eilander schreef:

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef: Al had hij wat puntjes die de gereformeerden niet hebben overgenomen, en die niet goed waren,

Want alleen de gereformeerden hebben het bij het rechte eind?
Wie bepaalt wat goed is?
Denk eens aan al die christenen op de hele wereld, de eeuwen door, die niet uit de calvinistische traditie komen: zouden die het nou echt allemaal mis hebben (gehad)?

Wie bepaalt wat goed is? Wij niet. De Heere Zelf Die ons de Bijbel heeft gegeven. De Bijbel is dus het enige richtsnoer. Daarnaar mogen en moeten we altijd terug.

Eens. En dus moeten we ook Luther en andere medechristenen niet zo snel verwijten dat ze fout zitten.

Hendrikus schreef:

eilander schreef:

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef: Al had hij wat puntjes die de gereformeerden niet hebben overgenomen, en die niet goed waren,

Want alleen de gereformeerden hebben het bij het rechte eind?
Wie bepaalt wat goed is?
Denk eens aan al die christenen op de hele wereld, de eeuwen door, die niet uit de calvinistische traditie komen: zouden die het nou echt allemaal mis hebben (gehad)?

Wie bepaalt wat goed is? Wij niet. De Heere Zelf Die ons de Bijbel heeft gegeven. De Bijbel is dus het enige richtsnoer. Daarnaar mogen en moeten we altijd terug.

Eens. En dus moeten we ook Luther en andere medechristenen niet zo snel verwijten dat ze fout zitten.

Zo snel niet, nee. En verwijten hoeft ook niet. Vervolgens ook niet met een houding van "maar wij weten het lekker allemaal beter". Maar je mag na grondig onderzoek (vaak gebruik makend van het grondige werk van deskundige bijbeluitleggers) best zeggen dat iemand op een bepaald punt niet geheel de Bijbel naspreekt.

Hendrikus schreef:

eilander schreef:

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef: Al had hij wat puntjes die de gereformeerden niet hebben overgenomen, en die niet goed waren,

Want alleen de gereformeerden hebben het bij het rechte eind?
Wie bepaalt wat goed is?
Denk eens aan al die christenen op de hele wereld, de eeuwen door, die niet uit de calvinistische traditie komen: zouden die het nou echt allemaal mis hebben (gehad)?

Wie bepaalt wat goed is? Wij niet. De Heere Zelf Die ons de Bijbel heeft gegeven. De Bijbel is dus het enige richtsnoer. Daarnaar mogen en moeten we altijd terug.

Eens. En dus moeten we ook Luther en andere medechristenen niet zo snel verwijten dat ze fout zitten.

Ik moest even aan Zondag 21 denken:
Vraag 54:
Wat gelooft gij van de "heilige algemene Christelijke Kerk"?
Antwoord:
Dat de Zone Gods uit het ganse menselijk geslacht Zich een
gemeente, tot het eeuwige leven uitverkoren, door Zijn Geest en Woord,
in enigheid des waren geloofs, van den beginne der wereld tot aan het
einde, vergadert, beschermt en onderhoudt; en dat ik daarvan een
levend lidmaat ben, en eeuwig zal blijven.
Vraag 55:
Wat verstaat gij door de gemeenschap der heiligen?
Antwoord:
Eerstelijk, dat de gelovigen, allen en een iegelijk, als
lidmaten aan den Heere Christus en al Zijn schatten en gaven
gemeenschap hebben. Ten andere, dat elk zich moet schuldig weten,
zijn gaven ten nutte en ter zaligheid der andere lidmaten gewilliglijk en
met vreugde aan te wenden.
Vraag 56:
Wat gelooft gij van de vergeving der zonden?
Antwoord:
Dat God, om des genoegdoens van Christus wil, al mijn
zonden, ook mijn zondigen aard, waarmede ik al mijn leven lang te
strijden heb, nimmermeer wil gedenken, maar mij uit genade de
gerechtigheid van Christus schenken, opdat ik nimmermeer in het
gericht Gods kome.

Ik geloof, al we dit geloofden, dat er nogal wat minder stijd was over bijkomstige zaken,
zoals het de leer van de transubstantiatie. Het is voor ons allen een persoonlijke zaak
om deze zaken uit Zondag 21 te kennen. Dan zouden we zaken die niet tot de kern
behoren toch mild kunnen beoordelen. Hoewel we het niet eens kunnen zijn met de
leer van de transsubstantiatie, heeft dat Luther niet uit de hemel kunnen houden.
En daarbij, niet alleen luther dwaalde in sommige opzichten, maar zou er een mens zijn
die in geen stuk ooit gedwaald heeft of doorgevloeid is? Ik denk dat we daar bij onszelf
ook wel iets van kennen.

En 'bij het rechte eind hebben' vind ik een wat vreemde uitdrukking. Alsof het gaat
om ons gelijk. Dat is niet het geval, maar het is of we de Geest bezitten, en die Geest
leest ook het onderscheid tussen schijn en zijn. Niet volmaakt, want wij zijn mensen
die geen hartenkenners zijn. We weten ook dat er wel gezegd is: Er zullen er in de hemel
zijn die wij er niet verwacht hadden, en er zullen er ook zijn van wie wij het zeker hadden
verwacht. Het komt (weer!) op het persoonlijke aan. Weet ik dat ik tot die Kerk behoor
die God door Zijn Geest en Woord, in enigheid des waren geloofs, van den beginne der
wereld tot aan het einde, vergadert, beschermt en onderhoudt? En dat ik daarvan een
levend lidmaat ben, en eeuwig zal blijven? Dat het niet een blote belijdenis of een
onrechtmatige toeëigening hoeft te zijn, maar dat ik dit Zelf uit Zijn mond heb
gehoord?

We hoorden net Biddagspreek uit Matth. 6 : 19-21.
Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze mot en roest verderft, en waar de dieven
doorgraven en stelen; maar vergadert u schatten in den hemel, waar ze noch mot, noch
roest verderft, en waar de dieven niet doorgraven noch stelen. Want waar uw schat is,
daar zal ook uw hart zijn.
Dominee had als thema: De schat van ons hart, en 3 hoofdgedachten: De waarschuwing
tegen de onzekere schat, de aansporing voor de zekere schat en ten slotte de hartelijke
vereniging met de schat.

Dan denk ik toch: We kunnen weten waar onze schat is. Dat is daar waar we het meeste
aandacht voor hebben. Van nature zoeken we de dingen die van deze aarde zijn. Maar
ik geloof toch dat we vrijmoedig mogen zeggen dat ook Luther die Schat heeft gevonden
waar de dieven niet doorgraven en stelen. Ja meer, dat hij door God verwaardigd werd
om het Licht van de kandelaar in heel Europa weer te ontsteken.
En zou er dan iemand nog twijfelen dat een dwaling als de transubstantiatie hem uit
de hemel heeft gehoden, terwijk hij toch wist hoe zijn ovgen door God waren geopend?
Nee dan zouden we het niet opnemen voor wat van Luther was, maar voor wat God in
hem gewerkt heeft.

Desiree schreef:
Uh, Dia, ik kan hier alleen maar mee instemmen. Even heel serieus, het is van het grootste belang dat iemand in de kerk 'gedwongen' wordt na te denken over het leven en het eeuwige leven. Daar is een ds vrij in om dat 'aan te pakken' zoals hij dat wil of naar beste vermogen kan. Zijn 'directeur' is immers God en wie zou dan niet met zijn handen in het haar of met een kinderlijke vraag aan de Heere vragen: Heere hoe ga ik dat ooit goed doen? Bij jullie zitten zoveel mensen in de kerk en als je dan als ds voorin op de preekstoel sta, en al die mensen ziet...

Ik denk dat die prediking die jij 'schetst' ongeveer vroeger bij mij ook was. Natuurlijk hoopte ik ook dat ik de Heere zou leren kennen, maar vaak was dat voor die mevrouw of die meneer. In de loop van mijn leven ben ik dat anders gaan zien, niet omdat mijn theorie veranderde maar theorie inderdaad praktijk werd. (Trouwens, ik vind het heel mooi om te lezen hoe jij dat schrijft, jaloers zijn op het volk van God, zonder woorden toch te preken door handel en wandel is een heel mooie nodiging.)

Als ik nu dominee zou worden, (kan natuurlijk niet) dan zou ik (zoals ik nu denk) 'de blijde boodschap' de mogelijkheid benadrukken. Mensen, het is mogelijk om de Heere te leren kennen, dat ik hier op de preekstoel sta, is al een bewijs ervan dat Hij wil dat je je bekeert, omkeert naar Hem en vanaf nu zegt, U bent de pottenbakker en wij zijn het leem...

Als ik mensen buiten de kerk spreek, vinden zij zichzelf hardstikke goed bezig. Dan begrijp ik jou. Er is niets wat naar God vraagt of naar Hem zoekt. Jesaja 65:1. Dan kan ik natuurlijk heel aardig gevonden worden door te zeggen, maar ja hoor, je hebt helemaal gelijk. Het komt wel goed met jou. Maar dat is niet de waarheid van de Bijbel.
Als mensen binnen de kerk dat denken, zitten ook zij fout. Want voor hen geldt hetzelfde. Tja, en hoe 'ga je dan preken'.

Misschien zou ik als dominee in de fout gaan door vanuit mijn eigen ervaring het predikambt in de vullen.. maar ook dat mag geen maatstaf zijn want dan doe je ook weer mensen tekort.

Nou, Dia, ik ben bang dat je me niet meer volgt. Mensen in het westen 'durven' veel te zeggen, maar deze gedachten zaten een beetje achter mijn verhaal.

Groet,

P.S. Kom je dan uit het dorp met de grote klomp? Waar ze een museum hebben waar je een heel grappige weegschaal kan uitproberen. Trouwens, je hoeft het niet te zeggen hoor. Het is prachtig bij jullie daar. Heerlijk om in de bossen te wandelen en na te denken etc.

Beste Desiree,
Zoals beloofd heb ik je stukje aandachtig gelezen, en ik merkte enkele positieve zaken.
Ook minder positieve, maar al met al zeker de moeite waard om daar nader op in te gaan.
Ik had gedacht om je stukje alinea voor alinea te beantwoorden. Ik plaats jou stukje vet, en daarna het antwoord cursief:

Eerste alinea:
Het is van het grootste belang dat niemand in de kerk gedwongen wordt om na te denken over het keven en het eeuwige leven.
Daar is een ds. vrij in om dat ‘aan te pakken’ zoals hij dat wil of naar zijn beste vermogen kan. Zijn ‘Directeur’ is immers God en wie zou dan niet met zijn handen in het haar of met een kinderlijke vraag aan de Heere vragen: Heere, hoe ga ik dat ooit goed doen? Bij jullie zitten zoveel mensen in de kerk en als je dan als dominee voorin de preekstoel staat, en al die mensen ziet…

Eerst dit maar. Je zegt dat het van het grootste belang is in de kerk dat niemand gedwongen wordt na de denken over het leven en het eeuwige leven.
Volgens mij, maak je een formuleringsfout? Denk ik. Je wordt juist in de kerk gedwongen om over de eeuwige zaken na te denken. De Heere zegt zelf ook: Dwingt ze om in te gaan! Zou een dominee dat mogen nalaten, juist als al die zielen voor zich ziet, op reis naar die allesbeslissende eeuwigheid?
Ik neem aan dat het hier om een formuleringsfoutje gaat.

Tweede alinea:
Ik denk dat die prediking die jij 'schetst' ongeveer vroeger bij mij ook was. Natuurlijk hoopte ik ook dat ik de Heere zou leren kennen, maar vaak was dat voor die mevrouw of die meneer. In de loop van mijn leven ben ik dat anders gaan zien, niet omdat mijn theorie veranderde maar theorie inderdaad praktijk werd. (Trouwens, ik vind het heel mooi om te lezen hoe jij dat schrijft, jaloers zijn op het volk van God, zonder woorden toch te preken door handel en wandel is een heel mooie nodiging.)

Je denkt dat die prediking die ik ‘schets’ ongeveer vroeger ook bij jou was.
Je hoopte dat je de Heere zou leren kennen, maar dat was dan vaak voor een ander. Je bent in de loop van je leven dat anders gaan zien, niet omdat je theorie veranderde maar die theorie werkelijkheid voor je werd.

Hier zou ik wel een en ander op willen zeggen, en ik wil proberen dat een beetje duidelijk te doen, daarom heb ik dit stukje ook niet meteen beantwoord. Ik zoek woorden. Woorden doe je niet mogelijk zouden kunnen afstoten.
Je was overtuigd dat je bekeerd moest worden, maar het was voor een ander, voor jouw onbereikbaar, als ik het goed begrijp. Nu is deze ervaring niet vreemd. Ik denk dat vrijwel iedereen van Gods volk dit gedacht heeft.
Zij leerden zich immers als buitenstaanders kennen? En bovendien, en dat is wel het werk van de overtuiging door God, als een niet- rechthebbende. Maar weet je, juist buitenstaanders, en niet-rechthebbende mensen worden op Gods tijd door Hemzelf erin geplaatst. En dat is dus niet voor mensen die er zichzelf inzetten. Wat dat betreft was je ‘theorie’ niet vreemd, maar je begreep dat je iets miste. Dat is al een voorrecht. Dat je niet uit sleur of uit gewoonte naar de kerk gaat.
Nu ben je echter in de loop van je leven tot een ander inzicht gekomen, omdat je daadwerkelijk zag dat het bij anderen wel kon, maar bij jou niet? Begrijp ik het zo goed? Dat je dat zag, noem ik een voorrecht. Want hoeveel zijn er niet die daar helemaal nooit bij stil staan?
Je bent anders gaan denken. Maar hoe dan? Ik weet het wel, we kunnen zo moeilijk Gods tijd afwachten. Ik zou je eens aanraden om Jesaja 30 eens na te lezen. We lezen daar deze woorden: Want alzo zegt de Heere HEERE, de Heilige Israëls: Door wederkering en rust zoudt gijlieden behouden worden, in stilheid en in vertrouwen zou uw sterkte zijn; doch gij hebt niet gewild.
We moeten niet zelf gaan lopen en de Heere voor de voeten lopen en Hem de weg voorschrijven. Ik weet hoe dat is, maar dat is niet goed te praten. Is God verplicht om je te bekeren? Nee toch? Hij geeft genade, aan zondaren, maar dat is niet wat een zondaar verdiend heeft, maar dat is een Gave, een Gave waar ze geen rechten op konden doen gelden. Het is Gods vrijmacht (en daar briest de mens van nature tegenin!) om met het Zijne te doen wat Hem behaagd. Hin wordt in het Zijne verheerlijkt, Of dat is in het behouden van een mens, of dat het is in het verwerpen van een mens. Maar aangezien wij niet in Gods Raad hebben geblikt kunnen wij nooit zeggen: Ik was niet uitverkoren. Wat onze plicht is: Doe dat, en gij zult leven. Nu komen wij erachter dat we dat niet willen. Niet kunnen, omdat we niet willen. Is het dan hopeloos? Van onze kant wel, maar nooit van Gods kant. Daarom zou ik je aanraden: Wacht op de Heere, houdt aan, en laat je eigen conclusies eens los. Dan zou er plaats kunnen komen voor het werk Gods. Overigens begrijp ik je wel, maar ik mag het niet goedkeuren dat je het beter wilde weten dan God. Je zag in de praktijk dat jij er buiten viel. Zie dit dan eerder als een bemoeienis van God met je!

Derde alinea:
Als ik nu dominee zou worden, (kan natuurlijk niet) dan zou ik (zoals ik nu denk) 'de blijde boodschap' de mogelijkheid benadrukken. Mensen, het is mogelijk om de Heere te leren kennen, dat ik hier op de preekstoel sta, is al een bewijs ervan dat Hij wil dat je je bekeert, omkeert naar Hem en vanaf nu zegt, U bent de pottenbakker en wij zijn het leem...

Die mogelijkheid is er en mag ook ruim verkondigd worden! Je kunt nog bekeerd worden! En dat terwijl je de eeuwige rampzaligheid hebt verdiend! En dan begrijop ik ook wat je bedoelt: Je zou van de daken willen roepen: Mensen, jullie kunnen allemaal nog behouden worden! En God is veel gewilliger als wij zijn! De Heere wacht om genadig te zijn! Laat ik nog eens die tekst uit Jesaja noemen: Door wederkering en rust zoudt gijlieden behouden worden, in stilheid en in vertrouwen zou uw sterkte zijn. Daarom: Houdt aan, laat het gebed niet na, laat de middelen van Genade niet na, maar wacht op de Heere. Wie weet, Hij mocht je genade schenken. Onverdiende, niet gezochte genade, vrije soevereine genade. Daarin wordt God op het hoogst verheerlijkt en jij zou er de zaligheid van kunnen verkrijgen. Het is nog geen eeuwigheid. Het kan echt voor de grootste van de zondaren!

Vierde alinea:
Als ik mensen buiten de kerk spreek, vinden zij zichzelf hardstikke goed bezig. Dan begrijp ik jou. Er is niets wat naar God vraagt of naar Hem zoekt. Jesaja 65:1. Dan kan ik natuurlijk heel aardig gevonden worden door te zeggen, maar ja hoor, je hebt helemaal gelijk. Het komt wel goed met jou. Maar dat is niet de waarheid van de Bijbel.
Als mensen binnen de kerk dat denken, zitten ook zij fout. Want voor hen geldt hetzelfde. Tja, en hoe 'ga je dan preken'.

Dat is helaas een waarneming die geen positief beeld geeft van ‘onze kerken’. Maar ik moet helaas wel constateren dat die er best veel zijn. Dat is niet om dat na te volgen. En om te zeggen: Het komt wel goed voor jou, dat is ook niet goed. Wij moeten uitgedreven worden, en niet steunen op mensenwoorden. Want wat heb ik er aan, als zou heel de wereld mij zaligspreken en God zou niet van me weten? Iemand die het goed meent, zal daarom ook niet te snel zeggen: Het komt wel goed. Dat maakt (als God het niet verhoed) mensen die afwachten. Afwachten is een passieve houding. Neen. We zouden in feite moeten werken, alsof we door ons werken de Heere zouden kunnen vinden. En is het niet zo? De onrechtvaardige rechter gaat die vrouw toch eens recht doen omdat ze hem lastig valt. Zo zal de Heere ook echt geen ware bidder laten staan. Maar Hij doet het niet om het gebed, maar Hij wil dat wel op het gebed: Doet uw mond wijd open. Ik zal hem vervullen!

Slot:
Misschien zou ik als dominee in de fout gaan door vanuit mijn eigen ervaring het predikambt in de vullen.. maar ook dat mag geen maatstaf zijn want dan doe je ook weer mensen tekort.

Nou, Dia, ik ben bang dat je me niet meer volgt. Mensen in het westen 'durven' veel te zeggen, maar deze gedachten zaten een beetje achter mijn verhaal.

Nou Desiree, je zegt da mensen in het 'westen' veel durven te zeggen. Laat ik je zeggen dat mijn dierbaarste vrienden ook vrijwel allemaal uit het 'westen' komen. Dus ik weet er wel wat van. Inderdaad zijn Rijssenaren vaak meer gesloten. Je kunt soms geen hoogte van de mensen krijgen. Maar goed, iedere streek heet zo wel iets. Laten we in alles het postivie maar zien, want in de veelheid der woorden ontbreekt ook de overtreding niet. En dooor te zwijgen kunnen we ook ons schuldig maken.

Groet terug!

Beste Dia,

Dank voor je antwoord, erg uitgebreid en hartelijk.

Alinea 1 moet inderdaad 'iemand' zijn en op alinea 2 kom ik nog even terug. Maar ik wil eerst inderdaad Jesaja 30 goed doorlezen, en dan met kanttekeningen enz.

Tot dan!

Desiree

P.S. Morgen hoop ik 'Rijssense boslucht' in te ademen. Heerlijk, ik heb er nu al zin in. Aha, geen klomp maar een berg.

Desiree schreef:Beste Dia,

Dank voor je antwoord, erg uitgebreid en hartelijk.

Alinea 1 moet inderdaad 'iemand' zijn en op alinea 2 kom ik nog even terug. Maar ik wil eerst inderdaad Jesaja 30 goed doorlezen, en dan met kanttekeningen enz.

Tot dan!

Desiree

P.S. Morgen hoop ik 'Rijssense boslucht' in te ademen. Heerlijk, ik heb er nu al zin in. Aha, geen klomp maar een berg.

Juist! Aan de voet van de berg!

Dia,

zoals je gemerkt heb, heb ik mijn reactie toch naar de PB gestuurd. Mijn verhaal is nogal persoonlijk geworden en ik vind jouw reactie zo mooi en bemoedigend dat ik het jammer vind om mijn reactie daar onder te vermelden.

Laten we het op het forum bij jouw reactie houden. Overigens heb ik Jesaja 30 gelezen. Leerzaam hoofdstuk. Egypte zou ook stilzitten (maar dat betekent dat zij uiteindelijk niet helpen) maar stilzitten van de Israëlieten is heel anders inderdaad. Dat betekent (kinderlijk) vertrouwen. Vertrouwen op God en niet op prinsen.

Groet,

Desiree

P.S. Het was heerlijk in de bossen, een beetje te kort, maar we komen dv terug.

Desiree schreef:Dia,

zoals je gemerkt heb, heb ik mijn reactie toch naar de PB gestuurd. Mijn verhaal is nogal persoonlijk geworden en ik vind jouw reactie zo mooi en bemoedigend dat ik het jammer vind om mijn reactie daar onder te vermelden.

Laten we het op het forum bij jouw reactie houden. Overigens heb ik Jesaja 30 gelezen. Leerzaam hoofdstuk. Egypte zou ook stilzitten (maar dat betekent dat zij uiteindelijk niet helpen) maar stilzitten van de Israëlieten is heel anders inderdaad. Dat betekent (kinderlijk) vertrouwen. Vertrouwen op God en niet op prinsen.

Groet,

Desiree

P.S. Het was heerlijk in de bossen, een beetje te kort, maar we komen dv terug.

Okee, ik heb net je pb gelezen. Dan zal ik hier stoppen.

Groet terug!