Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?

Inderdaad.
Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.

Luther schreef:

Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?

Inderdaad.
Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.

Ik zou het sowieso geen voorwaarden willen noemen, maar kenmerken.

Tiberius schreef:

Luther schreef:

Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?

Inderdaad.
Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.

Ik zou het sowieso geen voorwaarden willen noemen, maar kenmerken.

Ik ben er wat beducht voor, omdat (zie de postings van DWW) de kenmerken zo snel als voorwaarden worden ervaren. Natuurlijk zijn er grondpatronen zichtbaar bij ieder van Gods kinderen, maar het beste kenmerk is toch Christuskennis.

Luther schreef:Maar de eenvoudige en oprechte roep van de tollenaar achter in de tempel staat nog steeds in schril contrast met de schema's en diepgangen die DWW hier te berde brengt.

Zeker, maar hoe ik daarover denk, is je inmiddels wel bekend. Alleen denk aan het befaamde voorbeeld van het badwater en het kind.

Afgewezen schreef:

Luther schreef:Maar de eenvoudige en oprechte roep van de tollenaar achter in de tempel staat nog steeds in schril contrast met de schema's en diepgangen die DWW hier te berde brengt.

Zeker, maar hoe ik daarover denk, is je inmiddels wel bekend. Alleen denk aan het befaamde voorbeeld van het badwater en het kind.

Wil je uitleggen wat je met deze posting bedoelt?

Tiberius schreef:

Luther schreef:

Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?

Inderdaad.
Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.

Ik zou het sowieso geen voorwaarden willen noemen, maar kenmerken.

Ik zou liever zeggen: Door zalig te worden ga je vanzelf ellende, verlossing en dankbaarheid beleven.

Het is iets wat je overkomt als God je zalig gaat maken. Het is niet iets waarvan je een deel eerst moet beleven alvorens geschikt te zijn (voorwaarde). M.i. kan je beter niet zeggen (m.n. richting de bekommerden en kerkmensen, niet tegenover het linkse christendom) dat het iets is wat je moet hebben wil je zalig kunnen zijn (kenmerken).

memento schreef:... en kan je m.i. beter niet zeggen (m.n. richting de bekommerden en kerkmensen, niet tegenover het linkse christendom) dat het iets is wat je moet hebben wil je zalig kunnen zijn (kenmerken).

Waarom zouden we de belijdenis beter niet na kunnen spreken?

Tiberius schreef:

memento schreef:... en kan je m.i. beter niet zeggen (m.n. richting de bekommerden en kerkmensen, niet tegenover het linkse christendom) dat het iets is wat je moet hebben wil je zalig kunnen zijn (kenmerken).

Waarom zouden we de belijdenis beter niet na kunnen spreken?

Noemt de belijdenis het ergens kenmerken? Of wordt er beleden: Als het gaat, dan gaat het door een weg van ellende, verlossing en dankbaarheid?

Voor alle duidelijkheid: Het mogen best kenmerken zijn, maar dan moet het wel Schriftuurlijk functioneren (iets wat het in veel gemeenten niet doet). Als het als excuus wordt gebruikt (God moet het doen, en dan zolang ik geen ellende bij mijzelf bemerk, wacht ik rustig af), of als twijfel-oorzaak van de bekommerden (ach, ik bemerk bij mijzelf veel te weinig ellende, verlossing, dankbaarheid), dan is het m.i. niet wijs om zonder verdere/corrigerende toelichting te spreken over kenmerken.

De HC is in dezen wel een goede koerswijzer, en volgens mij de juiste drieslag.

Luther schreef:

Afgewezen schreef:

Luther schreef:Maar de eenvoudige en oprechte roep van de tollenaar achter in de tempel staat nog steeds in schril contrast met de schema's en diepgangen die DWW hier te berde brengt.

Zeker, maar hoe ik daarover denk, is je inmiddels wel bekend. Alleen denk aan het befaamde voorbeeld van het badwater en het kind.

Wil je uitleggen wat je met deze posting bedoelt?

Dat we uit angst voor schematisme niet in de Bijbel voorbeelden proberen te zoeken, waaruit zou blijken dat bekering zo 'moeilijk' niet is.

Afgewezen schreef:

Luther schreef:

Afgewezen schreef:

Luther schreef:Maar de eenvoudige en oprechte roep van de tollenaar achter in de tempel staat nog steeds in schril contrast met de schema's en diepgangen die DWW hier te berde brengt.

Zeker, maar hoe ik daarover denk, is je inmiddels wel bekend. Alleen denk aan het befaamde voorbeeld van het badwater en het kind.

Wil je uitleggen wat je met deze posting bedoelt?

Dat we uit angst voor schematisme niet in de Bijbel voorbeelden proberen te zoeken, waaruit zou blijken dat bekering zo 'moeilijk' niet is.

Nee, ok, daar ben ik het uiteraard mee eens. Maar als het bootje zo scheef gaat hangen, krijg je automatisch de neiging om aan de andere kant te gaan zitten.

pierre27 schreef:De HC is in dezen wel een goede koerswijzer, en volgens mij de juiste drieslag.

Als we de HC maar nooit uitleggen als een standelijke heilsweg, wat veelal in de GG juist wél gedaan wordt.

In tegenstelling tot wat de Heere Jezus en Zijn apostelen, en ook de Reformatie leerden, namelijk als een stondelijke heilsleer.

Hier moet je eens over nadenken...

DWW schreef:... een stondelijke heilsleer.

Wat was dat ook alweer precies?

DWW schreef:

pierre27 schreef:De HC is in dezen wel een goede koerswijzer, en volgens mij de juiste drieslag.

Als we de HC maar nooit uitleggen als een standelijke heilsweg, wat veelal in de GG juist wél gedaan wordt.

In tegenstelling tot wat de Heere Jezus en Zijn apostelen, en ook de Reformatie leerden, namelijk als een stondelijke heilsleer.

Hier moet je eens over nadenken...

Wat wordt er in begrijpelijke woorden bedoeld met: een stondelijke heilsleer.
Of is er sprake van een typefout?

memento schreef:

Tiberius schreef:

Luther schreef:

Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?

Inderdaad. Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.

Ik zou het sowieso geen voorwaarden willen noemen, maar kenmerken.

Ik zou liever zeggen: Door zalig te worden ga je vanzelf ellende, verlossing en dankbaarheid beleven. Het is iets wat je overkomt als God je zalig gaat maken. Het is niet iets waarvan je een deel eerst moet beleven alvorens geschikt te zijn (voorwaarde). M.i. kan je beter niet zeggen (m.n. richting de bekommerden en kerkmensen, niet tegenover het linkse christendom) dat het iets is wat je moet hebben wil je zalig kunnen zijn (kenmerken).

Dan zou ik het liever als volgt zeggen. Het stuk der ellende, der verlossing, en der dankbaarheid, worden geleerd en ondervonden wanneer een verkoren zondaar tot de gemeenschap met Christus wordt getrokken, door een weg van Gods heilige recht. De trekking tot dit recht, kan verschillen in tijdsduur, maar de verlossing en de dankbaarheid geschieden alle in ene stonde. Een zondaar leert zijn ellende niet kennen als hij zalig wordt, zoals Memento hierboven stelt. Nee, hij wordt juist eerst innerlijk rampzalig voordat hij zalig wordt. Want, de zaligheid ligt niet in het stuk der ellende, maar juist in de verlossing, waarop de dankbaarheid nooit uit kan blijven. De trekking tot het Recht duurde bij de moordenaar naast Jezus wellicht niet langer dan een kwartier. Waarna hij volkomen in zijn ellende stond middels een onhoudbare nood, en tot Jezus ging als een vermoeide en een belaste ziel. Helaas kunnen velen in onze dagen soms wel 10 of 15 jaar in het stuk der ellende lopen. Kijk, dit is on-Bijbels. Hierin moet de weg der ontdekking onderscheiden worden van het stuk der ellende uit de HC. Het stuk der ellende is namelijk het stuk waar de zondaar verloren gaat voor God. Daarom dienen wij de HC altijd als een eenheid te verstaan, die gelezen moet worden in het licht van Gods heilige recht. Wat de zondaar daar leert, en geschonken krijgt, wordt in ene stonde geleerd en geschonken. Kijk, dit is nu het verschil tussen de stondelijke heilsleer vanuit de Reformatie, en de standelijke leer van de GG.