-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Bertiel schreef: ↑24 sep 2024, 11:15 de doop is een teken en verzegeling van het verbond.
Opgenomen in het verbond zijn zij die bij bondgenoten (bekeert of onbekeert) worden geboren.

-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06

Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 10:42

Posthoorn schreef: ↑24 sep 2024, 10:40 En welke teksten liggen dan aan de basis van DL I, 17? Er wordt er er niet een genoemd.

Gen. 17:7; Jes. 59:21; Hand. 2:39; 1Kor. 7:14.

Posthoorn schreef: ↑24 sep 2024, 11:59

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 10:42

Posthoorn schreef: ↑24 sep 2024, 10:40 En welke teksten liggen dan aan de basis van DL I, 17? Er wordt er er niet een genoemd.

Gen. 17:7; Jes. 59:21; Hand. 2:39; 1Kor. 7:14.

Deze teksten worden in de DL bij dit artikel niet genoemd. Ze hebben er ook niet direct betrekking op. Hoogstens zijdelings.

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 11:23

-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Daar is toch niets vaags aan?
HC vraag en antwoord 74: Kinderen horen evengoed als de volwassenen bij Gods verbond en Zijn gemeente. Daarom moeten kinderen gedoopt worden.
- dus niet andersom, dat ze lid worden van het verbond door de doop. Ze horen er al bij.

Een 'erf van het verbond' is een term die in de Bijbel en dus in de belijdenisgeschriften niet voorkomt. Vergeet die term alsjeblieft, want dat is een mega afzwakking van de Schrift.

Dordtse Leerregels: "zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen". En in andere artikelen wordt uitgelegd wie er 'godzalig' zijn.

KDD schreef: ↑26 sep 2024, 18:56

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 11:23

-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Daar is toch niets vaags aan?
HC vraag en antwoord 74: Kinderen horen evengoed als de volwassenen bij Gods verbond en Zijn gemeente. Daarom moeten kinderen gedoopt worden.
- dus niet andersom, dat ze lid worden van het verbond door de doop. Ze horen er al bij.

Een 'erf van het verbond' is een term die in de Bijbel en dus in de belijdenisgeschriften niet voorkomt. Vergeet die term alsjeblieft, want dat is een mega afzwakking van de Schrift.

Dordtse Leerregels: "zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen". En in andere artikelen wordt uitgelegd wie er 'godzalig' zijn.

Er zijn tweeërlei kinderen van het verbond zoals ds. Kievit leerde. Hier wordt hetzelfde uitgelegd met een iets ander voorbeeld.



Tweeërlei kinderen van het verbond

Nu komt echter nog de vraag, of we bij dit alles niet het gevaar lopen uit het oog te verliezen, dat er tweeërlei kinderen van het verbond zijn. Dat gevaar is er inderdaad. We kunnen immers niet volstaan met de prediking van de aanbieding van het heil, ook al zeggen we erbij, dat een mens heeft te geloven en roepen we hem op tot bekering. Maar als wij ons werkelijk zorgen maken over de uitwerking van deze prediking in het hart en leven van de hoorders (en dat mag waarlijk wel), dan zullen wij toch ook moeten zeggen, dat niet ieder verbondskind op dezelfde wijze in het verbond is. Er zijn uitwendige kinderen van het verbond die vreemdelingen blijven in hun eigen hart en die niet met een verbroken hart op Christus leerden hopen, ook al roemen zij in hun voorrechten en aanvaarden in verstandelijke redenering wat de Bijbel zegt.
Een oud-oosters huis was vaak gebouwd om een binnenplaats heen. Was men nu op die binnenplaats, dan was men in zekere zin in huis, althans binnen de bescherming van de muren van dat huis en ‘s avonds, als het donker was, ook in de lichtkring van het licht dat op die binnenplaats viel vanuit de kamers daaromheen.

De eigenaar van het huis en zijn huisgenoten waren echter nog op een andere manier in huis dan bijvoorbeeld een vreemdeling die op die binnenplaats overnachtte. Zij woonden, aten, sliepen in de kamers rondom die binnenplaats.

Een vreemdeling of een huisgenoot

Welnu, op deze tweevoudige wijze kan men ook in het verbond zijn. Zij die binnen de 1ichtkring van het verbond zijn, onder de prediking komen, de sacramenten gebruiken, een net leven leiden, enz. zijn nog niet altijd ware gelovigen die voor God vruchten dragen. Voor dat laatste is ons nodig, dat wij innerlijk omgezet worden door Gods Geest, dat wij door een waarachtig geloof ingaan in het verbond. Dan worden we van een mens, die slechts uitwendig is ingelaten in het verbond (de uitdrukking van W. à Brakel), van een vreemdeling op de binnenplaats, een mens die helemaal thuis mag zijn in het hart van het verbond, een huisgenoot van God en Zijn volk.

Ds. C. den Boer

KDD schreef: ↑26 sep 2024, 18:56

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 11:23

-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Daar is toch niets vaags aan?
HC vraag en antwoord 74: Kinderen horen evengoed als de volwassenen bij Gods verbond en Zijn gemeente. Daarom moeten kinderen gedoopt worden.
- dus niet andersom, dat ze lid worden van het verbond door de doop. Ze horen er al bij.

Een 'erf van het verbond' is een term die in de Bijbel en dus in de belijdenisgeschriften niet voorkomt. Vergeet die term alsjeblieft, want dat is een mega afzwakking van de Schrift.

Dordtse Leerregels: "zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen". En in andere artikelen wordt uitgelegd wie er 'godzalig' zijn.

Er zijn tweeërlei kinderen van het verbond zoals ds. Kievit leerde. Hier wordt hetzelfde uitgelegd met een iets ander voorbeeld.



Tweeërlei kinderen van het verbond

Nu komt echter nog de vraag, of we bij dit alles niet het gevaar lopen uit het oog te verliezen, dat er tweeërlei kinderen van het verbond zijn. Dat gevaar is er inderdaad. We kunnen immers niet volstaan met de prediking van de aanbieding van het heil, ook al zeggen we erbij, dat een mens heeft te geloven en roepen we hem op tot bekering. Maar als wij ons werkelijk zorgen maken over de uitwerking van deze prediking in het hart en leven van de hoorders (en dat mag waarlijk wel), dan zullen wij toch ook moeten zeggen, dat niet ieder verbondskind op dezelfde wijze in het verbond is. Er zijn uitwendige kinderen van het verbond die vreemdelingen blijven in hun eigen hart en die niet met een verbroken hart op Christus leerden hopen, ook al roemen zij in hun voorrechten en aanvaarden in verstandelijke redenering wat de Bijbel zegt.
Een oud-oosters huis was vaak gebouwd om een binnenplaats heen. Was men nu op die binnenplaats, dan was men in zekere zin in huis, althans binnen de bescherming van de muren van dat huis en ‘s avonds, als het donker was, ook in de lichtkring van het licht dat op die binnenplaats viel vanuit de kamers daaromheen.

De eigenaar van het huis en zijn huisgenoten waren echter nog op een andere manier in huis dan bijvoorbeeld een vreemdeling die op die binnenplaats overnachtte. Zij woonden, aten, sliepen in de kamers rondom die binnenplaats.

Een vreemdeling of een huisgenoot

Welnu, op deze tweevoudige wijze kan men ook in het verbond zijn. Zij die binnen de 1ichtkring van het verbond zijn, onder de prediking komen, de sacramenten gebruiken, een net leven leiden, enz. zijn nog niet altijd ware gelovigen die voor God vruchten dragen. Voor dat laatste is ons nodig, dat wij innerlijk omgezet worden door Gods Geest, dat wij door een waarachtig geloof ingaan in het verbond. Dan worden we van een mens, die slechts uitwendig is ingelaten in het verbond (de uitdrukking van W. à Brakel), van een vreemdeling op de binnenplaats, een mens die helemaal thuis mag zijn in het hart van het verbond, een huisgenoot van God en Zijn volk.

Ds. C. den Boer

Marco schreef: ↑27 sep 2024, 16:15

KDD schreef: ↑26 sep 2024, 18:56

Marco schreef: ↑24 sep 2024, 11:23

-DIA- schreef: ↑24 sep 2024, 11:06Dat is nogal vaag. Wie zijn opgenomen in het verbond. Is de doop dan het middel om in het verbond opgenomen te worden? Of is dit een behoren tot het erf van het verbond?

Daar is toch niets vaags aan?
HC vraag en antwoord 74: Kinderen horen evengoed als de volwassenen bij Gods verbond en Zijn gemeente. Daarom moeten kinderen gedoopt worden.
- dus niet andersom, dat ze lid worden van het verbond door de doop. Ze horen er al bij.

Een 'erf van het verbond' is een term die in de Bijbel en dus in de belijdenisgeschriften niet voorkomt. Vergeet die term alsjeblieft, want dat is een mega afzwakking van de Schrift.

Dordtse Leerregels: "zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen". En in andere artikelen wordt uitgelegd wie er 'godzalig' zijn.

Er zijn tweeërlei kinderen van het verbond zoals ds. Kievit leerde. Hier wordt hetzelfde uitgelegd met een iets ander voorbeeld.



Tweeërlei kinderen van het verbond

Nu komt echter nog de vraag, of we bij dit alles niet het gevaar lopen uit het oog te verliezen, dat er tweeërlei kinderen van het verbond zijn. Dat gevaar is er inderdaad. We kunnen immers niet volstaan met de prediking van de aanbieding van het heil, ook al zeggen we erbij, dat een mens heeft te geloven en roepen we hem op tot bekering. Maar als wij ons werkelijk zorgen maken over de uitwerking van deze prediking in het hart en leven van de hoorders (en dat mag waarlijk wel), dan zullen wij toch ook moeten zeggen, dat niet ieder verbondskind op dezelfde wijze in het verbond is. Er zijn uitwendige kinderen van het verbond die vreemdelingen blijven in hun eigen hart en die niet met een verbroken hart op Christus leerden hopen, ook al roemen zij in hun voorrechten en aanvaarden in verstandelijke redenering wat de Bijbel zegt.
Een oud-oosters huis was vaak gebouwd om een binnenplaats heen. Was men nu op die binnenplaats, dan was men in zekere zin in huis, althans binnen de bescherming van de muren van dat huis en ‘s avonds, als het donker was, ook in de lichtkring van het licht dat op die binnenplaats viel vanuit de kamers daaromheen.

De eigenaar van het huis en zijn huisgenoten waren echter nog op een andere manier in huis dan bijvoorbeeld een vreemdeling die op die binnenplaats overnachtte. Zij woonden, aten, sliepen in de kamers rondom die binnenplaats.

Een vreemdeling of een huisgenoot

Welnu, op deze tweevoudige wijze kan men ook in het verbond zijn. Zij die binnen de 1ichtkring van het verbond zijn, onder de prediking komen, de sacramenten gebruiken, een net leven leiden, enz. zijn nog niet altijd ware gelovigen die voor God vruchten dragen. Voor dat laatste is ons nodig, dat wij innerlijk omgezet worden door Gods Geest, dat wij door een waarachtig geloof ingaan in het verbond. Dan worden we van een mens, die slechts uitwendig is ingelaten in het verbond (de uitdrukking van W. à Brakel), van een vreemdeling op de binnenplaats, een mens die helemaal thuis mag zijn in het hart van het verbond, een huisgenoot van God en Zijn volk.

Ds. C. den Boer

Dat is alsnog een erf binnensmokkelen, en ik kan er geen schriftuurlijke onderbouwing voor vinden.
Deze redenering is ook niet nodig: de Schrift leert dat gelovigen en kinderen van gelovigen in het verbond zijn. Maar dat sluit niet uit dat het verbond verbroken wordt; dat is wel degelijk mogelijk. Verbonden kunnen verbroken worden, zie bijvoorbeeld gen. 17:12.

Refojongere schreef: ↑27 sep 2024, 18:57 De kinderen des vleses en der belofte worden beiden gerekend als kinderen Israels, Abrahams.

Jezus zegt scherp dat alleen de gehoorzamen / gelovigen de ware kinderen Abrahams zijn. Neemt niet weg dat heel Israël kinderen Abrahams worden genoemd, dat heel Israël de belofte toekomt.

Arja schreef: ↑27 sep 2024, 17:37 Ik begrijp de aangehaalde tekst niet. Genesis 17:12 gaat niet over het verbreken van het verbond? Het verbond met Abraham is onvoorwaardelijk, wat betekent dat God zich voorgoed aan Israël heeft verbonden zonder enige voorwaarden te stellen die Israël moet nakomen om dit verbond in stand te houden.

Marco schreef: ↑30 sep 2024, 11:59

Arja schreef: ↑27 sep 2024, 17:37 Ik begrijp de aangehaalde tekst niet. Genesis 17:12 gaat niet over het verbreken van het verbond. Het verbond met Abraham is onvoorwaardelijk, wat betekent dat God zich voorgoed aan Israël heeft verbonden zonder enige voorwaarden te stellen die Israël moet nakomen om dit verbond in stand te houden.

Die tekst is een voorbeeld van een (niet perse 'het') verbond dat verbroken wordt als één van de partijen zich niet aan de voorwaarden houdt. Weliswaar betekent dat niet dat het hele verbond de prullenbak in gaat, maar wel dat één van de partijen het verbond breekt.