Dat begrijp ik niet helemaal; wat is er 'strikt' aan de doopopvatting van de Strict Baptists? Is het niet gewoon een andere doopopvatting? Als je het 'strikt' noemt lijkt het alsof de kinderdoop minder strikt is, en ik kan me niet voorstellen dat je dat wilde zeggen?Ad Anker schreef:...
Kwestie van afweging. Een remonstrantse wind is erger dan een strikte doopsopvatting.
Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Prima, een andere. Maar je begrijpt wat ik bedoel. Hoe strikter de doopopvatting, hoe dichterbij de opvatting van de Strict Baptists, althans, zoals dat hier op het forum vaak wordt geformuleerd. Het is maar hoe je het woordje strikt wil opvatten.Floppy schreef:Dat begrijp ik niet helemaal; wat is er 'strikt' aan de doopopvatting van de Strict Baptists? Is het niet gewoon een andere doopopvatting? Als je het 'strikt' noemt lijkt het alsof de kinderdoop minder strikt is, en ik kan me niet voorstellen dat je dat wilde zeggen?Ad Anker schreef:...
Kwestie van afweging. Een remonstrantse wind is erger dan een strikte doopsopvatting.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Precies. Dat is wel een beetje framing. Want strikt heeft een positieve connotatie. Maar een beperkte doopopvatting is mijns inziens bepaald niet strikt gereformeerd. Eerder een beetje baptistisch;-)
- Johann Gottfried Walther
- Berichten: 5166
- Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Het strikte van de strict baptisten heeft te maken met de strikte Avondmaalspraktijk.Ad Anker schreef:Prima, een andere. Maar je begrijpt wat ik bedoel. Hoe strikter de doopopvatting, hoe dichterbij de opvatting van de Strict Baptists, althans, zoals dat hier op het forum vaak wordt geformuleerd. Het is maar hoe je het woordje strikt wil opvatten.Floppy schreef:Dat begrijp ik niet helemaal; wat is er 'strikt' aan de doopopvatting van de Strict Baptists? Is het niet gewoon een andere doopopvatting? Als je het 'strikt' noemt lijkt het alsof de kinderdoop minder strikt is, en ik kan me niet voorstellen dat je dat wilde zeggen?Ad Anker schreef:...
Kwestie van afweging. Een remonstrantse wind is erger dan een strikte doopsopvatting.
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Laat ons dan in gehoorzaamheid aan Gods bevel, en in afhanging van Zijn almachtige kracht, geloven, zo goed als wij kunnen, en wanneer wij zulks doen, schoon de daad in het eerst maar natuurlijk is, nochtans komt de beloofde en de verworven genade zelfs in het oefenen daarvan, en maakt die tot een bovennatuurlijke daad des geloofs.
Ebenezer Erskine
Ebenezer Erskine
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
-DIA- schreef:Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.

Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
(zonder modpet)-DIA- schreef:Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
DIA, misschien is het in zulke gevallen beter om dan echt niets te zeggen. Want je geeft ergens wel je mening, maar we kunnen nu niet op basis van argumenten van gedachten wisselen, terwijl dat toch wel het kernidee van een forum is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Ik wil er wel aan proberen te beginnen. Ik denk ook wel dat mijn gedachten daarover hier niet geheel onbekend hoeven te zijn. Soms wil ik wel, soms zelf een innerlijke drang, maar weet je, dan durf ik niet als het er op aankomt niet, nu ook. Dan zie ik het hele forum weer over me vallen en daar ben ik bang voor.Zita schreef:(zonder modpet)-DIA- schreef:Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
DIA, misschien is het in zulke gevallen beter om dan echt niets te zeggen. Want je geeft ergens wel je mening, maar we kunnen nu niet op basis van argumenten van gedachten wisselen, terwijl dat toch wel het kernidee van een forum is.
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Er staat een erg mooi artikel van ds. G.M. de Leeuw in de Gezinsgids. Over zijn leven en roeping.
Het is wel veel om over te typen, maar zeer lezenswaardig.
Het is wel veel om over te typen, maar zeer lezenswaardig.
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Dan bestaat er nog altijd de optie om ècht even niets te zeggen.-DIA- schreef:Ik wil er wel aan proberen te beginnen. Ik denk ook wel dat mijn gedachten daarover hier niet geheel onbekend hoeven te zijn. Soms wil ik wel, soms zelf een innerlijke drang, maar weet je, dan durf ik niet als het er op aankomt niet, nu ook. Dan zie ik het hele forum weer over me vallen en daar ben ik bang voor.Zita schreef:(zonder modpet)-DIA- schreef:Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
DIA, misschien is het in zulke gevallen beter om dan echt niets te zeggen. Want je geeft ergens wel je mening, maar we kunnen nu niet op basis van argumenten van gedachten wisselen, terwijl dat toch wel het kernidee van een forum is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Oké, sommige liggen eenmaal zeer gevoelig. Maar anderzijds: Moet deze richting dan echt zwijgen, zonder akelige discussies? Ik wil het wel proberen maar als er nog maar een beetje begrip en verdraagzaamheid is. Het hoeft hier niet onbekend te zijn wat ik er van denk. Maar dat ik het hier niet kan is wel pijnlijk.Zita schreef:Dan bestaat er nog altijd de optie om ècht even niets te zeggen.-DIA- schreef:Ik wil er wel aan proberen te beginnen. Ik denk ook wel dat mijn gedachten daarover hier niet geheel onbekend hoeven te zijn. Soms wil ik wel, soms zelf een innerlijke drang, maar weet je, dan durf ik niet als het er op aankomt niet, nu ook. Dan zie ik het hele forum weer over me vallen en daar ben ik bang voor.Zita schreef:(zonder modpet)-DIA- schreef:
Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
DIA, misschien is het in zulke gevallen beter om dan echt niets te zeggen. Want je geeft ergens wel je mening, maar we kunnen nu niet op basis van argumenten van gedachten wisselen, terwijl dat toch wel het kernidee van een forum is.
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Maar in een 'gewone' discussie kan het ook zo zijn dat iemand alleen een afkeurend (of juist instemmend) geluidje maakt. (Of dat men juist door nadrukkelijk te zwijgen toch iets laat blijken)Zita schreef:(zonder modpet)-DIA- schreef:Ik zou wel wat willen zeggen, maar... ik denk dat ik mijn mond moet breidelen.
DIA, misschien is het in zulke gevallen beter om dan echt niets te zeggen. Want je geeft ergens wel je mening, maar we kunnen nu niet op basis van argumenten van gedachten wisselen, terwijl dat toch wel het kernidee van een forum is.
Het kan dan voorkomen dat dit door:
- 50% van de aanwezigen gemist wordt
- 48% van de aanwezigen genegeerd wordt
- 2% van de aanwezigen wordt begrepen (waarvan misschien weer 50% dit even laat blijken door middel van oogcontact of een knipoogje)
Dat is soms het lastige van een internetforum. Daar hebben de mensen zonder (of met een klein) inlevingsvemogen een grote achterstand....

Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [3]
Vreest gij ook God niet, daar gij in hetzelfde oordeel zijt?
Maar de andere, antwoordende, bestrafte hem, zeggende: ’Vreest gij ook God niet, daar gij in hetzelfde oordeel zijt? En wij toch rechtvaardiglijk, want wij ontvangen straf, waardig hetgeen wij gedaan hebben; maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan.’ Is hier niet de vrucht van het eerste kruiswoord: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen? Met het bedekkende schild van de genade komt Jezus tussenbeide, opdat ook deze misdadiger niet wordt getroffen door het wraakzwaard Gods. Hij was niet beter dan zijn medekruiseling. Dat had hij nog getoond door eerst mee te lasteren. Doch er is een plotselinge verandering opgetreden in zijn innerlijke wezen. Hoe het zo gekomen is kan hij zelf niet zeggen. Hij is getroffen, hij is gewond, hij is beangst over dood en eeuwigheid. En die kruiseling naast hem trekt hem. Best mogelijk, dat de linker moordenaar zijn makker of held is geweest in de zonde. Zij weten niet wat zij doen, sprak Jezus zo-even. Deze man begint het te weten. Daarom is zijn hart gescheurd en zijn gehele denken is omgekeerd. Dat hij zo laat bedenkt wat hij heeft misdaan! Zijn ogen gaan open voor zijn misdrijf en zonde. Hier aan het kruis overziet hij met één oogopslag zijn hele zondige, verdwaasde leven. Heel zijn goddeloos bestaan staat voor hem en alles vliegt hem aan. Ziet u niet hoe angstig zijn gelaat is getekend? Maar wat zien wij dan hier aan het kruis anders dan de kracht van die stervende Jezus en de macht van Zijn hartebloed? Zie, door Hem bearbeid aan het kruis, naast hem hangend, wordt zijn hart vol van diep en groot berouw. Zijn zonde drukt hem terneer. Doch gelukkig niet alleen hem. Nee, Jezus naast hem wordt er zwaarder door gebogen dan de moordenaar zelf. Ook de zonde van die moordenaar is geladen op Jezus’ schouders, opdat hij vrij zou zijn van schuld. Dat geschiedt hier op Goede Vrijdag.
De moordenaar wordt schuldig in eigen oog en daarom bekent hij rechtvaardig deze straf te hebben verdiend. Hij kan wel vergeleken worden bij een zinkend schip, dat elk ogenblik kan verdwijnen in de diepte van de onmetelijke wateren. Nog één vuurpijl wordt afgeschoten. Maar wat met die moordenaar geschiedt, geldt toch ook elke zondaar die ontdekt wordt aan zijn ongerechtigheid, en die ongerechtigheid moet vergroot zien aan het kruis, als ons wordt ontdekt tegen het Evangelie te hebben gezondigd. Christus te hebben versmaad met of zonder, of juist door onze godsdienst. Onze zondenschuld raakt niet alleen de Vader, maar ook de Zoon, Die vlees werd en de Heilige Geest, Die wij weerstonden en smarten aandeden. Zal het ooit waarlijk goed met ons worden voor de eeuwigheid, zo is het nodig grondig ontdekt te worden aan onze schuld en misdaad. De moordenaar is er het Voorbeeld van. Hoor, hij bestraft zijn medekruiseling: ’Vreest gij ook God niet?’
Waar haalt hij toch de moed vandaan om een ander te bestraffen? Kon die niet zeggen: zie maar naar uzelf. Eigen zonde waarlijk bekend en gevoeld, moet nog mag de mond snoeren. Het is een bekend feit, dat een schuldige consciëntie noopt tot zwijgen, om het niet nog benauwder te krijgen. Toch is het omgekeerde het geval. Juist het getuigen tegen de zonde, waaraan wijzelf werden ontdekt, geeft verlichting van het gemoed, ook al kan de bestrijding daarna zeer fel zijn, als de vraag wordt voorgelegd vanbinnen: Was dat nu oprecht? Wie bent u zelf? Ik zou maar voorzichtig zijn en niets meer zeggen! Als eigen zonde beleden, beweend en gehaat is, dan juist zal onze bestraffing klem hebben en gespeend zijn aan eigengerechtigheid. Wij moeten leren onszelf in het bestraffen van het kwaad mede te bestraffen. Dat vinden we hier bij de boetvaardige moordenaar. Zelf had hij ook God niet gevreesd, jaar in jaar uit. Nu vreest hij God niet slaafs, maar hij is vervuld met diepe eerbied voor God en omdat hij gezondigd heeft, kan het niet anders, of ook vreze in de zin van schrik is over hem gekomen. Toch wil hij God niet ontvluchten. Hij bestraft de zonde in zijn naaste, veroordeelt zichzelf, wordt bereid voor de genade door de genade. Zie wat dan Christus, hangend aan het kruis, vermag! Nee, Hij hangt daar niet als martelaar, maar als zondendrager en duivel-overwinnaar, die Gode rantsoen betaalt.
Ds. I. Kieviet
Maar de andere, antwoordende, bestrafte hem, zeggende: ’Vreest gij ook God niet, daar gij in hetzelfde oordeel zijt? En wij toch rechtvaardiglijk, want wij ontvangen straf, waardig hetgeen wij gedaan hebben; maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan.’ Is hier niet de vrucht van het eerste kruiswoord: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen? Met het bedekkende schild van de genade komt Jezus tussenbeide, opdat ook deze misdadiger niet wordt getroffen door het wraakzwaard Gods. Hij was niet beter dan zijn medekruiseling. Dat had hij nog getoond door eerst mee te lasteren. Doch er is een plotselinge verandering opgetreden in zijn innerlijke wezen. Hoe het zo gekomen is kan hij zelf niet zeggen. Hij is getroffen, hij is gewond, hij is beangst over dood en eeuwigheid. En die kruiseling naast hem trekt hem. Best mogelijk, dat de linker moordenaar zijn makker of held is geweest in de zonde. Zij weten niet wat zij doen, sprak Jezus zo-even. Deze man begint het te weten. Daarom is zijn hart gescheurd en zijn gehele denken is omgekeerd. Dat hij zo laat bedenkt wat hij heeft misdaan! Zijn ogen gaan open voor zijn misdrijf en zonde. Hier aan het kruis overziet hij met één oogopslag zijn hele zondige, verdwaasde leven. Heel zijn goddeloos bestaan staat voor hem en alles vliegt hem aan. Ziet u niet hoe angstig zijn gelaat is getekend? Maar wat zien wij dan hier aan het kruis anders dan de kracht van die stervende Jezus en de macht van Zijn hartebloed? Zie, door Hem bearbeid aan het kruis, naast hem hangend, wordt zijn hart vol van diep en groot berouw. Zijn zonde drukt hem terneer. Doch gelukkig niet alleen hem. Nee, Jezus naast hem wordt er zwaarder door gebogen dan de moordenaar zelf. Ook de zonde van die moordenaar is geladen op Jezus’ schouders, opdat hij vrij zou zijn van schuld. Dat geschiedt hier op Goede Vrijdag.
De moordenaar wordt schuldig in eigen oog en daarom bekent hij rechtvaardig deze straf te hebben verdiend. Hij kan wel vergeleken worden bij een zinkend schip, dat elk ogenblik kan verdwijnen in de diepte van de onmetelijke wateren. Nog één vuurpijl wordt afgeschoten. Maar wat met die moordenaar geschiedt, geldt toch ook elke zondaar die ontdekt wordt aan zijn ongerechtigheid, en die ongerechtigheid moet vergroot zien aan het kruis, als ons wordt ontdekt tegen het Evangelie te hebben gezondigd. Christus te hebben versmaad met of zonder, of juist door onze godsdienst. Onze zondenschuld raakt niet alleen de Vader, maar ook de Zoon, Die vlees werd en de Heilige Geest, Die wij weerstonden en smarten aandeden. Zal het ooit waarlijk goed met ons worden voor de eeuwigheid, zo is het nodig grondig ontdekt te worden aan onze schuld en misdaad. De moordenaar is er het Voorbeeld van. Hoor, hij bestraft zijn medekruiseling: ’Vreest gij ook God niet?’
Waar haalt hij toch de moed vandaan om een ander te bestraffen? Kon die niet zeggen: zie maar naar uzelf. Eigen zonde waarlijk bekend en gevoeld, moet nog mag de mond snoeren. Het is een bekend feit, dat een schuldige consciëntie noopt tot zwijgen, om het niet nog benauwder te krijgen. Toch is het omgekeerde het geval. Juist het getuigen tegen de zonde, waaraan wijzelf werden ontdekt, geeft verlichting van het gemoed, ook al kan de bestrijding daarna zeer fel zijn, als de vraag wordt voorgelegd vanbinnen: Was dat nu oprecht? Wie bent u zelf? Ik zou maar voorzichtig zijn en niets meer zeggen! Als eigen zonde beleden, beweend en gehaat is, dan juist zal onze bestraffing klem hebben en gespeend zijn aan eigengerechtigheid. Wij moeten leren onszelf in het bestraffen van het kwaad mede te bestraffen. Dat vinden we hier bij de boetvaardige moordenaar. Zelf had hij ook God niet gevreesd, jaar in jaar uit. Nu vreest hij God niet slaafs, maar hij is vervuld met diepe eerbied voor God en omdat hij gezondigd heeft, kan het niet anders, of ook vreze in de zin van schrik is over hem gekomen. Toch wil hij God niet ontvluchten. Hij bestraft de zonde in zijn naaste, veroordeelt zichzelf, wordt bereid voor de genade door de genade. Zie wat dan Christus, hangend aan het kruis, vermag! Nee, Hij hangt daar niet als martelaar, maar als zondendrager en duivel-overwinnaar, die Gode rantsoen betaalt.
Ds. I. Kieviet