Zeeuw schreef: Ik denk hier dat Merel bedoelt lunch smeren om mee te nemen naar het werk. Bij jou klinkt het meer alsof je man thuis komt om te lunchen?
Klopt, wij eten bijna altijd de 3 maaltijden gezamenlijk, ik maak dus nog steeds bijna iedere dag zijn ontbijt, lunch en diner klaar. Voor de kinderen overigens ook. Lekker snel, minder kruimels overal en zij maken zich ondertussen klaar om naar school te gaan. Natuurlijk kunnen ze wel zelf hun brood smeren, in het weekend doen ze dat gewoon aan tafel. Maar smorgens moet het allemaal zo snel mogelijk, ik heb niks met lang ontbijten/aan tafel zitten, vroeg opstaan en allemaal in de keuken. Voor ons werkt dit gewoon het beste. Ik bedoelde ermee te zeggen: je kunt kinderen ook zelfstandig maken terwijl je wel hun brood smeert en kleding koopt/klaar legt. Dat laatste doen ze overigens wel zelf. Als je de lunch voor je man klaar maakt betekent dat niet meteen dat hij niet zelfredzaam is ofzo. Voor mij is de lunch klaarmaken en zijn tas inpakken iets heel anders dan je basisbehoefte zoals wassen en aankleden. Als je totaal geen interesse in kleding hebt, waarom zou het slecht zijn als je vrouw je daarin bijstaat. Is dat meteen een gemis in je opvoeding? Mijn man vind het ook lastig om rokjes en truitjes voor onze jongste dochter bij elkaar te zoeken. Hij pakt liever een jurkje. Prima toch.