Zita schreef:Is P.J. de Raaf de oncoloog uit het Erasmus MC?

Ja, het is de oncoloog. Johan met z'n voornaam, zoon van schrijver Ben de Raaf.

Zita schreef:

Tiberius schreef:Zoon van de schrijver. Volgens mij is hij leraar.

De leraar heet N.M. de Raaf.
De schrijver heeft wel een oncoloog-zoon die Johan heet.

Ok, sorry, je had gelijk, lees ik net.
Het is maar goed, dat ik dat niet in het feitelijke topic had gezet.

arts(-onderzoeker) is toch ook een vak met een roeping. Net aan het einde van de artsenstudie toch maar predikant worden? Dat is een heel andere roeping en eigenlijk zonde van die gedane artsenstudie. Maar goed, ik ken de man en situatie niet.

emigrant schreef:arts(-onderzoeker) is toch ook een vak met een roeping. Net aan het einde van de artsenstudie toch maar predikant worden? Dat is een heel andere roeping en eigenlijk zonde van die gedane artsenstudie. Maar goed, ik ken de man en situatie niet.

Ieder beroep hoort gepaard te gaan met een vorm van roeping, naar mijn idee. Daarin wijkt geneeskunde niet af van andere vakgebieden. Ik weet niet of het heel vruchtbaar is om hier te oordelen over roepingen van specifieke personen.

Zita schreef:

emigrant schreef:arts(-onderzoeker) is toch ook een vak met een roeping. Net aan het einde van de artsenstudie toch maar predikant worden? Dat is een heel andere roeping en eigenlijk zonde van die gedane artsenstudie. Maar goed, ik ken de man en situatie niet.

Ieder beroep hoort gepaard te gaan met een vorm van roeping, naar mijn idee. Daarin wijkt geneeskunde niet af van andere vakgebieden. Ik weet niet of het heel vruchtbaar is om hier te oordelen over roepingen van specifieke personen.

Heel misschien mag ik nog een keer iets zeggen? Wat u zegt: 'een vorm van roeping'. Een roeping b.v. in de zorg, is toch van een geheel andere orde dan een Goddelijke roeping. Ik denk ook dat bv. een arts geen verslag hoeft te doen van zijn vakkundigheid én roeping om toch arts te kunnen worden. Een goed afgelegde studie en een goed examen is dan genoeg.
Wat u bedoelt met 'een vorm van roeping' is dat we ons werk zo getrouw moeten doen als de engelen in de hemel. Dat houdt in om ons beroep naar beste kunnen, en met heel onze inzet (en liefde) te verrichten.

Ik neem aan dat het woordje 'roeping' hier verwarrend werkt. Men spreekt wel over een roeping, maart wie roept bv, een arts tot zijn beroep? Ik spreek nog niet eens van een ambt, het is meer een beroep.
Wel is de roeping in veel kerken tegenwoordig niet meer zo relevant. Er zijn o.a. bijvoorbeeld PKN gemeenten waarin het werk welhaast verwordt tot een gewoon beroep. Een Goddelijke roepen schijnt dan niet nodig te zijn. Men hoort er toch wel heel weinig van. Toch lezen we heel nadrukkelijk: Niemand neemt zichzelf die eer aan...

Voor de duidelijkheid, ik versta onder de roeping een roeping van Godswege. Daar moet de predikant verslag van kunnen doen. Een arts of verpleegkundige kan het werk doen zonder een roeping, ook al noemt hij of zij dat een roeping. Hier is naar mijn gevoelen het woord 'roeping' overgenomen van de Goddelijke roeping van een predikant.

Het werk van een curatorium dat beslist tot het toelaten van toekomstige bedienaars des Woords is welhaast een onmogelijk werk.
Mensen zijn geen hartenkenners. Daarom wordt voor de zitting van het curatorium ook een bidstond gehouden.

De Goddelijke roeping geldt overigens ook voor ouderlingen en diakenen. Al is het dat zij niet voor een curatorium hoeven te verschijnen. Als we het formulier tot bevestiging van ouderlingen en diakenen lezen lijkt me de Goddelijke roeping ook duidelijk. De kandidaat die wordt gekozen wordt niet bij geval gekozen. In de vragen lezen we dan ook: Of gij niet gevoelt in uw hart dat gij wettelijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelf tot deze heilige dienst geroepen zijt?

-DIA- schreef:

Zita schreef:

emigrant schreef:arts(-onderzoeker) is toch ook een vak met een roeping. Net aan het einde van de artsenstudie toch maar predikant worden? Dat is een heel andere roeping en eigenlijk zonde van die gedane artsenstudie. Maar goed, ik ken de man en situatie niet.

Ieder beroep hoort gepaard te gaan met een vorm van roeping, naar mijn idee. Daarin wijkt geneeskunde niet af van andere vakgebieden. Ik weet niet of het heel vruchtbaar is om hier te oordelen over roepingen van specifieke personen.

Heel misschien mag ik nog een keer iets zeggen? Wat u zegt: 'een vorm van roeping'. Een roeping b.v. in de zorg, is toch van een geheel andere orde dan een Goddelijke roeping. Ik denk ook dat bv. een arts geen verslag hoeft te doen van zijn vakkundigheid én roeping om toch arts te kunnen worden. Een goed afgelegde studie en een goed examen is dan genoeg.
Wat u bedoelt met 'een vorm van roeping' is dat we ons werk zo getrouw moeten doen als de engelen in de hemel. Dat houdt in om ons beroep naar beste kunnen, en met heel onze inzet (en liefde) te verrichten.

Ik neem aan dat het woordje 'roeping' hier verwarrend werkt. Men spreekt wel over een roeping, maart wie roept bv, een arts tot zijn beroep? Ik spreek nog niet eens van een ambt, het is meer een beroep.
Wel is de roeping in veel kerken tegenwoordig niet meer zo relevant. Er zijn o.a. bijvoorbeeld PKN gemeenten waarin het werk welhaast verwordt tot een gewoon beroep. Een Goddelijke roepen schijnt dan niet nodig te zijn. Men hoort er toch wel heel weinig van. Toch lezen we heel nadrukkelijk: Niemand neemt zichzelf die eer aan...

Voor de duidelijkheid, ik versta onder de roeping een roeping van Godswege. Daar moet de predikant verslag van kunnen doen. Een arts of verpleegkundige kan het werk doen zonder een roeping, ook al noemt hij of zij dat een roeping. Hier is naar mijn gevoelen het woord 'roeping' overgenomen van de Goddelijke roeping van een predikant.

Het werk van een curatorium dat beslist tot het toelaten van toekomstige bedienaars des Woords is welhaast een onmogelijk werk.
Mensen zijn geen hartenkenners. Daarom wordt voor de zitting van het curatorium ook een bidstond gehouden.

De Goddelijke roeping geldt overigens ook voor ouderlingen en diakenen. Al is het dat zij niet voor een curatorium hoeven te verschijnen. Als we het formulier tot bevestiging van ouderlingen en diakenen lezen lijkt me de Goddelijke roeping ook duidelijk. De kandidaat die wordt gekozen wordt niet bij geval gekozen. In de vragen lezen we dan ook: Of gij niet gevoelt in uw hart dat gij wettelijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelf tot deze heilige dienst geroepen zijt?

Hoe moeten we 1Timotheüs 3 : 1 uitleggen. Weet iemand dat?
Heeft de gene die het begeerd een roeping.
Het gaat niet over predikant maar toch...

samanthi schreef:

-DIA- schreef:

Zita schreef:

emigrant schreef:arts(-onderzoeker) is toch ook een vak met een roeping. Net aan het einde van de artsenstudie toch maar predikant worden? Dat is een heel andere roeping en eigenlijk zonde van die gedane artsenstudie. Maar goed, ik ken de man en situatie niet.

Ieder beroep hoort gepaard te gaan met een vorm van roeping, naar mijn idee. Daarin wijkt geneeskunde niet af van andere vakgebieden. Ik weet niet of het heel vruchtbaar is om hier te oordelen over roepingen van specifieke personen.

Heel misschien mag ik nog een keer iets zeggen? Wat u zegt: 'een vorm van roeping'. Een roeping b.v. in de zorg, is toch van een geheel andere orde dan een Goddelijke roeping. Ik denk ook dat bv. een arts geen verslag hoeft te doen van zijn vakkundigheid én roeping om toch arts te kunnen worden. Een goed afgelegde studie en een goed examen is dan genoeg.
Wat u bedoelt met 'een vorm van roeping' is dat we ons werk zo getrouw moeten doen als de engelen in de hemel. Dat houdt in om ons beroep naar beste kunnen, en met heel onze inzet (en liefde) te verrichten.

Ik neem aan dat het woordje 'roeping' hier verwarrend werkt. Men spreekt wel over een roeping, maart wie roept bv, een arts tot zijn beroep? Ik spreek nog niet eens van een ambt, het is meer een beroep.
Wel is de roeping in veel kerken tegenwoordig niet meer zo relevant. Er zijn o.a. bijvoorbeeld PKN gemeenten waarin het werk welhaast verwordt tot een gewoon beroep. Een Goddelijke roepen schijnt dan niet nodig te zijn. Men hoort er toch wel heel weinig van. Toch lezen we heel nadrukkelijk: Niemand neemt zichzelf die eer aan...

Voor de duidelijkheid, ik versta onder de roeping een roeping van Godswege. Daar moet de predikant verslag van kunnen doen. Een arts of verpleegkundige kan het werk doen zonder een roeping, ook al noemt hij of zij dat een roeping. Hier is naar mijn gevoelen het woord 'roeping' overgenomen van de Goddelijke roeping van een predikant.

Het werk van een curatorium dat beslist tot het toelaten van toekomstige bedienaars des Woords is welhaast een onmogelijk werk.
Mensen zijn geen hartenkenners. Daarom wordt voor de zitting van het curatorium ook een bidstond gehouden.

De Goddelijke roeping geldt overigens ook voor ouderlingen en diakenen. Al is het dat zij niet voor een curatorium hoeven te verschijnen. Als we het formulier tot bevestiging van ouderlingen en diakenen lezen lijkt me de Goddelijke roeping ook duidelijk. De kandidaat die wordt gekozen wordt niet bij geval gekozen. In de vragen lezen we dan ook: Of gij niet gevoelt in uw hart dat gij wettelijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelf tot deze heilige dienst geroepen zijt?

Hoe moeten we 1Timotheüs 3 : 1 uitleggen. Weet iemand dat?
Heeft de gene die het begeerd een roeping.
Het gaat niet over predikant maar toch...

Het gaat hier wel over een leer- en regeerambt. Zie Matthew Henry. Hij verwijst ook naar de vraag: Gevoelt gij in uw hart dat gij wettelijk van Gods gemeente en mitsdien van God Zelven tot dezen heiligen dienst geroepen zijt? Lees verder het verband van de verklaring van Matthew Henry, hij is hier niet onduidelijk.

Wie weet waar zijn artsenstudie goed voor is geweest of nog zal zijn. Ook die dingen horen toch in Gods plan met iemands leven?
Er zijn zoveel onmisbare radertjes in onze levensklok.

helma schreef:Wie weet waar zijn artsenstudie goed voor is geweest of nog zal zijn. Ook die dingen horen toch in Gods plan met iemands leven?
Er zijn zoveel onmisbare radertjes in onze levensklok.

Ja inderdaad.. Met betrekking tot de discussie (medische beslissingen) rondom 'levenseinde' en dergelijke thema's zal hij misschien ook zijn kennis kunnen gebruiken. Dat zal ook onze gezindte ook niet voorbijgaan.

Refoforum2017 schreef:Het curatorium van de Gereformeerde Gemeenten vergadert vandaag, morgen en overmorgen. In dit topic is ruimte voor discussie.

Vandaag vergadert ook het curatorium van de GGiN. Eventuele discussie ook in dit topic?

@ DIA bedankt!!!

Tiberius schreef:

Zita schreef:

Tiberius schreef:Zoon van de schrijver. Volgens mij is hij leraar.

De leraar heet N.M. de Raaf.
De schrijver heeft wel een oncoloog-zoon die Johan heet.

Ok, sorry, je had gelijk, lees ik net.
Het is maar goed, dat ik dat niet in het feitelijke topic had gezet. [/quote
Even ontopic
De schrijver heeft bij mijn man in de klas gezeten,
de jongste zoon bij mijn jongste zoon.

helma schreef:Wie weet waar zijn artsenstudie goed voor is geweest of nog zal zijn. Ook die dingen horen toch in Gods plan met iemands leven?
Er zijn zoveel onmisbare radertjes in onze levensklok.

Denk maar D.M. Lloyd-Jones! Zijn boeken spreken mij echt bijzonder aan en dat komt juist doordat hij ook arts was. Dat kun je echt merken; hij is zo pastoraal. Ik ben nu De Bergrede aan het lezen.

Paar uurtjes te gaan. Gisteren was men al bij de R. Hopen op nog een vierde. Als het waar is dat dhr. Dekker naar Israel wordt uitgezonden dan zitten we voor de Nederlandse gemeenten nog maar op twee. En dat is te weinig.

Tom schreef:En dat is te weinig.

"Een kinderhand is gauw gevuld"