Nico schreef:
Om ds Mallan nog maar eens te citeren: " Dezulken moeten den dood in gepreekt worden.Ruth reisde zonder toekomst naar Bethlehem"( interview 1994).Ruth kon aan de grens niet vermoeden dat ze uiteindelijk gelost zou worden door Boaz..
Orpa werd door Naomi niet opgebouwd , nee ze werd zwaar beproefd. En uiteindelijk kwam haar geestelijke ligging daardoor openbaar. Ze leek van korps veranderd maar ze was niet van Koning veranderd.
@Nico, waar of in welk boek kan ik bovenstaand citaat van ds Mallan vinden?
In het boek “De groetenis met mijn hand” schreef hij het volgende
“...U noemt bijvoorbeeld het geval, dat men erg voldaan onder een voorbereidingspreek vandaan komt, omdat de dominee zo laag afdaalde en de zielen zo lieflijk meenam in de keuze, ook nog met een beroep op het geval van Ruth op de grens van Moab.”
En even verder
“..het wemelt op het ogenblik in Nederland van mensen met een Ruthskeuze, maar de vrucht openbaart het wel dat het hart nog in Moab zit. En de Losser ‘nader dan Boaz’ heeft hen nog nooit in verlegenheid gelaten.....”
Uw eerste reactie vanmorgen: Dat is de kern waar het over gaat! Mensen moeten buiten Christus niet opgebouwd worden met een belofte en een bemoediging. Ze zijn nog niet afgesneden van alles en gestorven aan de Wet.
Dezulken hebben ook niks aan een Evangelie op dat moment , de beloften zijn voor Gods volk, daar horen zij niet bij. Naar eigen inleving.
Om ds Mallan nog maar eens te citeren: " Dezulken moeten den dood in gepreekt worden.Ruth reisde zonder toekomst naar Bethlehem"( interview 1994).Ruth kon aan de grens niet vermoeden dat ze uiteindelijk gelost zou worden door Boaz..
Orpa werd door Naomi niet opgebouwd , nee ze werd zwaar beproefd. En uiteindelijk kwam haar geestelijke ligging daardoor openbaar. Ze leek van korps veranderd maar ze was niet van Koning veranderd.
Verstuurd vanaf mijn SM-J730F met Tapatalk
Met verbazing lees ik het vetgedrukte.
Dus hetgeen we lezen in de Bijbel en bij de oudvaders is niet juist. Ruth werd ook niet door Naomi opgebouwd, nee ze werd zwaar beproefd. En door Gods Geest mocht ze zeggen de bekende woorden. Ze was van korps veranderd en ook van Koning veranderd.
Laten we de Kanttekeningen er eens bij pakken.
Ruth 1 vers 16 en vers 17
16. Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk en uw God mijn God (32). 32. Hiermede toont zij haar bekering tot den waren God en de gemeenschap Zijner kerk; waarin het schijnt dat Naomi haar met de voorgaande redenen, van het voorbeeld harer zwagerin, had willen beproeven.
17. Waar gij zult sterven, zal ik sterven en aldaar zal ik begraven worden; alzo doe mij de HEERE en alzo doe Hij daartoe, zo niet de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en tussen u (33). 33. Dat is, de Heere straffe mij alzo, en ga voort in Zijn straf, of vermeerdere dezelve, indien ik het anders meen of anders doe dan ik gesproken heb. Het is een manier van eedzweren waarin het kwaad verzwegen wordt dat zij zichzelven toedachten en toewensten, of ook Gods oordeel bevalen.
GGotK schreef:Zaten de oudvaders allen op 1 lijn betreffende de exegese van Ruth?
Ja, die ik ken wel.
Ah, je hebt vast een bepaalde voorkeur voor oudvaders. Hoe komt het dat alle oudvaders op 1 lijn zaten en dat er tegenwoordig zo'n 'spraakverwarring 'is over Ruth.
Uit Om Sions Wil 1993 over de keuze van Ruth door ds. W. Pieters:
Wat staat er letterlijk in het Hebreeuws? “Uw volk mijn volk en uw God mijn God.” Het Hebreeuws gebruikt bijna nooit het woordje ‘is’ of ‘ben’ van het werkwoord ‘zijn’. Het Hebreeuwse taaleigen is nu eenmaal zo, dat een zin, waarin het woordje ‘is’ of ‘ben’ hoort, zonder die woordjes wordt geschreven. In het Nederlands kan dat natuurlijk niet altijd en daarom voegen onze Statenvertalers dan het juiste woordje er tussen. Soms zetten ze het schuingedrukt [in de oude Statenbijbels tussen vierkante haken en met een ander lettertype] om duidelijk te maken dat het er in de grondtekst eigenlijk niet staat, maar soms voegen ze het niet-schuingedrukt tussen.
Voorbeelden:
In Jesaja 6 vers 8 staat: “Zie, hier ben ik”, maar in het Hebreeuws staat letterlijk: “Zie ik”. Het woordje ‘hier’ is schuingedrukt tussengevoegd en het woordje ‘ben’ is niet-schuingedrukt, maar wel tussengevoegd. En dat is heel gewoon.
Een voorbeeld van dezelfde strekking als de uitspraak van Ruth: in Psalm 95 vers 7 lezen wij: “Want Hij is onze God”, maar in het Hebreeuws staat: “Want Hij onze God.” Onze Statenvertalers hebben het woordje ‘is’ tussengevoegd en niet schuingedrukt.
Waarom hebben zij het in Ruth 1 vers 16 dan de eerste keer wel en de tweede keer niet tussengevoegd? Omdat met één keer tussenvoegen volgens hen wel duidelijk was wat bedoeld werd. Stel u voor in het alledaagse Nederlands: ik zeg: “Ján is mijn vriend en Kéés mijn buurman” dan begrijpt iedereen dat ik in dat tweede bedoel: “En Kees is mijn buurman.”
Wat betreft de vertalingen van Ruth 1 vers 16: de oude Engelse vertaling heeft daar (schuingedrukt) tussengevoegd ‘shall be’, wat betekent ‘zal zijn’, zodat de Engelse vertaling luidt: “Uw volk zal mijn volk zijn en uw God mijn God.” Luther voegt tweemaal het woordje ‘ist’ tussen, zodat de Luther-vertaling luidt: “Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.”
Als ik alles overweeg en mij probeer in te denken wat Ruth met deze woorden belijdt, dan denk ik dat nog een andere klank in haar woorden meeklinkt, namelijk dat zij een wens uitspreekt, de keuze van haar hart en dan zou je haar woorden “Uw volk mijn volk en uw God mijn God” ook kunnen weergeven met: “Uw volk zij mijn volk en uw God zij mijn God” en het woordje ‘zij’ betekent: moge zijn. Dus “Moge uw volk mijn volk zijn en moge uw God mijn God zijn.”
In ieder geval is er geen verschil tussen het eerste deel van deze uitspraak en het tweede. Wij mogen dan ook niet een conclusie trekken uit het ontbreken van het woordje ‘is’ in het tweede deel van Ruths belijdenis. Ik weet dat het wel gebeurt en dat neem ik een man als ds. Van der Poel uit Ede ook niet kwalijk, want de bedoeling achter zijn uitleg is wel goed. Maar wij kunnen en mogen het niet in Ruths keuze leggen, dat zij wel kon zeggen: “Uw volk is mijn volk”, maar nog niet kon zeggen: “Uw God is mijn God.” En dat ze daarom zei “Uw God mijn God.” Dan wordt het uitgelegd alsof er meer zekerheid in het eerste deel van haar geloofsbelijdenis ligt dan in het tweede. Maar vanuit Gods Woord kunnen wij deze conclusie niet trekken.
De uitspraak van Ruth op de grens tussen Moab en Kanaän is echter geen zelfverzekerde uitspraak vanuit verbondsautomatisme van een mond-christen, maar is een hartelijke belijdenis van haar verlangen. Daarom geeft de wens-vorm net zo goed weer wat zij bedoelt, als de bewering-vorm. Zo gebruikt de Engelse vertaling de toekomende tijd, misschien wel om beide betekenissen te laten meeklinken.
Zeker is wel: zij kiest onvoorwaardelijk het volk van Naomi tot haar volk en wil met dat volk leven en sterven, hoewel zij in de ogen van dat volk een Moabietische is. Zij kiest ook de God van Naomi onvoorwaardelijk voor haar God, al heeft Hij haar man van haar afgenomen door de dood, net als de man van Orpa en de man van Naomi. Al is deze God heilig en al heeft Hij in Zijn Woord laten schrijven dat geen Moabietische mag komen in de vergadering des HEEREN tot in het tiende geslacht (wat hetzelfde is als: nooit en te nimmer!) …, toch kiest zij deze God voor haar God, toch neemt zij Hem aan en wil ze Hem dienen.
Opheusden schreef:Uit Om Sions Wil 1993 over de keuze van Ruth door ds. W. Pieters:
Wat staat er letterlijk in het Hebreeuws? “Uw volk mijn volk en uw God mijn God.” Het Hebreeuws gebruikt bijna nooit het woordje ‘is’ of ‘ben’ van het werkwoord ‘zijn’. Het Hebreeuwse taaleigen is nu eenmaal zo, dat een zin, waarin het woordje ‘is’ of ‘ben’ hoort, zonder die woordjes wordt geschreven. In het Nederlands kan dat natuurlijk niet altijd en daarom voegen onze Statenvertalers dan het juiste woordje er tussen. Soms zetten ze het schuingedrukt [in de oude Statenbijbels tussen vierkante haken en met een ander lettertype] om duidelijk te maken dat het er in de grondtekst eigenlijk niet staat, maar soms voegen ze het niet-schuingedrukt tussen.
Voorbeelden:
In Jesaja 6 vers 8 staat: “Zie, hier ben ik”, maar in het Hebreeuws staat letterlijk: “Zie ik”. Het woordje ‘hier’ is schuingedrukt tussengevoegd en het woordje ‘ben’ is niet-schuingedrukt, maar wel tussengevoegd. En dat is heel gewoon.
Een voorbeeld van dezelfde strekking als de uitspraak van Ruth: in Psalm 95 vers 7 lezen wij: “Want Hij is onze God”, maar in het Hebreeuws staat: “Want Hij onze God.” Onze Statenvertalers hebben het woordje ‘is’ tussengevoegd en niet schuingedrukt.
Waarom hebben zij het in Ruth 1 vers 16 dan de eerste keer wel en de tweede keer niet tussengevoegd? Omdat met één keer tussenvoegen volgens hen wel duidelijk was wat bedoeld werd. Stel u voor in het alledaagse Nederlands: ik zeg: “Ján is mijn vriend en Kéés mijn buurman” dan begrijpt iedereen dat ik in dat tweede bedoel: “En Kees is mijn buurman.”
Wat betreft de vertalingen van Ruth 1 vers 16: de oude Engelse vertaling heeft daar (schuingedrukt) tussengevoegd ‘shall be’, wat betekent ‘zal zijn’, zodat de Engelse vertaling luidt: “Uw volk zal mijn volk zijn en uw God mijn God.” Luther voegt tweemaal het woordje ‘ist’ tussen, zodat de Luther-vertaling luidt: “Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.”
Als ik alles overweeg en mij probeer in te denken wat Ruth met deze woorden belijdt, dan denk ik dat nog een andere klank in haar woorden meeklinkt, namelijk dat zij een wens uitspreekt, de keuze van haar hart en dan zou je haar woorden “Uw volk mijn volk en uw God mijn God” ook kunnen weergeven met: “Uw volk zij mijn volk en uw God zij mijn God” en het woordje ‘zij’ betekent: moge zijn. Dus “Moge uw volk mijn volk zijn en moge uw God mijn God zijn.”
In ieder geval is er geen verschil tussen het eerste deel van deze uitspraak en het tweede. Wij mogen dan ook niet een conclusie trekken uit het ontbreken van het woordje ‘is’ in het tweede deel van Ruths belijdenis. Ik weet dat het wel gebeurt en dat neem ik een man als ds. Van der Poel uit Ede ook niet kwalijk, want de bedoeling achter zijn uitleg is wel goed. Maar wij kunnen en mogen het niet in Ruths keuze leggen, dat zij wel kon zeggen: “Uw volk is mijn volk”, maar nog niet kon zeggen: “Uw God is mijn God.” En dat ze daarom zei “Uw God mijn God.” Dan wordt het uitgelegd alsof er meer zekerheid in het eerste deel van haar geloofsbelijdenis ligt dan in het tweede. Maar vanuit Gods Woord kunnen wij deze conclusie niet trekken.
De uitspraak van Ruth op de grens tussen Moab en Kanaän is echter geen zelfverzekerde uitspraak vanuit verbondsautomatisme van een mond-christen, maar is een hartelijke belijdenis van haar verlangen. Daarom geeft de wens-vorm net zo goed weer wat zij bedoelt, als de bewering-vorm. Zo gebruikt de Engelse vertaling de toekomende tijd, misschien wel om beide betekenissen te laten meeklinken.
Zeker is wel: zij kiest onvoorwaardelijk het volk van Naomi tot haar volk en wil met dat volk leven en sterven, hoewel zij in de ogen van dat volk een Moabietische is. Zij kiest ook de God van Naomi onvoorwaardelijk voor haar God, al heeft Hij haar man van haar afgenomen door de dood, net als de man van Orpa en de man van Naomi. Al is deze God heilig en al heeft Hij in Zijn Woord laten schrijven dat geen Moabietische mag komen in de vergadering des HEEREN tot in het tiende geslacht (wat hetzelfde is als: nooit en te nimmer!) …, toch kiest zij deze God voor haar God, toch neemt zij Hem aan en wil ze Hem dienen.
1. Is een wens een keuze of een verlangen?
2. Je mag dus wel anders/vrijer/allegorisch (volgens ds W Pieters) verklaren als de bedoeling achter de uitleg maar goed is? Of wordt dit gezegd om de (oud) gereformeerde broeders niet tegen het hoofd te stoten?
GGotK schreef:1. Is een wens een keuze of een verlangen?
2. Je mag dus wel anders/vrijer/allegorisch (volgens ds W Pieters) verklaren als de bedoeling achter de uitleg maar goed is? Of wordt dit gezegd om de (oud) gereformeerde broeders niet tegen het hoofd te stoten?
2. Romeinen 15:1.
En zoals je mogelijk weet is ds. Pieters uit die streken afkomstig (Ede) en heeft veel bij ds. Van der Poel geestelijk geleerd.
Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
Piet Puk schreef:Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
Het curatorium van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vergadert morgen toch ook? Weet iemand wie er dit jaar in het curatorium zitten? Ik vermoed dat er wel enige wijzigingen zijn, gelet op de kwestie van Opheusden.
Piet Puk schreef:Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
Piet Puk schreef:Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
Volgens mij is het beide kerken de vraag of er studenten zijn...
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
GGotK schreef:1. Is een wens een keuze of een verlangen?
2. Je mag dus wel anders/vrijer/allegorisch (volgens ds W Pieters) verklaren als de bedoeling achter de uitleg maar goed is? Of wordt dit gezegd om de (oud) gereformeerde broeders niet tegen het hoofd te stoten?
2. Romeinen 15:1.
En zoals je mogelijk weet is ds. Pieters uit die streken afkomstig (Ede) en heeft veel bij ds. Van der Poel geestelijk geleerd.
Piet Puk schreef:Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
Het curatorium van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vergadert morgen toch ook? Weet iemand wie er dit jaar in het curatorium zitten? Ik vermoed dat er wel enige wijzigingen zijn, gelet op de kwestie van Opheusden.
Piet Puk schreef:Nog een verschil tussen GG en GGiN zeker met curatorium nu: bij de GG is het niet de vraag of er studenten aangenomen worden, maar hoeveel het er zijn. Bij de GGiN is het de vraag of er een student is.
