Zekerheid over behoud
Ik denk het niet. Wel als je in uitverkiezing gelooft overigens. Immers, als je bent uitverkoren ben je behouden, maar als je nog niet over de zogenaamde toeleidende weg bent gegaan, dan weet je dat allemaal nog niet. (te meer een reden waarom ik niet zo achter die theologie kan staan).
Als er van uitgaat dat de mens moet kiezen (en door God wel getrokken wordt naar die keuze, constant, maar het blijft 100% zijn eigen keuze (en nog steeds 100% Gods werk)) dan ben je pas behouden als je gelooft dat je door Jezus bloed behouden bent. In dat geval kun je niet behouden zijn zonder het te weten, hoewel, als zo iemand dan in de toekomst een keuze zal maken voor God, en in zal gaan op het werk dat de Heilige Geest in zijn hart is begonnen, dan was zo'n persoon eigenlijk toch ook al behouden voordat hij die keuze maakte. Immers, uiteindelijk zal hij door zijn geloof behouden worden, dus was hij al behouden voordat hij geloofde. Maar dan moet je het leven niet zien volgens een lineair tijdsbeeld, maar als een compleet geheel.
Als er van uitgaat dat de mens moet kiezen (en door God wel getrokken wordt naar die keuze, constant, maar het blijft 100% zijn eigen keuze (en nog steeds 100% Gods werk)) dan ben je pas behouden als je gelooft dat je door Jezus bloed behouden bent. In dat geval kun je niet behouden zijn zonder het te weten, hoewel, als zo iemand dan in de toekomst een keuze zal maken voor God, en in zal gaan op het werk dat de Heilige Geest in zijn hart is begonnen, dan was zo'n persoon eigenlijk toch ook al behouden voordat hij die keuze maakte. Immers, uiteindelijk zal hij door zijn geloof behouden worden, dus was hij al behouden voordat hij geloofde. Maar dan moet je het leven niet zien volgens een lineair tijdsbeeld, maar als een compleet geheel.
-
england
RJ, ik denk dat best wel wat mensen, door alles wat ze horen, niet kunnen geloven dat ze behouden zijn...
Ik heb ooit het voorbeeld genoemd van mensen die ik goed ken, die hadden het boek 'hoe krijg ik zekerheid' liggen. Een ander echtpaar kwam, zag dat boek, en zei: 'ja maar meid, dat krijgt toch haast niemand...?' Echt met een toon van: daar verspil je je tijd mee, want dat bereik je toch nooit...
Ik hoorde pas een gezegde van iemand:
If you look around: you'll get stressed; If you look inside: you'll get depressed; If you look up, to God: you'll find rest...
Ik denk dat dat waar is. Wat mij op valt bij veel preken is dat er maar constant naar binnen wordt gewezen: wie is begonnen, hebt u dit wel eens gevoelt, dat meegemaakt etc.. Het gevolg is dat in plaats van te wijzen op Christus als de ENIGE Medicijnmeester, de mensen worden gewezen op zich zelf, op hun eigen boze hart waar geen goed woont...Gevolg: twijfel, ongeloof, verdriet!
Natuurlijk is er zelfbeproeving, maar als Redder moet er gewezen op Christus, die mildelijk geeft en niet verwijt, die al uw ongerechtigehden vergeeft, Die al uw krankheden geneest...
Ooit vergeleek iemand het met een kind: Een heel klein kind huilt als Vader of moeder er niet is...
Maar als het kind groter is, zelfs als vader of moeder niet in zicht is, weet TOCH dat Vader er is...Het weet, dat als het naar huis gaat, dan is Vader daar... En wat anderen dan ook zeggen, het weet dat Vader er zal zijn... Het weet dat Vader het lief heeft, zelfs als het stout geweest is...Vader zal misschien straffen, maar ook vergeven, en het nog steeds liefhebben! Want het is ZIJN kind...
[Veranderd op 12/11/02 door england]
Ik heb ooit het voorbeeld genoemd van mensen die ik goed ken, die hadden het boek 'hoe krijg ik zekerheid' liggen. Een ander echtpaar kwam, zag dat boek, en zei: 'ja maar meid, dat krijgt toch haast niemand...?' Echt met een toon van: daar verspil je je tijd mee, want dat bereik je toch nooit...
Ik hoorde pas een gezegde van iemand:
If you look around: you'll get stressed; If you look inside: you'll get depressed; If you look up, to God: you'll find rest...
Ik denk dat dat waar is. Wat mij op valt bij veel preken is dat er maar constant naar binnen wordt gewezen: wie is begonnen, hebt u dit wel eens gevoelt, dat meegemaakt etc.. Het gevolg is dat in plaats van te wijzen op Christus als de ENIGE Medicijnmeester, de mensen worden gewezen op zich zelf, op hun eigen boze hart waar geen goed woont...Gevolg: twijfel, ongeloof, verdriet!
Natuurlijk is er zelfbeproeving, maar als Redder moet er gewezen op Christus, die mildelijk geeft en niet verwijt, die al uw ongerechtigehden vergeeft, Die al uw krankheden geneest...
Ooit vergeleek iemand het met een kind: Een heel klein kind huilt als Vader of moeder er niet is...
Maar als het kind groter is, zelfs als vader of moeder niet in zicht is, weet TOCH dat Vader er is...Het weet, dat als het naar huis gaat, dan is Vader daar... En wat anderen dan ook zeggen, het weet dat Vader er zal zijn... Het weet dat Vader het lief heeft, zelfs als het stout geweest is...Vader zal misschien straffen, maar ook vergeven, en het nog steeds liefhebben! Want het is ZIJN kind...
[Veranderd op 12/11/02 door england]