Begint bekering met ellendekennis?

[-DIA-]

Weer even tussendoor, als het mag.
Wat is het verschil tussen het wezen des geloofs en het welwezen des geloofs?

Ik denk dat dit misschien zo te zeggen is: In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig.
Het welwezen is een verdere leiding waarin de gangen van het geloof nader worden gekend en beleefd.

In feite zal dus iemand die het wezen des geloofs bezit ook alles in Christus bezitten, ook al weet het dit niet in de oefening van het geloof. De oefening en meerder kennis zijn nodig, maar stel dat iemand zou sterven en het wezen des geloofs in zich heeft, deze zal niet verloren kunnen gaan. Immers de mens die het wezen des geloofs heeft, die is een onderwerp van Gods verkiezing. En in God is geen verandering.

[Sheba]

Ik meen dat de kern is: de liefhebbende Vader.

Ik ben het met je eens dat dat de kern is. Maar ik schreef er dan ook bij dat hij niet verwachtte weer als zoon te worden aangenomen. En tot zijn verrassing gebeurde dat. Is dat niet het beeld van een liefhebbende vader?

Als je het alleen daarbij laat, laat je een belangrijk deel liggen. Het is nl wel relevant HOE hij kwam in deze gelijkenis?

[Wim Anker]

.....! .....! ......! enz. enz.

Mag ik je vriendelijk verzoeken eens een punaise op zijn kop vast te lijmen op de uitroeptekentoets van je toetsenbord?
Het zou voor ons heel fijn zijn.

[Sheba]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om. Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft! ( met uitroepteken!)

[-DIA-]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om! Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft!

Dat betekent dus in feite dat je in Zondag 7 verklaard ligt.

[Johann Gottfried Walther]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om! Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft!

Dat betekent dus in feite dat je in Zondag 7 verklaard ligt.

Zondag 7 & 23 !

[-DIA-]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om! Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft!

Dat betekent dus in feite dat je in Zondag 7 verklaard ligt.

Zondag 7 & 23 !

Wat is het onderscheid?

[Sheba]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om! Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft!

Dat betekent dus in feite dat je in Zondag 7 verklaard ligt.

Ja.

[-DIA-]

@ alle tegenstanders van Tiberius standpunt:

Het moment van de levendmaking is dus ten alle tijde bij de levendgemaakte bekend?

Het gaat erom dat je weet dat je leeft... Daar gaat het om! Je weet dat je eerst dood was, maar nu leeft!

Dat betekent dus in feite dat je in Zondag 7 verklaard ligt.

Ja.

Dat is in feite het belangrijkste.

[Mister]

.....! .....! ......! enz. enz.

Mag ik je vriendelijk verzoeken eens een punaise op zijn kop vast te lijmen op de uitroeptekentoets van je toetsenbord?
Het zou voor ons heel fijn zijn.

Mag ik je vriendelijk verzoeken dergelijke niet ter zake doende opmerkingen alleen zachtjes voor jezelf te denken en hier niet te posten?
Het zou voor ons heel fijn zijn.

[Johann Gottfried Walther]

Zondag 7 & 23 !

Wat is het onderscheid?

Lees maar na allemaal het geloof. Gerechtvaardigd en kennis van het nochtans van het geloof.

[Zonderling]

De Westminster Confessie is bijzonder duidelijk over het zaligmakend geloof, en ook wat het wezen ervan is

1. De genade van het geloof, waardoor de uitverkorenen in staat gesteld worden te geloven tot zaligheid van hun ziel, is het werk van de Geest van Christus in hun hart, en wordt gewoonlijk gewerkt door de prediking van het Woord, waardoor het eveneens, alsook door de bediening van de sacramenten en het gebed, vermeerderd en versterkt wordt.

2. Door dit geloof gelooft een christen dat alles wat in het Woord geopenbaard is, waar is, want God spreekt daar Zelf in met autoriteit; en het geloof handelt met elke bijzondere passage die daarin voorkomt verschillend; het betuigt gehoorzaamheid aan de geboden, beeft voor de bedreigingen, en omhelst de beloften Gods voor dit en het toekomende leven. Maar de voornaamste delen van het zaligmakende geloof zijn: alleen Christus aanvaarden, ontvangen en op Hem rusten tot rechtvaardigmaking, heiligmaking en tot het eeuwige leven, krachtens het verbond der genade.

3. Dit geloof heeft verschillende gradaties, zwak of sterk; het kan wel dikwijls en op vele manieren aangevallen en verzwakt worden, maar het overwint. Bij velen groeit het uit tot een volle zekerheid door Christus, Die zowel de Auteur als de Voleinder des geloofs is.

In punt 2 heb ik gecursiveerd wat beschreven wordt als voornaamste delen van het geloof. Deze voornaamste delen behoren dan ook zeker tot het wezen van het geloof.
Onder punt 3 zien we de verschillende trappen van het geloof beschreven. Maar dat verandert niets aan het wezen van het geloof dat bestaat in de beloften tot zaligheid te omhelzen, Christus te ontvangen en op Hem te rusten tot zaligheid.

P.S.:

1. Nog even n.a.v. een eerdere post: het wezen van het geloof (ook van zondag 7) wordt niet bepaald door wat men van zijn geloof kan 'zeggen', maar door wat men daadwérkelijk met het hart gelooft. Wat men daarover zelf zeggen kan, is secundair, al zal altijd de belijdenis met de mond moeten volgen op het geloven met het hart.

2. Ik heb niet gereageerd op het boek van ds. Kort, maar wil hierover kwijt dat ik dit in zijn essentie van harte goedkeur. Dat neemt niet weg dat er onderdelen zijn die ik niet geheel kan onderschrijven. Dat zijn vooral drie dingen:
a. ds. Kort wil alleen spreken over 'wedergeboorte' in ruime zin (m.i. mag ook over wedergeboorte in enge zin gesproken worden);
b. ds. Kort ontkent het onderscheid habitus-actus (m.i. is dit onderscheid wel degelijk ook door de Dordtse vaderen erkend en gebruikt, namelijk als onderscheid, niet als scheiding van twee soorten geloof en scheiding in de tijd, zoals later helaas gebeurd is);
c. ds. Kort spreekt m.i. niet met genoeg onderscheid over de zekerheid (zekerheid van het heil versus zekerheid van het geloof als werking in de mens; idem zekerheid in het gevoel). Daardoor kan helaas een karikatuur ontstaan van het ware geloof.
- Dan zijn er nog enkele kleinere dingen die ik niet noemen zal.
Dit alles laat onverlet dat dit boek zeer ernstige waarschuwingen bevat waar ik het van harte mee eens ben.

[ejvl]

Weer even tussendoor, als het mag.
Wat is het verschil tussen het wezen des geloofs en het welwezen des geloofs?

Ik denk dat dit misschien zo te zeggen is: In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig.
Het welwezen is een verdere leiding waarin de gangen van het geloof nader worden gekend en beleefd.

In feite zal dus iemand die het wezen des geloofs bezit ook alles in Christus bezitten, ook al weet het dit niet in de oefening van het geloof. De oefening en meerder kennis zijn nodig, maar stel dat iemand zou sterven en het wezen des geloofs in zich heeft, deze zal niet verloren kunnen gaan. Immers de mens die het wezen des geloofs heeft, die is een onderwerp van Gods verkiezing. En in God is geen verandering.

In het wezen van het geloof kent men Christus ook als schuldovernemende borg. Wellicht klein en bestreden.
In zondag 7 kent men de rechtvaardigmaking. Dat is de eerste vrucht van de wedergeboorte.
Het welwezen is inderdaad de verdere beoefening, maar Christus wordt gekend in het wezen!

[Wim Anker]

Ik ben onlangs begonnen in het boek van ds. Kort, het rechtvaardigend geloof. Enige stukjes uit hoofdstuk 1 wil ik hier neerzetten, als het mag. Het geeft iets weer van de attitude van het geschrift.

Laat ik het boek beginnen met een verhaal over vader en zoon. De vader was ouderling, een ambt dat hij met veel overgave bekleedde. Hij en zijn vrouw achtten zich bekeerd, want ze waren gedoopt, hadden Belijdenis des Geloofs afgelegd, leefden zo het scheen keurig naar Gods Woord en gingen trouw ten Avondmaal. Hun kinderen leefden midden in de wereld en gingen alleen maar naar de kerk omdat het moest, dus puur voor de vorm. Totdat de Heere een van hen stilzette op zijn levenspad en hem overtuigde van zonde, gerechtigheid en oordeel. Die zoon stelde zich nu van harte in de weg van Gods inzettingen om het Woord der zaligheid te horen. Hij onderzocht ook veel geschriften der ouden en kerkte in de week, met zijn om redding smekende ziel, ook in naburige gemeenten waar men de oude gereformeerde waarheid verkondigde. [] Na veel lezen en onderzoek kwam hij erachter, dat in zijn kerk de veronderstelde wedergeboorte, de onbewuste-wedergeboorteleer werd gepreekt.

Iets verder in het hoofdstuk, onder het kopje "Hedendaagse ontwikkelingen" staat o.a. het volgende.

Jongeren krijgen zoal te horen: Naar de kerk? je kunt ook op internet goede dominees horen, kies maar uit wie je het beste past. We moeten kijken naar wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt. We geloven toch allemaal in de Jezus? En met al die vormengodsdienst kom je er ook niet, nee, je moet met Jezus bezig zijn, Hem aannemen en in Hem geloven. Dat behoudende is uit de tijd, dus je moet iets zoeken waar je wat mee kunt. Stap dus over naar kerken met voorgangers zonder dogma's, leerstellingen, wetjes en regels. Het gaat om het direct en puur geloven. Je mag komen zoals je bent. Keer je af van het benauwde en bekrompene van de traditionele kerk. Je moet wat uitstralen van de blijdschap in het geloven. De Heere wil niet dat je zo somber doet en steeds weer aan dood en eeuwigheid denkt. Neem Jezus aan en je bent verlost. Die gereformeerde leer? Dat zaligmakend geloof? Daar wordt je depressief van en als je niet uitkijkt, kom je in een inrichting terecht. Dat zijn maar een paar voorbeeldjes van wat er tegenwoordig te horen is! Als jullie om je heen kijken, weet je het ook niet meer jeugd. Er is veel veranderd in de "bevindelijk" gereformeerde gezindte. Uit gesprekken met de ouderen hoor je dat er vroeger in je kerk maar vijf, zes, zeven avondmaalgangers waren.; mensen van wie veel uitging, die ingetogen en in de vreze des Heeren leefden. Nu zie je vijftig, zestig, zeventig aan het Avondmaal zitten, onder wie veel wereldsgezinde mensen. Dat kun je zien aan hun levensstijl. Je ziet een groot verschil en vraagt je af wat het echte geloof is: dat van vroeger of dat van nu. Jonge vrienden, ik zal proberen het uit te leggen. Weet je hoe dit komt? Men kent God, onze Maker en Christus, de Middelaar Gods en der mensen niet mee, maar toch waant men zich een kind van God. []
Geloof is meer beschouwing en theorie geworden, dan een geloven met het hart.

Als we nu bovenstaande lezen, dan gaat dit toch in de allereerste plaats over de "veronderstelde" wedergeboorte zoals deze in vele, vele kerken van de PKN en CGK wordt geleerd? (en helaas ook in b.v. de HHK en GG wel opgeld doet) Je bent gedoopt en hebt Jezus aangenomen. Dan gaat dit toch niet over al die tobbers (al zijn het inderdaad tobbers om eigen schuld en door eigen werken) die net zoals eens Luther zich maar afvragen: Hoe krijg ik een rechtvaardig God?

[Posthoorn]

Inderdaad Johann Gottfried Walther
Buiten of zonder Christus zijn we dood. Dus de verloren zoon was dood. Pas toen hij weer bij zijn Vader was, was hij levend!

Wat heeft de Heere ons willen leren in deze gelijkenis? Dat alleen bij de Vader het Leven is. Buiten Hem zijn we dood. En het is een aandringen voor een ieder in nood om het Leven bij Hem te zoeken en te vinden!

Het is dus dood of levend. En niets er tussenin!

Ook hier is weer het gevaar dat beeld en werkelijkheid worden verwisseld. De zoon die tot zichzelf komt, opstaat en naar zijn vader, is het beeld van de zondaar die tot zichzelf komt, opstaat en tot de Vader gaat.
Maar het is niet een bekeringsgeschiedenis van déze verloren zoon: deze is slechts een beeld van de zondaar die tot inkeer komt.

Blijft de vraag aan Tiberius: wat is een geloof, dat een ander geloof is dan dat van Zondag 7? Hoe ziet dat geloof eruit? Wat 'gelooft' dat?