Raad het citaat

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Mister
Jammer dat de voorgaande sprekers het allemaal beter weten dan elkaar, maar niemand mij tot nu toe kan uitleggen hoe het zit met bekommerden...

Hoi Mister,

Wat bekommerden zijn heb ik toch in een andere posting aangegeven. Dat zijn bijbelse bekommerden. Zij zijn mét David bekommerd vanwege hun zonde. Ze kunnen Paulus naspreken: het goede wat ik wil dát doe ik niet, maar het kwade dat ik niet wil, dat dóe ik.

[Grace]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Grace
“De Gemeente van Christus moet twee dingen doen. (1) De gelovigen opbouwen in geloof en godzaligheid en kennis des Heeren. (2) Door zending de verwilderde schare tot den Christus lokken. Door den misstand, waarin de Gemeente is geraakt en volhardt, doet ze noch het één noch het ander. Ze predikt voor een schare, die meent bekeerd te zijn, steeds bekering, en blijft bij de eerste beginselen staan, terwijl ze zoowel de opbouwing der gelovigen als de missie onder de schare nalaat. Dit is de geestelijke zonde zoo van onze Nederlandse als van de Engelse volkskerk”.

Comrie?

Nee...

[Mister]

Wat bekommerden zijn heb ik toch in een andere posting aangegeven. Dat zijn bijbelse bekommerden. Zij zijn mét David bekommerd vanwege hun zonde. Ze kunnen Paulus naspreken: het goede wat ik wil dát doe ik niet, maar het kwade dat ik niet wil, dat dóe ik.

Waar staan bekommerden nu eigenlijk? dat is mijn vraag.

Zijn dat:

A: mensen die wel eens wat voelen, een algemene indruk hebben?

B: mensen die oprecht door Gods Geest een verbroken hart kregen(!)


en dan, welke plaats heeft dat?

In de GG bv, waar ik nogal eens vaak kom: Is het nu:

A: stap 1 van de standen (of al verder)

B: de toeleidende weg tót de standen

C: ???

[ndonselaar]

In 'Mr. Hugo Binning, Keurstoffen, eerste bundel, 1934 Gorinchem' vond ik de volgende passages:

Wat kan ongerijmder zijn dan zich in te beelden, dat de Geest van Christus droefheid naar God, of christelijke liefde in het hart zal werken, en het zoo weder naar Zijn beeld zal vernieuwen, terwijl Christus nog niet door het geloof in het hart is ontvangen? [p. 83]

Over de tekst 'Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt', zegt hij:

[..] het verklaart niet wie moeten komen, maar wie het zijn die werkelijk tot Christus komen. Verstaat het dan zoo: Alle personen zonder uitzondering die het evangelie hooren, worden genodigd tot onze Zaligmaker te komen, blinden, lammen, zij die in de wegen en heggen zijn, niet alleen de hongerigen en dorstigen, maar zij, die niet naar de gerechtigheid hongeren en dorsten doch alleen naar de dingen, die geen nut doen; niet alleen de gebrokenen van hart, maar zelfs de stijven van hart.

---------------------------

Dus schrijft Hugo Binning 'er kan géén droefheid naar God zijn als we nog niet tot het geloof gekomen zijn.

Ook is hij in de nodiging evenwichtig. Géén voorwaarde, maar zo zegt hij 'niemand zal omen, zolang hij niet enigermate gevoelig is voor het gewicht van zijn of haar zonden'.

[Afgewezen]

Ndonselaar, je hebt gelijk. Alleen in het 'bevindelijk' spraakgebruik heeft droefheid naar God ook de betekenis gekregen van 'heimwee naar God', beseffen die God te missen, etc. In principe is daar natuurlijk ook niets mis mee, als we maar juist onderscheiden.

[ndonselaar]

Het gaat toch om het ijken van al ons spreken aan het goddelijk spreken?

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Het gaat toch om het ijken van al ons spreken aan het goddelijk spreken?

Ja, maar het kan zijn dat de droefheid, zoals die in het bevindelijk spraakgebruik wordt ingevuld, toch ook een aspect is van 'de droefheid naar God' waar Paulus het over heeft.

[Miscanthus]

Kan dat eigenlijk wel, God missen?
Als je iets mist, weet je ook wat je mist omdat je het vroeger wel had.
Vroeger miste ik God nooit. Nu ik hem enigermate ken (in Zijn Zoon) mis ik hem soms.

[Corydoras]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Kan dat eigenlijk wel, God missen?
Als je iets mist, weet je ook wat je mist omdat je het vroeger wel had.
Vroeger miste ik God nooit. Nu ik hem enigermate ken (in Zijn Zoon) mis ik hem soms.

Je kunt ook iets missen doordat je van anderen hoort dat zij iets hebben wat jij niet hebt...

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Corydoras

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Kan dat eigenlijk wel, God missen?
Als je iets mist, weet je ook wat je mist omdat je het vroeger wel had.
Vroeger miste ik God nooit. Nu ik hem enigermate ken (in Zijn Zoon) mis ik hem soms.

Je kunt ook iets missen doordat je van anderen hoort dat zij iets hebben wat jij niet hebt...

Van anderen horen dat zij van Jezus zijn?
Toch niet al die jaren.....
Maar 't zou kunnen.
Als je Hem mist, dan geloof je al in Hem. Wie tot God bid, moet geloven dat is, en een beloner dergenen die Hem zoeken.


[Aangepast op 24/8/05 door Miscanthus]

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Kan dat eigenlijk wel, God missen?
Als je iets mist, weet je ook wat je mist omdat je het vroeger wel had.
Vroeger miste ik God nooit. Nu ik hem enigermate ken (in Zijn Zoon) mis ik hem soms.

Wij 'hadden' Hem vroeger toch ook? Hij heeft ons goed en naar ons beeld geschapen tot Zijn eer. Het is de zonde die scheiding heeft gebracht.

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Kan dat eigenlijk wel, God missen?
Als je iets mist, weet je ook wat je mist omdat je het vroeger wel had.
Vroeger miste ik God nooit. Nu ik hem enigermate ken (in Zijn Zoon) mis ik hem soms.

Wij 'hadden' Hem vroeger toch ook? Hij heeft ons goed en naar ons beeld geschapen tot Zijn eer. Het is de zonde die scheiding heeft gebracht.

Vroeger hadden we Hem ook? In het paradijs wel ja. Wij zijn geboren met erfzonde besmet en dus verdoemelijk voor God. Wij missen God niet, want wij weten niet wat het is om God te bezitten.

Kleine vergelijking. Wij hebben nu bijna 1,5 jaar een dochtertje. Ons huwelijk was 10 jaar kinderloos. Misten wij kinderen? Als we om ons heen keken, zagen we het natuurlijk wel. Nooit heb ik echter geweten wat het is om een kind te bezitten, nu ik er eentje mag hebben. Als ik nu ergens naar toe ga, dan leeft ze in mijn hart mee. Ik mis mijn dochter als ik weg ben.

Alleen 'bezit' kunnen we missen.

[Afgewezen]

Wij horen bij God en God hoort bij ons. Nu is God Zijn mens kwijt. En wanneer Hij in een mens gaat werken, beseft die mens God kwijt te zijn.
Nooit dat gemis gevoeld?
Christus is de 'Mens' geworden die wij voor God hadden moeten zijn! En daarom kunnen wij door Hem behouden worden.

[Corydoras]

Ik ben het ermee eens dat missen als je weet wat je mist een diepere dimensie heeft.

Je kunt ook iets missen zonder het te missen. ('je weet niet wat je mist' )

De spraakverwarring komt vooral voort uit het feit dat missen zowel over- als onoverdrachtelijk gebruikt kan worden.

Van Dale:
mis·sen1 (onov.ww.)
1 [inf.] ontbreken
2 [Belg., inf.] zich vergissen

mis·sen2 (ov.ww.)
1 (het doel) niet treffen, niet raken <=> raken
2 de afwezigheid, het gemis van iem. of iets pijnlijk ervaren
3 niet meemaken, mislopen, niet waarnemen <=> meemaken

Sorry, voor dit technische verhaal in deze 'bevindelijke' discussie, maar het is misschien wel handig ter verduidelijking.

[Afgewezen]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
verder heb je nog niet het tegendeel kunnen aanwijzen en met bijbel kunnen aanwijzen dat we eerst met God van doen krijgen en dan pas met Christus.
Ik snap niet hoe een verduisterd verstand God drieënig zó kan onderscheiden....

Misschien kun je het zo formuleren: als God begint te werken, openbaart Hij Zich niet meteen als een verzoend God in Christus.
Hij maakt dat we eerst 'zondaar voor God' worden.

[Aangepast op 25/8/05 door Afgewezen]