eilander schreef:refo schreef:Wonderbaarlijk.
Maar wellicht is het onder de prediking het best uit te houden in diergelijke kerken.
Ik vind dit een wat wonderlijke - om niet te zeggen: ergerlijke - conclusie uit het verhaal van Mara. Je zou zeggen: wat een wonder dat deze mensen uit de wereld getrokken worden en zo onder de prediking van het Evangelie terecht mogen komen.
De voorbeelden van Mara ken ik helemaal niet uit ervaring: in onze OGGiN-gemeenten, kan ik geen voorbeelden herinneren van mensen die uit de wereld zijn getrokken. Wel weet ik nu een aantal voorbeelden van mensen binnen een rechtse PKN-Ger.Bondsgemeente.
Waarmee ik absoluut niet bedoel om het verhaal van Mara in twijfel te trekken; ik zet alleen mijn ervaring ernaast. Waarbij ik eerlijk moet zeggen: ik had op basis van mijn ervaring mijn conclusie al zo'n beetje getrokken over het weinig wervende karakter van onze OGGiN-gemeenten. Mara werpt daar in elk geval weer ander licht op.
Ik heb geen enkele reden om dit te overdrijven of te verzinnen. Wegens privacy van de betrokken mensen, kan ik geen man en paard noemen.
Het betreft o.m. mijn ex-schoonouders, mijn schoonvader werd echt letterlijk stilgezet met een ernstig ongeluk, waarna hij het heel benauwd kreeg omdat hij besefte dat hij zou gaan sterven misschien. Het werd nood en mijn schoonmoeder was zo onder de indruk, dat zij gewillig meeging.
In hun dorp was een OGG, waar ze vroeger de spot mee gedreven had, vertelde ze.
In de vrije gemeente waar ik een aantal jaren kerkte, zaten mensen die vanwege hun verleden, zich niet overal even welkom voelden, zo vertelden zij.
En een voorbeeld van een voormalig voetballer:
Marinus Rinus Terlouw (Capelle aan den IJssel, 16 juni 1922 – aldaar, 16 december 1992), bijgenaamd IJzeren Rinus, was een Nederlandse voetballer die als verdediger speelde.
In de jeugd speelde hij voor CVV Zwervers waar hij op z'n zeventiende in het eerste team kwam. Daarna speelde hij bij DCV in Krimpen aan den IJssel en kwam vanaf 1949 in totaal 248 keer uit voor Sparta Rotterdam. Daarnaast speelde hij 34 wedstrijden voor het Nederlands elftal. In 1958 beëindigde hij zijn carrière als voetballer en keerde hij aansluitend als trainer terug bij DCV.
In de zomer van 1965 zette hij abrupt een punt achter zijn activiteiten in het voetbal. Hij wijdde de rest van zijn leven aan de Gereformeerde Gemeente in Nederland, verbrak elk contact met de sportwereld en stuurde de onderscheidingen die verband hielden met zijn prestaties in de voetbalsport terug naar de KNVB. Hij werd diaken in dit kerkverband.
Maar zoiets schreeuwt men meestal niet van de daken, je moet het eigenlijk meemaken in familie- of bekendenkring, of als je zelf in een GGiN gemeente kerkt (of OGG natuurlijk)