Gijs83 schreef:Nu moet je het niet andersom gaan draaien. De vraag moet zijn is het vermaak wat volgens de Bijbel kan. Fietsen/wandelen is toch heel gewoon/gezond?

Ontspannen in de achtbaan is voor mij ook heel gewoon/gezond., dus volgens mij komen we zo ook niet verder.

Als we toch op deze (ietwat wettische) toer doorgaan: noem mij welke van de 10 geboden ik overtreed als ik in de achtbaan stap.

Marnix schreef:Luther, ik denk dat wat je noemt ook wel persoonlijk is. Maar natuur en g-krachten / adrenaline, die op zich ook natuurlijk zijn, zijn natuurlijk wel verschillend, hebben een verschillende uitwerking. Het een brengt rust, het ander een kick. Maar is het een daarom goed en het ander niet? Heeft het ook niet te maken met wat je prettig vindt? De een vindt die rust heerlijk en enge achtbanen niet, bij de ander ligt dat weer heel anders. Wel goed om dat onderscheid te maken... wat heeft te maken met persoonlijke voorkeuren?

Ik lees in de Bijbel dat de Heere vooral in de stilte en de rust aanwezig is. Denk aan 1 Koningen 19. Ontspanning wordt ook verbonden met rust. Ik weet niet of je dat krijgt in een achtbaan.
Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Kijk nu komen we ergens. "Het is voor mij zonde omdat het leven te ernstig is."

De vraag is of jouw gevoel universeel moet gelden. Zie 1 Kor 8.

refo schreef:Kijk nu komen we ergens. "Het is voor mij zonde omdat het leven te ernstig is."

De vraag is of jouw gevoel universeel moet gelden. Zie 1 Kor 8.

Klopt.
Heb ik ergens beweerd dat mijn gevoel universeel geldend is?
De vraag is alleen hoever 1 Korinthe 8 strekt. In principe zou je daarmee nooit iets als zonde durven aanwijzen.

klinkt dat niet wat postmodern, jongens?

Gijs83 schreef:

Marnix schreef:Gijs. die tekst zegt dus helemaal niets... de wereld maakt ook massaal fietstochten en natuurwandelingen. En dan zeg je ook niet: Dat is dus wereldgelijkvormig, moeten we niet doen.

Luther, ik denk dat wat je noemt ook wel persoonlijk is. Maar natuur en g-krachten / adrenaline, die op zich ook natuurlijk zijn, zijn natuurlijk wel verschillend, hebben een verschillende uitwerking. Het een brengt rust, het ander een kick. Maar is het een daarom goed en het ander niet? Heeft het ook niet te maken met wat je prettig vindt? De een vindt die rust heerlijk en enge achtbanen niet, bij de ander ligt dat weer heel anders. Wel goed om dat onderscheid te maken... wat heeft te maken met persoonlijke voorkeuren?

Nu moet je het niet andersom gaan draaien. De vraag moet zijn is het vermaak wat volgens de Bijbel kan. Fietsen/wandelen is toch heel gewoon/gezond?

En wandelen door een pretpark en een paar leuke attracties doen is ongezond?
De vraag is hier overigens niet: Wat is gezond. Maar: Hoe gaan we met vermaak om.

Luther schreef:Ik lees in de Bijbel dat de Heere vooral in de stilte en de rust aanwezig is. Denk aan 1 Koningen 19. Ontspanning wordt ook verbonden met rust. Ik weet niet of je dat krijgt in een achtbaan.
Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Klopt, maar volgens mij heb je twee dingen: Hem zoeken (in rust en stilte, bidden in je binnenkamer of in de natuur) en vermaak, genieten van dingen.... wat weer wat anders is. Naast de achtbanen heb je dan ook: Mountainbiken (dus niet rustig fietsen maar hard , tennissen en allerlei andere sporten. Ontspanning door inspanning. Als je dat laatste niet kan verantwoorden of je een slecht gevoel geeft moet je dat zeker niet doen.

Luther schreef: Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

rekcor schreef:

Luther schreef: Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

Luther schreef:

rekcor schreef:

Luther schreef: Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

En als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, verdraagt zich dat wel met het rustig wandelen, genieten van een ijsje of een stuk fietsen?
Als je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, kun je dan nog wel echt van iets genieten?

Let wel, ik snap best wat je met die opmerking bedoelt, maar ik kan er gewoon niets concreets mee.

Luther schreef:

rekcor schreef:

Luther schreef: Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

Ik begrijp je, en hoewel ik vaak mank ga aan die visie op het leven, ben ik het roerend met je eens.

Paulus zegt: vlees offeren aan afgoden? Dat is onzin. Want afgoden bestaan niet. Dus er kan wel offervlees zijn, maar eet het gerust, niets mis mee. Desnoods eet je mee in zo'n maaltijd. Maarrrr.... je hebt zwakke broeders wier geweten bezwaard wordt als jullie aanzitten aan een offermaaltijd. Die zou je van het geloof weer terug naar het heidendom voeren door je gedrag. Dan eet je in der eeuwigheid dat vlees niet. Ik neem aan: in zijn bijzijn.

Zo mag je een pretpark zien. Een pretpark is niet meer dan een verzameling toestellen. 'Pret'park is maar een naam. Ga er gerust heen en geniet van het vliegend kasteel(uitzicht over de bossen), van de Pegasus, van het piratenschip, van de wildwaterbaan. Welk verschil is er wezenlijk met een Sommerrodelbahn in Duitsland of een glijbaan in de Linneaeushof of Blijdorp? Dat anderen er heen gaan om te zondigen, deert jou niet. Maarrrr, als je broeder zwak is, vertel hem niet dat je er heen gaat of geweest ben.

ZWP schreef:

Luther schreef:

rekcor schreef:

Luther schreef: Ik kan voor mijn geweten niet naar de Efteling, omdat het voor mij zonde zou zijn om in een pretpark te zijn. Daar is het leven te ernstig voor.

Wat bedoel je precies met 'ernstig' in: 'daar is het leven te ernstig voor'?

Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

En als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, verdraagt zich dat wel met het rustig wandelen, genieten van een ijsje of een stuk fietsen?
Als je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, kun je dan nog wel echt van iets genieten?

Let wel, ik snap best wat je met die opmerking bedoelt, maar ik kan er gewoon niets concreets mee.

Waarom zou een leven in het besef van de dood een leven zonder genietingen zijn?

Luther schreef:Waarom zou een leven in het besef van de dood een leven zonder genietingen zijn?

Volgens mij staat het leven van een christen niet meer in het teken van de dood, maar in het teken van het Leven. De dood van een christen is zijn beste dag (Pred 7:1).

M.i. mag ontspanning zowel zijn tot genieting/vermaak, als tot uitrusten (zowel geestelijk als lichamelijk). Ik zou geen enkele Bijbelse richtlijn weten, die dat anders stelt.

Luther schreef: Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

God ontspande zich toch ook en genoot van wat Hij had gecreëerd.

Bureaucraat schreef:

Luther schreef: Vroeger zei men weleens, als men zich afvroeg kan ik dit of dat wel doen: "Leg de dood er maar eens naast." Ik weet, dat je nu met dozijnen voorbeelden kunt komen om deze uitspraak belachelijk te maken, maar toch zit er een kern van waarheid in. Als je weet dat je leven een handbreed gesteld is en dat je ieder ogenblik moet rekenen met de dood, dan verdraagt zich dat naar mijn gevoelen niet met het bezoeken van een pretpark.

God ontspande zich toch ook en genoot van wat Hij had gecreëerd.

"En God zag al wat Hij gemaakt had en ziet het was zeer goed."
Ik vind het bijna blasfemisch om de verlustiging van God in Zijn eigen volmaakte werken te vergelijken met onze ontspanning.
Misschien is dát het juist wel: als wij ons ontspannen, dienen we ons te verlustigen in onze Schepper. "En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde." En dan ga ik 1000 keer per dag over deze schreef, maar dat blijft wel het getuigenis van Gods Woord, ook in onze vrije tijd.
En dan weet ik best dat er een grijs gebied is. Daarover heb ik reeds eerder gezegd: In dat grijze gebied zou ik het niet tot eer van God vinden, als ik een pretpark zou bezoeken o.i.d.