Zita schreef:

ejvl schreef:In het voorspel van psalm 25 van Cor van Dijk zit ook zo iets in als de heilige stad geloof ik.

Ik sprak eens een organist van de ger gem in Ned, er zaten eens Hongaren (vrienden van hem) in de kerk, na de dienst speelde hij delen van het Hongaarse volkslied en niemand die het gehoord had. Die Hongaren natuurlijk wel.

Met bekende gezangen en dergelijke is het natuurlijk anders.

Mijn leerlingen zijn bij geschiedenis bezig met de Tweede Wereldoorlog, en het schijnt daardoor erg noodzakelijk te zijn om 'Deutschland Deutschland über Alles" te zingen. En ik denk nog iedere keer vol verbazing dat ze een gezang of hymn zingen (ja, ik versta gezongen tekst meestal erg slecht) (maar na drie regels kom ik weer bij kennis en begin ik een hevig vermaan). 't Heeft er precies zo'n melodie voor.
Wat zijn vwo-pubers toch rare wezens. Ze zingen dergelijke liederen, maar wisselen ook weer orgelcd's uit, en pas stond ik middenin een hevige uitleg, toen er een leerling van de achterste rij zei: 'ssst, in het lokaal hiernaast zetten ze net de Matthäus Passion op.' Daar hou ik overigens graag mijn mond voor.

helma schreef:

Zita schreef:

ejvl schreef:In het voorspel van psalm 25 van Cor van Dijk zit ook zo iets in als de heilige stad geloof ik.

Ik sprak eens een organist van de ger gem in Ned, er zaten eens Hongaren (vrienden van hem) in de kerk, na de dienst speelde hij delen van het Hongaarse volkslied en niemand die het gehoord had. Die Hongaren natuurlijk wel.

Met bekende gezangen en dergelijke is het natuurlijk anders.

Mijn leerlingen zijn bij geschiedenis bezig met de Tweede Wereldoorlog, en het schijnt daardoor erg noodzakelijk te zijn om 'Deutschland Deutschland über Alles" te zingen. En ik denk nog iedere keer vol verbazing dat ze een gezang of hymn zingen (ja, ik versta gezongen tekst meestal erg slecht) (maar na drie regels kom ik weer bij kennis en begin ik een hevig vermaan). 't Heeft er precies zo'n melodie voor.
Wat zijn vwo-pubers toch rare wezens. Ze zingen dergelijke liederen, maar wisselen ook weer orgelcd's uit, en pas stond ik middenin een hevige uitleg, toen er een leerling van de achterste rij zei: 'ssst, in het lokaal hiernaast zetten ze net de Matthäus Passion op.' Daar hou ik overigens graag mijn mond voor.

ik heb dat vroeger ook gezongen met Gs. ; en ik had er (leerling zijnde) toch ook wel een raar gevoel bij. Alsof je iets zong wat eigenlijk niet kon. Snap ook niet zo goed waarom het erbij hoorde. (maar idd; de melodie is nogal gedragen)

refo schreef:Dat is toch gewoon de melodie van het tegenwoordige Duitse volkslied?

Einigkeit und Recht und Freiheit
Für das deutsche Vaterland!
Danach lasst uns alle streben
Brüderlich mit Herz und Hand!
Einigkeit und Recht und Freiheit
Sind des Glückes Unterpfand;
Blüh' im Glanze dieses Glückes,
Blühe, deutsches Vaterland!

RD schreef: Column: Orgel van een miljoen, organist van een dubbeltje
14-02-2012 16:32 | gewijzigd 14-02-2012 16:36 | Jaco van der Knijff | 0


Orgels van een miljoen, organisten van een dubbeltje. Zo vatte ooit iemand zijn visie op de kerkmuziek binnen de gereformeerde gezindte samen. We zetten orgels van tonnen neer, maar vergeten vervolgens te investeren in degenen die de dure instrumenten moeten bespelen.

Dat gemeenten bereid zijn diep in hun buidel te tasten voor een nieuw orgel, is de laatste tijd wel gebleken. De Fontein in Nijkerk, de gereformeerde gemeenten van Aagtekerke, Barneveld-Zuid en -Centrum, Scherpenzeel, Krabbendijke, Elspeet: alle gaven de opdracht een nieuw instrument te bouwen van 2, 3, 4 of zelfs 6 ton. Voor orgelhaters een doorn in het oog. Had dat geld niet beter aan de armen gegeven kunnen worden? Zingen bij een elektronicum kan toch ook? Orgelliefhebbers redeneren anders: in Gods huis is het beste niet goed genoeg. Daarom mag je investeren in een écht instrument, dat de gemeente kan dragen en stuwen in haar zang.

Hoe je daar ook over denkt, opvallend is dat de meeste kerken(raden) een stuk minder gul zijn als het gaat om het ‘onderhoud’ van hun speellieden. Uit een artikel zaterdag in deze krant blijkt dat in veel kerkelijke gemeenten de manier waarop kerkenraden met hun vrijwilligers omgaan te wensen overlaat. Een vergoeding van 5, 6 of 15 euro per kerkdienst, 75 euro per jaar voor zo’n 26 diensten, 150 of 250 euro per jaar: het houdt toch echt niet over. In veel gevallen lijkt de organist de sluitpost van de begroting.

Natuurlijk, meestal praten we over amateurorganisten die zich op vrijwillige basis inzetten voor de gemeente. Sommigen doen het zó graag, dat ze het zelfs pro Deo willen doen; voor hen is het gewoon een grote hobby, die ze wekelijks mogen uitoefenen. Hobbyisten en amateurs hoef je natuurlijk geen professioneel salaris of traktement te geven. Dat krijgen in de kerk alleen de predikant en (soms) de koster.

Toch zou het in veel gevallen goed zijn het aanstellen, functioneren en vergoeden van organisten iets professioneler aan te pakken. In veel gevallen gaat het bij het eerste –de benoeming– nog wel redelijk professioneel toe (de schrijnende gevallen daargelaten): een deskundige commissie, al dan niet gedeeltelijk bemand door een adviesorgaan van buitenaf, selecteert wie de nieuwe organist wordt. Maar dan: een proeftijd die stilzwijgend wordt verlengd; een aanstelling voor onbepaalde tijd in plaats van een systeem van periodieke aftreding; geen functioneringsgesprekken met een kenner, maar overlegmomenten met –in het beste geval muzikale– ambtsdragers waarbij de klachten vanuit de gemeente worden meegedeeld en benadrukt wordt dat er toch vooral bevindelijk gespeeld moet worden en er vooral geen gezangen moeten klinken; een geringe onkostenvergoeding –als die er al is– waarvan de organist per jaar nog geen tien bundels bladmuziek kan kopen.

Het is allemaal weinig professioneel. Het is een systeem dat gebaseerd is op vertrouwen en goodwill, maar dat enorm kwetsbaar blijkt te zijn op het moment dat het wederzijds vertrouwen afneemt of het functioneren van de organist te wensen overlaat. Organisten die goed functioneren en geliefd zijn bij de gemeente kunnen zomaar ontslagen worden, omdat hun spel niet bevindelijk genoeg zou zijn of omdat ze het waagden het gezang dat de predikant citeerde te verwerken in hun voorspel. Organisten over wie de gemeente steen en been klaagt kunnen echter jarenlang doorgaan, omdat de kerkenraad geen middelen heeft om hen aan te pakken.

Toch maar wat professioneler aanpakken? Een contract met voorwaarden, functioneringsgesprekken door deskundigen, periodieke aftreding met het oog op nieuw talent, een vergoeding waarvan de organist muziek kan aanschaffen en zich –verplicht– kan laten scholen. Als je als kerkenraad je organisten beter behandelt, mag je ook hogere eisen aan ze stellen. Dat kan de kwaliteit ten goede komen. En dat is waar het om gaat. Het beste is inderdaad niet goed genoeg, ook niet op de orgelbank.

ejvl schreef:http://www.refdag.nl/muziek/column_orge ... e_1_622995

RD schreef: Column: Orgel van een miljoen, organist van een dubbeltje
14-02-2012 16:32 | gewijzigd 14-02-2012 16:36 | Jaco van der Knijff | 0


Orgels van een miljoen, organisten van een dubbeltje. Zo vatte ooit iemand zijn visie op de kerkmuziek binnen de gereformeerde gezindte samen. We zetten orgels van tonnen neer, maar vergeten vervolgens te investeren in degenen die de dure instrumenten moeten bespelen.

Dat gemeenten bereid zijn diep in hun buidel te tasten voor een nieuw orgel, is de laatste tijd wel gebleken. De Fontein in Nijkerk, de gereformeerde gemeenten van Aagtekerke, Barneveld-Zuid en -Centrum, Scherpenzeel, Krabbendijke, Elspeet: alle gaven de opdracht een nieuw instrument te bouwen van 2, 3, 4 of zelfs 6 ton. Voor orgelhaters een doorn in het oog. Had dat geld niet beter aan de armen gegeven kunnen worden? Zingen bij een elektronicum kan toch ook? Orgelliefhebbers redeneren anders: in Gods huis is het beste niet goed genoeg. Daarom mag je investeren in een écht instrument, dat de gemeente kan dragen en stuwen in haar zang.

Hoe je daar ook over denkt, opvallend is dat de meeste kerken(raden) een stuk minder gul zijn als het gaat om het ‘onderhoud’ van hun speellieden. Uit een artikel zaterdag in deze krant blijkt dat in veel kerkelijke gemeenten de manier waarop kerkenraden met hun vrijwilligers omgaan te wensen overlaat. Een vergoeding van 5, 6 of 15 euro per kerkdienst, 75 euro per jaar voor zo’n 26 diensten, 150 of 250 euro per jaar: het houdt toch echt niet over. In veel gevallen lijkt de organist de sluitpost van de begroting.

Natuurlijk, meestal praten we over amateurorganisten die zich op vrijwillige basis inzetten voor de gemeente. Sommigen doen het zó graag, dat ze het zelfs pro Deo willen doen; voor hen is het gewoon een grote hobby, die ze wekelijks mogen uitoefenen. Hobbyisten en amateurs hoef je natuurlijk geen professioneel salaris of traktement te geven. Dat krijgen in de kerk alleen de predikant en (soms) de koster.

Toch zou het in veel gevallen goed zijn het aanstellen, functioneren en vergoeden van organisten iets professioneler aan te pakken. In veel gevallen gaat het bij het eerste –de benoeming– nog wel redelijk professioneel toe (de schrijnende gevallen daargelaten): een deskundige commissie, al dan niet gedeeltelijk bemand door een adviesorgaan van buitenaf, selecteert wie de nieuwe organist wordt. Maar dan: een proeftijd die stilzwijgend wordt verlengd; een aanstelling voor onbepaalde tijd in plaats van een systeem van periodieke aftreding; geen functioneringsgesprekken met een kenner, maar overlegmomenten met –in het beste geval muzikale– ambtsdragers waarbij de klachten vanuit de gemeente worden meegedeeld en benadrukt wordt dat er toch vooral bevindelijk gespeeld moet worden en er vooral geen gezangen moeten klinken; een geringe onkostenvergoeding –als die er al is– waarvan de organist per jaar nog geen tien bundels bladmuziek kan kopen.

Het is allemaal weinig professioneel. Het is een systeem dat gebaseerd is op vertrouwen en goodwill, maar dat enorm kwetsbaar blijkt te zijn op het moment dat het wederzijds vertrouwen afneemt of het functioneren van de organist te wensen overlaat. Organisten die goed functioneren en geliefd zijn bij de gemeente kunnen zomaar ontslagen worden, omdat hun spel niet bevindelijk genoeg zou zijn of omdat ze het waagden het gezang dat de predikant citeerde te verwerken in hun voorspel. Organisten over wie de gemeente steen en been klaagt kunnen echter jarenlang doorgaan, omdat de kerkenraad geen middelen heeft om hen aan te pakken.

Toch maar wat professioneler aanpakken? Een contract met voorwaarden, functioneringsgesprekken door deskundigen, periodieke aftreding met het oog op nieuw talent, een vergoeding waarvan de organist muziek kan aanschaffen en zich –verplicht– kan laten scholen. Als je als kerkenraad je organisten beter behandelt, mag je ook hogere eisen aan ze stellen. Dat kan de kwaliteit ten goede komen. En dat is waar het om gaat. Het beste is inderdaad niet goed genoeg, ook niet op de orgelbank.

Geduld schreef:dat is ook topsport..

Marius schreef:

Geduld schreef:dat is ook topsport..

Voor refopop organisten (zal geen namen noemen) wel ja.
Overigens, de naam refopop is volgens mij niet origineel.
Had het ooit eens met een vriend over organisten als ... en ... en ... .
Toen noemde hij zulke organisten refopop organisten.
Daar kon ik me wel in vinden.

-DIA- schreef:

Marius schreef:

Geduld schreef:dat is ook topsport..

Voor refopop organisten (zal geen namen noemen) wel ja.
Overigens, de naam refopop is volgens mij niet origineel.
Had het ooit eens met een vriend over organisten als ... en ... en ... .
Toen noemde hij zulke organisten refopop organisten.
Daar kon ik me wel in vinden.

"wilde jaren"....

vragensteller schreef:

-DIA- schreef:

Marius schreef:

Geduld schreef:dat is ook topsport..

Voor refopop organisten (zal geen namen noemen) wel ja.
Overigens, de naam refopop is volgens mij niet origineel.
Had het ooit eens met een vriend over organisten als ... en ... en ... .
Toen noemde hij zulke organisten refopop organisten.
Daar kon ik me wel in vinden.

"wilde jaren"....

Marius schreef: Refopop bedoel ik organisten die vanwegen hun toegankelijke zoete koek licht verteerbaar zijn en populair door hun muziekstukken die altijd volgens de formule aantal aanhangers= herkenbaarheid x gemakkelijke speelstijl.

eilander schreef:

Marius schreef: Refopop bedoel ik organisten die vanwegen hun toegankelijke zoete koek licht verteerbaar zijn en populair door hun muziekstukken die altijd volgens de formule aantal aanhangers= herkenbaarheid x gemakkelijke speelstijl.

Ik vind het ook jammer dat deze formule geldig is. Maar het is wel (in bijna alle gevallen) een feit.
Maar wat is er mis met zoete koek? Zeker als je van de verkoop van zoete koek je broodwinning hebt gemaakt?
Als je zware kost levert, wordt dat maar door weinig mensen geslikt en dus moet je de opbrengsten van een concert met rode cijfers schrijven. Toch lastig als je daarvan moet eten.

Kortom: ik ben geen liefhebber van refopop (vreselijk woord vind ik dat overigens), maar is in bovenstaande quote ook niet wat broodnijd te vinden?

Hendrikus schreef:

eilander schreef:

Marius schreef: Refopop bedoel ik organisten die vanwegen hun toegankelijke zoete koek licht verteerbaar zijn en populair door hun muziekstukken die altijd volgens de formule aantal aanhangers= herkenbaarheid x gemakkelijke speelstijl.

Ik vind het ook jammer dat deze formule geldig is. Maar het is wel (in bijna alle gevallen) een feit.
Maar wat is er mis met zoete koek? Zeker als je van de verkoop van zoete koek je broodwinning hebt gemaakt?
Als je zware kost levert, wordt dat maar door weinig mensen geslikt en dus moet je de opbrengsten van een concert met rode cijfers schrijven. Toch lastig als je daarvan moet eten.

Kortom: ik ben geen liefhebber van refopop (vreselijk woord vind ik dat overigens), maar is in bovenstaande quote ook niet wat broodnijd te vinden?

De term refopop komt niet van mij, dus ik voel me niet aangesproken. Maar ik wil wel even reageren.
Zou het een zelfstandige stroming zijn, dan zou je het voor kennisgeving kunnen aannemen als je er niet van gediend bent. Zo van "OK, ik hoor liever muziek met meer diepgang, maar als jij je graag laat amuseren met deze muziek: ga je gang."
Het punt is echter dat deze manier van muziekmaken z'n invloed heeft op de muziek die wij vervolgens zondags in de kerk te horen krijgen. Want de organisten van deze stroming improviseren tijdens hun optredens ook over psalmen en geestelijke liederen, geven deze muziek ook uit, en kerkorganisten gaan dat dan in de eredienst spelen. Waar in de tijd van Jan Zwart de koraalmuziek nog behoorlijk serieus en ernstig was, waar Jacob Bijster nog "in kerkstijl" componeerde, zie je nu koraalbewerkingen voorbijkomen die deze ernst missen en een vorm van religieuze amusementsmuziek de eredienst binnen brengen. Daar ben ik niet blij mee.