Afgewezen schreef:

Marco schreef:

Fjodor schreef:

Afgewezen schreef: Maar de vraag waar het nu om draait is: bén ik een gelovig mens, en zo ja, hoe ben ik dat geworden, zo nee, hoe word ik het!

Nee, niet dus. Niet hoe ik dat geworden ben. Dan wantrouw je in je vraagstelling direct al de mensen die niet kúnnen weten hoe ze dat geworden zijn omdat ze op dat moment te jong waren.

Inderdaad. En dat blijkt uit de reacties van Afgewezen. Die lijkt bij voorbaat uit te sluiten dat iemand een echte relatie met Christus kan hebben zonder daarvan het begin aan te kunnen geven.

De vraag is: ben ik een gelovig mens. Niks zo ja, of zo nee.

Wie werkelijk vanaf zijn prille jeugd God vreest, zal zich door deze vragen niet afgestoten voelen.

Ik weet niet of dit zo is. Maar goed, als dit zo is dan is het nog steeds geen legitimatie van dat wantrouwen..

Fjodor schreef: Ik weet niet of dit zo is. Maar goed, als dit zo is dan is het nog steeds geen legitimatie van dat wantrouwen..

Precies. De apostelen toonden ook geen wantrouwen tegenover Simon de Tovenaar...

Uit de werken zult gij ze kennen.

Wij mogen geen God te zitten spelen, die de Enige is die de harten kent. Als iemand zonder berouw in de zonde leeft, dan mogen we ze zien als ongelovig. Maar als iemand belijdt gelovig te zijn, en een uiterlijk godsdienstig leven leidt, dan mogen we diens belijdenis niet in twijfel trekken. En vooral niet wantrouwig naar een 'bekeringsgeschiedenis' gaan zitten vragen. Zelfs niet als predikant of kerkenraad.

Bert Mulder schreef:

Fjodor schreef: Ik weet niet of dit zo is. Maar goed, als dit zo is dan is het nog steeds geen legitimatie van dat wantrouwen..

Precies. De apostelen toonden ook geen wantrouwen tegenover Simon de Tovenaar...

Uit de werken zult gij ze kennen.

Wij mogen geen God te zitten spelen, die de Enige is die de harten kent. Als iemand zonder berouw in de zonde leeft, dan mogen we ze zien als ongelovig. Maar als iemand belijdt gelovig te zijn, en een uiterlijk godsdienstig leven leidt, dan mogen we diens belijdenis niet in twijfel trekken. En vooral niet wantrouwig naar een 'bekeringsgeschiedenis' gaan zitten vragen. Zelfs niet als predikant of kerkenraad.

Een predikant of welke mensen dan ook zijn inderdaad geen hartenkenners.

Maar een predikant staat wel in de plaats van God tegenover een gemeente.

Hij kan opmerken wat er in het hart leeft, want waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.

alias schreef: Een predikant of welke mensen dan ook zijn inderdaad geen hartenkenners.

Maar een predikant staat wel in de plaats van God tegenover een gemeente.

Hij kan opmerken wat er in het hart leeft, want waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.

Zoals ik al zei, we mogen op de werken oordelen. Punt uit. Het hart zien we niet.

alias schreef:

Bert Mulder schreef:

Fjodor schreef: Ik weet niet of dit zo is. Maar goed, als dit zo is dan is het nog steeds geen legitimatie van dat wantrouwen..

Precies. De apostelen toonden ook geen wantrouwen tegenover Simon de Tovenaar...

Uit de werken zult gij ze kennen.

Wij mogen geen God te zitten spelen, die de Enige is die de harten kent. Als iemand zonder berouw in de zonde leeft, dan mogen we ze zien als ongelovig. Maar als iemand belijdt gelovig te zijn, en een uiterlijk godsdienstig leven leidt, dan mogen we diens belijdenis niet in twijfel trekken. En vooral niet wantrouwig naar een 'bekeringsgeschiedenis' gaan zitten vragen. Zelfs niet als predikant of kerkenraad.

Een predikant of welke mensen dan ook zijn inderdaad geen hartenkenners.

Maar een predikant staat wel in de plaats van God tegenover een gemeente.

Hij kan opmerken wat er in het hart leeft, want waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.

Uiteindelijk zijn het allemaal verhalen.
De manier waarop je die vertelt maakt dan wel of geen indruk.
Van belang zijn wel de bekende klanken.

Zie je nu zelf niet hoe gevaarlijk het allemaal is: afgaan op wat je hoort?

refo schreef:

alias schreef:

Bert Mulder schreef:

Fjodor schreef: Ik weet niet of dit zo is. Maar goed, als dit zo is dan is het nog steeds geen legitimatie van dat wantrouwen..

Precies. De apostelen toonden ook geen wantrouwen tegenover Simon de Tovenaar...

Uit de werken zult gij ze kennen.

Wij mogen geen God te zitten spelen, die de Enige is die de harten kent. Als iemand zonder berouw in de zonde leeft, dan mogen we ze zien als ongelovig. Maar als iemand belijdt gelovig te zijn, en een uiterlijk godsdienstig leven leidt, dan mogen we diens belijdenis niet in twijfel trekken. En vooral niet wantrouwig naar een 'bekeringsgeschiedenis' gaan zitten vragen. Zelfs niet als predikant of kerkenraad.

Een predikant of welke mensen dan ook zijn inderdaad geen hartenkenners.

Maar een predikant staat wel in de plaats van God tegenover een gemeente.

Hij kan opmerken wat er in het hart leeft, want waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.

Uiteindelijk zijn het allemaal verhalen.
De manier waarop je die vertelt maakt dan wel of geen indruk.
Van belang zijn wel de bekende klanken.

Zie je nu zelf niet hoe gevaarlijk het allemaal is: afgaan op wat je hoort?

precies!

Ds. Paauwe schreef:

Ik ontvang wel eens brieven waarin iemand zijn bekering meldt. Onder de dingen waarnaar ik dan ernstig zoek, is de overgang in Christus, en tot mijn groot leedwezen moet ik zeggen dat ik in verscheidene van die brieven deze overgang niet verhaald vind. Dan kan ik er geen smaak in hebben, en ik weet dat God zoiets niet goedkeurt. Iemand heeft eens gezegd: 'Geloven is: ire extra nos et transire in Jesum Christum'. Ik geloof dat het een woord van Augustinus is. 'Geloven is uitgaan uit zichzelf en overgaan in Jezus Christus.' Ik hoop dat dit geloof uw geloof is. En als het anders is, dan moet u niet menen dat u geloof zou hebben. Als u dan toch meende dat u het geloof had, dan moet ik u zeggen - en God zegt het u ook - dat u in een waan verkeert, ofschoon ik eraan toe moet voegen dat ik van mening ben dat weinig begenadigden gekomen zijn tot God in Christus, zonder dat ze wel eens gedacht hadden dat ze het geloof al bezaten.

PvS schreef:

Ds. Paauwe schreef:

Ik ontvang wel eens brieven waarin iemand zijn bekering meldt. Onder de dingen waarnaar ik dan ernstig zoek, is de overgang in Christus, en tot mijn groot leedwezen moet ik zeggen dat ik in verscheidene van die brieven deze overgang niet verhaald vind. Dan kan ik er geen smaak in hebben, en ik weet dat God zoiets niet goedkeurt. Iemand heeft eens gezegd: 'Geloven is: ire extra nos et transire in Jesum Christum'. Ik geloof dat het een woord van Augustinus is. 'Geloven is uitgaan uit zichzelf en overgaan in Jezus Christus.' Ik hoop dat dit geloof uw geloof is. En als het anders is, dan moet u niet menen dat u geloof zou hebben. Als u dan toch meende dat u het geloof had, dan moet ik u zeggen - en God zegt het u ook - dat u in een waan verkeert, ofschoon ik eraan toe moet voegen dat ik van mening ben dat weinig begenadigden gekomen zijn tot God in Christus, zonder dat ze wel eens gedacht hadden dat ze het geloof al bezaten.

Mooi citaat. Vooral omdat ermee gezegd wordt dat geloof uitgaan is. Niet uitgegaan zijn, maar een voortdurend uitgaan en overgaan.

Marco schreef:Ik heb het grote genot, Christus al als kind te hebben leren kennen. Eerst met een kinderlijk geloof, later als volwassene op een andere, volwassen manier. Ik kan daarom niet aangeven wanneer bekend gemaakt werd dat ik van Hem ben.

Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

PvS schreef: Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

Ik heb Christus leren kennen door de godvruchtige opvoeding door mijn ouders, en doormiddels Zijn Woord, in de prediking van verschillende van Gods knechten zoals ds. Mallan en Ds. Wink.

Hoe zijt gij tot de kennis van Christus gekomen dan, PvS?

Bert Mulder schreef:

PvS schreef: Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

Ik heb Christus leren kennen door de godvruchtige opvoeding door mijn ouders, en doormiddels Zijn Woord, in de prediking van verschillende van Gods knechten zoals ds. Mallan en Ds. Wink.

Kijk aan, je gelijkt op Paulus in zijn eertijds?
Onze voorganger heeft hier vanmorgen nog ernstig tegen gewaarschuwd.

Bert Mulder schreef:Hoe zijt gij tot de kennis van Christus gekomen dan, PvS?

...en hier voel ik mij nu niet toe geroepen om op in te gaan.

PvS schreef:

Bert Mulder schreef:

PvS schreef: Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

Ik heb Christus leren kennen door de godvruchtige opvoeding door mijn ouders, en doormiddels Zijn Woord, in de prediking van verschillende van Gods knechten zoals ds. Mallan en Ds. Wink.

Kijk aan, je gelijkt op Paulus in zijn eertijds?
Onze voorganger heeft hier vanmorgen nog ernstig tegen gewaarschuwd.

Bert Mulder schreef:Hoe zijt gij tot de kennis van Christus gekomen dan, PvS?

...en hier voel ik mij nu niet toe geroepen om op in te gaan.

Dat dacht ik wel.

Ik heb lief gehad. David betuigt hier reeds bij den aanvang, dat hij
door hel liefelijke van de goedheid des Heeren aangelokt was, om zich
op Hem alleen te verlaten. Want deze onvolkomene wijze van spreken,
waardoor hij te kennen geeft, dat hij nooit anders dan in God blijdschap
of rust gekend heeft, is krachtiger van uitdrukking. Wij weten, dat onze
ziel, voordat God haar gansch aan zich verbonden heeft, altijd naar
ijdele verlokselen zal uitgaan, en door onrust beroerd wordt. David
verklaart, dat deze krankheid in hem genezen is, omdat hij in waarheid
gevoeld heeft, dat God hem genadig is geweest. En daar hij nu ervaren
heeft, dat allen, die God aanroepen, over het algemeen gelukkig zijn,
verklaart hij dat hij door geenerlei genot of verlustiging van Hem
gescheiden zal worden.

Zie onderstreepte, dat is toch iets dat bekend moet zijn bij de gelovigen?
Let op de woorden 'voordat' en 'ervaren'.

Dit citaat is afkomstig van Calvijn, commentaar op Psalm 116.

PvS schreef:

Marco schreef:Ik heb het grote genot, Christus al als kind te hebben leren kennen. Eerst met een kinderlijk geloof, later als volwassene op een andere, volwassen manier. Ik kan daarom niet aangeven wanneer bekend gemaakt werd dat ik van Hem ben.

Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

Leg dan eerst maar eens uit, wat daar gevaarlijk aan is. Of beter nog, leg deze hele post uit. Ik begrijp hem niet helemaal: maak ik verschil hoe men Christus heeft leren kennen? Dacht het juist niet. Ik geef juist aan, dát men Christus moet hebben leren kennen. En juist met de opmerking, dat ik niet kan aangeven, wanneer dat dan wel precies was, onderstreep ik dat alleen maar.

Ter illustratie, misschien behulpzaam bij 'mijn' kronkel:
1. Houd je van je moeder?
2. Wanneer heb je haar leren kennen?
3. Als je op 2. geen precies antwoord kunt geven, houd je niet van je moeder en moet je aan 1. gaan twijfelen.

PvS schreef:

Bert Mulder schreef:

PvS schreef: Dan mag er wel gevraagd worden hoé je Christus hebt leren kennen.
Dáár maak jij wel een verschil in.
Want of je Christus nu als een klein kind of als een volwassene hebt leren kennen maakt geen verschil.
En met de opmerking dat je niet kunt aangeven wanneer je van Hem geworden bent (het ín Christus zijn) zet je hele verhaal op lossen schroeven.

Gevaarlijke leer.

Ik heb Christus leren kennen door de godvruchtige opvoeding door mijn ouders, en doormiddels Zijn Woord, in de prediking van verschillende van Gods knechten zoals ds. Mallan en Ds. Wink.

Kijk aan, je gelijkt op Paulus in zijn eertijds?
Onze voorganger heeft hier vanmorgen nog ernstig tegen gewaarschuwd.

Dan hoop ik dat je je voorganger niet goed hebt begrepen. Want God werkt bijna altijd middellijk. Dus als iemand aangeeft, door het werk van Zijn knechten Christus te hebben leren kennen is daar niets mis mee. Of moeten die knechten maar stoppen met hun werk?
En Bert weet heus wel, dat die knechten niets uit konden richten als de Geest niet door hen gewerkt had.

PvS schreef:

Bert Mulder schreef:Hoe zijt gij tot de kennis van Christus gekomen dan, PvS?

...en hier voel ik mij nu niet toe geroepen om op in te gaan.

Dat is heel jammer.