Onderzoek naar stamboom

[Terri]

Mijn stamboom gaat terug tot 1630.
Die stamvader is gehuwd in 1657.
De zoon van wie ik afstam heeft 8 kinderen gekregen. De oudste was een dochter die in 1707 in elk geval nog leefde. Kind 2 t/m 6 werden maar tussen de 12 dagen en 7 maanden oud. De zevende, een zoon is mijn voorvader geworden. De achtste, ook een zoon, is 66 jaar oud geworden.
Als je in zo'n stamboom ziet hoeveel kleine kinderen er overleden in vroeger eeuwen, word je wel een beetje triest.

Het was een gezegde vroeger, als de nieuwe wereldburger geboren was en het er niet 'goed uit zag' :
"tis vast geen blievertje" . De acceptatie lag op een heel ander niveau dan nu.

Nou, voor de ouders was het niet minder ingrijpend wanneer een kind stierf dan nu. Het is niet voor niets dat in preken van oudvaders dit onderwerp regelmatig terugkomt.

Ik wist dat deze reactie zou komen
Natuurlijk is dat zo, desondanks is het een gegeven dat kinderen krijgen vroeger veel meer stond in het besef van diepe afhankelijkheid, vanwege weinig tot geen medische kennis en niet zoals tegenwoordig: de maakbaarheids- generatie.

En ik heb een 'algemeen' beeld geschetst, jij belicht het vanuit de christelijke kant, daar gelden natuurlijk ook nog andere principes.

[Valcke]

Nou, voor de ouders was het niet minder ingrijpend wanneer een kind stierf dan nu. Het is niet voor niets dat in preken van oudvaders dit onderwerp regelmatig terugkomt.

Ik wist dat deze reactie zou komen
Natuurlijk is dat zo, desondanks is het een gegeven dat kinderen krijgen vroeger veel meer stond in het besef van diepe afhankelijkheid, vanwege weinig tot geen medische kennis en niet zoals tegenwoordig: de maakbaarheids- generatie.

En ik heb een 'algemeen' beeld geschetst, jij belicht het vanuit de christelijke kant, daar gelden natuurlijk ook nog andere principes.

Mooi dat ik soms voorspelbaar ben.
Eens dat er grote verschillen zijn tussen vroeger en nu.
Ik sloeg een beetje aan op oa het woord acceptatie (dat ik seculier opvatte). Ik denk dat dit niet klopt. Ik heb ook gehoord hoe mensen vroeger zwaar leden na het verlies van een kind. Van mijn overgrootmoeder wordt gezegd dat ze na het verlies van een 11-jarig zoontje nooit meer gelachen heeft…
Ik heb ook brieven uit het voorgeslacht waar deze dingen ter sprake komen, waaruit een grote ouderliefde spreekt - het beheerste de mensen zeer; in die zin zie ik geen verschil met nu.

Wat wel zeker waar is: het eeuwigheidsperspectief was vroeger veel sterker aanwezig, zo kennen wij dat nu vrijwel niet meer. En daarmee leefden vroeger mensen ook veel vaker in afhankelijkheid van de Heere.

[Posthoorn]

Mijn stamboom gaat terug tot 1630.

De mijne ook.

[Zeeuw]

Mijn stamboom gaat terug tot 1630.

De mijne ook.

Ah, een dubbelaccount?

[Chrisje72]

Het was mijn vaders grote hobby, en in zijn laatste jaren was hij dan ook jaarlijks in het archief in Den Haag te vinden. Zeer uitgegebreid alles uitgewerkt, hij had er hele computer programma's voor. Boven de trap hing een stamboom tot vele generaties terug. Oa slot Ammerzoden is van een voorvader geweest.
Ook grappig dat de familienaam in vele variaties voorkwam en nog steeds voorkomt. Maar toch allemaal familie.
Helaas is na zijn dood alles verdwenen. (niemand had de plek/de behoefte om de spullen te bewaren).

[merel]

Ik heb hier ook een stamboom. Best leuk om door te nemen en de oudst bekende stamvader te lokaliseren. Hij is in 1660 geboren in Groot-IJsselmonde.

In de 6e generatie komt een echtpaar voor dat in beide bloedlijnen van mijn opa en oma zit.

Iets anders is het grote verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke bloedlijn. Dat scheelt op 7 generaties tussen de 40 en 80 jaar.

Jammer om te constateren dat Pleun ook een veel voorkomende familievoornaam is geweest.

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

[Herman]

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

Ik vind het geen mooie naam al helemaal niet voor een man.

[merel]

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

Ik vind het geen mooie naam al helemaal niet voor een man.

Voor een man heeft het ook niet mijn voorkeur. Dan ga ik meer voor Teun

[Valcke]

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

Ik vind het geen mooie naam al helemaal niet voor een man.

Vandaar dat je hier Herman heet?

[refo]

Ik heb hier ook een stamboom. Best leuk om door te nemen en de oudst bekende stamvader te lokaliseren. Hij is in 1660 geboren in Groot-IJsselmonde.

In de 6e generatie komt een echtpaar voor dat in beide bloedlijnen van mijn opa en oma zit.

Iets anders is het grote verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke bloedlijn. Dat scheelt op 7 generaties tussen de 40 en 80 jaar.

Jammer om te constateren dat Pleun ook een veel voorkomende familievoornaam is geweest.

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

Die heten tegenwoordig Pleuniëlle of Pleunetta. Of soortgelijke kunstnamen.

[merel]

Ik heb hier ook een stamboom. Best leuk om door te nemen en de oudst bekende stamvader te lokaliseren. Hij is in 1660 geboren in Groot-IJsselmonde.

In de 6e generatie komt een echtpaar voor dat in beide bloedlijnen van mijn opa en oma zit.

Iets anders is het grote verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke bloedlijn. Dat scheelt op 7 generaties tussen de 40 en 80 jaar.

Jammer om te constateren dat Pleun ook een veel voorkomende familievoornaam is geweest.

Wat is er trouwens mis met de naam Pleun? Dat vind ik zo'n leuke meisjesnaam.

Die heten tegenwoordig Pleuniëlle of Pleunetta. Of soortgelijke kunstnamen.

Nee hoor, ik ken meerdere meisjes met die naam. Net zoals Pien, Fien, Noor, Floor, Saar etc. Super leuke namen. Pleun was bij ons een kanshebber geweest als we meerdere meiden hadden gekregen.

[HersteldHervormd]

Mijn stamboom is bekend vanaf 1560.

Mijn overgrootvader (tot de macht 9) is geboren in Cassel (Frankrijk). Hij is mogelijk een Hugenoot aangezien hij in 1587 getrouwd is in Leiden. Rond 1570 is de vervolging namelijk begonnen in Frankrijk. Voor 300 Carolusgulden kocht hij zijn huis in ’s Gravenzande, waar hij beenhouwer/chirurgijn van beroep was, dat lijkt me niet zo'n smakelijk in die tijd overigens.

[J.C. Philpot]

(...) waar hij beenhouwer/chirurgijn van beroep was, dat lijkt me niet zo'n smakelijk in die tijd overigens.

Wel een logische combinatie. Als je een varken open kunt snijden als slager, kun je ook wel een mens opereren

[HersteldHervormd]

(...) waar hij beenhouwer/chirurgijn van beroep was, dat lijkt me niet zo'n smakelijk in die tijd overigens.

Wel een logische combinatie. Als je een varken open kunt snijden als slager, kun je ook wel een mens opereren

Misschien was hij wel beenhouwer van mensen

[Orchidee]

Het was mijn vaders grote hobby, en in zijn laatste jaren was hij dan ook jaarlijks in het archief in Den Haag te vinden. Zeer uitgegebreid alles uitgewerkt, hij had er hele computer programma's voor. Boven de trap hing een stamboom tot vele generaties terug. Oa slot Ammerzoden is van een voorvader geweest.
Ook grappig dat de familienaam in vele variaties voorkwam en nog steeds voorkomt. Maar toch allemaal familie.
Helaas is na zijn dood alles verdwenen. (niemand had de plek/de behoefte om de spullen te bewaren).

wat jammer nou!