Rhode,

Nee, ik twijfel vaak, te vaak zou i zeggen! Ben ik wel uitverkoren, wat als die beloften niet voor mij zijn, nu heb ik al weer gezondigd, zie je wel...Als je echt Christen was deed je zoiets niet...

Je weet het wel, denk ik! Dat ik zeker overkom is omdat in Mijn Jezus hartelijk liefheb! Ik kan geen kwaad woord over Hem verdragen! En als ik twijfel weet ik dat het komt doordat ik zelf de gemeenschap met Hem verbroken heb, door lauw te zijn in mijn bidden, door het Bijbellezen te zien als een last, door vanalles en nog wat...Door te denken dat ik het zelf wel kan en weet...

Bovendien was het een geweldige worsteling voor ik 'het licht' zag als je begrijpt wat ik bedoel. Beetje ongelukkige term, maar kan me niet zo vinden in de Hollandse termen. Hier heet dat 'saved' en dat voel ik ook zo.
Ik schaam me nog als ik aan die tijd terug denk! En dan stroomt mijn hart over met verwondering en dankbaarheid dat God niet deed wat ik wilde! Dat Hij mij toch opzocht, en aan mijn hart bleef kloppen! En mijn hart veranderde, mijn ogen opende, en mijn hart vernieuwde. Maar oh die twijfel: zou 't wel echt zijn? Alsof God naar zo'n iemand als ik wil omzien! Ik heb me vat vergist! Maar dan: dan ben ik buiten Christus! Verloren! Maar dan weet ik toch wat er gebeurt is, wat God tegen mij gezegd heeft. En dan is die twijfel er wel, maar richt ik me weer op Christus. En zeg ik: ik geloof Heere, kom mijn ongeloof te hulp!
Snap je?

Maar toch, de liefde van Christus dringt me! En als ik niet goed van Hem spreek brand mijn hart, zoals bij Jeremia (niet dat ik me met Jeremia wil vergelijken! Ben Bijbelstudie aan het leiden in Jeremia, en dat is heeeel beschamend!)

Dus sorry als ik zo zeker overkom, dat is niet de bedoeling! En zo zeker ben ik niet bepaald, gelukkig, of helaas...?

[Aangepast op 13/2/04 door england]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
En ik heb jou ook eens horen zeggen dat ellende, verlossing en dankbaarheid tegelijk geleerd worden. Dat vind ik knap. Want toen de stokbewaarder zijn ellendige staat zag en uitroep: Lieve heren, wat moet ik doen om zalig te worden? Had hij toen kennis aan verlossing, laat staan dankbaarheid?

Volgens mij had hij slechts kennis van ellende. Stelde hij wel de goede vraag met : "wat moet ik DOEN om zalig te worden?"

Een mens wil altijd maar wat doen.

Je kunt je afvragen of hij ermee bedoelde de verlossing van zijn zonden. Vanuit de context is het veel aannemelijker te verklaren dat hij hier het behoud zocht in verband met de angst dat alle gevangen weggevlucht waren. Dezelfde uitdrukking die hier voor 'zalig worden' wordt gebruikt, wordt ook gebruikt als 'behouden worden'.
daarna werd hem pas het woord des Heeren verkondigd.

Oorspronkelijk gepost door england
Maar aan het antwoord kun je zien of het een goeie vraag is...Toch?

England,
Dat is nog zo zeker niet.

Ik denk dat het zo is:

Ondanks z'n verkeerde vraag, kreeg hij een goed antwoord.

Wat denken jullie :

Is geloven hetzelfde als doen of
Is geloven hetzelfde als niets doen?

Oorspronkelijk gepost door englandBovendien was het een geweldige worsteling voor ik 'het licht' zag als je begrijpt wat ik bedoel. Beetje ongelukkige term, maar kan me niet zo vinden in de Hollandse termen. Hier heet dat 'saved' en dat voel ik ook zo.

Is 'gered' misschien een fijne term? Zo voelt het iig wel, toch?

[Aangepast op 14/2/04 door Pim]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Beste Gerrit,

Ik wil het ook niet graag horen in de prediking, maar bij mij begon het wel met ellende van de zonde en niet zozeer veroordeeld zijn. Of nee, toch weer niet. God begon met Zijn Geest, want Christus zegt: "Ik ben de Alfa en de Omega, het begin en het einde." Ik heb Christus mogen zoeken en gevonden, nadat God mij wel mijn zonde(n) voor ogen stelde, nota bene op mijn eigen verzoek. 'Heere, wilt u mij mijn zonde laten zien, want ik zie en voel ze niet," en dat heeft God gedaan. Dat zoeken en zuchten heb ik gedaan (Gods geest in mij) nadat ik gelezen had over Gods genade voor de grootste der zondaren. Daarna heb ik mij aan Christus' voeten mogen werpen, en genade mogen krijgen. "Komt allen tot mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." Je moet dan wel vermoeid en belast zijn anders heeft die rust ook geen waarde.
Ondanks dat, geloof ik niet dat er voorwaarden zijn om tot Christus te gaan. Bij Hem is veel vergeving, en ik lees nergens dat Hij iemand ledig heeft weggezonden dan rijken in zichzelf. "Moede kom ik, arm en naakt, tot de God die zalig maakt."

Hartelijke groet, Rhodé

[Aangepast op 13/2/04 door Rhodé]

[Aangepast op 13/2/04 door Rhodé]

[Aangepast op 13/2/04 door Rhodé]

Dat is net wat ik bedoelde. Veroordeeld worden klinkt zo 4-schaarbeleving-achtig.

Ja, idd, en ik denk dat Mento daarmee ook Gerrie's vraag heeft beantwoord.

Ja, Pim, het betekend 'gered', en dat beeld is het ook wel, maar toch klinkt dat nog een beetje apart... Maar ik ben bang dat ik niet zo thuis ben in de bevindelijke taal...Heb al moeite genoeg met nederlands als het is, zonder verwarrende termen!
Gered komt een beetje over als bekeerd, een vaststaand iets... Nou ja, ik weet het zelf ook niet meer wat ik bedoel! Hopelijk jullie wel...!