Oorspronkelijk gepost door Pim
In het verlengde van de opmerking van Kokje.
In gemeenten waar geen gezangen gezongen worden, kan het wel voorkomen dat de predikant een gezang citeert in de preek.
Waarom mag de organist dat gezang dan niet verwerken in een voor- of naspel? (zie boek ds De Jongste)
[Aangepast op 10/2/05 door Pim]
Dat gebeurt in de kerk waar ik kerk, volop. Meestal is het een heel toepasselijk gezang, wat fungeert als een heerlijk dessert.
Ik vind het ook altijd erg mooi als ik in de HHK kom. Meestal aan het einde van de dienst versen als: " Heer' ik kom tot u / Neem mijn leven laat het Heer' / Heer' ik hoor van rijke zegen ".
Maar ja, waarom zou je het dan als gemeente niet zingen als iedereen (hopelijk) het in het hart wel meezingt....
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Wat mij betreft wordt er voor de dienst of na de dienst gewoon een toepasselijke Psalm gespeeld. Er zijn er 150 maal zoveel verzen, dus ik zou zeggen keuze zat.
Oorspronkelijk gepost door Jelle
Wat mij betreft wordt er voor de dienst of na de dienst gewoon een toepasselijke Psalm gespeeld. Er zijn er 150 maal zoveel verzen, dus ik zou zeggen keuze zat.
Waarom mag de predikant dan wel gezangen citeren in zijn preek?
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Ik snap sowieso niet waarom het niet toegestaan zou zijn om gezangen te zingen.
Maar of er nu wel of niet gezangen worden gezangen, ritmisch of niet ritmisch, dat maakt mijns inziens toch niets uit. Ik begrijp dan ook niet dat er vele boeken zijn geschreven hierover.
Met zingen wil je God lofprijzen, of je dat doet d.m.v. een psalm, een gezang, een opwekkingslied of iets anders, dat maakt mijns inziens niets uit.
De schrijvers van de psalmen zongen omdat ze iets aan God wilden vertellen, over hun blijdschap over God, over hun eigen zonden etc. Deze ontstonden spontaan, net zoals er nu ook nog mensen zijn die spontaan een lied zingen voor God. Ik geloof niet dat de psalmen zijn geschreven/gecomponeerd via een langdurig proces.
Overigens zijn vele gezangen veel ouder dan de psalmen naar de berijming van 1773.
Het is onmiskenbaar dat predikanten de waarde inzien van gezangen.
In de GerGem gebeurde het dat een predikant herhaaldelijk citeerde uit "Alle roem is uitgesloten". Maar als de organist dat lied na de dienst speelde, kreeg hij een vermaning, want organisten mogen geen gezangen spelen.
Van hervormde organisten hoor ik weleens dat ze nota bene bij het psalmbriefje van de predikant enkele tips krijgen aangereikt van toepasselijke gezangen die ze bij de collecte of na de dienst zouden kunnen spelen.
Hoe leg je aan je kinderen uit dat de dominee dat gezang wel mag citeren, maar dat de organist het niet mag spelen?
Of, in het tweede voorbeeld: hoe leg je aan je kinderen uit dat de dominee het fijn vindt als de organist een toepasselijk gezang speelt, heel de gemeente zit mee te neuriën, maar we mogen het niet zingen?
Gezangen: het dwingt ons om erover na te denken, teksten te wegen, melodieën te proeven, keuzes te maken.
't Is veel makkelijker om er maar gewoon tegen te zijn.
Maar erg consequent ben je dan niet.
Bijzaken worden verheven tot hoofdzaken en vreemd dat die bijzaken nu juist altijd wel doorgedrukt moeten worden, nooit zal men zeggen: joh het zijn maar bijzaken en als anderen het daar nu echt moeilijk mee hebben dan houden we het toch zo. nee dat heb ik nog nooit meegemaakt, de bijzaak wordt altijd als hoofdzaak doorgedrukt. [/quote]
Ben jij daar nu dan ook niet mee bezig? Om een bijzaak tot hoofdzaak te verheffen en je persoonlijke afschuw daarover breed uit te meten? Niet erg constuctief mi.
Bovendien meen ik te begrijpen dat dit NIET in jouw gemeente speelt? Misschien een idee om dan ook niet al te veel commentaar te hebben? (balk en splinter)?
Ik vind het jammer en mis de gezangen best in de eredienst.
gelukkig wordt er wel uit geciteerd, maar waarom niet gezongen, tja, eer van mensen denk ik vaak.
Deze vind ik zelf erg mooi, letterlijke bijbeltekst, wat zou daar op tegen zijn :
Nalv Hebr. 12:1en 2
Laat ons afleggen alle last
En de zond die licht'lijk ons omringt
en laat ons met lijdzaamheid lopen
de loopbaan die ons is voorgesteld.
Ziende op Jezus, de Overste Leidsman,
Ziende op Hem, de Voleinder des geloofs (2x)
Voor degenen die Engels kunnen, in het gastenboek van de Noord-Ierse predikant Ivan Foster staat een hele aardige discussie over psalmen en geznagen. Naar aanleiding hiervan schreven Ds. Foster en zijn zoon de volgende artikelen:
Een citaat uit het eerste artikel: "It is popish to suggest that there is one level of worship for the home and a higher level for the church building"
[Aangepast op 10/2/05 door Unionist]
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Oorspronkelijk gepost door Mariken
Het lastige is dat er geen bijbelse gronden zijn voor het niet zingen van gezangen en dat deze discussie dus gevoerd wordt met gevoelsargumenten. Erg jammer en erg slecht m i
rechab had ook vreemde ideeen.
Zijn volgelingen/fam werden geprezen door de Heere omdat ze die vreemde ideen in ere hielden.
Tradities zijn niet om over boord te woorden gegooid.
Oorspronkelijk gepost door Mariken
Het lastige is dat er geen bijbelse gronden zijn voor het niet zingen van gezangen en dat deze discussie dus gevoerd wordt met gevoelsargumenten. Erg jammer en erg slecht m i
rechab had ook vreemde ideeen.
Zijn volgelingen/fam werden geprezen door de Heere omdat ze die vreemde ideen in ere hielden.
Tradities zijn niet om over boord te woorden gegooid.
Zolang het tradities blijven en geen wetten worden, is het inderdaad geen probleem. En zolang mensen niet proberen door die tradities God te dienen, valt het ook nog wel mee. Want dat is tevergeefs God eren, lees ik in de Schrift.
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Ritmisch zingen
Voorop zij gesteld, dat het zingen op oud-rythmische wijze of nieuw-rythmische wijze niet de grondprincipia der kerk raakt. Maar ik weet niet waar het principiele begint en ophoudt. Voor het besef der gemeente, en daar moet toch een predikant ook toe behoren, loopt het principiele door alles heen. Wij worden in de kerk gehouden voor de mensen, die met alles in het achtertuig hangen. Wij zijn zo de conservatieven. Een van de kopstukken der kerk zei eens: uw mensen zouden in de tijd van de Reformatie het langst Rooms zijn gebleven. Daarop zou misschien te zeggen zijn: daarom wordt gij progressieven NU Rooms, om dan eigenlijk weer achter ons te gaan staan.
Maar ter zake. Het korter preken, het veranderde preken, het vlugger en luchtiger zingen bevat toch wel een doorlopende lijn. Er verandert zoveel in de kerk. De stijl verandert algeheel. En de stijl staat niet los van de inhoud.
Wordt er nu van de inhoud aan de stijl gewerkt, accoord kunnen wij daarmee gaan, maar wordt er vanuit de stijl aan de inhoud gewerkt, dan moet dit bedenkelijk worden geacht. De gemeente voelt dit aan en wij voelen het met de gemeente zo aan. Als er vanuit een nieuw ontwaken van het gereformeerd protestantisme allerlei dingen vernieuwd worden, dan zou dat vertrouwen wekken, maar nu zien wij het tegenovergestelde. Men kan even ernstig rythmisch zingen als niet-rythmisch, maar wij zien van die ernst zo weinig. Het rythmische zingen is al ver doorgedrongen en het zal wel verder doordringen. Op de scholen wordt het niet anders geleerd, uitgezonderd dan in de dorpen van bepaalde signatuur.
'k Kan het, ondanks de talentvolle wijze van doen van sommige organisten, vooralsnog niet mooi vinden en ben altijd weer blij als ik een dorpse gemeente oud-rythmisch hoor zingen, ook al haalt men dan eens wat breed uit.
Ds. L. Vroegindeweij:
Ik geloof niet, dat de kerkdienst meer tot eer van God is, als er opzettelijk zo langzaam gezongen wordt, dat ieder buiten adem raakt. WIj moeten een goede maat zien te krijgen. Ik geloof helemaal niet, dat het gejaagde zingen, waardoor men de gezongen belijdenis of lofzang, laat staan de schuldbelijdenis niet volgen kan, tot eer van God is. Het zou goed zijn, als ieder zorg droeg, dat ook zijn zingen natuurlijk is en vooral bij de psalmen de gelegenheid biedt om op de woorden en niet alleen op de wijs te letten. Als men met tamelijke snelheid psalm 130:1 zingt, is men toch wel veraf van de geestelijke gesteldheid van de dichter, die uit diepte van ellende roept. Maar als men psalm 68:10 opzettelijk rekt, omdat het nu eenmaal lang moet zijn, geloof ik ook niet, dat men zich rekenschap geeft, van wat men zingt. Het ware te wensen, dat men over het langzame en vlugge zingen eens theologisch begon na te denken. Dan zou allereerst een psalmvers niet de snelheid van een marslied krijgen. (...) Als iemand waarlijk gered is, kan hij dan zonder ontroering psalm 32 zingen, zodat hij erdoor heen vliegt? En ik dacht toch, dat in de kerk de ware lidmaten de toon moeten aangeven, of niet? Het is toch niet zomaar wat, als iemand uit de diepten der ellende is opgehaald. Dat zet toch een stempel op zijn leven. Zet het ook geen stempel op zijn zingen? (...) Wat natuurlijk is - en dat moet het zingen ook zijn - verschilt toch zeker haast van gelovige tot gelovige? Daarom moet er altijd met liefde tot elkander over deze dingen gehandeld worden. Ik ben er niet zeker van, dat deze liefde er bij de jagers altijd is, maar is zij er wel bij de trekkers?
En nu nog wat. Ik zou de stelling willen wagen, hoeveel uitzonderingen er dan ook op mogen zijn, dat het zingen vlugger wordt naarmate de genade goedkoper gepreekt wordt. Het maakt een groot verschil of men zijn eigen verlorenheid, zonde, verdorvenheid, eeuwige toekomst met smart heeft ingeleefd en als men zijn zonde voor ogen ziet zweven, dan wel of men niet anders weet dan van vreugde en lof, deugd en goedheid. Een mens, die gekneld lag in banden van de hel en van Gods toorn, zingt iets langzamer dan de man, die van geen zonde en schuld en toorn weet. Zou men dat ook niet eens mee laten tellen. Het maakt zo'n verschil of men verondersteld wedergeboren is, dan wel of men met grote pijn verlost is.
Wat mij opvalt is dat deze twee vooraanstaande dominees
1. Het met elkaar eens zijn in hun analyse van het vlugger zingen.
2. Dat het vlugge zingen meer in 'lichtere' gemeenten voorkomt met inderdaad kortere preken van goedkope genade. Ook in deze tijd. Zie Waddinxveen, Gouda en Ede die duidelijk een andere ligging hebben dan Delft, Nijkerk of Harskamp.
Dat het vlugge zingen meer in 'lichtere' gemeenten voorkomt met inderdaad kortere preken van goedkope genade. Ook in deze tijd. Zie Waddinxveen, Gouda en Ede die duidelijk een andere ligging hebben dan Delft, Nijkerk of Harskamp.
Ik weet niet waarom je in dit verband Nijkerk noemt, maar ook daar wordt (deels) ritmisch gezongen hoor! Ik denk trouwens dat je het andersom moet zien: in lichtere gemeentes wordt meestel wel ritmisch gezongen, maar dat wil niet zeggen dat een gemeente waar ritmisch gezongen wordt een lichtere gemeente is. Dat is hetzelfde als dat je zegt een hond heeft vier poten, maar niet alle dieren met vier poten zijn honden.
Ik ben op zich niet tegen het zingen van gezangen in de kerk. Maar het is gewoon waar dat daar waar gezangen gezongen worden de prediking verschraalt of verschraald is.
Goed voorbeeld is de geschiedenis van de Gereformeerde Kerken. Destijds uitgetreden om de "zuivere leer" (wat dan dan ook mag zijn) en wat is er van over gebleven (de 'goede' uitgezonderd).
Ik weet wel dat we ons niet moeten laten leiden door angst, maar van de geschiedenis kunnen we leren.
De ideale gemeente zou voor mij zijn daar waar alles gezongen mag worden (psalmen, gezangen, opwekking) en bijv. Ds. Budding op de kansel. Maar die combinatie kan blijkbaar niet.
Soms vraag ik me af of OSW soms staat voor "Ons Smalle Wereldje"?
Hoe moeten we het anders verklaren dat we ons hier druk zitten te maken over wel of niet ritmisch zingen, wel of geen gezangen zingen: vragen die wereldwijd nauwelijks enige rol spelen, afgezien van Nederland en een paar covenanters in de Verenigde Staten en Australië/Nieuw Zeeland?
Beseffen we dat, of blijven we ons hier bezig houden met verschil tussen Harskamp en Waddinxveen??
Ik geloof één heilige, algemene Christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen.
Oorspronkelijk gepost door Hendrikus
Soms vraag ik me af of OSW soms staat voor "Ons Smalle Wereldje"?
Hoe moeten we het anders verklaren dat we ons hier druk zitten te maken over wel of niet ritmisch zingen, wel of geen gezangen zingen: vragen die wereldwijd nauwelijks enige rol spelen, afgezien van Nederland en een paar covenanters in de Verenigde Staten en Australië/Nieuw Zeeland?
Beseffen we dat, of blijven we ons hier bezig houden met verschil tussen Harskamp en Waddinxveen??
Ik geloof één heilige, algemene Christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen.
