refo schreef:Ik zie dat niet zo in Efeze 5.
Lees even mee:
Tot allen zegt Paulus:
21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.
De hele gemeente is aan elkaar onderdanig. Ieder lid aan het andere.
En dan gaat hij verder met de vrouwen
22 Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;
Dus: vrouw! U bent ook onderdanig aan de man.
Dan volgt het huwelijksbeeld. En dan:
25 Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;
Over onderdanig gesproken!
Resumerend:
- ieder gemeentelid is het andere onderdanig
en daarom is
- de vrouw is haar eigen man onderdanig
maar ook is
- moet de man zijn vrouw liefhebben als zijn eigen vlees.
Ik zie alleen maar gelijkwaardigheid. Met als grondtoon in dit verband de onderdanigheid aan elkaar.
Verder zie ik nergens dat een man voor zijn vrouw zijn leven moet geven. Het geven van het leven is aan Christus voorbehouden.
Ik heb de ESV* er eens bijgepakt. Die begint met een uitleg over het woord onderdanig (submission). Daarin wordt inderdaad aangegeven dat vers 22 en verder voortbouwen op vers 21.
SV: Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.
NBV: Aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus.
De ESV stelt dat 'onderdanig zijn aan elkaar' betekent: je onderwerpen aan anderen overeenkomstig de autoriteit door God gegeven.
De gegeven autoriteit wordt vervolgens uitgewerkt in de verzen 5:22-6:4. De onderkende gezagrelaties zijn:
- Man/vrouw (gezagrelatie binnen een huwelijk)
- Ouder/kind
- Meester/slaaf
Let wel dat het om relaties gaat en deze daarom wederkerigheid impliceren. Dus het is geen eenrichtingsverkeer van de plichten van een vrouw richting de man maar ook andersom.
Het eerste voorbeeld van het algemene principe van onderdanigheid is dat Paulus regels uitzet voor een juiste invulling (ESV: right ordering) van het huwelijk. Zie hiervoor ook Kolossenzen 3. In dit hoofdstuk komt dezelfde drieslag van relaties terug zonder dat deze worden gebouwd op een vers met een algemeen principe van 'onderdanigheid. In de Kolossenbrief staat het in de context van het nieuwe leven. Blijkbaar ziet Pauls het erkennen van gezagrelaties (ook man/vrouw) als onderdeel van het nieuwe leven en daarmee niet tijdgebonden.
De ESV stelt verder:
de onderdanigheid van de vrouw is niet gelijk aan de gehoorzaamheid welke kinderen verplicht zijn aan hun ouders evenmin dat deze tekst suggereert dat vrouwen onderdanig moeten zijn alle mannen (nl alleen haar echtgenoot). Beide seksen (man en vrouw) zijn gelijk geschapen naar Gods beeld. Deze onderdanigheid is het hebben van achting voor het uiteindelijke leiderschap (ultimate leadership) van de echtgenoot ten behoeve van een gezonde en harmonieuze huwelijksrelatie.
M.i. zijn twee belangrijke dingen hierin:
- Het uiteindelijke leiderschap komt voort uit de scheppingsorde en daarmee is deze denk ik niet tijdgebonden. Zie ook 1 Kor 11:3 en Gen 2: 18.
- De doelstelling is juist het bevorderen van een gezond huwelijk, dus in het belang van beiden.
ESV stelt verder mbt de verzen 23-24:
Omdat de man het hoofd van de vrouw is zij gehouden onderdanig te zijn. Dit hoofdschap (headship) is gemodelleerd naar Christus hoofdschap van de kerk. Evenzo het hoofdschap van Christus over de kerk en het zijn van haar redder niet per cultuur verschilt evenzo is dat met het hoofdschap van de man over de vrouw en haar plicht om onderdanig te zijn in alles.
Hieruit komt m.i. toch ook weer hetgeen naar voren zoals beschreven in mijn vorige post. Ook hier blijkt weer dat het hoofdschap van de man de basis is voor de onderdanigheid en niet het aanwezig zijn van een relatie in een bepaalde vorm. De meester/slaaf verhouding bestaat niet meer maar dat heeft geen gevolgen voor de invulling van de man/vrouw verhouding. Want alle drie de verhoudingen zijn een uitwerking van het grote onderdanigheidsprincipe. Dus als we de gezagsrelatie man/vrouw niet respecteren dan tasten we het grote principe aan. We zijn het er denk wel over eens dat het grote principe (vers 21) nog steeds bestaat. Dus om daar op een juiste wijze invulling aan te geven moeten relaties (man/vrouw-ouder/kind-meester/slaaf), zolang deze bestaan, geëerbiedigd worden op de wijze zoals de Bijbel deze beschrijft.
ESV vers 25:
Vanaf vers 25 gaat het over man.Paulus geeft
geen gebod aan de man om onderdanig te zijn aan zijn vrouw maar in plaats daarvan moet hij zichzelf opgeven voor haar (to give himself up). Dus mannen moeten hun vrouwen liefhebben op een zelfopofferende wijze in navolging van het beeld van Christus, die zichzelf overgaf in zelfopofferende liefde voor Zijn kerk. Hieruit komt het duidelijke beeld naar voren dat een man zijn leven moet afleggen voor zijn vrouw en dit is het tegenovergestelde van iedere vorm van tirannie. De echtgenoot is gebonden door de liefde om zo de bron van huwelijksvreugde te verzekeren voor zijn vrouw zodat deze zich daarmee kan verheugen in de Heere. Aardig om op te merken is dat Paulus 9 verzen aan de plichten van de man toedeelt en drie aan de plichten van de vrouw.
Op basis van bovenstaande denk ik dat je zeker je leven moet afleggen voor je vrouw. Want anders kan je wel eens haar sta in de weg zijn in het vinden van haar vreugde in God. Tevens denk ik dat je in het meest ultieme geval je leven werkelijk moet willen opofferen voor je vrouw. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
* Toch handig zo'n nieuwe vertaling met kanttekeningen
Our God is an awesome God. He reigns from heaven above