WimA schreef:lien75 schreef:helma schreef:Ik denk ook niet dat het heel makkelijk is om oplossingen te bedenken.
En het is inderdaad nodig om naar zowel de dader als het slachtoffer te kijken.
Sommige reacties vind ik zelf een beetje negatief overkomen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat bij sommigen weer een gevoel van machteloosheid oproept.
Laten we (en ik merk dat ik mezelf moet insluiten, doordat ik ook negatieve kwalificaties doe) voorzichtig zijn met elkaars gevoelens als we erover discussiëren. Het kan zijn dat door het terughalen van herinneringen er ook weer pijn naar boven komt.
Het is nu eenmaal een gevoelig onderwerp.
Dé oplossing is het houden van Gods gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Dat is wat we elkaar en onze kinderen voortdurend voor ogen moeten houden.
En, ook al is het moeilijk, het slachtoffer naast weerbaar maken, ook laten zien wat de Heere vraagt: je vijanden liefhebben
Jammer dat er eigenlijk helemaal niet gereageerd wordt op wat ik eerder aanhaalde...
Sorry, het is dermate ongestructureerd dat ik er niet op kan reageren.
lien75 schreef:Ook met digitaal pesten, als je daar achterkomt, zal er een gesprek moeten plaats gaan vinden met de zwijgers... Want degene die niets doen, doen in feite mee. Als ouders zal je daar ook op moeten toezien. Als docenten ook. Wanneer er signalen komen dat iemand buitengesloten wordt ook digitaal, is er meer aan de hand. Ook in het persoonlijk vlak. Wat is de oorzaak dat iemand wordt uitgesloten? Waarom doen die anderen daar aan mee?
Op Facebook weet ik dat je als ouders mee kunt kijken... Maar hoe zit dat met andere media? Praten we er thuis en op school over?
En als iemand pest berichten krijgt? De knop uitzetten lost het probleem niet op! Dan nog is er sprake van buitensluiten! Wanneer het slachtoffer het idee krijgt dat hij of zij alleen ervoor kan zorgen dat het niet meer gebeurd.... Wordt je heel onzeker van! En krijg je een zelfversterkend effect, denk ik. Dwingen de ander opnemen, is niet echt opgenomen worden in de groep. Wel kan je een bewustwording proberen teweeg te brengen bij iedereen van zo'n groep van wat en waarom doen jullie dit? Ze leren anders te gaan denken....
Eigenlijk idem, sorry.
Het ging om de post over het boek van Wijnand Zegers . Die eigenlijk begint met het feit dat we in een pestsituatie de neiging te hebben bij de gepeste te beginnen. En dat pesten altijd een vorm is van iemand buitensluiten.
Die zou het (onbewust) over zich afroepen. Krijgt een training. Maar is dat wel terecht?
Uit onderzoek blijkt namelijk dat de gepeste tegen een geldende groepsnorm is ingegaan. Ergens wat van gezegd heeft....
De pester vindt dat bedreigend en gaat gemeen doen. Psychisch, lichamelijk, digitaal, wat dan ook. De rest, doet mee, uit angst om afgewezen te worden door de pester. Of zwijgt.... Ook uit angst.
De gepeste krijgt hierdoor het signaal dat hij of zij niet de moeite waard is om voor op te komen. Wordt angstig en onzeker door de gebeurtenissen die hem overkomen!
Voordat pesten zichtbaar is, is er al veel gebeurd. Jij als docent ziet een angstig, teruggetrokken gepeste. Dus trekt de conclusie, het pesten wordt daardoor over de gepeste afgeroepen.
Maar de schrijver van het boek toont juist aan dat de ander lef heeft gehad ergens tegenin te gaan. Dat is hem duur komen te staan. Daardoor worden gevoelens van onzekerheid en angst wakker. Maar die waren er niet! Ga je op deze zaken trainen ga je zo'n iemand juist onzekerder maken. Want hij of zij heeft iets niet goed gedaan. Maar is dat wel zo?
Omdat iemand angstig en onzeker is geworden door het pesten krijg je een wisselwerking....
Wbt het digitaal pesten. Dat is iets wat niet alleen digitaal aan de orde is. Wanneer deze personen elkaar lijfelijk tegenkomen, is er ook wat aan de hand!
De rest van de groep, die niet actief digitaal pest, doet wel mee door te zwijgen! Hier dus hetzelfde aan de hand! Ze doen niet mee, maar komen ook niet op voor de gepeste...
Wat dus vaak gebeurt is dat ahw een excuus wordt gezocht dat er gepest kan worden. Terwijl pesten nooit te rechtvaardigen is. Hoe iemand ook doet, of wat iemand ook zegt.
Op zijn best wordt de pester nog aangesproken. Maar verder niet. Terwijl de hele groep die ervan op de hoogte is maar zwijgt ook geconfronteerd moeten worden met hun gedrag.
In de voorgaande berichten werd iedere keer weer de gepeste aangewezen als dat hij het over zichzelf afroept. Ik zeg dus. Dat moet je startpunt niet zijn. De oorzaak is dat er tegen een geldende groepsnorm is ingegaan. En is het gedrag van de pester en de zwijgende toeschouwers dan te rechtvaardigen?
