oecumene van het hart

[Jelle]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Je kunt weten verloren te zijn, je kunt met je verstand weten dat Jezus de Zaligmaker is, maar dat betekent niet dat je dan weet hoe je tot Hem moet gaan.
Ja, je kunt bidden, maar na zo'n gebed voel je dat er in feite niets veranderd is. Dat je nog geen vrede met God hebt.

En als je niet oppast krijg je last van een ingebeeld geloof.
Maar wat dan als bidden niet helpt? en je het gevoel hebt dat het allemaal niet helpt, wat je ook doet.

[Gabrielle]

Kijk, daar ga je weer,

als je het gevoel hebt......

Geloven is geen gevoel, het is een vertrouwen op Gods eigen woord, of je het nu voelt of niet

vrede met God krijg je door je aan Hem over te geven, door te zeggen : Heere, hier ben ik.
Ik weet niks , ik kan niks, ik voel niks, doet U het maar.
Totale overgave.

Daar hoeven dus geen speciale gevoelens bij te horen ( kan natuurlijk wel)
Maar door je helemaal aan Hem toe te vertrouwen en houd Hem maar aan Zijn woord, de Bijbel.
Er staat geschreven..........

Dank Hem, voor het verlossingswerk van Zijn Zoon , de Heere Jezus, dat Hij ook voor jou gestorven is.

Geloven is worden als een kind,
niet moeilijk denken, voorwaarden verzinnen of iets dergelijks, maar je hemelse Vader op Zijn woord geloven.

Een ieder die in Hem gelooft heeft eeuwig leven

[Afgewezen]

Gabriëlle, wat jij geloven noemt, vind ik meer jezelf iets aanpraten.
Zoals de mensen, die door de Heere Jezus genezen werden, dit 'voelden' (zoals de bloedvloeiende vrouw, zij 'gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was), zo 'ervaren' wij het ook als ons de zonden vergeven worden!

[MS]

Gabrielle, dat ben ik met je eens. Als we het van ons gevoelen moeten hebben, dan scheppen we daarin weer een voorwaarde.

Hetzal het door de gelovige geweten worden, Hij voor mij....

De zekerheid van het geloof, het merg van de reformatie, zoals ik het in de vakantie heb horen uitdrukken door een dominee.

[Afgewezen]

Praten over de zekerheid van het geloof, zonder de bevinding, heeft weinig nut.
Dan wordt het, zoals ik je al zei, jezelf iets aanpraten.

[MS]

De bevinding, hoeft op een zeker moment geen gevoel te zijn, toch kan er daan door het geloof in de belofte zekerheid zijn.

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door MS
De bevinding, hoeft op een zeker moment geen gevoel te zijn, toch kan er daan door het geloof in de belofte zekerheid zijn.

En wat is dan dat 'geloof in de belofte'...?

[Jelle]

Ik geef me ook helemaal aan Hem over, maar toch heb ik er geen zekerheid van dat ik een kind van Hem ben.
En wat dan?

[Gabrielle]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Gabriëlle, wat jij geloven noemt, vind ik meer jezelf iets aanpraten.
Zoals de mensen, die door de Heere Jezus genezen werden, dit 'voelden' (zoals de bloedvloeiende vrouw, zij 'gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was), zo 'ervaren' wij het ook als ons de zonden vergeven worden!

En als ik het niet meer voel ( dat gebeurt nogal eens, vooral met mensen die net tot geloof gekomen zijn, de twijfel slaat toe...) , ben ik dan opeens geen kind van God meer ?

Dan heeft de satan vrij spel, als hij mijn gevoelens maar beinvloedt, geloof ik niet meer.
het hangt niet van mijn gevoelen af, het staat vast in Gods woord . Hij liegt niet.
Het staat zwart op wit.

Hierin is de liefde , niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lieft heeft gehad , en Zijn Zoon gezonden heeft tot een Verzoening voor onze zonden .

De bloedvloeiende vrouw zocht genezing voor haar ziekte, ja, dat voel je idd als je daarvan geneest, maar dat kun je zomaar niet vergeestelijken.
Deze geschiedenis laat juist haar grote geloof zien, zij verwachtte het helemaal van de Heere Jezus.
.

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Jelle
Ik geef me ook helemaal aan Hem over, maar toch heb ik er geen zekerheid van dat ik een kind van Hem ben.
En wat dan?

Hoe kun je dan rustig gaan slapen????

[Jelle]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Jelle
Ik geef me ook helemaal aan Hem over, maar toch heb ik er geen zekerheid van dat ik een kind van Hem ben.
En wat dan?

Hoe kun je dan rustig gaan slapen????

Wat helpt wakker liggen dan?

We kunnen het niet zomaar pakken, ook al denken we dat we het aannemen dan nog zal er een zeker weten moeten zijn.

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Jelle

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Jelle
Ik geef me ook helemaal aan Hem over, maar toch heb ik er geen zekerheid van dat ik een kind van Hem ben.
En wat dan?

Hoe kun je dan rustig gaan slapen????

Wat helpt wakker liggen dan?

We kunnen het niet zomaar pakken, ook al denken we dat we het aannemen dan nog zal er een zeker weten moeten zijn.

Zo houd je de boot (Ark) wel af, Jelle. God zegt ons: Haast u en spoed u om uws levens wil. Dat zegt hij niet tot ons als we ons toch niet kunnen bewegen. je zou in gebed kunnen gaan totdat je vanuit Zijn Woord weten mag dat je echt van Hem bent.
Het mag geen status zijn Jelle, het moet een worsteling zijn. Het verschil tussen die twee is onze wil.

[Afgewezen]

In een niet onvermaard kerkblad kwam ik in de volgende passage tegen, die ons wel te denken moet geven:
“Men kan de bevinding der heiligen wel loochenen zoals velen doen, maar de geschiedenis die de Schrift ons vermeldt, laat ons wel weten dat het voor de ware gelovigen altijd maar op een praktikale beleving van de Waarheid aankwam.
[…]
Het wil wat zeggen, als er staat: ‘Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden.’ Dat moet gebeuren, maar dan door een persoonlijke toepassing van wat de Schrift ons van het werk der zaligheid doet weten. Met minder kan de ziel het niet doen. Maar als het gebeurt, zal men weten hoe eenvoudig dat het ligt.”

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Gabriëlle, wat jij geloven noemt, vind ik meer jezelf iets aanpraten.
Zoals de mensen, die door de Heere Jezus genezen werden, dit 'voelden' (zoals de bloedvloeiende vrouw, zij 'gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was), zo 'ervaren' wij het ook als ons de zonden vergeven worden!

Een klein kind moet vader of moeder in de buurt hebben. Als pappa of mamma even boven is en kind beneden, dan helpt het niet dat je dat zegt, dan helpt het alleen maar als het kind pappa of mamma weer ziet en de nabijheid van de ouders ervaren wordt.
Tegen een ouder kind kan je zeggen: pappa is even weg en komt zo weer terug. Het kind vertrouwt pappa dat hij doet wat hij zegt.

Zo is het in het geloof ook.

[Jelle]

En als we nu geen gehoor krijgen?
We kunnen ons ook inbeelden dat we aangenomen zijn en als we het dan niet zijn gaan we dan toch verloren met een ingebeeld geloof.
Geloof moet volgens mij toch een zekerheid zijn en als we die niet hebben, kunnen we dat niet zomaar pakken.