Wat zegt pasen jou?

[SecorDabar]

Pasen is het begin van het eschaton.

Ik ga inmiddels wel steeds meer voelen voor het afschaffen van de kerkelijke feestdagen.
De Heere Jezus zegt: weent niet over mij, maar over uzelf en uw kinderen.
In de lijdensweken wordt m.i. toch weer veel te veel de nadruk op het lijden van Jezus gelegd.
En bij Pasen op wat de vrouwen en de discipelen allemaal hebben meegemaakt.

De straf die ons de vrede aanbrengt is Zijn sterven.
Door de opstanding kan Hij deze erfenis als Erflater nu Zelf uitdelen.
Dat kun je geloven of niet.

Beste Refo,
Inderdaad is het zo dat we de paasgedachte ook op een andere tijd van het jaar kunnen gedenken.
Ook midden in de zomer kan een kind des Heeren vervuld zijn van de geboorte van haar Borg en Middelaar.
Even goed kan men Pinksteren beleven op Oudejaaravond.
Maar Gods Woord verbied nergens dat we de heilsfeiten niet gemeenschappelijk zouden mogen gedenken.
En dan is het een voorrecht dat wij in Nederland zelfs 2e Kerst-, Paas-, en Pinksterdagen hebben.
Om op die 2e feestdag het heerlijke nog meer en dieper te overdenken van Zijn heerlijke geboorte, opstanding, hemelvaart
en de uitstorting van de Heilige Geest te mogen bewonderen.

[SecorDabar]

Nu terug naar de vraag: wat zegt Pasen jou?

Net zoals de vorige reacties is het zo dat er door een paaspreek indrukken in de ziel tot stichting mogen nablijven hetgeen men gehoord of gelezen heeft.
Zelf mocht ik veel opbeuring ontvangen in de tekstwoorden in Mattheus 18: En haastelijk uitgaande van het graf, met vreze en grote blijdschap, liepen zij henen om het Zijnen discipelen te boodschappen.

Ik las een preek uit 1915 van wijlen dr. J.C. de Moor, Geref. predikant te Den Haag.
Het is opmerkelijk dat na de verkondiging van de opstanding van Christus uit de doden,
de vrouwen met vreze en grote blijdschap van het graf gingen.
Vreze én blijdschap.
Niet alleen vreze, niet alleen blijdschap...

Dr. C.J. de Moor zegt dan in zijn preek:
Deze vreze is dus in beginsel gevolg van de grote ontroering, welke de nieuwe wereld, die haar poorten thans opende, de vrouwen gaf.
Zou het ons nog mogelijk zijn op Pasen zulk een gemoedsaandoening te kennen?
Is voor ons niet veel van het bevindelijke weggenomen omdat wij het reeds zo vaak gehoord hebben en deze geschiedenis tot in de kleinste bijzonderheden kennen?
Wij maken ons bezorgd, geliefden, dat het voor menigeen zo is.
En wij kunnen dat ook niet veranderen.
Het is slechts in ons vermogen, u te waarschuwen, dat een Pasen zonder zulk een vreze geen feest voor u kan zijn, doch een oordeel wordt.

Wanneer de Heilige Geest tot ons komt, en het hart vervult met Zijne genade, wordt alles zo anders.
Dan kunnen we onze hoogheid niet bewaren.
Dan verliezen we onze zelfbewustheid.
Dan gaan de golven hoog en kunnen we onze aandoeningen nauwelijks meester blijven.
Dan is het Paasevangelie niet een waarheid, die we reeds zo menigmaal vernamen en voor kennisgeving aannemen.
Denkt er toch aan, opdat gij u niet bedriegt voor de eeuwigheid, en vreest liever nu om eens niet te vrezen.
Nee, dan gevoelen we een ogenblik de nabijheid des Heeren en juichen om het heil, voor ons bereid.
Maar tegelijk maakt het ons stil en klein, en we kunnen niet begrijpen, dat dit voor ons zou zijn.
Het is te groot en te wonderlijk.
Hoevelen hebben die vreze gekend te midden hunner hoogste vreugde!
Zou het heil wel voor hen zijn?
De satan fluisterde hen in: welnee, het is alles zelfbedrog. Gij verbeeldt u veel, maar ge bezit weinig.
Denk niet dat gij een kind des Heeren zijt. Doch deze vreze van Zijn ellendig en arm volk is de Heiland ook bekend.
Hij zal de Zijnen daarom niet verstoten. Integendeel, Hij wil hen op de liefelijkste wijze helpen, zoals aanstonds zal blijken.
En als er maar eerst de vreze der vreugde is, dan zal Hij de vreze des ongeloofs Zelf wegnemen,
want niemand zal de Zijnen rukken uit de hand Zijns Vaders.

[Bookreader]

Pasen...
Het betekent: de weg naar God is weer open!
Pasen is reden voor een diepe dankbaarheid tot God! Reden, om tot te Zoon uit de roepen: wat geweldig dat U dit hebt willen doen!
Zou je dat heil dan niet met beide handen willen aangrijpen?!

[Bookreader]

Ondanks dat Pasen voor mij 'pas' op 1 mei valt (Griekse kalender), geeft deze preek het beste weer wat ik van Pasen vind:

Katechetische preek van onze Vader onder de Heiligen Joannes Chrysostomos
Voor de heilige en lichtstralende dag van de roemrijke en Verlossing brengende Opstanding van Christus, onze God.

Zo iemand vroom en God-minnend is, laat hij genieten van deze schone en stralende plechtigheid.
Zo iemand een goedwillend dienaar is, laat hij vol blijdschap binnentreden in de vreugde van zijn Heer.
Zo iemand zich heeft afgetobd met vasten, hij neme nu zijn beloning in ontvangst.
Zo iemand vanaf het eerste uur heeft gearbeid, hij ontvange vandaag het hem toekomende loon.
Zo iemand na het derde uur is gekomen, ook hij viere feest vol dankbaarheid.
Zo iemand na het zesde uur is binnengegaan, laat hij niet aarzelen: immers, hij zal geen schade lijden.
Zo iemand pas op het negende uur aankwam, laat hij toetreden zonder weifeling.
Ja zelfs, zo iemand eerst te elfder ure is gekomen, laat hij niet bang zijn wegens zijn traagheid: de Meester toch is mild, en aanvaardt de laatste zowel als de eerste.

Hij brengt in de rust hem die te elfder ure aankwam, zowel als degene die gearbeid heeft vanaf het eerste uur. Den tragen betoont hij Zijn medelijden, de eersten omringt Hij met zorgen. De één geeft Hij het hem toekomende, de anderen schenkt Hij om niet. Hun werken aanvaardt Hij, het goede voornemen prijst Hij. Zijt ge nog niet allen binnengegaan in de vreugde van uw Heer?

Eersten en laatsten, neemt uw loon in ontvangst. Rijken en armen, danst met elkander! Strengen en lichtzinnigen, viert deze Dag.
Gij die gevast hebt en gij die niet gevast hebt, verheugt u vandaag. De tafel is zwaar van de spijzen: komt er allen van genieten. Er is overvloed van verse spijzen, laat niemand hongerig heengaan.
Komt allen genieten van het feestmaal des geloofs. Komt allen genieten van de rijkdom der goedertierenheid.

Niemand klage over zijn armoede, want voor allen is het Koninkrijk opgestraald. Niemand jammere over zijn fouten, want uit het Graf is de vergeving opgebloeid.
Niemand vreze meer de dood, want de dood van de Verlosser heeft ons vrijgemaakt.
Toen de Dood Hem vastgreep, heeft Hij die vernietigd. Uitgeplunderd heeft Hij de hades, toen Hij in de hades was afgedaald. Hij heeft hem verbitterd, toen deze geproefd had van Zijn vlees. Zoals Jesaja, dit voorspellend, heeft uitgeroepen: “Hades werd verbitterd, toen hij in de onderwereld met U samentrof”. Hij werd verbitterd, immers hij werd krachteloos gemaakt. Hij werd verbitterd immers, hij werd bespot. Hij werd verbitterd, immers hij werd tot een lijk gemaakt. Hij werd verbitterd, immers hij werd in boeien gekluisterd.
Hij kreeg in handen een lichaam, en hij bevond zich tegenover God. Hij kreeg aarde, en vond zich tegenover een Hemel. Hij nam wat hij zag, en viel vanwaar hij niet meer kón zien.

Waar is, o Dood, uw prikkel? Waar, o hades, uw prooi?
Opgestaan is Christus, en gij zijt ter neder geworpen.
Opgestaan is Christus, en gevallen zijn de demonen.
Opgestaan is Christus, en de Engelen verheugen zich.
Opgestaan is Christus, en leven heerst alom.
Opgestaan is Christus, en geen dode is er meer in het graf.
Want Christus, opgestaan uit de doden, is geworden tot de Eersteling der ontslapenen.

Hem zij de roem en de kracht,
In de eeuwen der eeuwen,
Amen.

Het is van een tijd geleden, en misschien ben je hier niet meer actief, maar prachtig, om dit hier tegen te komen!
Mooi, die oude kerkvaders!

Ik heb op tweede paasdag eens wat gelezen van Basilius van Caesarea/de Grote, uit zijn Hexaemeron. Die kerkvaders kunnen mij wel boeien.

[SecorDabar]

Pasen...
Het betekent: de weg naar God is weer open!
Pasen is reden voor een diepe dankbaarheid tot God! Reden, om tot te Zoon uit de roepen: wat geweldig dat U dit hebt willen doen!
Zou je dat heil dan niet met beide handen willen aangrijpen?!

Beste Bookreader,
Ik hoop dan wel dat u bedoelt: met lege handen laten grijpen.
Fillipenssen 3: 12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
13 Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.

[Bookreader]

Pasen...
Het betekent: de weg naar God is weer open!
Pasen is reden voor een diepe dankbaarheid tot God! Reden, om tot te Zoon uit de roepen: wat geweldig dat U dit hebt willen doen!
Zou je dat heil dan niet met beide handen willen aangrijpen?!

Beste Bookreader,
Ik hoop dan wel dat u bedoelt: met lege handen laten grijpen.
Fillipenssen 3: 12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
13 Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.

Wat is dat toch, dat er altijd weer bedenkingen geuit moeten worden, bij een eenvoudige verwoording, recht uit het hart? Het gewone spontane is blijkbaar verdacht. Zouden de kerkvaders ook zo te werk gegaan zijn? Ik ben het nog niet tegengekomen. Gevoelige punten waren toen meer: of de Zoon homoousios was met de Vader, en niet homoiousios. Het zou wellicht bepaalde geborneerdheden van sommigen hier en nu wat kunnen relativeren. God gaat wel door met zijn werk, en is daarin niet afhankelijk van onze controle.

[Afgewezen]

Gevoelige punten waren toen meer: of de Zoon homoousios was met de Vader, en niet homoiousios.

Ja, en nu hebben we weer andere gevoelige punten. Elke tijd vraagt om een eigen vertolking van het Evangelie. Omdat er steeds weer andere fronten zijn.
Vroeger werden de bevindelijk gescholden voor 'fijnen', jij gebruikt het deftige woord 'geborneerdheid'. Maar het komt op hetzelfde neer. Uiteindelijk niets nieuws onder de zon.

[Bookreader]

Ja, en nu hebben we weer andere gevoelige punten. Elke tijd vraagt om een eigen vertolking van het Evangelie. Omdat er steeds weer andere fronten zijn.

Dat is op zich waar. Maar ik denk dat je er ook niet omheen zult kunnen dat er wel eens radicaal andere accenten gelegd werden dan hier door bepaalde mensen gedaan wordt. Zo herinner ik mij, dat Baruch Moaz, toen hem gevraagd werd hoe hij charismatische christenen uit de pinksterbeweging zag, zei: 'Als volledige broeders en zusters in het geloof. Diverse kerkvaders hadden ook opvattingen die bepaald niet calvinistisch waren, terwijl we die ook als onze broeders in het geloof zien.' (Verwoording uit mijn hoofd. De letterlijke tekst zal wat afwijken, maar hier kwam het op neer.)

Als ik echter hier de opvattingen van bepaalde mensen hier serieus moet nemen, houdt dat praktisch gezien in dat je alleen kans op behoudenis hebt als je denkt in de lijn van de Nadere Reformatie - en dan graag in een goed zware versie! - en dat je het anders wel kunt vergeten. Want dan ben je jezelf waarschijnlijk aan het bedriegen met mooie vooruitzichten, die zeer waarschijnlijk illusies zijn. En dat vind ik bijzonder griezelig. Nog niet eens om mijzelf, waar ik dan heen ga, maar veel meer nog omdat dan naar mijn idee het katholieke van het christelijke geloof totaal verloren is gegaan. Dan krijg je een sfeer van: 'voor de mensen tussen deze vier muren zou het misschien nog goed kunnen komen, maar over de wereld daarbuiten hoeven we het niet te hebben. Die zijn immers niet zo verlicht als wij.' (Terwijl het buiten donker is door het nachtelijk duister.) Dat vind ik griezelig sektarisch. Bovendien heeft mij dan het gevoel bekropen dat het contact met de realiteit totaal verloren is gegaan. Ook heel eng!

Vroeger werden de bevindelijk gescholden voor 'fijnen', jij gebruikt het deftige woord 'geborneerdheid'.

Eigenlijk bedoelde ik: een beperkt gebied van aandacht hebben. Niet al te breed kijken.
Ik ben het woord geborneerd eens tegengekomen in een boek van dr. J. van Bruggen, die schreef dat het goed is om niet alleen hedendaagse commentaren te gebruiken, maar ook uit vroeger tijden, om zo geborneerdheid op de eigen situatie te voorkomen. (Staat ergens in: het lezen van de bijbel.) Daaraan moest ik denken.

[Afgewezen]

Als ik echter hier de opvattingen van bepaalde mensen hier serieus moet nemen, houdt dat praktisch gezien in dat je alleen kans op behoudenis hebt als je denkt in de lijn van de Nadere Reformatie - en dan graag in een goed zware versie! - en dat je het anders wel kunt vergeten. Want dan ben je jezelf waarschijnlijk aan het bedriegen met mooie vooruitzichten, die zeer waarschijnlijk illusies zijn. En dat vind ik bijzonder griezelig. Nog niet eens om mijzelf, waar ik dan heen ga, maar veel meer nog omdat dan naar mijn idee het katholieke van het christelijke geloof totaal verloren is gegaan. Dan krijg je een sfeer van: 'voor de mensen tussen deze vier muren zou het misschien nog goed kunnen komen, maar over de wereld daarbuiten hoeven we het niet te hebben. Die zijn immers niet zo verlicht als wij.' (Terwijl het buiten donker is door het nachtelijk duister.) Dat vind ik griezelig sektarisch. Bovendien heeft mij dan het gevoel bekropen dat het contact met de realiteit totaal verloren is gegaan. Ook heel eng!

Er is niets griezeligs en niets engs aan. Misschien moet je de zaak omdraaien: juist het katholieke van het geloof wordt beleden binnen dat 'griezelige kader': de persoonlijke verlossing door Jezus Christus, de rechtvaardiging door het geloof, dát is de kern van het Evangelie, dat is wat we állemaal nodig hebben. Katholieke breedheid, bevindelijke diepte!
Dat er binnen het kader van de reformatorische kerken ontsporingen zijn opgetreden, zal ik zeker niet bestrijden. En dat het katholieke geloof ook elders gevonden wordt dan binnen de kerken die in het spoor van de NR zeggen te gaan, geloof ik zeker!
Dat neemt niet weg dat in essentie het 'gelijk' bij die kerken ligt wanneer je dit afzet tegen het standpunt dat doorleving van zonde en genade niet nodig is.

[refo]

Ja, en nu hebben we weer andere gevoelige punten. Elke tijd vraagt om een eigen vertolking van het Evangelie. Omdat er steeds weer andere fronten zijn.

Dat is op zich waar. Maar ik denk dat je er ook niet omheen zult kunnen dat er wel eens radicaal andere accenten gelegd werden dan hier door bepaalde mensen gedaan wordt. Zo herinner ik mij, dat Baruch Moaz, toen hem gevraagd werd hoe hij charismatische christenen uit de pinksterbeweging zag, zei: 'Als volledige broeders en zusters in het geloof. Diverse kerkvaders hadden ook opvattingen die bepaald niet calvinistisch waren, terwijl we die ook als onze broeders in het geloof zien.' (Verwoording uit mijn hoofd. De letterlijke tekst zal wat afwijken, maar hier kwam het op neer.)

Als ik echter hier de opvattingen van bepaalde mensen hier serieus moet nemen, houdt dat praktisch gezien in dat je alleen kans op behoudenis hebt als je denkt in de lijn van de Nadere Reformatie - en dan graag in een goed zware versie! - en dat je het anders wel kunt vergeten. Want dan ben je jezelf waarschijnlijk aan het bedriegen met mooie vooruitzichten, die zeer waarschijnlijk illusies zijn. En dat vind ik bijzonder griezelig. Nog niet eens om mijzelf, waar ik dan heen ga, maar veel meer nog omdat dan naar mijn idee het katholieke van het christelijke geloof totaal verloren is gegaan. Dan krijg je een sfeer van: 'voor de mensen tussen deze vier muren zou het misschien nog goed kunnen komen, maar over de wereld daarbuiten hoeven we het niet te hebben. Die zijn immers niet zo verlicht als wij.' (Terwijl het buiten donker is door het nachtelijk duister.) Dat vind ik griezelig sektarisch. Bovendien heeft mij dan het gevoel bekropen dat het contact met de realiteit totaal verloren is gegaan. Ook heel eng!

Vroeger werden de bevindelijk gescholden voor 'fijnen', jij gebruikt het deftige woord 'geborneerdheid'.

Eigenlijk bedoelde ik: een beperkt gebied van aandacht hebben. Niet al te breed kijken.
Ik ben het woord geborneerd eens tegengekomen in een boek van dr. J. van Bruggen, die schreef dat het goed is om niet alleen hedendaagse commentaren te gebruiken, maar ook uit vroeger tijden, om zo geborneerdheid op de eigen situatie te voorkomen. (Staat ergens in: het lezen van de bijbel.) Daaraan moest ik denken.

Ik ben bang dat je in zekere zin gelijk hebt.
Wat Pasen precies is wordt niet meer uitgelegd. Laat staan dat de vruchten ervan aan de gemeente ter beschikking worden gesteld.

[Afgewezen]

Wat Pasen precies is wordt niet meer uitgelegd. Laat staan dat de vruchten ervan aan de gemeente ter beschikking worden gesteld.

Dat ben ik met je eens!

[Luther]

Wat Pasen precies is wordt niet meer uitgelegd. Laat staan dat de vruchten ervan aan de gemeente ter beschikking worden gesteld.

Dat ben ik met je eens!

[refo]

Laten we de mensen dan eerst eens duidelijk maken wat Pasen precies te betekenen heeft.

[SecorDabar]

Pasen...
Het betekent: de weg naar God is weer open!
Pasen is reden voor een diepe dankbaarheid tot God! Reden, om tot te Zoon uit de roepen: wat geweldig dat U dit hebt willen doen!
Zou je dat heil dan niet met beide handen willen aangrijpen?!

Beste Bookreader,
Ik hoop dan wel dat u bedoelt: met lege handen laten grijpen.
Fillipenssen 3: 12 Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
13 Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.

Wat is dat toch, dat er altijd weer bedenkingen geuit moeten worden, bij een eenvoudige verwoording, recht uit het hart? Het gewone spontane is blijkbaar verdacht. Zouden de kerkvaders ook zo te werk gegaan zijn? Ik ben het nog niet tegengekomen. Gevoelige punten waren toen meer: of de Zoon homoousios was met de Vader, en niet homoiousios. Het zou wellicht bepaalde geborneerdheden van sommigen hier en nu wat kunnen relativeren. God gaat wel door met zijn werk, en is daarin niet afhankelijk van onze controle.

Beste Bookreader,
Heel eenvoudig: Gedenkt het Woord.
Het Woord is het uitgangspunt in ons denken en schrijven.
Als mensen iets verwoorden dan mag dat getoetst worden aan het Woord.
Dan zijn dat geen bedenkingen, maar alzo spreekt de Heilige Schrift.

[SecorDabar]

Laten we de mensen dan eerst eens duidelijk maken wat Pasen precies te betekenen heeft.

Beste Refo,
Ik zal een poging wagen:

Wat Pasen betekent?
Het geloof, zich vast grondende op het waarachtig getuigenis van het Evangelie,
weerstaat dan niet alleen, maar overwint hier ook door de Goddelijke genade alle twijfeling,
en breekt daar eindelijk met kracht door heen, zoals de zon heenbreekt door alle donkere wolken en nevelen.
En het roept dan vrolijk uit: nu ik zeker weten en geloven mag, dat mijn Heere Jezus opgestaan is
uit de dood, nu wil of mag ik ook geenszins twijfelen aan mijn en aller gelovigen zalige
opstanding ten laatste dage, als de wormen mijn huid doorknaagd zullen hebben.

Het kan immers niet wezen, dat mijn Jezus zou leven, en dat ik, die Zijn arm, gelovig
uitverkoren schaapje ben, hetwelk Hij met Zijn dierbaar bloed van de dood reeds heeft
vrijgekocht en levend gemaakt door Zijn Geest, nochtans eeuwig zou moeten sterven,
en aan de akelige banden van de dood vast gekluisterd blijven liggen.

Ach, nee; al waren er geen duizenden beloften in het Evangelie, die mij en alle ware gelovigen van
het eeuwige leven naar lichaam en ziel in de Heere Jezus Christus vast verzekeren, zo
is toch alleen Zijn opstanding een onbedrieglijk onderpand en waarborg van onze
zalige opstanding.
Hier wil ik mij door Zijn genade zo geheel op verlaten, dat, zo spoedig
mijn uurtje gekomen zal zijn, ik zelf al zingende en juichende in mijn getrouwe
Zaligmaker wilde gaan sterven, en mijn vermoeid hoofd alsdan gerust neerleggen op
Zijn onveranderlijke liefde en bezworen trouw, dat Hij zeker aan mijn ontslapen vlees
te Zijner tijd zal doen, zoals Hij mij en al Zijn ware gelovigen heeft beloofd.

Hieraan wil ik in het minst niet twijfelen, en ik wil ook dood noch duivel, hel noch graf, noch
eeuwigheid vrezen, maar mij alleen gelovig vasthouden aan mijn dierbare Heiland en
Verlosser, mijn Opstanding en mijn Leven, Die al deze machtige vijanden voor mij
reeds heeft overwonnen.

Hoe zalig is het niet te sterven, wanneer de Heere Jezus Zijn arme gelovigen met
Mozes leidt op de berg, waar zij dan het heerlijke land der belofte, hetwelk van melk
en honig vloeit, van verre zien liggen, en nu op de oever van de eeuwigheid ook
kunnen zeggen: Ik ben niet meer in de wereld. Ik kom tot U, heilige Vader, Joh. 17:11.
Wie zou hier ook niet uitroepen: mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot? Job 19:27.

Bron: Toetsteen de ware en valse genade van Ds. Th. van der Groe