ejvl schreef:Het verschil zit hem in weggaan om bijzaken of om de wezenlijke prediking.
Zelf denk ik njet dat je weg hoeft te gaan als er besloten is ritmisch te gaan zingen, of een gezang erbij, of een beamer, of een gekleurde stropdas.
Deze zogenoemde bijzaken komen voort uit een ontwikkeling, mede door de prediking.
In de rechterflank komt er geen vraag uit de gemeente om de stropdassen maar eens in rood of blauw te veranderen, of een opwekkingslied te gaan zingen.
En komt die vraag er onverhoopt wel, wijst een k.r. dit af.
Een gemeente maak je met zn allen, maar als de vernieuwers de overhand nemen, of zij zijn het meest dominant, delven de behoudenden het onderspit.
Zo gaat dat in elke CGK gemeente, die ik ken tenminste.
Wat enkele decennia geleden een bloeiende CGK gemeente was, waar de bevindelijke prediking graag werd gehoord, is nu in feite een verwaterde CGK/Gkv gemeente geworden, met nog maar een handjevol leden! DAT is juist het schrijnende eraan, de gemeentes graven door die vernieuwingen zelf hun eigen graf.
Daarom gaat het die andere gemeenten in zo'n regio, waar wel op deze zogenaamde bijzaken wordt gelet, zo goed.
Ik vind het geen bijzaken, omdat het voortkomt uit onvrede en als je als gemeentelid ziet dat het verwijdering geeft, mensen zelfs weg gaan blijven, zou het goed zijn als je, als die vernieuwer, eens terughoudender zou worden en zelfreflectie toe te passen, ipv te jammeren dat het toch wel erg gaat teruglopen zo.
En de behoudende leden zijn
niet persé tegen elke vernieuwing, maar de k.r. voert deze wel eens te rap na elkaar door.
Vooral de ouderen, 70 plussers, kunnen dit gewoon niet bijhouden en moeten met lede ogen aanzien, dat hun gemeente onherkenbaar is geworden. Zij zijn vaak niet in staat om een andere gemeente te gaan zoeken.
Ik sprak deze week een mevrouw, voormalig lid van onze gemeente, zij was gewoon blij dat ze in een verzorgingshuis (in een andere woonplaats) moest worden opgenomen. Nu hoort zij wel die CGK prediking, die zij op het laatst nog maar sporadisch hoorde.