Belijdenis doen

[albion]

In de Gezinsgids die we vandaag kregen stonden boekjes in over dit onderwerp van Ds.D.Heemskerk en Ds.D.W.Tuinier.
Vooral Ds.Heemskerk was hier heel voorzichtig mee.

Waarmee?

De vraag: Als ik belijdenis afleg, belijd ik dan alleen het geloof, het geloof van de kerk, de waarheid van de Bijbelse leer? Of belijd ik tijdens die plechtigheid mijn persoonlijke, zaligmakende, geloof in Christus?

Ik dacht dat dr. Kuiper de belijdenis van het geloof en het aangaan aan het HA aan elkaar koppelde. Misschien maak ik hier een denkfout. In ieder geval zijn de Gereformeerde Kerken dus zuiverder in dit opzicht dan de zgn reformatorische kerken ; en als ik hier zo de topics lees vind ik dat sommige kerken toch heel dichtbij de Gereformeerde Kerk staan in dit opzicht. (belijdenis van het geloof gekoppeld aan het Heilig Avondmaal).

[Afgewezen]

Ik dacht dat dr. Kuiper de belijdenis van het geloof en het aangaan aan het HA aan elkaar koppelde. Misschien maak ik hier een denkfout. In ieder geval zijn de Gereformeerde Kerken dus zuiverder in dit opzicht dan de zgn reformatorische kerken ; en als ik hier zo de topics lees vind ik dat sommige kerken toch heel dichtbij de Gereformeerde Kerk staan in dit opzicht. (belijdenis van het geloof gekoppeld aan het Heilig Avondmaal).

Ja, dat klopt. Maar de vraag is wel hoe je denkt over het ware geloof. Toen ik daar pas een gesprek over had met mijn evangelische collega, reageerde ze met: "O, dáárom gaan er zo weinig mensen aan het avondmaal in de Gereformeerde Gemeente."

[GJdeBruijn]

Zo kun je de definitie van 'geloof' natuurlijk wel heel ver oprekken.

Het gaat niet over het oprekken van de definitie van het geloof, maar het bedachtzaam omgaan in het kunnen stellen dat er spráke is van dat geloof.
En dat kun je niet met een zwart-wit dogmatisch regeltje afdoen.
Er is door de eeuwen heen altijd uitvoerig geschreven over de aard en de inhoud van het ware geloof. De hoeveelheid pastorale geschriften van de oudvaders laat zien dat het niet zo simpel ligt dat je het als het ware even 'vangt' in een definitie, waar een mens zich aan kan spiegelen.
Zelfs de eerste christenen moesten nog veel bijleren, getuige de brieven van de apostelen.
Zelfs dan nog is het "wie meent te staan..."
Dus uiteindelijk zou op basis van de ideale definitie van het geloof geen mens meer belijdenis kunnen doen. Ergens zit er een grens. En dan kan het kloppen dat ook een theoloog als ds. Moerkerken een spanning moet laten bestaan. Ik vraag me af of dat erg is. Wat mij betreft niet. Integendeel. Het voorkomt hoogmoedige christenen en bemoedigt de schuchtere kleingelovige om Jezus Christus te belijden. En voor diegenen die uit gewoonte en onverschilligheid belijdenis doen is er geen andere oplossing dan te wijzen op het onkruid en het tarwe die tezamen vergeleken worden met het koninkrijk der hemelen. Daar hoeft een kerk zijn belijdenis niet voor aan te passen.

[GJdeBruijn]

Met die vraag die gesteld mag (moet) worden ben ik het hartelijk eens.
Maar, als ik je goed begrijp, is het geoorloofd dat een catechisant die hierop niet positief durft/kan antwoorden, toch BdG mag afleggen?
Ik zou hierop graag een helder antwoord, zonder mits en maars, horen.
Vele posters draaien er eigenlijk een beetje omheen.

In principe NEE, tenzij.
En dan neem ik aan dat het tenzij tijdens de belijdeniscatechesatie aan bod komt.
En wie desondanks na goed onderwijs genoten te hebben voor zichzelf weet niet positief te mogen antwoorden: NEE (waarom zou zo iemand wel ja durven zeggen?)
En dan moeten wij alles verder uit handen geven en het oordeel der liefde laten gelden.
Eigenlijk mag de vraag van JvdG dus niet gesteld worden, tenzij iemand het zichzelf afvraagt.
Ik realiseer me dat ik dan eigenlijk ook geen antwoorden zou mogen geven. Maar omwille van de theologische doordenking geef ik het toch als mening. In de praktijk zou ik nooit iemand afraden geen belijdenis te doen. Wat is er nou mooier dat iemand de naam van de Zaligmaker belijdt als de Messias!?

[Bert Mulder]

Met die vraag die gesteld mag (moet) worden ben ik het hartelijk eens.
Maar, als ik je goed begrijp, is het geoorloofd dat een catechisant die hierop niet positief durft/kan antwoorden, toch BdG mag afleggen?
Ik zou hierop graag een helder antwoord, zonder mits en maars, horen.
Vele posters draaien er eigenlijk een beetje omheen.

Nee.

Men mag geen zonde op zonde stapelen.

Als men, niet in Christus zijnde, belijdenis des geloofs aflegt, dan

1. Is men mijnedig, voor Gods aangezicht en de gemeente ja te zeggen op vragen waar men geen ja op KAN zeggen
2. Verwatert men de betekenis van het afleggen van belijdenis, zodat iedereen het in wezen doen kan, als men de hoofdkennis maar heeft. Maar belijdenis is een hart-zaak, geen hoofd-zaak.
3. En zo verwatert men het lidmaatschap in de kerk, hetwelk toch een vergadering van (ware) gelovigen is, de geliefden in onze Heere Jezus Christus.

Degenen die ten onrechte belijdenis gedaan hebben, horen door de kerkenraad kerkrechterlijk en dus censureel behandeld te worden, met het doel dat ze een waarachtige belijdenis van schuld en geloof doen kunnen. Zullen ze niet op dat punt komen, dan zullen ze uiteindelijk door de kerkelijke tucht afgesneden moeten worden.

[Luther]

Met die vraag die gesteld mag (moet) worden ben ik het hartelijk eens.
Maar, als ik je goed begrijp, is het geoorloofd dat een catechisant die hierop niet positief durft/kan antwoorden, toch BdG mag afleggen?
Ik zou hierop graag een helder antwoord, zonder mits en maars, horen.
Vele posters draaien er eigenlijk een beetje omheen.

Nee.

Men mag geen zonde op zonde stapelen.

Als men, niet in Christus zijnde, belijdenis des geloofs aflegt, dan

1. Is men mijnedig, voor Gods aangezicht en de gemeente ja te zeggen op vragen waar men geen ja op KAN zeggen
2. Verwatert men de betekenis van het afleggen van belijdenis, zodat iedereen het in wezen doen kan, als men de hoofdkennis maar heeft. Maar belijdenis is een hart-zaak, geen hoofd-zaak.
3. En zo verwatert men het lidmaatschap in de kerk, hetwelk toch een vergadering van (ware) gelovigen is, de geliefden in onze Heere Jezus Christus.

Degenen die ten onrechte belijdenis gedaan hebben, horen door de kerkenraad kerkrechterlijk en dus censureel behandeld te worden, met het doel dat ze een waarachtige belijdenis van schuld en geloof doen kunnen. Zullen ze niet op dat punt komen, dan zullen ze uiteindelijk door de kerkelijke tucht afgesneden moeten worden.

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?
Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

[Afgewezen]

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?
Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Ik zou zeggen: niet op de zaken vooruitlopen.

[Luther]

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?
Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Ik zou zeggen: niet op de zaken vooruitlopen.

Maar - met alle respect - het is geen wiskunde!

[Bert Mulder]

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?


Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Die personen in het eerste gedeelte (blauw), als ze lid van de kerk zijn (of niet), met die personen hoort door de kerkenraad geduldig en verstandelijk gewerkt te worden. Die in het laatste (rode) gedeelte horen door de kerkenraad streng gewaarschuwd en verder vooral censuraal behandeld te worden. Die in het midden gedeelte horen vooral door de prediking getroost te worden.

[Afgewezen]

Ik zou zeggen: niet op de zaken vooruitlopen.

Maar - met alle respect - het is geen wiskunde!

Nee, maar wat wil je daarmee zeggen?

[GJdeBruijn]

@Luther: De vraag is of dat artikel in de DL gelezen moet worden voor het vertrouwen dat er een moment van belijdenis doen mag komen. Dus in toekomende zin. Of dat daarmee op de zaak vooruit gelopen mag worden en alvast maar belijdenis gedaan moet worden. Ook hier is een 'tekort' aan te wijzen. Dus dit lost de spanning ook niet op.

@Bert: Wat te doen met de kleingelovige die ellendig is, jammerlijk, blind en naakt en Jezus liefheeft maar niet DURFT in angst zichzelf te bedriegen? Je kunt dat twijfelmoedig, ongelovig vinden of wat dan ook, maar het komt ondertussen óók voor (het is toch een noodzakelijk onderdeel van de heilsorde die we belijden in de leer). Moeten die met de tucht gedwongen worden?

[Afgewezen]

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?


Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Die personen in het eerste gedeelte (blauw), als ze lid van de kerk zijn (of niet), met die personen hoort door de kerkenraad geduldig en verstandelijk gewerkt te worden. Die in het laatste (rode) gedeelte horen door de kerkenraad streng gewaarschuwd en verder vooral censuraal behandeld te worden. Die in het midden gedeelte horen vooral door de prediking getroost te worden.

Eens.

[Luther]

En hoe ga je dan om met de leden die getekend worden in art.1, 16 van de DL?


Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Die personen in het eerste gedeelte (blauw), als ze lid van de kerk zijn (of niet), met die personen hoort door de kerkenraad geduldig en verstandelijk gewerkt te worden. Die in het laatste (rode) gedeelte horen door de kerkenraad streng gewaarschuwd en verder vooral censuraal behandeld te worden. Die in het midden gedeelte horen vooral door de prediking getroost te worden.

Oprechte vraag van mij: Waarom kom jij al heel snel met de censuur aan? Er bestaat toch ook nog zoiets als een pastoraal gesprek?

[Luther]

@Luther: De vraag is of dat artikel in de DL gelezen moet worden voor het vertrouwen dat er een moment van belijdenis doen mag komen. Dus in toekomende zin. Of dat daarmee op de zaak vooruit gelopen mag worden en alvast maar belijdenis gedaan moet worden. Ook hier is een 'tekort' aan te wijzen. Dus dit lost de spanning ook niet op.

@Bert: Wat te doen met de kleingelovige die ellendig is, jammerlijk, blind en naakt en Jezus liefheeft maar niet DURFT in angst zichzelf te bedriegen? Je kunt dat twijfelmoedig, ongelovig vinden of wat dan ook, maar het komt ondertussen óók voor (het is toch een noodzakelijk onderdeel van de heilsorde die we belijden in de leer). Moeten die met de tucht gedwongen worden?

Ik haalde dat artikel uit de DL juist aan m.b.t. diegenen die je noemt richting Bert (het rode deel).

[Bert Mulder]

Hebben jullie ooit nagedacht wat het betekent belijdenis te doen, ongelovig zijnde?

Je wijst dus met de vinger naar God: "Het is Uw schuld dat ik niet geloof. Ik wil wel, ben zelfs lid van de kerk. Maar U wilde niet."