel geloven...) maar ze leggen bewúst de boodschap naast zich neer. Ze gaan niet naar het lege graf wat getuigt van een levende Koning.
Altijd was er onenigheid tussen de Overpriesters en de Raad; maar in hun afkeer van Jezus zijn ze één. De boodschap van een levende Jezus mag niet verspreid worden. En daar hebben ze alles voor over.


en hoe is het met ons....na Pasen.
Wij hebben het Wóórd. Gehoord.
En we schudden ons hoofd over allerlei verontrustende dingen.
Maar zijn we met de vrouwen op pad gegaan? Hebben we Jezus ontmoet?

(n.a.v preek Kand Binsbergen HHG Lunteren)

SecorDabar schreef:

refo schreef:Laten we de mensen dan eerst eens duidelijk maken wat Pasen precies te betekenen heeft.

Beste Refo,
Ik zal een poging wagen:

Wat Pasen betekent?
Het geloof, zich vast grondende op het waarachtig getuigenis van het Evangelie,
weerstaat dan niet alleen, maar overwint hier ook door de Goddelijke genade alle twijfeling,
en breekt daar eindelijk met kracht door heen, zoals de zon heenbreekt door alle donkere wolken en nevelen.
En het roept dan vrolijk uit: nu ik zeker weten en geloven mag, dat mijn Heere Jezus opgestaan is
uit de dood, nu wil of mag ik ook geenszins twijfelen aan mijn en aller gelovigen zalige
opstanding ten laatste dage, als de wormen mijn huid doorknaagd zullen hebben.

Het kan immers niet wezen, dat mijn Jezus zou leven, en dat ik, die Zijn arm, gelovig
uitverkoren schaapje ben, hetwelk Hij met Zijn dierbaar bloed van de dood reeds heeft
vrijgekocht en levend gemaakt door Zijn Geest, nochtans eeuwig zou moeten sterven,
en aan de akelige banden van de dood vast gekluisterd blijven liggen.

Ach, nee; al waren er geen duizenden beloften in het Evangelie, die mij en alle ware gelovigen van
het eeuwige leven naar lichaam en ziel in de Heere Jezus Christus vast verzekeren, zo
is toch alleen Zijn opstanding een onbedrieglijk onderpand en waarborg van onze
zalige opstanding.
Hier wil ik mij door Zijn genade zo geheel op verlaten, dat, zo spoedig
mijn uurtje gekomen zal zijn, ik zelf al zingende en juichende in mijn getrouwe
Zaligmaker wilde gaan sterven, en mijn vermoeid hoofd alsdan gerust neerleggen op
Zijn onveranderlijke liefde en bezworen trouw, dat Hij zeker aan mijn ontslapen vlees
te Zijner tijd zal doen, zoals Hij mij en al Zijn ware gelovigen heeft beloofd.

Hieraan wil ik in het minst niet twijfelen, en ik wil ook dood noch duivel, hel noch graf, noch
eeuwigheid vrezen, maar mij alleen gelovig vasthouden aan mijn dierbare Heiland en
Verlosser, mijn Opstanding en mijn Leven, Die al deze machtige vijanden voor mij
reeds heeft overwonnen.

Hoe zalig is het niet te sterven, wanneer de Heere Jezus Zijn arme gelovigen met
Mozes leidt op de berg, waar zij dan het heerlijke land der belofte, hetwelk van melk
en honig vloeit, van verre zien liggen, en nu op de oever van de eeuwigheid ook
kunnen zeggen: Ik ben niet meer in de wereld. Ik kom tot U, heilige Vader, Joh. 17:11.
Wie zou hier ook niet uitroepen: mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot? Job 19:27.

Bron: Toetsteen de ware en valse genade van Ds. Th. van der Groe