Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[-DIA-]

Nee. Mensen die zo redeneren, maken hun wereld niet groter door op een forum te zitten, maar kleiner. Dat is een heel ongezonde ontwikkeling.

Ik ben bovendien helemaal niet kritisch op het boek. Ik vind het een belangrijk, hoewel ook gevaarlijk, thema. Want je kunt er ook grote ongelukken mee begaan. Maar ik heb op geen enkele manier de indruk gewekt dat dit boek niet goed zou zijn.

Iedereen mag nu wel nee zeggen. Laat maar. Eén ding nog, en dat is dat de geachte heer Wim Anker de spijker wel degelijk op de kop slaat.

Ik heb gezegd (want gekibbel en gehakketak wil ik niet meer, en je voelt best wel aan waar dat zomaar kan ontstaan)

[FlyingEagle]

Geestspraak - dr. H. van den Belt

[Ad Anker]

Iedereen mag nu wel nee zeggen. Laat maar. Eén ding nog, en dat is dat de geachte heer Wim Anker de spijker wel degelijk op de kop slaat.

Ik heb gezegd (want gekibbel en gehakketak wil ik niet meer, en je voelt best wel aan waar dat zomaar kan ontstaan)

Ik begrijp dit best. Zowel DIA als Wim hebben, gezien hun postinggeschiedenis een bepaalde onnavolgbare eigenheid in hun reacties. Dat kan heel verrassend en verfrissend zijn. Dat maakt dit ik best begreep dat Wim volgens DIA de spijker op de kop slaat.

Wat ik in mijn eenvoudigheid mis is dat DIA een boek aankondigt, althans het voorwoord door ds. du Cloux van Maede. Dit boek is een klassieker en staat bij velen in de kast, ook hier staat hij voor het grijpen. Een boek wat ik iedereen aanraad om te lezen, omdat het ontdekkend is, maar hoe verrassend, ook enorm vertroostend. Omdat zelfbeproeving en zelfonderzoek geen doel op zich is, maar alles zich richt op Christus.

Ik las deze week bij Kohlbrugge: Hij schrijft over de duivel als de leugenaar.

Wij kennen de wapenrusting die de apostel Paulus in het laatste hoofdstuk van zijn brief aan de Efeziërs beschrijft. Als de duivel komt en zegt: Beproef jezelf! beproef je dan niét, maar houd slechts dát voor je toetssteen: geloof je in Jezus Christus? Verder niets!

Nu wil ik zelfbeproeving en zelfonderzoek niet afdoen als iets onnodigs, maar zo'n boekje leert uitnemend dat alles wat we doen buiten Christus van onwaarde is. En daarom is het zo'n geschikt boekje om te lezen en te bespreken.

Wim kent mij een beetje, dus daar zou hij best wat over kunnen zeggen, ik heb ook wat tegengas gegeven dus voel me dan ook wel aangesproken, maar het een oordeel vellen over een ander die je alleen digitaal onder een nickname kent vind ik overigens een gevaarlijke bezigheid. Ook daarvoor zou dit boekje zeer nuttig zijn.

[advocaat]

Gisteren had ik helaas niet de mogelijkheid om te reageren. De bijdragen van Wim Anker geheel juist en adequaat. Wim mijn oprechte dank daarvoor.

Om speculatie over mijn mentale vermogen te voorkomen, als mantelzorger heb ik andere verplichtingen, die zowel tijd als energie vergen. Vandaar dat ik niet altijd direct kan reageren.

[-DIA-]

Iedereen mag nu wel nee zeggen. Laat maar. Eén ding nog, en dat is dat de geachte heer Wim Anker de spijker wel degelijk op de kop slaat.

Ik heb gezegd (want gekibbel en gehakketak wil ik niet meer, en je voelt best wel aan waar dat zomaar kan ontstaan)

Ik begrijp dit best. Zowel DIA als Wim hebben, gezien hun postinggeschiedenis een bepaalde onnavolgbare eigenheid in hun reacties. Dat kan heel verrassend en verfrissend zijn. Dat maakt dit ik best begreep dat Wim volgens DIA de spijker op de kop slaat.

Wat ik in mijn eenvoudigheid mis is dat DIA een boek aankondigt, althans het voorwoord door ds. du Cloux van Maede. Dit boek is een klassieker en staat bij velen in de kast, ook hier staat hij voor het grijpen. Een boek wat ik iedereen aanraad om te lezen, omdat het ontdekkend is, maar hoe verrassend, ook enorm vertroostend. Omdat zelfbeproeving en zelfonderzoek geen doel op zich is, maar alles zich richt op Christus.

Ik las deze week bij Kohlbrugge: Hij schrijft over de duivel als de leugenaar.

Wij kennen de wapenrusting die de apostel Paulus in het laatste hoofdstuk van zijn brief aan de Efeziërs beschrijft. Als de duivel komt en zegt: Beproef jezelf! beproef je dan niét, maar houd slechts dát voor je toetssteen: geloof je in Jezus Christus? Verder niets!

Nu wil ik zelfbeproeving en zelfonderzoek niet afdoen als iets onnodigs, maar zo'n boekje leert uitnemend dat alles wat we doen buiten Christus van onwaarde is. En daarom is het zo'n geschikt boekje om te lezen en te bespreken.

Wim kent mij een beetje, dus daar zou hij best wat over kunnen zeggen, ik heb ook wat tegengas gegeven dus voel me dan ook wel aangesproken, maar het een oordeel vellen over een ander die je alleen digitaal onder een nickname kent vind ik overigens een gevaarlijke bezigheid. Ook daarvoor zou dit boekje zeer nuttig zijn.

Als het moet mag iedereen mijn eigen naam wel gebruiken, en velen hier kennen die ook wel. Verder, dat lijkt me duidelijk, lijkt het me beter niet zo veel meer te zeggen. Het enig wat me aan dit forum een beetje bindt is dat je er soms iets kwijt kunt wat je nergens anders kwijt kunt. Denk aan meditaties, of plaatsen van een link naar wat je op zondag of in de week hebt gehoord, en daarom acht ik het wel als een, hoe zal ik dat noemen, een soort evangelisatiemogelijkheid. Ik ben me zeker bewust dat wat o.a. wij op zondag nog mogen horen in veel kerken toch niet meer zo gehoord wordt: Ontdekkend, ontgrondend, precies zoals in dat boekje van Matthew Maede.

[Posthoorn]

-DIA-, ik begrijp dat je hier iets kwijt wilt, maar dat je vervolgens niet in gesprek wilt. Dan lijkt dit forum toch niet helemaal de geschikte plek, zou ik zeggen.

[CvdW]

De bijna-christen ontdekt, door Matthew Meade.
Voor wie het boekje niet kent, hier het 'woord vooraf' bij de uitgave van 1988, en daarna van de onder ons welbekende ds. A.P.A. du Cloux.

Woord vooraf
Matthew Mead (of Meade) werd rond 1630 in Leighton geboren als tweede zoon van Richard Mead en zijn vrouw Johanna. Na vanaf 1649 aan het King's College te Cambridge gestudeerd te hebben, werd hij godsdienstonderwijzer. In deze functie is hij achtereenvolgens aan verschillende plaatsen verbonden geweest als spreker. In 1658 bijvoorbeeld werd hem door Cromwell Shadwell aangewezen.
Door zijn puriteinse opvattingen en zijn bevindelijke prediking, kwam ook Mead door de zogenaamde Restauration in problemen. Er bleek in de Engelse kerk steeds minder ruimte over te blijven voor predikers die zich verzetten tegen het toenemende Rooms-katholicisme en haar gebruiken in de kerk. Ze stelden zich daarmee bloot aan vervolgingen en tenslotte aan de ontheffing van hun ambten en posten. In deze tijd heeft Mead de preken gehouden die later in De bijna Christen ontdekt werden uitgegeven.
In 1662 kwam de grote breuk met het verschijnen van de zogenaamde nieuwe Uniformiteitsacte . Deze wet verplichtte alle geestelijken een opgesteld gebedenboek en ordeningsformulier te ondertekenen. Verder moesten ze onder ede beloven geen verandering in de staat en de kerk in te voeren. Tenslotte zou het geestelijk ambt alleen bekleed mogen worden na de priesterwijding. Onder de circa 2000 predikanten die als gevolg van het niet gehoorzamen aan deze wet afgezet werden, behoorde ook Matthew Mead.
De vervolgingen waren hiermee nog niet afgelopen. Mead heeft dat ondervonden en wel zodanig dat hij zich een paar keer genoodzaakt zag om Engeland te verlaten. Hij reisde dan naar Nederland waar hij enige malen geweest is. In 1669 werd hij in Stepney, in Engeland, hulpprediker bij W. Greenhill. Toen deze overleed werd Mead door onder andere John Owen en Joseph Caryl als Greenhills opvolger bevestigd. De gemeenteleden bouwden een huis waarin ze samen konden komen. Steeds meer hoorders bezochten Meads prediking ondanks de tegenstand van de overheid, ondanks de vervolgingen, zoals in december l682 toen soldaten grote verwoestingen in het kerkgebouw aanrichtten.
In september 1683 volgde Mead John Owen op als een zogenaamde dinsdagmorgen lecturer. Drie jaar later was hij opnieuw in Holland. Hij preekte een tijdlang in Utrecht. In l687 vertrok hij weer naar Engeland waar koning Jacobus zijn zogenaamde Verklaring van Inschikkelijkheid had uitgevaardigd. In de ze wet was bepaald dat iedereen vrijgelaten zou worden om naar eigen gebruik erediensten te beleggen. Het verzwegen doel van koning Jacobus was hierbij om het Rooms-katholicisme geheel in haar oude staat te herstellen. Dit ging velen toch te ver en het luidde de Glorious Revolution in van l688 toen stadhouder Willem III naar Engeland overvoer en daar koning werd. Het betekende het einde van de verdrukkingen van de puriteinen. Mead en zijn gemeente zijn daarna niet meer vervolgd. Matthew Mead overleed op l6 oktober 1699. Hij werd begraven op het kerkhof van Stepney.
Mead heeft een aantal geschriften gepubliceerd. Zijn The almost Christian discorered, uit 1662 werd het bekendst. In l682 kwam het in Utrecht tot een Nederlandse uitgave. Hoewel Mead de stof van De bijna christen ontdekt in zeven preken behandeld had, is het geen prekenbundel geworden. Vier vragen besprak Mead rond het thema van de bijna christen. Een uitvoerige toepassing besloot het geheel.
Het werk is ook in Nederland geliefd geworden; verschillende herdrukken tonen dat aan. In 1687 verscheen een herdruk bij J. Boekholt te Amsterdam. Van 1690 tot 1905 zagen minstens veertien edities het licht. Tenslotte werden in 1918, 1966, 1970 en 1975 heruitgaven bezorgd door Den Hertog te Utrecht.
Scherpenzeel, augustus l988
drs. H. Florijn

Der lezer heil!
De gehele weg der bekering is een overtuigingsweg. Ik zal werken, spreekt de Heere, wie zal het keren? Elk waarlijk bekeerd zondaar, vreest niets zo zeer als het zelfbedrog der zonde, hij weet door de genade Gods hem geschonken, dat hij van nature, door satan misleid, er niet te goed, toe is, om God, de mensen en zichzelf te misleiden.
De Heilige Geest, die hem van zonde, gerechtigheid en oordeel heeft overtuigd, dringt hem tot het gebed: doorgrond mij, o God! en ken mijn hart. Zie, of bij mij een schadelijke weg zij.
De geschriften van mannen, door de Heere geleerd, die hem er op 'wijzen, hoe hoog een natuurlijk en geveinsd mens kan klimmen in de belijdenis, en waarlijk geen genade hebben, zijn hem daarom zo welkom; hij weet toch uit de Heilige Schriften; dat niet verre van het Koninkrijk der Hemelen te zijn en bijna Christen te wezen, ongenoegzaam is, om éénmaal uit de mond van Jezus te horen: "Komt, gezegenden des Vaders, gaat in, in de eeuwige vreugde." Hij weet, dat er staat geschreven, men kan de naam hebben, dat men leeft, en nochtans dood zijn, de gedaante der Godzaligheid bezitten, en nochtans een vreemdeling zijn omtrent haar kracht.
Welnu, onder die geschriften bekleedt het werkje van M. Meade "De Bijna-christen ontdekt", een eerste plaats. Allen, die van God zijn bekeerd, stellen er hoge prijs op, en de verspreiding er van, omdat het helaas! te weinig bekend is, is altijd en vooral in onze dagen noodzakelijk, nu velen het op zich hebben genomen het ambt der gelovigen tot reformatie der kerken te bekleden. Het kan zulken bepalen bij de hoogst ernstige en gewichtige vraag: behoor ik zelf wel tot de levende leden der gemeente, uitverkoren in Christus, gekocht met Zijn bloed? Ben ik zelf een waar dienaar van Jezus, die de belofte, door genade, mij mag toe-eigenen: ,,Waar Ik ben, zal ook Mijn dienaar zijn."
De uitgever, overtuigd dat dit kostelijk werkje te weinig in de gemeenten is bekend, heeft het besluit genomen het te laten herdrukken en de verspreiding ervan te bevorderen, door den verkoopprijs zo zuinig mogelijk te stellen. Een aanprijzing van mij heeft het boekje niet nodig, het prijst zich zelf aan. Moge de Heilige Geest het lezen en bepeinzen van de waarheden, daarin voorgesteld, aan de zielen van velen zegenen, is mijne bede.
Bedum, A. P. A. du Cloux, emeritus predikant

Ik ben nu bezig dit boekje voor mijzelf wat te hertalen, daar waar nodig, wat het lezen wel vergemakkelijkt.
Verder, het boekje is ook te lezen via 'dewoesteweg.nl en andere werken van de schrijver zijn te vinden op theologienet.nl
Verder zou ik dan willen opmerken, dat ik meen dat geschriften als deze, naar we vrezen, te onbekend zijn geworden, en ik meen ook dat het waar is, dat er wellicht ook mensen kunnen zijn, die geschriften als dit bewust mijden. Ik acht dit dan een zeer schadelijke zaak, en degene die zo denkt zal hierdoor ook iets te kennen geven over zichzelf.
In Jeremia 17 lezen we: Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? Ik, de HEERE, doorgrond het hart, en proef de nieren; en dat, om een iegelijk te geven naar zijn wegen, naar de vrucht zijner handelingen.

Ik haal deze posting nog even naar boven.
Fijn @Dia dat je bezig bent met hertalen. Is het een idee om het ook uit te geven, zodat anderen kennis kunnen nemen van dit geschrift?

[-DIA-]

-DIA-, ik begrijp dat je hier iets kwijt wilt, maar dat je vervolgens niet in gesprek wilt. Dan lijkt dit forum toch niet helemaal de geschikte plek, zou ik zeggen.

Kunnen en willen zijn twee zaken, zie ook CGK-synode

[-DIA-]

De bijna-christen ontdekt, door Matthew Meade.
Voor wie het boekje niet kent, hier het 'woord vooraf' bij de uitgave van 1988, en daarna van de onder ons welbekende ds. A.P.A. du Cloux.

Woord vooraf
Matthew Mead (of Meade) werd rond 1630 in Leighton geboren als tweede zoon van Richard Mead en zijn vrouw Johanna. Na vanaf 1649 aan het King's College te Cambridge gestudeerd te hebben, werd hij godsdienstonderwijzer. In deze functie is hij achtereenvolgens aan verschillende plaatsen verbonden geweest als spreker. In 1658 bijvoorbeeld werd hem door Cromwell Shadwell aangewezen.
Door zijn puriteinse opvattingen en zijn bevindelijke prediking, kwam ook Mead door de zogenaamde Restauration in problemen. Er bleek in de Engelse kerk steeds minder ruimte over te blijven voor predikers die zich verzetten tegen het toenemende Rooms-katholicisme en haar gebruiken in de kerk. Ze stelden zich daarmee bloot aan vervolgingen en tenslotte aan de ontheffing van hun ambten en posten. In deze tijd heeft Mead de preken gehouden die later in De bijna Christen ontdekt werden uitgegeven.
In 1662 kwam de grote breuk met het verschijnen van de zogenaamde nieuwe Uniformiteitsacte . Deze wet verplichtte alle geestelijken een opgesteld gebedenboek en ordeningsformulier te ondertekenen. Verder moesten ze onder ede beloven geen verandering in de staat en de kerk in te voeren. Tenslotte zou het geestelijk ambt alleen bekleed mogen worden na de priesterwijding. Onder de circa 2000 predikanten die als gevolg van het niet gehoorzamen aan deze wet afgezet werden, behoorde ook Matthew Mead.
De vervolgingen waren hiermee nog niet afgelopen. Mead heeft dat ondervonden en wel zodanig dat hij zich een paar keer genoodzaakt zag om Engeland te verlaten. Hij reisde dan naar Nederland waar hij enige malen geweest is. In 1669 werd hij in Stepney, in Engeland, hulpprediker bij W. Greenhill. Toen deze overleed werd Mead door onder andere John Owen en Joseph Caryl als Greenhills opvolger bevestigd. De gemeenteleden bouwden een huis waarin ze samen konden komen. Steeds meer hoorders bezochten Meads prediking ondanks de tegenstand van de overheid, ondanks de vervolgingen, zoals in december l682 toen soldaten grote verwoestingen in het kerkgebouw aanrichtten.
In september 1683 volgde Mead John Owen op als een zogenaamde dinsdagmorgen lecturer. Drie jaar later was hij opnieuw in Holland. Hij preekte een tijdlang in Utrecht. In l687 vertrok hij weer naar Engeland waar koning Jacobus zijn zogenaamde Verklaring van Inschikkelijkheid had uitgevaardigd. In de ze wet was bepaald dat iedereen vrijgelaten zou worden om naar eigen gebruik erediensten te beleggen. Het verzwegen doel van koning Jacobus was hierbij om het Rooms-katholicisme geheel in haar oude staat te herstellen. Dit ging velen toch te ver en het luidde de Glorious Revolution in van l688 toen stadhouder Willem III naar Engeland overvoer en daar koning werd. Het betekende het einde van de verdrukkingen van de puriteinen. Mead en zijn gemeente zijn daarna niet meer vervolgd. Matthew Mead overleed op l6 oktober 1699. Hij werd begraven op het kerkhof van Stepney.
Mead heeft een aantal geschriften gepubliceerd. Zijn The almost Christian discorered, uit 1662 werd het bekendst. In l682 kwam het in Utrecht tot een Nederlandse uitgave. Hoewel Mead de stof van De bijna christen ontdekt in zeven preken behandeld had, is het geen prekenbundel geworden. Vier vragen besprak Mead rond het thema van de bijna christen. Een uitvoerige toepassing besloot het geheel.
Het werk is ook in Nederland geliefd geworden; verschillende herdrukken tonen dat aan. In 1687 verscheen een herdruk bij J. Boekholt te Amsterdam. Van 1690 tot 1905 zagen minstens veertien edities het licht. Tenslotte werden in 1918, 1966, 1970 en 1975 heruitgaven bezorgd door Den Hertog te Utrecht.
Scherpenzeel, augustus l988
drs. H. Florijn

Der lezer heil!
De gehele weg der bekering is een overtuigingsweg. Ik zal werken, spreekt de Heere, wie zal het keren? Elk waarlijk bekeerd zondaar, vreest niets zo zeer als het zelfbedrog der zonde, hij weet door de genade Gods hem geschonken, dat hij van nature, door satan misleid, er niet te goed, toe is, om God, de mensen en zichzelf te misleiden.
De Heilige Geest, die hem van zonde, gerechtigheid en oordeel heeft overtuigd, dringt hem tot het gebed: doorgrond mij, o God! en ken mijn hart. Zie, of bij mij een schadelijke weg zij.
De geschriften van mannen, door de Heere geleerd, die hem er op 'wijzen, hoe hoog een natuurlijk en geveinsd mens kan klimmen in de belijdenis, en waarlijk geen genade hebben, zijn hem daarom zo welkom; hij weet toch uit de Heilige Schriften; dat niet verre van het Koninkrijk der Hemelen te zijn en bijna Christen te wezen, ongenoegzaam is, om éénmaal uit de mond van Jezus te horen: "Komt, gezegenden des Vaders, gaat in, in de eeuwige vreugde." Hij weet, dat er staat geschreven, men kan de naam hebben, dat men leeft, en nochtans dood zijn, de gedaante der Godzaligheid bezitten, en nochtans een vreemdeling zijn omtrent haar kracht.
Welnu, onder die geschriften bekleedt het werkje van M. Meade "De Bijna-christen ontdekt", een eerste plaats. Allen, die van God zijn bekeerd, stellen er hoge prijs op, en de verspreiding er van, omdat het helaas! te weinig bekend is, is altijd en vooral in onze dagen noodzakelijk, nu velen het op zich hebben genomen het ambt der gelovigen tot reformatie der kerken te bekleden. Het kan zulken bepalen bij de hoogst ernstige en gewichtige vraag: behoor ik zelf wel tot de levende leden der gemeente, uitverkoren in Christus, gekocht met Zijn bloed? Ben ik zelf een waar dienaar van Jezus, die de belofte, door genade, mij mag toe-eigenen: ,,Waar Ik ben, zal ook Mijn dienaar zijn."
De uitgever, overtuigd dat dit kostelijk werkje te weinig in de gemeenten is bekend, heeft het besluit genomen het te laten herdrukken en de verspreiding ervan te bevorderen, door den verkoopprijs zo zuinig mogelijk te stellen. Een aanprijzing van mij heeft het boekje niet nodig, het prijst zich zelf aan. Moge de Heilige Geest het lezen en bepeinzen van de waarheden, daarin voorgesteld, aan de zielen van velen zegenen, is mijne bede.
Bedum, A. P. A. du Cloux, emeritus predikant

Ik ben nu bezig dit boekje voor mijzelf wat te hertalen, daar waar nodig, wat het lezen wel vergemakkelijkt.
Verder, het boekje is ook te lezen via 'dewoesteweg.nl en andere werken van de schrijver zijn te vinden op theologienet.nl
Verder zou ik dan willen opmerken, dat ik meen dat geschriften als deze, naar we vrezen, te onbekend zijn geworden, en ik meen ook dat het waar is, dat er wellicht ook mensen kunnen zijn, die geschriften als dit bewust mijden. Ik acht dit dan een zeer schadelijke zaak, en degene die zo denkt zal hierdoor ook iets te kennen geven over zichzelf.
In Jeremia 17 lezen we: Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? Ik, de HEERE, doorgrond het hart, en proef de nieren; en dat, om een iegelijk te geven naar zijn wegen, naar de vrucht zijner handelingen.

Ik haal deze posting nog even naar boven.
Fijn @Dia dat je bezig bent met hertalen. Is het een idee om het ook uit te geven, zodat anderen kennis kunnen nemen van dit geschrift?

Normaal hertaal ik nogal eens wat oudere geschriften. Meestal voor eigen gebruik. Het hele boek hertalen en dat openbaar, ik denk dat ik dan op zijn minst neerlandicus moest zijn. Voor mezelf kan ik het verantwoorden als er eens iets blijft zitten, maar om dat dit voor meerden te doen, dat is, denk ik te veel verantwoording voor een niet-neerlandicus.

[Job]

Normaal hertaal ik nogal eens wat oudere geschriften. Meestal voor eigen gebruik. Het hele boek hertalen en dat openbaar, ik denk dat ik dan op zijn minst neerlandicus moest zijn. Voor mezelf kan ik het verantwoorden als er eens iets blijft zitten, maar om dat dit voor meerden te doen, dat is, denk ik te veel verantwoording voor een niet-neerlandicus.

Mooie nuttige bezigheid, Dia. Dat noodzaakt je om door de tekst te kruipen. Kruipend delf je nog weleens parels.

[Bourdon16]

Probeer het eens een keer via ChatGPT.

[-DIA-]

Probeer het eens een keer via ChatGPT.

Misschien dat iemand het gek vindt, maar daar laat ik me toch liever mee in.

[DDD]

Ik denk dat je in ieder geval goed moet zijn in Duits en oud-Nederlands. Hoewel, oud Engels zou misschien net zo goed zijn.

In ieder geval lees ik het boek in het NL en ik vind eigenlijk dat het niet zo had moeten worden uitgegeven. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die het zo begrijpen. Ik moest zelf bij sommige alinea's twee keer lezen wat er nu eigenlijk stond.

[Forummer]

Probeer het eens een keer via ChatGPT.

Misschien dat iemand het gek vindt, maar daar laat ik me toch liever mee in.

Beste DIA, u moet er niet op voorhand vanuit gaan dat iemand het gek vind. Daar haalt u uzelf mee naar beneden en dat is niet nodig. God heeft u gemaakt zoals u bent. En daar had Hij een bedoeling mee.

[-DIA-]

Probeer het eens een keer via ChatGPT.

Misschien dat iemand het gek vindt, maar daar laat ik me toch liever mee in.

Beste DIA, u moet er niet op voorhand vanuit gaan dat iemand het gek vind. Daar haalt u uzelf mee naar beneden en dat is niet nodig. God heeft u gemaakt zoals u bent. En daar had Hij een bedoeling mee.

Dank u voor uw opmerking, niemand is verplicht om dat niet gek te vinden. Ik vind het namelijk onnatuurlijk om onnodig mijn verstand uit te schakelen en dat door een machine te vervangen.
En nu ben ik wéér bang, wat hier nu weer op gaar volgen. Moeten we nu echt elk woordje op een goudschaaltje wegen? Of is hier enig vertrouwen in elkaar?