eilander schreef:@Jongere, ik vind het ergens wel grappig dat je toch ook zelf over "woongenot" schrijft, maar dan ten gunste van de stad: in een dorp is veel sociale controle etc. en dat lijkt je maar niks. Prima wat mij betreft, ik vind juist dat we hierin nuchter moeten zijn. Zeker moeten we onze weg gaan in het besef dat God ons leven leidt en moeten we ook vragen: wat wilt U dat wij doen?

Dat heb je goed gelezen. Ik denk dat dat te maken heeft met je persoonlijkheid en voorkeuren. Die schakelt de Heere niet uit in een roeping, maar in. Daarom schreef ik ook dat dit aanwezig zijn in de stad juist voor jongeren aan de orde kan zijn, ik denk dat er vooral onder hen zijn die daar hetzelfde in staan als ik. Zo zijn er dus gezinnen voor wie "woongenot" iets verschillends inhoudt. Ik heb nergens geschreven dat dat niet zou mogen meespelen, wel dat het niet de eerste vraag zou moeten zijn.
Ik schreef juist dat ik ook geroepen zou kunnen worden naar een plaats die mij minder 'ligt'. Als we ons inderdaad maar voortdurend de vraag stellen die jij noemt: wat wil de Heere dat wij doen. Ook als het onze eigen plannen en behoeftes doorkruist.

eilander schreef:Natuurlijk, dat er kerken gesloten worden en christelijke gemeenten worden opgeheven, is een zorgelijke ontwikkeling. Daar doe ik niets aan af. Maar ik begrijp toch niet goed waarom het extra zorgelijk zou zijn dat dit in Rotterdam gebeurt. Waarom ervaart er niemand een roeping naar dorpjes op het eiland Schouwen-Duiveland waar niet meer Gods Woord zuiver wordt gepreekt, terwijl dat vroeger wel het geval was- en waar niet meer iedere zondag kerk gehouden kan worden? Ik noem maar een voorbeeld natuurlijk, er zijn veel meer voorbeelden (delen van Groningen, Friesland)

Ik kan hier alleen maar op zeggen: als dit zo is, hoop ik inderdaad dat mensen die nood gaan ervaren. Roeping heeft veel te maken met het zien van de nood. Ik noem nu de stad omdat daar heel veel nood aan de oppervlakte ligt. Om maar een paar dingen te noemen: eenzaamheid is heel hoog onder ouderen; van de kinderen van onze clubs komt vrijwel niemand uit een 'normaal' gezin met twee ouders; in de stad leven veel mensen aan de onderkant van de samenleving in (relatieve) armoede. Het is het zien van die nood in verhouding tot het verdwijnen van de kerken en de reële ervaring in onze gemeente van altijd te weinig handen, wat een roeping kan zijn om daar te gaan wonen en werken.
Als jij een vergelijkbare nood ziet in de plaatsen die je noemt, is het belangrijk dat daar ook bewustzijn voor komt. We hoeven niet de nood van verschillende plaatsen tegen elkaar uit te spelen. Op al die plaatsen is de gemeente nodig. Ik vraag aandacht voor de stad omdat die me na aan het hart ligt en omdat ik die nood concreet vrijwel dagelijks zie en ervaar, zonder dat ik die roeping wil absoluteren.

JolandaOudshoorn schreef:

Luther schreef:

Wim Anker schreef:@Luther: Leer eens lezen.

Vertel.... Toch wonderlijk dat jouw posts altijd anders gelezen dienen te worden dan dat ze er staan...

Gebruik een zoutvaatje.

Jajaja...

Mara schreef:Niet midden in de stad, dat weet je best. Wel handig voor zijn kinderen als ze naar het Wartburg moeten fietsen.

Stad=stad

Mara schreef:

Luther schreef:Dat laatste waag ik te betwijfelen, maar toch goed dat al die mensen toch in Kralingen blijven kerken, zo blijft de kerk present in de stad.

Wat waag jij te betwijfelen?

Dat Kralingen een rustige en gegoede buurt is. Die delen zijn er; de kerk van Rotterdam-Kralingen staat echter niet in zo'n buurt, net zomin als de GG Rotterdam-Centrum aan de Boezemsingel.

Mara schreef:Ik begrijp dat we je binnenkort met je gezin ook in Rotterdam mogen verwelkomen? Je bent er zo positief over.

Wat mij betreft wel.

Jongere schreef:Waarmee ik overigens helemaal niet wil afdoen aan de opmerking die Wim Anker maakte over de geestelijk gevaren van wonen in de stad. Ik besef dat naast de overweging van 'woongemak/veiligheid' dat ook een heel belangrijke overweging is. Al valt er wat te nuanceren (ook in de dorpen is de 'wereld' aanwezig), is dit wel de reden waarom ik ook denk dat niemand onbewust in de stad zou moeten gaan wonen met kinderen. Dat kan alleen vanuit de overtuiging dat de Heere dáár roept.
Maar laten we stad en dorp (en de roeping daarvoor) ook niet al teveel tegenover elkaar zetten. Persoonlijk zou ik het erg moeilijk vinden om in een dorp te wonen met veel sociale controle, veel interkerkelijke spanningen, etc. Tegelijk geloof ik dat de Heere daar ook zou kunnen roepen. Met die roeping zou het ook gaan.

Dat klopt. Ik wil wel je nuancering m.b.t. de wereld in zogeheten christelijke dorpen vanuit eigen ervaringen in het verleden zeer onderstrepen. We wonen nu in een middelgrote plaats waar de wereld om de hoek staat, maar in het christelijke dorp waar we woonden, vonden wij het lastiger om een christelijke opvoeding te geven, zoals wij die vanuit Gods Woord willen geven.

Jongere schreef: Ik denk dat dat te maken heeft met je persoonlijkheid en voorkeuren. Die schakelt de Heere niet uit in een roeping, maar in. Daarom schreef ik ook dat dit aanwezig zijn in de stad juist voor jongeren aan de orde kan zijn, ik denk dat er vooral onder hen zijn die daar hetzelfde in staan als ik. Zo zijn er dus gezinnen voor wie "woongenot" iets verschillends inhoudt. Ik heb nergens geschreven dat dat niet zou mogen meespelen, wel dat het niet de eerste vraag zou moeten zijn.

Mooie toevoeging! Ik sprak onlangs iemand die het onder woongenot schaarde, dat er een rustieke, landelijke omgeving was, waar het 's avonds uren lang heel stil kan zijn. Prachtig dat zulke mensen er zijn!
Zelf zou ik dat niet als woongenot ervaren; ik zou me er snel eenzaam voelen, de bedrijvigheid en verrassingen van een dichtbevolkt gebied missen.

Luther schreef: Ik sprak onlangs iemand die het onder woongenot schaarde, dat er een rustieke, landelijke omgeving was, waar het 's avonds uren lang heel stil kan zijn. Prachtig dat zulke mensen er zijn!

Dank je.

Luther schreef: ik zou me er snel eenzaam voelen, de bedrijvigheid en verrassingen van een dichtbevolkt gebied missen.

Je bedoelt: de knarsende trams, het filerijden op de doorgaanswegen, het geluid van fluitende kogels en rappende mucha hombers?

Eenzaamheid is een groeiend probleem in Amsterdam. Dat schrijft de GGD Amsterdam in de Amsterdamse Gezondheidsmonitor 2012, die vandaag is gepubliceerd.

De helft van de ouderen in Rotterdam voelt zich eenzaam. En een op de vier ouderen in de Maasstad heeft helemaal niemand om op terug te vallen.
Dat meldt de gemeente Rotterdam.

Luther, kom naar Rotterdam en je voelt je nooit meer eenzaam.

Mara schreef:

Luther schreef: ik zou me er snel eenzaam voelen, de bedrijvigheid en verrassingen van een dichtbevolkt gebied missen.

Je bedoelt: de knarsende trams, het filerijden op de doorgaanswegen, het geluid van fluitende kogels en rappende mucha hombers?

Behalve die laatste twee, bedoel ik dat inderdaad!

Mara schreef:Luther, kom naar Rotterdam en je voelt je nooit meer eenzaam.

Ben er al meerdere malen per week.

Uit het AD:

Relatief de meeste kinderen wonen op Urk, in Renswoude, Staphorst en Lansingerland. 'Kindluw' is het in het midden en zuiden van Limburg, zoals in Maastricht, Vaals en Beek. Het afgelopen decennium is het aantal kinderen onder de 12 jaar afgenomen in Nederland.
Dat blijkt uit maandag gepubliceerde cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Begin 2005 telde Nederland nog bijna 2,4 miljoen kinderen, dit jaar waren dat er iets meer dan 2,2 miljoen. Van de Nederlandse bevolking is 13 procent jonger dan 12 jaar.

De regionale verschillen zijn erg groot. Van alle inwoners op Urk is bijvoorbeeld een kwart twaalf jaar of jonger, in Maastricht is dat nog geen 10 procent.

Tussen 2005 en 2010 daalde het aantal kinderen in de basisschoolleeftijd nog nauwelijks. Het aantal baby's en peuters nam in die periode wel af en dat is nu terug te zien in het afgenomen aantal kinderen op basisscholen.

Ik zie hier dus geen grote steden tussen staan!

Mara schreef:Uit het AD:

Relatief de meeste kinderen wonen op Urk, in Renswoude, Staphorst en Lansingerland. 'Kindluw' is het in het midden en zuiden van Limburg, zoals in Maastricht, Vaals en Beek. Het afgelopen decennium is het aantal kinderen onder de 12 jaar afgenomen in Nederland.
Dat blijkt uit maandag gepubliceerde cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Begin 2005 telde Nederland nog bijna 2,4 miljoen kinderen, dit jaar waren dat er iets meer dan 2,2 miljoen. Van de Nederlandse bevolking is 13 procent jonger dan 12 jaar.

De regionale verschillen zijn erg groot. Van alle inwoners op Urk is bijvoorbeeld een kwart twaalf jaar of jonger, in Maastricht is dat nog geen 10 procent.

Tussen 2005 en 2010 daalde het aantal kinderen in de basisschoolleeftijd nog nauwelijks. Het aantal baby's en peuters nam in die periode wel af en dat is nu terug te zien in het afgenomen aantal kinderen op basisscholen.

Ik zie hier dus geen grote steden tussen staan!

En wat is je punt?

Laten we nu niet doen alsof op iedere straathoek in Rotterdam de kogels om je oren vliegen. Dat is gewoon onzin.
Het verschilt zelfs binnen wijk per straat enorm hoe de sfeer, de veiligheid en dergelijke is.

Zita schreef:Laten we nu niet doen alsof op iedere straathoek in Rotterdam de kogels om je oren vliegen. Dat is gewoon onzin.
Het verschilt zelfs binnen wijk per straat enorm hoe de sfeer, de veiligheid en dergelijke is.

Hèhè, eindelijk een nuchter geluid uit ervaring!

Zita schreef:Laten we nu niet doen alsof op iedere straathoek in Rotterdam de kogels om je oren vliegen. Dat is gewoon onzin.

Dat heeft niemand hier beweerd, maar dat de kans groter is om het mee te maken is groter dan in Renswoude of Middelharnis (willekeurig gekozen) en zie de cijfers dan maar:
Uit het AD van juli '15
Het aantal schietpartijen in Rotterdam blijft in vergelijking met vorig jaar maar toenemen. De teller stevent af op 30 incidenten met vuurwapengeweld waar dat er in 2014 na het eerste half jaar 24 waren.

Maar Rotterdam is de laatste halve eeuw drastisch veranderd, dat kan niemand ontkennen toch?

Uiteraard, maar de stad is niet alleen negatief veranderd.

Zita schreef:Laten we nu niet doen alsof op iedere straathoek in Rotterdam de kogels om je oren vliegen.

Ik heb zelf op het moment meer last van de krantenknipsels die om mijn oren heenvliegen.

Mara schreef:

Zita schreef:Laten we nu niet doen alsof op iedere straathoek in Rotterdam de kogels om je oren vliegen. Dat is gewoon onzin.

Dat heeft niemand hier beweerd, maar dat de kans groter is om het mee te maken is groter dan in Renswoude of Middelharnis (willekeurig gekozen) en zie de cijfers dan maar:
Uit het AD van juli '15
Het aantal schietpartijen in Rotterdam blijft in vergelijking met vorig jaar maar toenemen. De teller stevent af op 30 incidenten met vuurwapengeweld waar dat er in 2014 na het eerste half jaar 24 waren.

Maar Rotterdam is de laatste halve eeuw drastisch veranderd, dat kan niemand ontkennen toch?

Ik kan persoonlijk nog niet vergelijken met 50 jaar geleden, maar vermoed dat Rotterdam en de rest van de wereld er in 1965 inderdaad anders uit zag. Dat is overigens een andere discussie dan de vuurwapendiscussie, maar dat terzijde.
Ik weet niet wat de vuurwapenincidentcijfers zijn als je corrigeert voor oppervlakte of inwoneraantal. Dat lijkt me wel relevant als je gaat vergelijken met een dorpje. Rotterdam heeft 100x zoveel inwoners als Middelharnis. Dat zou voor Middelharnis omgerekend dus ongeveer 1x per 2 jaar een vuurwapenincident betekenen. Ik denk dat ze daar royaal overheen gaan.
In ieder geval ben ik in de eenentwintig jaar dat ik regelmatig in Rotterdam ben (meestal 5x per week in die periode) nog nooit een kogel tegengekomen. Ik fiets regelmatig 's avonds laat door de stad, en heb nog nooit iets vervelends meegemaakt. Sorry.